Réttur - 01.01.1965, Síða 37

R E T T U R
3T
Frá Novudeilunni. Hvitliðar hofa strengt kaðal yfir bryggjuna.
Enn stóðu veðurbarðir menn ú Torfunefsbryggju og gúfu ekki
upp varðstöðuna fyrr en samningar voru undirritaðir, fæstir af
þeim fengu vinnu við tunnusmíðið en þeir vissu allir, að deilan
var annað og meira en um kaupið í tunnuverksmiðjunni, deilan
var tilraun til almennrar kauplækkunar, og þess, sem var enn
stærra, það álti að kveða niður þá rótlæku verkalýðshreyfingu,
sem atvinnurekendur og aðrir auðborgarar óltuðust nú mest. Þetta
vissu verkfallsmenn og að þeir liöfðu engu að tapa en alll að vinna.
Verkfall í atvinnulausum bæ í vetrarríki og einangrun þar sem
fátækt verkafólk lét sér ekki „ægja allra djöfla upphlaup að sjá,“
en gekk hiklaust til baráttunnar með sundruð samtök, í banni lög-
regluvalds, ineð allar liurðir lokað til lífsbjargar, það verkfall,
sú barátta, er einn dýrasti þátturinn í baráttukeðju verkafólksins
æ síðan.
Fjórir stjórnmálaflokkar voru í landinu, aðeins Kommúnista-
flokkurinn sluddi verkafólkið, leiddi baráltu þess og lagði fram
alla krafta, að gera lilul þess sem mestan, og að beina baráttunni
inn á menningarlegt sögusvið. Vegna Kommúnistaflokksins, undir