Réttur - 01.01.1965, Qupperneq 17

STJÓRNMÁLAÁLYKTUN
14. þings Sósíalistaflokksins
(Samþykkt á /lokksþinginu í nóv. 1964)
1 . KAFLI
Frá síÖasta flokksþingi hefur stéttabarátta verkalýðs og annarra
launþega einkennzt af æ víðtækara samstarfi innan launþegasam-
lakanna og mikilvægum samningum verkalýðs og starfsfólks við
atvinnurekendur og ríkisvald. Það sem áunnizt hefur i þessari
liaráttu er að þakka valdi launþegasamtakanna og þeirri réttu bar-
áttuaðferð, sem Sósíalistaflokkurinn hefur beitt sér fyrir, bæði í
verkalýðssamtökunum og í B.S.R.B., að reyna að fylkja launþeg-
um í sem breiðasta Ijaráttufylkingu án tillits til stjórnmálaskoðana.
I janúar 1963 var samið um 5% launahækkun sem rýrnaði þó
brátt vegna vaxandi dýrtíðar. 1 júní 1963 var aflur samið um 7%
kauphækkun. Báðar þessar kau])hækkanir voru að engu orðnar
vegna dýrtíðar þegar komið var fram í október. Sumarið 1963
íengu starfsmenn hins opinbera með kjaradómi allmiklar en
misjafnar kauphækkanir, en einnig yfir þær skall dýrtíðarflóðið.
Hjá verkalýðsstéttinni magnaðist nú sá ásetningur að hrinda
þessum síendurteknu árásum og ná verulegum kjarabótum, og
samstaða verkalýðsstéttarinnar um öfluga kjarabaráttu fór sívax-
andi. Atvinnurekendastéttin og ríkisstjórn hennar áttu um tvo
kosti að velja, að beita kúgunarvaldi ríkisins t.il þess að reyna
að hæla barátlu verkalýðssamtakanna eða að lála að nokkru und-
an launþegasamtökunum, jafnvel semja við þau.
Það varð ofan á í herbúðum atvinnurekenda og ríkisstjórnar
að reyna kúgunarleiðina. Frumvarp um bann við kjarabótum og
verkföllum var lagt fyrir Alþingi og komið að lokaafgreiðslu efl-
ir fjmm umræður. En þá var andstaða verkalýðssamtakanna orð-