Réttur - 01.01.1954, Qupperneq 25

RÉTTUR
25
að þá sjaldan, sem þá hefur minnt að þeir ættu einhvern og farið
að bera fram sjálfstætt hugsaðar tillögur, hefur rám rödd hirð-
stjóranna þrumað yfir þeim með þeim afleiðingum að þeir hafa
óðar tekið tillögurnar aftur og greitt atkvæði gegn þeim.
Á nítjándu öld hóf alþýða íslands, — og forustu hennar höfðu
bændur og meijntamenn af alþýðubergi brotnir — , Alþingi upp úr
þeirri niðurlægingu, sem yfirgangur erlendra valdhafa og þý-
lyndi innlendrar yfirstéttar hafði með aldalangri kúgun komið
því í.
Nú er það hlutverk íslenzkrar alþýðu undir forustu verkalýðs-
ins, að hefja Alþingi upp úr þeirri niðurlægingu, sem undirlægju-
háttur undir erlent valdboð hefur hrundið því niður í með slík-
um amerískum hraða, að á átta árum hefur það hrapað í eymd-
arástand þetta úr því hámarki, er Alþingi náði í virðingu þjóðar-
innar, er það endurreisti lýðveldið, myndaði nýsköpunarstjórn-
ina og neitaði einróma kröfu Bandaríkjastjórnar um herstöðvar
á íslandi til 99 ára.
Alþýðan mun á þeim langa ferh alþýðuvalda á Alþingi, sem
bráðlega byrjar, hefja hina fornhelgu stofnun íslenzks þjóð-
félags aftur til vegs og virðingar, gefa Alþingi reisn þá og skör-
ungsskap, er það átti forðum daga, þegar það stóð vörð um þjóð-
frelsi og sæmd. Og sú hryggðarmynd af hundflötum skriðdýrs-
hætti fyrir amerísku valdboði, sem yfirstéttin hefur klínt á Alþingi
síðustu átta ára, mun verða sem vondur draumur í huga vorum.
Alþýðan í landinu mun tengja Alþingi órjúfandi böndum við
samtök vinnandi stétta, og tryggja þannig, að sérhver þjóðfélags-
þegn, sem um sárt á að binda, finni þar vé. Þá verður Alþingi aftur
að þjóðarþingi, virtu og elskuðu af almenningi, í stað þess að
loka sig inni við launráð og verja sig fyrir almenningi með tára-
gasi og kylfum, þegar líf liggur við, að löggjafarsamkundan leiti
til uppsprettu valds síns, fólksins sjálfs.
Alþingi mun verða vinnandi, skapandi stofnun, frumkvöðull
um nýtingu auðæfa landsins, og brautryðjandi um batnandi kjör
alþýðu, vörður alls þess, sem þjóðinni er dýrast og helgast.
Alþýðan mun vissulega þurfa á að halda þeirri festu, er byggir
á sannfæringu og þeim aga, sem skapast af skilningi, í viðureign
sinni við auðvald, íslenzkt og erlent. En hún mun virða rétt and-
stæðinga sinna, hvers þess minnihluta á Alþingi, sem sjálfur
heldur sér við lög og rétt.