Réttur - 01.05.1964, Blaðsíða 6

70
R É T T U R
Gífurlegt verðbólgubrask á sér stað og dregur til sín mikið fjár-
magn og truflar eðlilegan atvinnurekstur og nauðsynlegar fram-
kvæmdir.
A síðast liðnum 4 árurn hefur útlánaaukning bankakerfisins skipzt
þannig á milli aðalatvinnuvega þjóðarinnar:
Til sjávarútvegs.................... 127,3 millj. kr.
Til landbúnaðar .................... 211,1 — —
Til iðnaðar ........................ 334,7 — —
Til verzlunar....................... 587,9 — —
Þannig hefur verzlunin dregið til sín meira fé úr bankakerfinu
síðastliðin 4 ár en sjávarútvegur og landbúnaður samanlagt. Við
þetta bætist svo að á þessum sama tíma hafa verið tekin stutt vöru-
kaupalán erlendis, sem nema um 600 milljónum króna, og hefur
innflutningsverzlunin fengið mestan hluta þeirra. Aukning sparifjár
hefur farið stórminnkandi að undanförnu. Augljóst er að spariféð
gengur í braskið og týnist í dýrtíðarflóðinu.
Stefna ríkisstjórnarinnar í efnahagsmálum hefur byggzt á því að
láta fjármagnið og gróðann ráða þróun efnahagslífsins. Þá hefur
það beinlínis verið stefna ríkisstjórnarinnar að minnka kaupmátt
launa og draga úr eftirspurn með því að hækka í sífellu allt verðlag.
Þessi dýrtíðarstefna hefur leitt út í það öngþveiti í verðlags- og
efnahagsmálum, sem nú er komið. Fullyrðingar um það, að of hátt
kaup hafi valdið hinni gífurlegu dýrtíð, eru alger fjarstæða.
Staðreyndir sýna svo ekki verður um villzt, að kaupmáttur tíma-
kaups verkamanna hejur minnkað, en ekki aukizt á undanförnum
4 árum. Kauphækkanirnar hafa alltaf komið á eftir verðhœ/ckunun-
um og verið minni en þœr. Það er dýrtíðarstefnan, sem gert hefur
hœkkun kaupsins óhjákvœmilega. Dýrtíðarstefnan er því orsök hins
alvarlega ástands, sem skapazt hefur. — Frá þeirri stefnu verður að
hverfa og snúa sér á heiðarlegan hátt að stöðvun verðbólgunnar.
Undanfarin ár hafa þó verið rnjög hagstæð frá náttúrunnar hendi.
Árferði hefur verið gott og uppgripa sjávarafli. Útflutningsvörur
þjóðarinnar hafa hækkað í verði ár frá ári síðan 1960. Góð skilyrði
hefðu því átt að vera til þess, að kaupmáttur tímakaups verkamanna
og kaupmáttur annarra launa hefði aukizt allverulega á þessum
tím.
Ohj ákvæmilegt er að skipt sé um stefnu í efnahagsmálum og það