Fréttablaðið - 23.08.2008, Blaðsíða 16

16 23. ágúst 2008 LAUGARDAGUR
greinar@frettabladid.is
FRÁ DEGI TIL DAGS
ÚTGÁFUFÉLAG: 365
RITSTJÓRAR: Jón Kaldal og Þorsteinn Pálsson AÐSTOÐARRITSTJÓRI: Steinunn Stefánsdóttir FRÉTTASTJÓRAR: Arndís
Þorgeirsdóttir, Kristján Hjálmarsson, Trausti Hafliðason og Höskuldur Daði Magnússon (dægurmál). FULLTRÚI RITSTJÓRA:
Páll Baldvin Baldvinsson. VIÐSKIPTARITSTJÓRAR: Björn Ingi Hrafnsson og Óli Kr. Ármannsson. Fréttablaðið kemur út í
103.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu, Akureyri og þéttbýlissvæðum á suðvesturhorninu.
Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslunum á landsbyggðinni. Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í
stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. issn 1670-3871
Ö
ll þráum við óskastundina, stundum oft á dag. ég vildi,
ég óska … Þráin, viljinn að heimta það torsótta, óvænta,
er efld með öllum ráðum í vitund okkar: hinn óvænti
vinningur, hamingjustundin, sæla augnabliks er lofuð
og upphafin allt í kringum okkur en er torfengin: til
forna stigu óskasteinar upp úr djúpum brunnum utan alfaraleiða
og flutu þar skamma næturstund.
Í dag rætist sú ósk borgarbúa að þeir komi saman á torgum
og dreift samfélag borgar okkar verði eitt mannhaf: við komum
saman. Og gríðarleg þátttaka borgarbúa í hátíð dagsins er til marks
um að við náum saman þegar við hörfum inn í gamla kvosina og
holtadrögin umhverfis. Göturnar fyllast af gangandi fólki og borg-
in iðar af lífi. Óskin um lifandi borgarlíf verður staðreynd.
Og fólk talar þá saman. Borgarbúar hafa um margt að tala þessa
dagana. Borgin okkar hefur fengið nýja en þó gamla stjórn. Víst
vildu margir borgarbúar geta kosið nýja borgarstjórn, veitt nýjum
og sterkari meirihluta skýrara umboð en nú ríkir í borginni. Það
finna fulltrúar sem nú sitja í borgarstjórn. Það sundraða vald sem
þar hefur ríkt um langa hríð finnur þá megnu óánægju sem logar
enn meðal umbjóðenda borgarfulltrúanna. Margt breyttist ef þá
bitru virkjun mætti gangsetja strax og hætt við að margir yrðu
þá að verja sæti sín á framboðslistum. En það verður ekki, hvorki
hér né í öðrum sveitarfélögum þar sem sundrung og valdabarátta
hefur laskað sveitarstjórnir. Ekki er hægt að breyta sveitarstjórn-
arlögum þannig að kosið verði upp á nýtt í hvert sinn sem meiri-
hlutasamstarf hrekst milli fylkinga sökum eiginhagsmunapots
kjörinna fulltrúa. Í Reykjavík hefur harmleikur verið endurtekinn
sem farsi.
Ungur leiðtogi sjálfstæðismanna hefur loksins heimt það vald
sem henni bar greinilega fyrir mörgum mánuðum. Vanmat sjálf-
stæðismanna á kvenlegri forystu í sínum flokki ræðst ekki af öðru
en rótgróinni íhaldssemi sem hefur valdið flokknum skaða sem
mögulega verður ekki bættur. Afdráttarlaus afstaða hins nýja
borgarstjóra í fjölda mála er fagnaðarefni. Reykvíkingar vilja
skýrar línur, áhugi þeirra á framfaramálum sínum er líka skýrari
eftir valdabrölt síðustu missera. Þeirra óskir eru skýrari um sumt
en annað ekki: vilja þeir reisa fleiri gufuaflsvirkjanir á gropnu
Hengilssvæðinu í túnfæti Hvergerðinga? Ekki vildu þeir hafa
þær í Laugardalnum. Vilja þeir sjá hafnaraðstöðu sína flytjast út
í eyjar eða í nálægar víkur? Sætta þeir sig við að þvergirðingsleg
afstaða flugmálayfirvalda standi áfram í vegi fyrir hraðri leit að
nýju flugvallarstæði?
Óskastundina fær maður aldrei gripið, stundum hittir óska-
stundin mann óvænt. Þennan dag þegar borgarbúar koma saman
hlýtur sú ósk að vera rík í brjóstum þeirra að borgarstjórn Reykja-
víkur nái saman þokkalegri liðsheild og nái að vinna borgarbúum
gagn.
Því eins og gærdagurinn sýndi okkur verða menn að vinna til
þess að fá óskir sínar uppfylltar. Þrotlaus vinna, bjartsýni og gleði
til verka skila liðsheild árangri. Dagdraumar og framavonir ræt-
ast ekki nema menn vinni fyrir þeim, rétt eins og okkar menn í
Beijing sýndu í gær, rétt eins og þeir munu sýna sjálfum sér og
öllum heiminum á morgun. Óskir okkar duga skammt og rætast
aðeins í framkvæmdinni.
Dagdraumar og framavonir:
Óskastundin
PÁLL BALDVIN BALDVINSSON SKRIFAR
UMRÆÐAN
Jón Gunnarsson skrifar um
efnahagslíf.
Við erum á tímamótum, íslenskt efnahags- og atvinnulíf er að ganga í gegnum þreng-
ingar. Við slíkar aðstæður er mikilvægt að
skilningur og traust ríki á milli þeirra sem
ábyrgð bera á undirstöðum samfélagsins,
vinnuveitenda, verkalýðsfélaga, ríkisstjórnar
og sveitarfélaga.
Það kreppir að og stefnir í ástand á atvinnu-
markaði sem við höfum ekki séð um áraraðir. Við
þeim aðstæðum þarf að bregðast með aukinni
atvinnu- og verðmætasköpun.
Við erum rík þjóð, eða eins og iðnaðarráðherra
orðaði það í einni af sínum fleygu ræðum, „blessuð
þjóð“, fyrir þá orku sem við eigum óbeislaða.
Tækifærin liggja í nýtingu náttúruauðlinda okkar og
sérstaklega verður að horfa til landsbyggðarinnar
þegar ákvarðanir um framkvæmdir eru teknar.
Langtímalausnir í efnahagsmálum liggja í því að efla
framleiðslu og auka útflutningstekjur okkar. Við
höfum ekki efni á að framleiðslulína orkufreks
iðnaðar á Íslandi hiksti. Í þeirri uppbyggingu verður
að vera samfelld framleiðsla. Sjávarútvegur hefur
verið grunnur okkar velferðasamfélags. Það þarf
meira til og þess vegna verður að virkja orku-
auðlindir og skapa umhverfi sem hvetur
erlend fyrirtæki til að koma með atvinnu-
skapandi starfsemi til landsins. Þeirri óvissu
sem skapast hefur við misvísandi skilaboð
frá stjórnmálamönnum í þessu máli verður
að linna. Fram hefur komið hjá ráðherra að
fyrirtæki með fjölbreytta orkufreka
starfsemi hafi áhuga á uppbyggingu hér á
landi. Mikilvægt er að hraða þeirri undirbún-
ingsvinnu sem nauðsynleg er og að þau
fyrirtæki sem um er að ræða geti treyst því
að full alvara sé við samningaborðið. Ef ekki
verður þannig búið um hnútana snúa þau sér
einfaldlega annað. Með nýjum meirihluta í Reykjavík
hefur óvissunni verið eytt hvað varðar frekari
virkjanaframkvæmdir á höfuðborgarsvæðinu.
Reikna má með að ráðist verði óhikað í Bitruvirkjun
og framhald geti orðið á viðræðum við stórfyrirtæki
sem hyggur á atvinnustarfsemi sem skapar hundruð
hátæknistarfa á Suðurlandi. Misvísandi skilaboð
höfðu stefnt þeim viðræðum í hættu. Með sama hætti
verður að eyða allri óvissu varðandi framkvæmdir
við álver í Helguvík og á Bakka. Stjórnvöld verða að
hafa það sem forgangsatriði að greiða götu þeirra
framkvæmda sem best þau geta. Óvissa er eitthvað
sem ekki gengur upp í viðskiptum og það er ósk-
hyggja að reikna með því að Ísland sé eini valkostur-
inn fyrir fyrirtæki sem starfa á alþjóðamarkaði.
Höfundur er alþingismaður.
Er óvissan framtíðin?
JÓN
GUNNARSSON
Borgarstjóri ágústmánaðar er Hanna Birna Kristjánsdóttir.
Við óskum henni velfarnaðar í
starfi sem hún er vel að komin,
jafn glæsileg, skelegg og hraðvirk
sem hún birtist okkur. Einhvern-
tíma hefði verðskulduð tign
hennar þótt til tíðinda en nú er
þetta bara dapurleg neðanmáls-
frétt eins og gat að líta í blaðinu í
gær: „Hanna Birna borgarstjóri“,
örfrétt neðst á síðu, eins og um
væri að ræða nýjan hreppstjóra á
Ströndum.
Hanna Birna tekur við á
ömurlegum tíma. Hún reynir að
brosa framan í vélarnar en það
glampar á blóð á bakvið. Yfir öxl
hennar má sjá þrjá borgarstjóra
liggja í valnum. Þann fyrsta felldi
hún óvart, þann næsta felldi hún
með þögninni en þann þriðja tók
hún sjálf af lífi. Enda hafði
stálkonan þá lært vel til verka og
auk þess eignast eigið hnífasett.
Fjórði meirihluti kjörtímabils-
ins, sem alveg má kalla Leið 4
Vonarstræti – Vígaslóð, birtist
okkur blóðugur upp að öxlum með
beittan hníf í hendi. Hann virkar
því sterkur. Hér er einbeitt fólk
og grimmt að taka við. Hanna
Birna vó Vilhjálm Þ, Dag B og
Ólaf F en Óskar Bergsson
bakstakk félaga sína í minnihlut-
anum, fólkið sem hafði gefið
honum allan heimsins séns, allt
það pólitíska pláss sem hann vildi
og meira að segja stól í sjálfu
borgarráði að auki: Gjörðu svo
vel, Óskar minn. Sjaldan launar
kálfurinn ofeldið.
En Óskar er smiður og vanur að
sjá verk sín rísa. Bitra var hinn
bitri sannleikur sinnaskipta
framsóknarmannsins. Og sjálfur
hefur maður nettan skilning á því.
Hugtakið umhverfisvernd hefur
líklega hámarkað áhrif sín þegar
ekki má lengur bora eftir
peningum á Hellisheiði, þeim
yndisfagra stað. Nú þegar kreppir
að og allur heimurinn leitar að
umhverfisvænum orkugjöfum má
það teljast hugsjónalegur
flottræfilsháttur að ætla sér að
sitja á gullinu græna og neita sér
um nýtingu þess bara vegna þess
að stöðvarhúsin eru ekki nógu
flott og leiðslurnar ljótar. Því
verður vart neitað að tækifæri
okkar sem þjóðar hljóta að liggja í
nýtingu jarðvarmans, hinnar
„hreinu olíu“. Og við hljótum að
geta fundið leið til að gera það í
sátt við umhverfið og VG.
Við vonum því að Leið 4 láti
ekki aðeins blóðverkin tala og
beiti hnífum sínum á annað en
kollegana í borgarstjórn. En þó
mætti nýi borgarstjórinn byrja á
því að að skera niður í eigin ranni.
Enn á ný sest Vilhjálmur Þ.
Vilhjálmsson í virðulegan stól á
vegum borgarbúa. Eftir að hafa
opinberað stórfellt vanhæfi á stóli
borgarstjóra og staðið fyrir
ómerkilegasta skollaleik í
stjórnmálasögu seinni tíma, leik
sem nú hefur opinberast kjósend-
um svo við blasir að höfundar
hans stálu hálfu ári úr lífi heillar
borgar til þess eins að tryggja
eigin rassi mýkri sessu, hefur nú
bæst á tossablað hans boðsferð í
laxveiði á vegum Baugs, mánuði
áður en Orkuveitan gekk til
sængur með einkarisanum. Út
með manninn og það strax.
Og út með hina líka. Ekki bara
ráðherrann sem flaut með í för, (í
Svíþjóð og Noregi væri Gulli Þór
að segja af sér núna) heldur líka
Kjartan Magnússon, höfuðpaurinn
í janúarplottinu mikla. Hvernig
getur hann setið áfram eftir öll
loforðin sem hann gaf Ólafi F?
Hvernig getur hann boðið okkur
upp á bros sitt eftir að hafa orðið
uppvís að því að beita mafíu-
brögðum á veikan mann, gert
honum „tilboð sem hann gat ekki
hafnað“? En í staðinn fyrir að
hann taki pokann sinn er siðferð-
ismeistarinn settur yfir barna-
skóla borgarinnar…
Nei. Hanna Birna ætlar ekki að
losa okkur við þessa menn. Hún
ætlar að dragnast með draugana
út kjörtímabilið vegna þess að
sjálf er hún samsek og meðsek í
flestum þeirra gjörðum. Hún stóð
þögul að baki janúarplotturunum
kvöldið illa á Kjarvalsstöðum og
naut svo góðs af gjörðum þeirra í
200 daga en uppsker nú fyrst
almennilega. Og hún skrifaði líka
upp á málefnasamninginn við Ólaf
F sem gekk gegn öllum stefnu-
málum flokksins hennar. Enda nú
búin að semja nýjan samning sem
er viðsnúningur á öllu sem hún
samþykkti í janúar. Hversu
margar skoðanir getur einn
flokkur haft á einu kjörtímabili?
Það er sorglegt að sjá öflugan
og efnilegan stjórnmálamann
komast til valda með slíku brölti.
Að þurfa að klofa yfir klaufaskap
forvera sinna, kokgleypa allt
þeirra rugl og samsinna lygum
þeirra, og sitja svo uppi með
þrjótana innanborðs, starfa í
skugganum af gerðum þeirra út
kjörtímabilið og ganga til
kosninga með sakbitnar varir. Af
öllum þessum sökum verður
Hanna Birna alltaf borgarstjóri
mánaðarins, því mánuðurinn
janúar 2008 mun fylgja henni um
ókomin ár.
Borgarstjóri mánaðarins
HALLGRÍMUR HELGASON
Í DAG |
Auglýsendur athugið!
Yfirburðir Fréttablaðsins umfram bæði Morgunblaðið og 24 stundir eru mjög
miklir í nánast öllum aldurshópum. Hvar er þín auglýsing?
Fréttablaðið tryggir þér aðgang að rúmlega 45 þúsund
fleiri lesendum en Morgunblaðið og rúmlega 25 þúsund
fleiri lesendum en 24 stundir í aldurshópnum 18-49
skv. nýjustu könnun Capacent.
Fréttablaðið
Morgunblaðið
24 stundir
0
2000
4000
6000
8000
10000
12000
14000
16000
12–14 ára
15–19 ára
20–24 ára
25–29 ára
30–34 ára
35–39 ára
40–44 ára
45–49 ára
50–54 ára
55–59 ára
60–64 ára
65–69 ára
70–74 ára
75–79 ára
Allt sem þú þarft... ...alla daga
Höfðingleg heimsókn
Á meðan borgarmála- og ólympíu-
fárið mikla geisar hafa smærri, en þó
ekki endilega ómerkilegri, viðburð-
ir viljað lenda utan kastljóssins.
Einn slíkra viðburða var höfðingleg
heimsókn Jóseps nokkurs Parry
hingað til lands, en hann dvaldi hér
dagana 17. til 20. ágúst og
snæddi meðal annars
hádegisverð með Geir
H. Haarde forsætis-
ráðherra. Parry þessi
er starfsbróðir Geirs
í öðru litlu eyríki,
Nevis í Kar-
íbahafi, sem
er hluti
af hinu
stærra
eyríki St. Kitts og Nevis. Á Nevis
búa hvorki meira né minna en tólf
þúsund manns. Hér kynnti Parry sér
meðal annars nýtingu jarðvarma.
Eitt litlasta landið
Á meðal eyjaskeggjanna tólf þúsund
má eflaust finna einn, jafnvel maka
þjóðhöfðingja, sem álítur Nevis
„stórasta land í heimi“, þótt það
sé raunar mun nær því að vera
eitt litlasta land í heimi. Eins og
Ísland.
Engin verðlaun
Það er þó engin ástæða
til að gera lítið úr
þjóðinni, þótt hún
sé vissulega afar lítil.
Eins og sannast hefur
á síðustu dögum eru smáþjóðum
allir vegir færir. Ólíkt Íslendingum
hafa íbúar St. Kitts og Nevis, alls um
fjörutíu þúsund, hins vegar aldrei
unnið til verðlauna á Ólympíuleikum.
Eini þátttakandi þeirra á leikunum í
ár er hundrað metra hlauparinn Kim
Collins, sem hafnaði í fimmta sæti
í sínum riðli í undanúrslitahlaupi.
Eins og íslensku handbolta-
mennirnir er Collins þjóðhetja
í heimalandi sínu. Ólíkt þeim
komst hann hins vegar ekki
upp úr undanúrslitum og hefði
það líklega orðið stoltum Geir
Haarde tilefni til háðs-
glósa ef heimsóknina
hefði borið að fáein-
um dögum síðar.
stigur@frettabladid.is
Borgarmál