Réttur - 01.06.1942, Síða 4

I fyrsta lagi, aS rauöi herinn og foringjaliö hans
hefur vaxið að bardagamætti og getur ekki aöeins
veitt viðnám árásum hinna þýzku fasistaherja, held-
ur getur hann sigráð þá í viðureignum og hrakið
þá á undanhald.
í annan stað, að þótt þýzki herinn sé harður í
horn að taka, þjáist hann af alvarlegum innanmein-
um, sem orðið geta þýzka hernum að falli, ef
rauða hernum verða skapaöar hagkvæmar aðstæð-
ur.
Það verður ekki talin einstæð tilviljun, að þýzki
herinn, sem hefði farið með sigrandi sverði um alla
Evrópu, mölbrotið í einu höggi franska herinn, sem
talinn hafði verið í fremstu röð, skyldi aöeins hitta
fyrir hernaðarlegt viðnám, sem dugði, í voru eigin
landi; og honuip var ekki eingöngu veitt viðnám,
heldur var hann neyddur til að láta undan síga fyrir
höggum rauða hersins og hörfa um 250 mílur frá
fyrri stöðvum sínum og skilja eftir geysimiklar
birgöir af byssum, vélum og hergögnum. Þetta
verður ekki eingöngu útskýrt meö vetrarskilyröum
hernaöarins.
Á öðru tímabili hernaðaraðgerðanna á Austur-
vígstöðvumun snérist viðureignin Þjóðverjum í hag;
Þeir náðu þá aftur frumkvæðinu í sínar hendur,
rufu víglínuna í suðausturátt, og þýzkar hersveitir
brutust fram til svæðanna hjá Voronesj, Stalín-
grad, Novorossisk, Pjatigorsk og Mozdok.
Þjóðverjar og bandamenn þeirra notuðu sér það,
að ekki voru annars staðar vígstöðvar í Evrópu,
fluttu í skyndi allt nothæft varalið til vígstöðvanna,
einbeittu þeim í suðausturátt, neyttu liðsmunar
síns og áttu að fagna töluverðum taktískum sigri.
Sýnilegt er, að þjóðverjar hafa nú ekki lengur
mátt til að halda uppi sókn í sama mund á þessum
vigstöðvum, í norðri, um miðbikið og í suöri, svo
68