Fréttablaðið - 13.07.2007, Side 48

– ódýrari valkostur
Vantar
þig
auka-
pening?
Pósthúsið leitar að duglegu og morgunhressu
fólki til að bera út blöð milli 6 og 7 á
morgnana. Um er að ræða holla og hressandi
útiveru, annars vegar á virkum dögum og hins
vegar um helgar.
Njóttu þess að taka daginn snemma, hreyfðu
þig og fáðu borgað fyrir það.
Allar nánari upplýsingar veitir dreifingardeild
Pósthússins í síma 585 8330. Einnig er hægt
að sækja um á www.posthusid.is
Pósthúsið ehf | Suðurhrauni 1 | 210 Garðabæ | Sími: 585 8300 | posthusid.is
Pósthúsið er ungt og öflugt
dreifingarfyrirtæki á sviði
blaða- og vörudreifingar.
Hjá Pósthúsinu starfa um
sjöhundruð manns að
uppbyggingu á fjölbreyttum
og skemmtilegum vettvangi.
H
im
in
n
o
g
h
af
/
S
ÍA Frá því í bernsku hefur
mig dreymt um að verða
rokkstjarna. Ég er ef-
laust ekki einn um að
ganga með þennan draum
í maganum og alveg ör-
ugglega ekki sá eini sem
er ekkert að gera til að
láta hann rætast.
Í gær var ég á rölti að söngla lag
með Bítlunum þegar ég áttaði mig
skyndilega á því að ef ég ætla ein-
hvern tímann að verða rokkstjarna,
þá verði ég að fara að vinna í því.
Ég er 23 ára og því jafn gamall nú
og Bítlarnir voru þegar þeir sigruðu
heiminn. Ég hringdi því í Ingimar
vin minn, þann eina sem hefur ein-
hverja hæfileika á tónlistarsviðinu.
Ég sagði honum frá þessari áunnu
sálarkreppu minni og við ákváðum
að hittast og byrja að æfa. Ég gróf
upp gítarinn minn og rölti hnarrreist-
ur í gegnum miðbæinn með gítarinn
á öxlinni, á leið á hljómsveitaræf-
ingu. Það veitti mér einhverja sælu-
tilfinningu að vera að fara á æfingu
og ég fann að ég myndi passa vel inn
í þessa ímynd.
Þegar í kjallaraholu hans var komið
byrjuðum við að spila. Ég væri að
ljúga ef ég segði að við hefðum verið
góðir en við vorum þó ekki alslæmir.
Eftir langa og stranga æfingu röltum
við út á stétt og Ingimar kveikti sér
í sígarettu. Við ræddum um styrk-
leika og veikleika okkar þegar að
okkur kom gömul fyllibytta. Gítarinn
minn sem lá á stéttinni vakti áhuga
gamla mannsins. Ég bauð honum að
spila en hann sagðist aðallega syngja
nú orðið. Og í því hóf hann upp raust
sína og söng dægurlag sem ég þekkti
vel. Við Ingimar tókum undir í söngn-
um og eftir lagið gat ég ekki annað en
klappað fyrir gamla manninum. Þá
sagði hann mér að það væru nú mörg
ár síðan hann hefði samið þetta lag,
en nú væri hann heimilislaus á götum
Reykjavíkur.
Þarna stóð dýrðarljómi dægurtón-
listarinnar fyrir framan mig, full-
ur og heimilislaus. Maður sem hafði
samið nokkur af vinsælli dægurlög-
um síðustu aldar. Kannski er líf rokk-
stjörnunnar eftir allt saman ekki
jafn eftirsóknarvert og ég hef hald-
ið. Kannski ég ætti bara að rækta þá
hæfileika sem ég hef í stað þess að
leita á nýjar slóðir.
Maggi
meindýra-
eyðir.