Réttur - 01.11.1964, Blaðsíða 25

A N G E L A G R I M A U :
Heimurinn verður að þekkja
sannleikann
I Angela Grimau er ekkja Julians Grimau, eins af leið'togum Kommúnista-
flokks Spánar, er tekinn var af lífi 20. apríl 1963 af böðlum Francos.
Julian Grimau var fæddur í Madrid 18. febrúar 1913. Faðir hans var lýð-
veldissinni og dó í útlegð. Julian gekk í Kommúnistaflokkinn í nóv. 1936, er
Madrid var varin árásum fasista af mestum hetjuskap. llann var kosinn í mið-
stjórn flokksins 1954 á fimmta flokksþinginu. Flokkurinn hefur starfað í hanni
laganna í 25 ár og fært óhemju fórnir. Julian var handtekinn í nóvember 1962.
Mótmælin gegn dauðadómnum yfir honum og kröfurnar um að hann væri
látinn laus dundu yfir Franco-böðlana, jafnt frá spanska verkalýðnum, millj-
ónum verkamanna í heimssamböndum verkalýðsins, hundruðum mótmæla-
funda um gervallan heim, allt frá Stokkhólmi lil Rómar, frá Buenos Aires til
París. Jafnvel Jóhannes 13. páfi reyndi að hindra dómsmorðið. Og eftir að
glæpurinn var framinn, Julian Grimau skotinn, hófust mótmæla-fundir og
-kröfugöngur um allan Spán: í verksmiðjum Madrid-horgar stöðvuðu verka-
menn alla vinnu til að minnast hans í þögn, í Barcelona fóru verkamenn,
stúdentar og háskólakennarar í volduga mótmælagöngu, í Sevilla og fjölda
annarra borga voru 1. maí-kröfugöngurnar háðar til að mótmæla morðinu.
Grein þessi er rituð af ekkju hans að tilmælum tímaritsins World Marxist
Review, sem bauð henni ásamt fleiri konum þeirra verklýðsleiðtoga, er fallið
hafa fyrir böðulshendi fasista og annarra harðstjóra, til Prag og bað þær
um nokkrar endurininningar úr lífi þeirra.]
Þetta er saga, sem þarf að segja, vegna þess að örlög þjóðar
vorrar og sú barátta, sem hún heyr, á margt sameiginlegt við örlög
og baráttu annarra þjóða, sem berjast gegn einræðisstjórnum
lilynntum heimsvaldastefnu.
Mig langar að tala um það, sem kalla mætti hversdagslega hluti,
en sem eig.i að síður eru ríkur þáttur í lífi hyltingarmanna. Eg vil
að allir viti, að við kommúnistar lifum mannlegu lífi gegnsýrðu af
sterkum, djúpum tilfinningum.
Árið 1939, þegar ég var níu ára, fluttist fjölskylda mín til Frakk-
lands, þar sem við dvöldumst í flóttamannabúðum. Ég ólst upp í
Frakklandi. Þegar ég var átján ára, gekk ég í Kommúnistaflokkinn
og varð virkur félagi í honum.
Ég kynntist Julian árið 1948. Þegar við giftumst, var ég orðin
honum vel kunnug sem kommúnista. Þar er erfitt að ræða um eig-
inmann sinn. Og ég hef ekki nokkra tilhneigingu til að fara að
lýsa honum sem ofurmenni. Nei, Julian var það ekki. Hann var