Fréttablaðið - 08.03.2008, Qupperneq 48

● hús&heimili
það pantar sér hljóðfæri. Þá er
gott að vera nálægt smiðnum til að
móta hálsinn rétt, því eftir lökkun
verður engu breytt. Hálsinn þarf
að móta með tilliti til handleggja-
og fingralengdar, og svo getur fólk
ráðið svolítið hvernig lit það vill fá
á hljóðfærið, því þótt allt sé lakk-
að í rauðbrúnum lit eru litatónarn-
ir margvíslegir og fara fólki mis-
vel,“ segir Jón Marínó brosmild-
ur á vinnustofu þar sem undur og
stórmerki verða til. - þlg
Hér handfjatlar Jón Marínó tagl af mongólskum smáhesti, en hrosshár af þeirri teg-
und er það besta í veröldinni. Hestarnir eru ræktaðir í þessum eina tilgangi, en hár
þeirra er mjög slitsterkt og notað í boga strokhljóðfæra. Í fiðluboga þarf 186 hár sem
eru vandlega greidd því verða að liggja samsíða í boganum.
Þetta furðutól kallar Jón Marínó
sáluhjálparann, en með því setur hann
sálina í hljóðfærið. Sálin er hljóðpóstur
sem tengir saman framhlið og bak, en
þá er pósturinn settur á mjóa endann,
stungið í gegnum f-holuna og stilltur af
með sáluhjálparanum.
Hér útbýr Jón Marínó lakk úr línolíu
og trjákvoðu á víólu. Lakkvinnan er
mikil vísindi og leyndardómur allra
fiðlusmiða. Í skólanum er gefin upp
mjög óljós grunnaðferð og þaðan þurfa
hljóðfærasmiðir að þróa sitt eigið lakk.
Lakk hefur áhrif á heildarútkomu hljóms
og skiptir miklu að hafa það sem þynnst
til að ná fram sem mestum titringi í
hljóðfærinu.
Hér má sjá strauborð sem orðið er að
strengjahljóðfæri í sköpun Jóns Marínós
og var notað í Common Nonsense í leik-
stjórn Ilmar Stefánsdóttur sem ferðaðist
víða um heim. MYND/JÓN MARÍNÓ JÓNSSON
Framhald af bls. 4
Hús hljóðfærasmiðsins séð að utan. Breytingarnar á gluggahliðinni gera húsið enn
fegurra, en þær teiknaði Vífill Magnússon sjálfur við sína eldri hönnun.
Þessi sérstaki og forkunnarfagri arinn var hlaðinn og hannaður um leið og húsið í
Skriðuseli var byggt. Í snjóatíð vetursins hefur oft verið lagður í hann drumbur og
kveikt upp í stofunni.
8. MARS 2008 LAUGARDAGUR6