Réttur - 01.01.1965, Qupperneq 62

62
R É T T U R
lega auðvaldsins og j>á einkum þess
ameríska. En á því telur hann mikla
liættu, því alþjóðaauðvaldið hljóp
undir hagga, jiegar pundið riðaði
og lánaði 3 milljarða dollara til þess
að bjarga því frá falli, en líklega með
Jieim skilyrðum að ekki verða fram-
kvæmd öll loforð stjórnarinnar um
endurbætur á almannatryggingunum.
Óttast hrezki kommúnistaflokkurinn
að aljijóðaauðvaldið nái líka með
Jiessu þeim lökum á hrezku ríkis-
stjórninni að geta knúið hana til
þess að fylgja Bandaríkjiinum í æv-
intýralegri utanríkispólitik Jieirra
(eins og nú í árásunum á Suður-Viet-
nam. - Ritstj.). Þá lýsir Gollan því
yfir, að Kommúnistaflokkurinn standi
ineð Verkamannastjórninni, en hvctji
liar.a til þess að fylgja eftir sigrinum
yfir Ihaldinu með J>ví að gerbreyta
um efnahagspólitík, ljeyja ótrauð
sjálfstæðisharáttu brezkrar aljiýðu
gegn alþjóðaauðvakli, en gefast ekki
upp fyrir Jiví.
Francois Billoux, einn af leiðtogum
franska Kommúnistaflokksins, ritar
um „ýms vandamál alþjóðahreyfingar
kommúnista."
Fuad Nassar, aðalritari hins liann-
aða Kommúnistaflokks Júrdaníu, rit-
ar grein um „eðli hinnar endurvöktu
nýlendustefnu." Mann leggur áherzlu
á að það hafi alltaf verið aðalatrið-
ið fyrir uuðvaldinu að geta grætt á
nýlendunum, pólitíska yfirdrottnunin
liafi alltaf verið tæki til þess, — og
minnir á orð Engels, að valdið eða
ofbeldið sé „aðeins tækið, tilgangur-
inn sé alltaf gróðinn.“ Rekur hann
síðan hvernig auðmannastéttirnar
hafa breytt um aðferð, eftir að hin
beinu nýlenduyfirráð þeirra tóku að
lirynja. Hernaðarbandalögin nýju
(Nato, Seato, Cento) séu einskonar
sameiginleg nýlendustefna þessarra
auðstétta til þess að lialda gróðaað-
stöðu sinni í nýju formi. Bendir hann
á með skýrum rökum, hvernig arð-
ránið á fyrri nýlendum færist í auk-
ana. Aðstaða þeirra versnar, af því
að hráefnaverðið lækkar en iðnað-
arvörur liækka í verði. Jafnvel llall-
stein, formaður Efnahagsbandalags-
ins, verður að viðurkenna að „öll
fjárhagshjálp frjálsu landannu við
Jiróunarlöndin inegni ekki að bæta
J>eim tjónið, sem J>au bíða við lækk-
un hráefnaverðsins á heimsmarkað-
inum.“ Árlega tapa |>róunarlöndin
70—100 inilljörðum dollara, sem ]>au
hefðu getað framleitt vörur fyrir, eða
60—80% þeirra |>jóðartekna, sem þau
hefðu getað liaft, ef þróun þeirra
væri ekki hindruð og arðránið atikið.
Václav Slavík, einn af ritstjórum
tímaritsins, skrifar um „sósíalismann
og þróun lýðræðisins." Er margt eft-
irtektarvert í þeirri grein, bæði um
baráttu fyrir lýðræði innan auðvalds-
skipulags og í hinu sósíalistiska þjóð-
félagi.
Ýmsir blaðamenn og stjórnmála-
nienn rómönsku Ameríku skrifa sam-
eiginlega grein um „Byltinguna á
Kúbu og samfylkinguna gegn heims-
valdastefnunni í rómönsku Ameríku."
Þeir benda á, að í rómönsku Ame-
ríku eru meðaltekjur á mann á ári
120 dollarar (5100 krónur). Og í
flestum löndunuin eykst dýrtíðin
hröðum skrefum, í Kolumbia hækkaði
vöruverð uni 52% á 18 mánuðum
(1963 og fyrra misseri 1964), í Argen
tínu um 21% á einu ári (okt. 1963
til okt. 1964). Undirrót fátæktarinn-