Réttur - 01.06.1942, Page 46

verska ríkis voru skæöir fjendur, sem sættu jafnan
færi um aö gera því skráveifur. Slavamir mæddu á
Dónárlandamærunum, og leituöu inngöngu í ríkiö.
ÞaÖ var upphaf aö landnámi slavneskra þjóöflokka
á Balkanskaga. En þótt þessir heiðnu og lítt siðuöu
þjóðflokkar norðurslóðanna veittu ríkinu þimgar
búsifjar, þá voru þeir leikur einn samanborið viö
persneska ríkiö, sem lá upp að landamærum aust-.
urrómverska ríkisins að austan. Persía var á þess-
um öldum eina stórveldiö, sem haft gat í fullu tré
viö Rómaríki. Hún náði yfir núverandi Iran, Afgahn-
istan, Beluschistan og seildist til valda í Armeníu
og Aserbeidsjan. Ríki þetta laut stjórn manna af
Sassanítaætt, er brotizt, hafði til valda um 220 e.
Kr. ÞaÖ hvíldi á grunni ævafomrar menningar, her
þess, sérstaklega hið jámklædda riddaralið átti tæp-
lega sinn líka og stjórngæzla þess og embættis-
mannastétt var ekki hinni rómversku síðri. En rík-
ið mátti þakka landfræðilegri legu sinni ofurveldi
sitt. Þaö lá sem sé í þjóðbraut hinnar eldgömlu
verzlunar, sem rekin hafði verið frá ómunatíö milli
Miðjarðarhafslandanna og Indlands og Kína. Það
var sérstaklega silkið frá Kína, sem fór þessa leið til
hinna miklu markaða Rómaveldis. Baráttan milli
Persíu og austurrómverska ríkisins var því fyrst og
fremst verzlunarstríð. Á höfunum, sem liggja að
Indlandi voru Persar búnir að hrekja rómverska
kaupmenn , og hinar dýru vörur Indlands urðu því
að fara um hendur Persa. Það er því engin
furða þótt verzlunarmálefni skipi mikið rúm í frið-
arsamningum Persíu og Rómarríkis. En konungar-
konimganna, eins og Sassanítar kölluðu sig, létu
sér ekki nægja að vera vörumiölarar milli Austur-
Asíu og Miðjarðarhafslandanna. Þeir fetuðu einnig
í fótspor hinna fornpersnesku konunga og seildust
til valda við sjálft Miöjaröarhafið. I byrjtm 7.
110
/