Réttur - 01.01.1954, Blaðsíða 55

RÉTTUR
55
samvizku. Aðrar skýringar koma varla til greina, því að
framkoma hans gerðist vægast sagt mjög undarleg. 1 ein-
hverju óskiljanlegu sálarástandi hljóp hann allt hvað af
tók að dyrunum með öll hænsnin á eftir sér. Hann iagði
viðtækið á stéttina við dyrnar og hljóp svo á harðaspretti
að bifreiðinni. Flest hænsnin og þar á meðal hinn herskái
hani tóku að virða tækið fyrir sér og gogga í það. Aðeins
ein feit og gömul hæna skokkaði í humátt á eftir lögtaks-
manninum sem forðaði sér inn í bifreiðina og ók af stað.
— Seinna um daginn komu eldri börnin heim úr skólanum.
Þegar þau sáu útvarpsviðtækið á stéttinni sögðu þau:
Það er nú meiri kallinn þessi Steini! Síðan fóru þau með
viðtækið inn í stofu eins og ekkert hefði í skorizt.
Um kvöldið kom Amgrímur heim úr vinnunni, opnaði
eldhúshurðina meðan hann fór úr vaðstígvélunum og kall-
aði til konu sinnar, sem stóð náf öl á miðju eldhúsgólfinu:
Rebekka! Þú hefur ennþá einu sinni gleymt að gefa
hænsnunum! Þau eru banhungruð, kona! Hvernig hefð-
um við getað eignast útvarpstækið, ef við ættum ekki þessi
blessuð hænsni? Og ef þau halda áfram að verpa svona
vel, ættir þú að geta eignast hrærivél fyrir jólin. Þú mátt
ekki gleyma að gefa hænsnunum!