Réttur - 01.01.1954, Qupperneq 52

52
RÉTTUR
opinberum gjöldum. Þar eð þér mættuð ekki, er gerðin
skyldi tekin fyrir, hefur þess verið krafizt skv. heimild í
fyrrgreindum lögum, að lögreglan fái yður til að mæta, og
er hér með skorað á yður að mæta í fyrrgreindri skrifstofu
fógetans. — Lögreglustjórinn og fógetinn.
Neðst á blaðinu var innrömmuð setning eins og sorgar-
auglýsing: Sé Iátið farast fyrir að sinna kvaðningunni,
verður viðkomandi skattþegn sóttur af lögreglunni.
Guð hjálpi mér! sagði Rebekka, þú verður sóttur af lög-
reglunni ....
Ég verð líklega að fá mig lausan úr vinnunni, til þess að
tala við þá!
En hefurðu nokkra peninga til þess að borga þetta?
Nei. Ég veit ekki betur en þessi dagvinna mín hrökkvi
varla fyrir brýnustu þörfum, hvað þá fyrir öllum þessum
sköttum.
En eggjapeningana? spurði Rebekka.
Við megum ekki minnast á það, að við höfum erft þess-
ar pútur. Þær eru ekki svo margar. Þú færð þá ekki hræri-
véhna fyrir jól, og ég, sem ætlaði svo að kaupa Islendinga-
sögurnar með afborgunum, þegar þú hefðir eignast hræri-
vélina. Nei, þessir háu herrar mega ekki vita, að þú hafir
erft þessi hænsni.
Rebekka var lengi að jafna sig eftir þetta bréf. Hún svaf
illa á nóttunni, vaknaði með andfælum við minnstu hreyf-
ingu hvað eftir annað. Og í hvert skipti, sem pósturinn
kom með bréf til þeirra, fórnaði hún höndum og bað guð
að hjálpa sér.
Arngrímur mætti 1 gerðinni. Fulltrúinn, vingjarnlegur,
ungur maður, bað hann um tryggingu, fyrst hann gæti
ekki borgað á stundinni. Arngrímur var utan við sig af
ótta, mundi ekki eftir neinu nema hænsnunum, en þagði
yfir þeim. Fulltrúinn spurði, hvort hann ætti ekki neina
húsmuni, sem mætti skrifa. Þá mundi Arngrímur eftir því,
að hænsnin hefðu verpt fyrir útvarpsviðtækinu og sagði:
Ég á alveg nýtt útvarpstæki.