Réttur - 01.06.1942, Síða 60

I
um notum, en England fleytti rjómann af sigrinum:
verzlim þess og iönaöur bar eftir þetta um langa
stund ægishjálm yfir q11 önnur ríki í austurhluta
Miöjaröarhafsins. Þessi árangur geröi aöstööu Breta
öllu hagstæöari á hinum næstu áfanga í baráttunni
um Miöjarðarhafið. En næsti áfanginn var Egyptar
land. Þar haföi franskur verkfræöingur, de Lesseps,
komið því í framkvæmd, aö Súezeiðið var grafiö í
sundur og hafskipaskurður geröur. Þetta var aö
miklu leyti gert fyrir franskt fé, og England hafði
unnið að því bak viö tjöldin að koma í veg fyrir ráöa-
gerðina, því aö það óttaöist, aö þessi mikla sam-
gönguleið mundi komast 1 annarra hendur. Þetta var
þó meö öllu ástæðulaust, en þegar búiö var aö gera
skuröinn, notaöi Disraeli sér fjárhagsvandræöi
hins egypska landsstjóra og keypti hlutabréf hans
fyrir fjórar milljónir sterlingspunda, og spurði þingiö
ekki leyfis. En Rotschild lánaöi féö. Hlutdeild Eng-
lands varö því svo rrrkil í hlutafélagi Súezskurö-
arins, að tryggt var, að hann yröi aldrei settur til
höfuðs brezka heimsveldinu. En bygging Súenz-
skuröarins haföi þær afleiðingar, að Miðjaröarhafið
varö mikilvægasta siglingaleið Bretlands, lífæð
brezka heimsveldisins, eins og Englendingar segja
sjálfir. Og þaö var auðsætt, aö Bretland varð að
verja þessa lífæð hvað sem það kostaöi. ÞaÖ var
bezt gert með nýjum landvinningum í löndum Mið-
jarðarhafsins og nágrenni þess. Þremur árum eftir
að Disraeli keypti hlutabréf Súezskuröarins, geröi
hann samning við Tyrkland um að. verja Asíulönd
þess gegn hverskyns árásum, og fékk Cypros fyrir
Vikiö. Meö því var hin brezka lífæö að nokkru tryggö
á austanverðu Miðjaröarhafi. Þegar fyrr á öldum
höfðu Bretar hernumiö Aden, á austurhomi Arabíu,
síöar lögðu þeir undir sig brezka Sómalíuland, þar
sem Rauðahaf gengur út 1 Indlandshaf. En mikill á-
124