Réttur - 01.01.1970, Blaðsíða 32

málum okkar tíma. Þessi staðreynd skelfir
ráðamenn og íhaldssinnaða borgara. Náms-
fólk bendir á vankanta aflóga skólakerfis,
gerist afskiptasamt um þjóðfélagsmál og hvet-
ur til ýmiss konar umbóta, sem ganga í ber-
högg við núverandi kerfi hinna stöðnuðu
stjórnmála. Aðgerðir þessa fólks eru venju-
lega friðsamlegar en ákveðnar og kröfur
sanngjarnar um aðkallandi verkefni.
Helztu vopnin, sem nomð eru gegn álagi
þessara hreyfinga, eru að beita lögreglu, koma
af stað óeirðum og hneppa mótmælendur í
varðhald, gera mikið úr rósmrsömu sálarlífi
aéskufólks eða gera grýlu úr ákveðnum hóp-
um af þessu tagi og kenna síðan allar aðgerð-
ir við þá. Þetta gengur inn í almenning og
varpar skugga á raunverulegan málstað mót-
mælenda.
Hér á landi hefur lítið kveðið að áhrifum
ungs fólks í þjóðfélaginu, enda flestar hreyf-
ingar úr þeirri átt kveðnar niður með fyrr-
greindum aðferðum.
Skal hér tckið nýlegt dæmi mótmæla af
hálfu skólafólks og raktir málavextir til fróð-
leiks og íhugunar.
Aðgerðir skólafólks í kvennaskólamálinu
margumrædda urðu gífurlegt uppblásmrsefni.
fjölmiðla og manna á milli og vökm almenna
hneykslun. Ymsir sýndu þó unglingunum
umburðarlyndi og enn aðrir virtu þessi
„gönuhlaup" ekki viðlits. Vart örlaði á skyn-
semi í viðhorfum fjölda fólks gagnvart and-
ófi þessu.
Verður nú gerð grein fyrir aðdraganda
þessara mótmælaaðgerða með því að líta á
málið í heild.
Frumvarp um stofnun kvennamenntaskóla
liggur fyrir alþingi. Skál sá vera í framhaldi
af eina kvennagagnfræðaskólanum hér í
borg og taka inn um fimmtán stúlkur ár-
lega. Eftir aðra „umræðu" í neðri deild fór
atkvæðagreiðsla þingmanna á þá leið, að 25
gegn 9 lýstu sig fylgjandi frumvarpinu, þrátt
fyrir eftirtaldar staðreyndir.
Nú þegar standa tveir fullgildir mennta-
skólar við Tjörnina í Reykjavík. Aftur á
móti er gífurleg þörf fyrir menntaskóla úti
um landið.
Húsnæði skólans er löngu orðið of þröngt
fyrir núverandi starfsemi þar. Þetta er líka
gamalt timburhús og þar af leiðandi ófull-
komið sem skólahúsnæði. Þarna þyrfti að
minnsta kosti miklar viðbyggingar og end-
urbætur á því sem fyrir er. Er líklegt að fjár-
munum til þess arna yrði betur varið á ann-
an hátt í okkar fátæka þjóðfélagi.
Kvennaskólinn ætti sízt allra gagnfræða-
skóla hér að fá réttindi til framhaldskennslu
vegna þess að hann er sérskóli. Það er við-
urkennt, að sérskólar kynjanna eru uppeldis-
lega óhollir unglingum á gagnfræðaskóla-
stigi. Varðandi hina miklu aðsókn að skól-
anum er það að segja, að það þykir fínt að
fara í Kvennaskólann. Það væri því ekki úr
vegi að leggja skólann niður.
Auk þess stuðlar frumvarpið að misrétti
kvenna og karla á menntabrautum hér.
Reynt hefur verið að benda á þörf fyrir
stofnun hins nýja menntaskóla. Helztu rök-
semdir í þá átt eiga nokkuð sammerkt með
orðum Guðrúnar skólastýru í Mbl. 17. febrú-
ar, þar er hún spurð álits í því sambandi.
„Hvers vegna telur þú, að skólinn eigi að
fá heimild til að brautskrá stúdenta?"
„I fyrsta lagi er hverri menntastofnun
nauðsynlegt að fylgjast með kröfum tímans.
Sífellt fleiri störf í þjóðfélaginu krefjast stúd-
entsprófs sem undirstöðumenntunar eða þá
að stúdentar eru látnir sitja fyrir við vinnu og
nám."
Þetta er alveg rétt, en það er ekki þar með
sagt, að veita eigi einum gagnfræðaskóla rétt
til að útskrifa stúdenta.
„I ^ru lagi tel ég hér opnast nýja náms-
J
32