Réttur - 01.01.1970, Qupperneq 9

BJARNI ÞORÐARSON;
SVEITARFÉLÖGIN
OG
ATVINNUMÁLIN
Ekki veit ég til þess, að í íslenzkum lögum
sé að finna stafkrók, sem leggur sveitarfélög-
unum í landinu beinar skyldur á herðar í
sambandi við lausn atvinnulegra viðfangs-
efna. Þess er heldur ekki að vænta, því enn
er í fullu gildi, a. m. k. í orði kveðnu, sú trú-
arjátning samkeppnismanna, að einkafram-
takinu sé bezt treystandi í þeim efnum sem
öðrum. Af þessu leiðir, að sveitarfélögunum
er ekki gert kleift að taka á þessum málum
af þeim þrótti og myndarskap, sem nauðsyn-
legt er.
Ekki verður hjá því komizt að álykta, að
löggjafanum sé ekki um það gefið, að sveit-
arfélögin skipti sér af atvinnumálum og er
sú afstaða í samræmi við þjóðskipulagið.
Sveitarstjórnir eiga ekki að láta til sín taka,
þótt byggðarlögin veslist upp, vegna þess, að
einkaframtakið hefir brugðizt. Þær eiga að
taka því sem sjálfsögðum hlut, því hér eru
að verki hin marglofuðu og óskeikulu lög-
mál samkeppnisþjóðfélagsins.
SVEITARFÉLÖGIN
STÓRATVINNU-
REKENDUR
En þrátt fyrir hina neikvæðu afstöðu lög-
gjafans, hefir þróunin orðið sú, að flest eða
öll þéttbýlissveitarfélög hafa með ýmsum