Réttur - 01.01.1965, Side 24

24
RETTUR
Sjálfstæðisflokkurinn hefur náð nijög sterkum tökum á Alþýðu-
flokknum og grefur undan sjálfstæði hans með ýmsum hætti.
Honum hefur tekizt að gera Alþýðuflokkinn allháðan sér í verka-
lýðshreyfingunni, og þar hefur honum lekizt að ná þýðingarmik-
iili aðstöðu, sem Alþýðuflokkurinn hafði. Áhrif Alþýðuflokksins
í bæjarstjórn Reykjavíkur eru nær engin orðin m. a. vegna tengsla
hans við Sjálfstæðisflokkinn. Á hinu ahnenna stjórnmálasviði
hefur aðstaða Alþýðuflokksins veikzt mjög, og ljóst að forystu-
menn Sjálfstæðisflokksins hugsa sér hlutverk Alþýðuflokksins á
þeim vettvangi einungis það, að tryggja Sjálfstæðisflokknum valda-
aðstöðu í landinu.
Framsóknarflokkurinn dregur ekki dul á, að liann stefnir að
borgaralegu tvíflokkakerfi í landinu. Hann hefur nú tekið upp
það kjörorð, að allir andstæðingar íhaldsins eigi að sameinast í
einum flokki, Framsóknarflokknum.
Með þetta markmið í huga leggja foryslumenn Framsóknar-
flokksins á það ríka áherzlu, að ná fótfestu í verkalýðshreyfing-
unni og reyna að ná til sín fylgismönnum Alþýðuhandalagsins.
Það er m. a. af þessum ástæðum, sem foringjar Framsóknar tala
mjög fagurlega um ýmis baráttumál verkafólks og launamanna
fþó að sömu menn hafi löngum áður haldið uppi hatrammri and-
slöðu gegn kaupkröfum verkamanna og m. a. barizt ákaft gegn
vísitölutryggingu á launum).
Nú þykir ýmsum foringjum Framsóknarflokksins henta að tala
gegn siðspiliandi áhrifum hermannasjónvarps og vara við makki
stjórnarvaldanna við erlenda aðila um herbækistöðvar í Hval-
íirði, hæði til þess að friða ýmis þjóðholl öfl í flokknum sjálfum,
og þá fyrst og fremst stóran hluta íslenzku bændastéttarinnar — og
lil þess að draga aðra einlæga þjóðfrelsissinna undir merki sín.
Forysta Framsóknarflokksins her þó ábyrgð á því, að leyfi var
veitt fyrir því hermannasjónvarpi, sem nú stendur háski af, og
hann her sömu ábyrgðina og núverandi stjórnarflokkar á erlendri
hersetu í landinu og þátttöku iandsins í hernaðarbandalagi.
Framsóknarflokkurinn er horgaralegur hentistefnuflokkur, sem
hagar áróðri sínum eflir því, hvort hann er í ríkisstjórn eða í
st j órnarandstöðu.
Hann getur aldrei orðið sá flokkur, sem íslenzk verkalýðshreyf-
ing treystir fyrir sínum málstað. Kjarabarálta launþega á und-
anförnum árum hefði orðið harla lítil undir forystu Framsóknar-