Réttur - 01.01.1970, Blaðsíða 6

Eigi verkalýðsforustunni að auðnast að
vinna sigur í næstu kjaradeilum, þá verður
hún að bindast traustari böndum við sína
eigin félaga.
NÝTT FORM
Það er augljóst, að það er með öllu úti-
lokað að færa starfsemi verkalýðsfélaga til
þess forms, sem var á þe:m, þegar þau
gegndu því hlutverki, sem fjölmiðlarnir og
skemmtitækin gegna nú. Verkalýðsfélag
hlýtur að starfa í samkeppni við allt annað,
sem glepur tíma frá félögum þess.
Það er heldur ekki hægt að leggja niður
þá stofnun, sem félagið er og hætta cð ann-
ast þau störf a. m. k. ekki fyrr en við þeim
hefur tekið önnur stofnun, sem launþegar
treysta.
Það sem þarf að gera, er að gera þá félags-
menn virka, sem raunverulega hafa áhuga
á málefnum stéttar sinnar og þeir eru sem
bemr fer fjölmargir.
Það verður hins vegar ekki gert, með því
að kalla þá saman og messa yfir þeim. A
þann hátt eru þeir ekki virkjaðir, frekar
mætti kalla, að þeir væru þá hagnýttir.
Það eru ekki allir, sem ráða við ræðu-
formið, en hver einasti maður getur tekið
þátt í óformlegu rabbi.
Þess vegna verður að breyta fundarform-
inu. Það verður að halda oftar fundi en gert
er. Þar á að taka fyrir til umræðu mál, er
varða stéttina, starfið eða þjóðfélagið. Það
þarf að halda fundi með hinum ýmsu hags-
munahópum og á stórum vinnustöðum til
að undirbúa kjarasamninga í vor.
Það er ekki nauðsynlegt að halda stóra
fundi, en það á að hafa þá með rabbsniði,
þannig að menn þurfi ekki að standa upp
til að tala, heldur geti sagt eina eða tvæi
setningar eða borið fram fyrirspurnir, án
þess að til annars sé ætlast af þeim. Á þann
hátt er hægt að gera margfalt fleiri félaga
virka í raunverulegri skoðanamyndun og
þannig fengju almennir félagar tilfinningu
fyrir því, að þeir eru sjálfir að móta sín eig-
in kjör, sína eig:n lífsafkomu. Einhuga og
samstíga verkalýðshreyfing er sterkasta ail-
ið í þjóðfélaginu.
PÖLITÍSK
Þó oftast sé talað um verkalýðshreyfing-
una, sem eina heild, er nauðsynlegt að hafa
það í huga, að í mörgum og stórum verka-
lýðsfélögum ráða menn, sem styðja dyggi-
lega við bakið á ríkisstjórninni.
Þeir eru ekki líklegir til þess að hafa í
frammi neinar aðgerðir, sem gætu orsakað
það, að sú stjórnarstefna, er þeir fylgja biði
verulegan hnekki af.
Það er mikil nauðsyn fyrir launþega í þeim
félögum að átta sig á því, að það er með
öllu ósættanlegt að vilja betri kjör fyrir laun-
þega og að styðja stefnu Viðreisnarstjórnar-
innar.
Stefna hennar er algjörlega andstæð hags-
munum launþega.
Frjálst fjármagn leitar ekki að jöfnuði, það
leitar að gróða.
Frjáls álagning og frjáls auðsöfnun fyrir-
tækja og stó"eignamanna undir fögrum nöfn-
um, svo sem auknar afskriftir, stækkun vara-
sjóða, rýmri skattalöggjöf o. s. frv. tekur
ekki gróða sinn af sjálfu sér.
Hann verður allur tekinn af launþegum.
Að styðja þessa ríkisstjórn, er því beinn
fjandskapur við verkalýðshreyfinguna.
6