Réttur - 01.01.1954, Qupperneq 9

RÉTTUR
9
þessu ríki væri látið haldast það uppi að bjóða þeim byrg-
inn og takmarka smám saman gróðamöguleika þeirra.
Hvaða áhrif mundi það hafa í öðrum ríkjum, þar sem svip-
að er ástatt? Þetta er allt skiljanlegt og eðlilegt út frá
sjónarmiði imperíalistanna. Hvar væru þeir staddir, ef
þjóðirnar hættu að láta arðræna sig? Hér varð vitanlega
að taka rösklega í taumana. Frá sjónarmiði alþýðu Guate-
mala er málið jafn einfalt. Hún vill fá auð lands síns í
eigin hendur. Um þetta stendur deilan.
Engum heilbrigt hugsandi manni kemur til hugar að
efast um hvoru megin rétturinn sé. Almenningsálit heims-
ins er löngu hætt að álíta það réttlæti, að ein þjóð gíni
yfir auðæfum annarrar.
Bandaríkjastjórn vissi því að hún þurfti að dulbúa málið
og hvað var þá hendi nær en ásakanir um kommúnisma
og erindrekstur fyrir Rússa? Það eru aðferðir, sem allar
afturhaldsstjórnir síðari tíma hafa notað til að dulbúa
yfirgangs- og kúgunarstefnu sína. Það er eftirtektarvert,
að í öllu moldviðrinu gat Bandaríkjastjórn ekki bent á eitt
einasta ofbeldisverk, sem framið hefði verið gegn nokkr-
um bandarískum manni né bandarískum eignum. Heldur
var aðeins hrópað: Kommúnismi, kommúnismi, Moskva
Moskva!
Aldrei hafa þó slík hróp verið jafn innihaldslaus og gagn-
sæ. Vandfundinn mun sá maður, sem í alvöru hefur lagt
trúnað á þessi hróp. Aldrei hefur dulbúningur ofbeldis-
verka tekizt jafn hörmulega. Lærdómarnir blasa því við
óvenjuskýrt.
Atburðimir í Guatemala færa okkur heim sanninn um
það, að þrátt fyrir allt lýðræðistalið og frelsissönginn eru
Bandaríkin tilbúin að beita hinu lævíslegasta og hrottaleg-
asta ofbeldi, ef hagsmunir hinna raunverulegu stjórnenda
þeirra, auðmannanna, eru í hættu. Þessir atburðir eru ekk-
ert einsdæmi. Þetta sama hefur endurtekið sig í viðskipt-
um Bandaríkjanna við hin ríkin í Mið- og Suður-Ameríku
og önnur ríki, þar sem þau hafa mátt því við koma. Að-