Réttur - 01.01.1970, Blaðsíða 37

sjálf, flytja aðeins út 5% af þjóðarframleiðsl-
unni.
Bandaríkin flytja inn 34 prósent af járn-
málminum, sem þau nota, 88 prós. af baux-
íti, 92 prós. af nikkel, 99 prós. af mangan,
11 prós. af krómi, 25 prós. af tungsten, 21
prós. af kopar, 44 prós. af sinki, 28 prós.
af blýi, 66 prós. af tini, 14 prós. af olíu, 85
prós. af asbesti, 100 prós. af náttúrugúmmíi
og kaffi, kakó og banönum, 40 prós. af
sykri o. s. frv. Væru Bandaríkin svipt þess-
um innflutningi, kæmist iðnaður þeirra á
heljarþröm.
Bandaríkin eru því háðari þessum hrá-
efnalindum sem þau nota meira af þessum
hráefnum en aðrar þjóðir. Bandaríkjaþjóðin
er aðeins 6 prósent af íbúum heims, en hún
notar 33 prós. af bauxíti heimsins, 40 prós.
af nikkelnum, 36 af króminu, 41 prós. af
tini, 23 prós. af sínki, 50 prós. af kaffinu
o. s. frv. Þannig notar einn seytjándi hluti
mannkynsins, íbúar Bandaríkjanna, fjórðung,
þriðjung, allt upp í helming af hráefnum
jarðar, sem engin þjóð getur verið án. —
Þessi ofgnótt, sem Bandaríkin sölsa undir
sig, skapar svo skortinn hjá öðrum.
Forystumönnum Bandaríkjanna er ljóst að
sníkjulífsafstaða yfirstéttarríkisins ameríska
byggist á ráni á lífsnauðsynjum annarra
þjóða. Lyndon B. Johnson sagði eitt sinn.:
>,Ef allir í heiminum ættu að hafa sömu lífs-
afkomu og íbúar Bandaríkjanna, þá yrði að
framleiða á ári 20 miljarða smálesta af járni,
300 miljónir smálesta af kopar, 300 miljón-
ir smálesta af blýi og 200 miljónir smálesta
af sínki. Þetta er hundraðföld ársframleiðsla
heimsins nú." — En allar birgðir þrjóta um
síðir.
Ránskapur sá, sem bandarískt auðvald
þannig beitir, kemur reikningslega fram
m.a. í gróða þess á erlendri fjárfestingu,
einkum í „þriðja heiminum". Þannig var
fjármagn það, er bandarískt auðvald hafði
fest í Evrópu og Kanada 1965 um 29 milj-
arðar dollara, en í Asíu, Afríku og rómönsku
Ameríku um 15 miljarðar. En gróðinn af
fjárfestingu í Evrópu og Kanada var 1452
miljónir dollara, en af fjárfestingum í þriðja
heiminum 2253 miljónir dollara! Gróðinn,
sem Bandaríkin fá af fé í Suður-Ameríku
og Asíu er árlega meiri en það, sem þau fjár-
festa þar að nýju. — Þegar tölur um fjár-
festingu og gróða Bandaríkjaauðvaldsins fyr-
ir árin 1959 til 1965 eru athugaðar, kemur
í ljós að Bandaríkin fengu á þessum árum
9204 miljónum dollara meira frá Kanada,
rómönsku Ameríku og Asíu en þau fjárfestu
þar og þetta gerði þeim mögulegt að fjár-
festa í Evrópu, Afríku og Ástralíu og eyj-
um Kyrrahafs 5771 miljón dollara meira en
þau fengu í gróða þaðan. — Gróðafúlgan,
sem Bandaríkin fá frá „þriðja heiminum',
gerir þeim kleift að læða nýlendufjötrum á
iðnað Evrópu og auka nýlendukúgun sína í
Afríku.
Og við þetta allt saman bætist svo að
Bandaríkin hafa í krafti valds síns knúð all-
ar aðrar þjóðir til að viðurkenna dollarann
sem gulls ígildi, rangskráðan á alltof háu
gengi. Bandaríkin geta svo prentað dollara-
seðla að vild og knúð aðrar þjóðir til þess að
selja sér vörur og verksmiðjur sínar fyrir
hinn ameríska pappír. Það er sem einn mað-
ur hefði ávísanabók og mætti gefa út ávís-
anir á innstæður allra annarra með henni.
Þannig er yfirstéttarríkið bandaríska meir
og meir að verða heimsræninginn, sem með
fjármálavaldi sínu sýgur til sín arðinn af
vinnu annara þjóða og auðæfi annarra landa
en hyggst með hervaldi sínu halda hinum
ánauðuga og arðrænda undir okinu.
En okið er æ meir að bresta. Það sannar
bezt hetjuþjóð Vietnam.
37