Fréttablaðið - 03.11.2007, Side 66

Hrekkjavakan var á miðvikudaginn og hún á alltaf sérstakan sess í hjarta
mínu. Það er ekki mikið haldið upp á hana hér á landi en þegar ég var lítil
stúlka í Lundúnum var þetta aðalhátíð haustsins. Mamma vinkonu minnar
(sem leit út eins og vingjarnleg norn úr Harry Potter bók) hélt alltaf
magnað Halloween-partí fyrir smáfólkið og það var mikið tilhlökkunar-
efni að fara í norna- eða skrímslabúning og mæta í dularfulla fjögurra
hæða viktoríanska húsið þeirra í skógarjaðrinum, þegar ilmurinn af
brunnum laufum og frosti fyllti vitin. Veitingarnar voru blár ávaxtakokk-
teill og köngulóarkökur og svo geystist allur nornaskríllinn út í myrkrið
til að hringja á dyrabjöllur nágrannanna og æpa „Trick or treat“ eða
grikkur eða gotterí eins og það útleggst á okkar ylhýra. Mér finnst
reyndar alltaf gaman að hafa tækifæri til þess að klæða mig í nornargervi
(eins undarlegt og það kann að virðast), og hef afskaplega gaman af
grímubúningum ýmiss konar. En tíska sem ég hef þó alltaf erfitt með að
ná er Gothara-tískan. Var afgreidd um daginn á vídeóleigu af geðþekkum
pilti með litað svart hár og svartan varalit og hringi í öllum líkamshlutum
og hugsaði hvað er eiginlega málið? Mér skilst að New-Goth sé nýjasta
fyrirbærið í Hollywood eins og sést til dæmis á systrunum Mary-Kate og
Ashley Olsen. Lúkkið samanstendur af síðum nornalegum pilsum,
tjásulegu hári, klesstri, mjög svartri augnmálningu og síðum hálsfestum.
Minnir mig dálítið á vinkonu mína í háskóla sem mætti alltaf með
gervikóngulær um hálsinn í fornenskutímum og hélt afmælisveislur þar
sem gestir þurftu (í fúlustu alvöru) að drekka mjöð og tilbiðja þrumuguð-
inn Þór með dynjandi dauðarokkstónlist í bakgrunninum. Hún dró mig
líka á dauðarokksklúbb rétt hjá Tottenham Court Road sem var einstak-
lega minnisstæð reynsla. Þar hétu allir „Spider“ eða „The Dark Lord“ eða
„Vampiria“ og tóku hlutverk sín mjög alvarlega ásamt hvítri andlitsmáln-
ingu, svörtu síðu hári og óhugnanlegum fylgihlutum. Ég var með hálsríg í
tvær vikur eftir að dansa eins og þetta lið við Sepultura og álíka öskur-
sveitir. Eins og ég segi finnst mér mjög hresst að setja upp tennur og
oddmjóan hatt á hrekkjavökunni eða á grímuballi en að gangast upp í
þessum hlutverkaleik dagsdaglega er mér óskiljanlegt. Þetta er eins og að
festast í tölvuleik og komast aldrei úr honum aftur. Það er þó sjálfsagt að
daðra örlítið við dökku hliðarnar í haust með því að fara í flotta svarta slá,
klæða sig upp í svart flauel og Dead-bol og vera óspar á svarta ælæner-
inn. Svona til hátíðabrigða í skammdegisstemningunni.
Af nornum, forynjum og hálsríg
Leður verður oft áberandi á haustin og fyrir veturinn
framundan hafa hönnuðir sýnt mikið af mjúku og
ofurþunnu leðri sem var óvenju kvenlegt og nútíma-
legt. Snið voru einstaklega falleg og litir allt frá
klassísku og svörtu upp í kamelbrúna og fölgráa.
Prada og Giles sýndi klæðileg plíseruð pils sem passa
fullkomlega í vinnuna og Giles sýndi að einfaldi
leðurkjóllinn er „möst“ vetrarins.