Fréttablaðið - 20.12.2008, Qupperneq 32

32 20. desember 2008 LAUGARDAGUR
Þ
egar blaðamann ber að
garði í vinnustofu
Steinunnar Sigurðar-
dóttur fatahönnuðar er
hún að skoða prótó-
týpu vetrarlínunnar
2009. „Þú ert einstaklega heppin að
fá að sjá þetta,“ segir hún kímin og
leiðir blaðamann í allan sannleika
um hið flókna vinnuferli sem hönn-
un á tískulínu er. „Þetta ætlum við
ekki að nota,“ segir hún og sýnir
mér flíkur sem hafa lent undir fall-
öxinni. Svo er annar stafli með flík-
um sem verða í línunni, breyttar og
bættar vitaskuld. Þær verða sendar
til baka í verksmiðjuna, og næst
þegar Steinunn ber þær augum
verður sniðið orðið rétt svo ekki sé
minnst á litina. „Ekki horfa á þessa
liti,“ segir hún mér.
Það er ekki einfalt mál að búa til
tískulínu og stór hluti af þeirri vinnu
er einmitt samskiptin við verk-
smiðjuna sem framleiðir vöruna
fyrir hönnuðinn. Steinunn er marg-
reynd í þeim, enda með áratuga
reynslu sem hönnuður. Hún sýtir
hins vegar hversu fáar fataverk-
smiðjur og verksmiðjur sem nýtast
hönnuðum eru starfandi á Íslandi.
„Það eru allir að tala um að hönnun
eigi að vera okkar björgunarhringur
og að nú eigum við að fara að trúa á
íslenska hönnun og kaupa hana. En
ég hef alltaf sagt við alla sem eru í
hönnun, finnið verksmiðju til að
framleiða hönnunina ykkar, þannig
er best að byrja,“ segir Steinunn sem
er þeirrar skoðunar að það þurfi að
stefna saman íslenskum hönnuðum
og fulltrúum verksmiðja á þeirra
sviði, bjóða þeim hreinlega til lands-
ins og láta hönnuðina funda með
þeim, þannig væri fyrsta skrefið
stigið í átt að alvöruframleiðslu á
íslenskri hönnun.
Græt yfir stöðunni
„Ísland er fullt af prótótýpum, það
eru allir að búa til eitt stykki, en við
verðum að finna verksmiðju sem
getur framleitt vörurnar. Þetta litla
og fallega er dásamlegt en eingöngu
með því að stefna saman hönnuðum
og verksmiðjum er hægt að byggja
eitthvað upp. Ég græt yfir því
hvernig staðan er núna hér á landi
þar sem nær engar verksmiðjur eru
til lengur, en við eigum enn það
mikla handverksþekkingu á Íslandi
að við ættum líka að geta byggt eitt-
hvað nýtt upp.“
Steinunn veit hvað hún er að tala
um því sjálf hefur hún mikla reynslu
af samskiptum við verksmiðjur.
Hún vann í fjölda ára fyrir fræg-
ustu hönnuði/tískumerki heims eins
og Calvin Klein, Gucci og La Perla
og kynntist því vel hvar bestu verk-
smiðjurnar fyrir hinar ýmsu ólíku
flíkur eru. Þegar hún sjálf fór svo af
stað með hönnun undir eigin nafni
var hún því orðin sjóuð í samskipt-
um við verksmiðjur og vissi hvert
átti að leita. „Ég vinn með verk-
smiðjum úti um allan heim, í Hong
Kong, Eystrasaltslöndunum, á
Ítalíu.“
Steinunn segir að það hafi engin
verksmiðja á Íslandi þann vélakost
og tækni til að framleiða prjónaföt-
in hennar eins og sakir standa. Hún
bendir blaðamanni á ýmis atriði í
frágangi á nýtilbúnum kjól úr sum-
arlínunni 2009. Kjólinn, sem er úr
fínprjónuðu reioni og lagður kögri,
væri ekki hægt að framleiða hér
vegna skorts á vélum.
En hönnunin er auðvitað jafn
íslensk og áður og þykir Steinunni
það leiðinlegur misskilningur að
halda að hönnun sé ekki íslensk
nema hún sé framleidd hér á landi.
„Ég hitti konu um daginn sem sagði
mér að hún hefði hætt við að kaupa
íslenskan hönnunargrip vegna þess
að hann var ekki framleiddur á
Íslandi. Ég hugsaði með mér að fyrir
þessu hefði átt að hugsa fyrir tíu
árum, áður en allar verksmiðjur
lokuðu.“
Þróun kemur okkur í koll
Sú þróun sem átti sér stað fyrir tíu
til fimmtán árum, þegar íslenskar
fataverksmiðjur lögðu flestar upp
laupana, vegna samkeppninnar við
innflutta ódýrari vöru, kemur okkur
í koll núna bendir Steinunn á, þegar
áhugi á íslenskri hönnun hefur auk-
ist. „En ég get sagt þér að fyrir tíu
árum, þegar ég kom heim, þá vildi
enginn kaupa íslenska framleiðslu.”
Eftir efnahagshrunið mikla hefur
mikið verið rætt um að efla íslenska
hönnun og að góðum og gegnum
íslenskum sið þá á allt að gerast
hratt. En Steinunn bendir á að þegar
framleiðsla lagðist af týndist niður
kunnátta. Hún segir miður hvað
Íslendingar eru fljótir að fara í
gegnum svona ferli, að hafna ein-
hverju sem byggir á gamalli hefð
fyrir nýtt.
Steinunn segist þó fullviss um að
þó að tækjabúnaður sé af skornum
skammti hér á landi þá sé mikil
handverksþekking enn þá til staðar.
En það sé mjög mikilvægt að hlúa að
Vantar verksmiðjur á Íslandi
Skortur á verksmiðjum á Íslandi er mjög bagalegur fyrir íslenska hönnuði, segir Steinunn Sigurðardóttir fatahönnuður sem
segir að eingöngu með því að stefna saman hönnuðum og verksmiðjum sé hægt að hefja alvöru framleiðslu á íslenskri hönnun.
Sigríður Björg Tómasdóttir leit við á vinnustofu frægasta fatahönnuðar Íslands og ræddi um nýja og gamla tíma
FRAMHALD Á SÍÐU 34
Veturinn 2008
STEINUNN SIGURÐARDÓTTIR FATAHÖNNUÐUR
Er alin upp við að prjóna og sauma og lærði
handverkið af ömmu sinni og mömmu.
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/V
IL
H
EL
M
Rétt eins og hönnun
Steinunnar vísar í
náttúru og menningu
Íslands kallast myndirn-
ar af flíkunum hennar
á við gamlar myndir.
Mary Ellen Mark ljós-
myndari myndar fyrir
Steinunni og hún gerir
úr myndunum meira
en tískumyndir eins og
Steinunn bendir á.
S
Ísland er fullt af prótótýpum, það
eru allir að búa til eitt stykki, en
við verðum að finna verksmiðju
sem getur framleitt vörurnar