Réttur - 01.06.1942, Síða 86

nú man ég ekki hvað hann sagöi 40 eöa 99% af
öllum Gyöingum eru mestu prangarar og svindil-
braskarar veraldarinnar. Þeir ota sínum tota, þessir
andskotar. Þeim er samá þótt konur og böm svelti,
ef þeir sjálfir geta velt sér í peningum — og samt
fara að titra á þeim eyrnasneplarnir, ef þeir heyra
slegiö saman tveim fimmeyringum. Þaö er ekki efni-
legt, sagði ég, — en ætli okkur væri nú ekki nær
að hata eitthvað annað?
Þá sagöi kunningi minn mér aöra Gyðingasögu,
og þaö var auöheyrt á öllu að sá Gyöingur, sem þar
var um aö ræða hafði verið glæpamaður frá hvirfli
til ilja, enda var svo aö heyra, sem hann hefði ekki
gert annaö í lífi sínu, en fremja glæpi.
— En ég var alveg hissa hvaö kunningi minn
sagöi mér margar Gyöingasogur. —
Ég hvesti nú á hann augun og spuröi kraftmik-
illi röddu: HvaÖ ert þú?
Þá lýsti hann því fyrir mér, hveming Gyöingar
smeygöu sér allsstaöar inn í viöskiptalífiö, eins og
rottur, og hvemig þeir nurluöu og græddu og
græddu og nurluöu — djöfulsins blóðsögur! sagöi
kunningi minn. Hann kom meö ótal dæmi og ég
hlutaði án þess aö segja neitt. Seinna um kvöldið
fór hann út um dyrnar án þess ég heföi hreyft
neinum verulegum mótmælum gegn skoðun hans.
Þá liöu nokkrir dagar, vika eða þar um bil, og
eitt dimmviðriskvöld geng ég um í herbergi mínu.
Veit ég ekki fyrr til, en barin eru fimm áfjáö högg
á huröina. Þá datt mér nokkuð í hug.
Ég stóö viröulegur með krosslagöar hendur á
brjóstinu og beiö meöan vinur minn lokaði dyrunum.
Þá sagöi ég: Heyrðu? njér hefur dottiö’ nokkuð í
hug!
Ég hef fundiö upp aðferö viö aö búa til smáhlut,
150