Réttur - 01.01.1954, Qupperneq 74

74
RÉTTUR
ari út úr hverri eldraun. Það þarf hvorki stjórnspeking né sagn-
fræðing til þess að segja ykkur, að morðvopn og ofbeldisherferð-
ir hafa ávallt reynzt máttlaus gegn slíkum stefnum. Við getum
minnzt kristnu píslarvottanna, sem töldu sig lærisveina meist-
arans, sem gaf mönnunum siðaregluna: „Það, sem þér viljið, að
mennirnir gjöri yður, það skuluð þér og þeim gjöra“. Og við get-
um minnzt Rósenbergshjónanna, sem sjálfur páfinn vildi að
væru náðuð. í eitthundrað og sex ár hefur kommúnismi verið
til sem stjórnmálastefna og meginhluta þess tíma hafa allir
helztu forvígismenn hans verið ofsóttir, og ótölulegur fjöldi af
fylgismönnum þessarar stefnu hefur liðið píslarvætti, en hún
hefur eflzt í hverri eldraun og er nú drottnandi í einum þriðja
hluta heimsbyggðarinnar. Menn geta hervæðzt gegn öllu frekar
en slíku fyrirbrigði, þeir geta hafið skothríð á sjálfa festingu
himinsins, en hún er jafnerfiður skotspónn og von manna um
réttlátara og fullkomnara samfélag. Það er því rökrétt, að svæsn-
ustu andstæðingar kommúnismans ógna veröldinni með hel-
sprengja og heimsslitum, ekkert sannar betur algjöra andlega
uppgjöf þeirra.
Eiga vestrænar þjóðir að afhenda Rússum
baráttuna fyrir réttlætinu?
Ég var einusinni staddur í margbýlishúsi úti í London. Þar
voru saman komnir menn af ýmsum þjóðernum þar á meðal
nokkrir blökkumenn frá Afríku. Eitt sinn um miðnæturskeið
var drepið á dyr hjá mér. Ég var genginn til náða, en hafði ekki
læst hurðinni, svo að ég kallaði til komumanns og bauð honum
inn. Inn kom vandræðalegur svertingi, sem ég hafði kynnzt und-
anfarnar vikur, og hann hafði sagt mér ýmsar ljótar sögur úr
heimalandi sínu. Honum var auðsæilega mikið niðrifyrir og tví-
steig eirðarlaus á gólfinu, þangað til ég gat veitt upp úr honum
erindið. Hann var hingað kominn til þess að leita álits míns á
því, hvort Rússar ættu atomsprengjur. Þetta var á haustdögum
1948, þegar Bandaríkjamenn státuðu enn af þessu einkatæki
sínu. Ég var auðvitað ekki fjölfróður um atomvopn Rússa, en lék
/