Réttur - 01.04.1970, Qupperneq 18

En hjá fjölmörgum þjóðum, sem nú voru
að öðlast stjórnarfarslegt sjálfstæði, lifði
samskonar frelsisandi og forðum hjá Benja-
mín Franklín og George Washington: Þær
vildu ráða örlögum sínum sjálfar, óháðar
dutlungum og áhrifum annarra þjóða.
Og nú gerast mesm sorgleikir amerískr-
ar sögu, — ef litið er á hana augum vinarins,
— mestu glæpaverk Bandaríkjanna, ef and-
stæðingurinn límr það sínum augum:
Yfirstétt Bandaríkjanna beitir CIA, hinni
„ósýnilegu ríkisstjórn Bandaríkjanna", — til
að bylta frá völdum með stjórnlagarofum
herforingja eða annarra afturhaldsseggja
framsæknum ríkisstjórnum hvers lands af
öðru: Iran 1953, Guatemala 1954, San Dom-
ingo 1965, Ghana og Indonesía 1966, Grikk-
land 1967. Og ef stjórnlagarofin ekki duga,
er Bandaríkjaher beitt til innrásar og árásar.
Hámarki sínu nœr þó valdahrokinn, á-
girndin og yfirdrotnunin, þegar engar mútur,
engin baktjaldabrögð með morðum og vald-
ránum, lengur duga og gripið er til opinberr-
ar árásar Bandaríkjahers.
Það er kaldhæðni örlaganna og verður síð-
an talið sýna hið siðferðilega lágmark, sem
amerísk yfirstétt hefur sett sín Bandaríki í,
að einmitt það land, sem lýsti yfir sjálfstæði
sínu með tilvísun í frelsisyfirlýsingu Banda-
ríkjanna frá 1776, Vietnam, skuli verða ægi-
legasti skotspónn bandarískra hryðjuverka.
Þegar Ho Chi Minh réttir George Washing-
ton hendina í anda, þá eru það valdhafar
Bandaríkjanna nú, sem myrða allt, sem góð-
um Bandaríkjámönnum var heilagt, traðka
í blóðugt svað allar minningar þeirrar miklu
þjóðar um sína mestu menn og beztu afreks-
verk, — um leið og þeir brenna og drepa í
Vietnam.
Hernaðarvél Bandaríkjanna, — voldug-
asta drápsvél mannkynssögunnar, — hefur
nú í sex ár látið rigna eldi og dauða yfir
eina fátœkustu þjóð veraldar. Það er búið að
varpa meira sprengjumagni yfir þessa smá-
þjóð en yfir allt Þýzkaland í heimsstyrjöld-
inni síðari. Ríkasta þjóð heims hefur árum
saman reynt að eitra matvceli fyrir þessari
fátceku, vinnandi þjóð, — hún hefur reynt
að svíða tré hennar, eitra akrana, brenna
kofana. Bandaríkin hafa drepið yfir hálfa
aðra miljón Vietnambúa. Bandarískir her-
menn myrða konur, börn og gamalmenni,
drepa og brenna allt lifandi, sjáandi skceru-
liða í hverju sem hreyfist. My Lai er ekki
undantekning, heldur frekar reglan í þessu
viðurstyggilega árásarstríði valdhafanna í
Washington.
Bandaríkin eru orðin „blóðríki", svo notuð
sé samlíking Thomasar Mann úr „Doctor
Faustus". Ollu skal fórnað fyrir metnaðinn:
40.000 bandarískum hermönnum í Vietnam,
virðingu Bandaríkjanna, umbóta möguleikum
heima fyrir.
Og dýpra og dýpra skal sökkva:
Nú er ráðizt inn í Kambodiu. Gereyðing
þorpa — eins og Lidice forðum hjá þýzku
nazistunum, — er básúnuð af stolti út um
allan heim.
Valdahrokinn ræður öllum gerðum vald-
hafanna. Morðin á saklausum eru orðin dag-
legur viðburður. Þjóðarmorð er yfirvofandi.
Og í bakhönd hafa viti firrtir valdhafar
sýklavopn, eiturvopn, er eyðilagt geta allt Iíf
að fullu í heilum löndum — og hafa þegar
„reynt" þau á hinni ósigrandi hetjuþjóð Viet-
nam.
Hvað veldur þessari voða-þróun? Hvað er
það í Bandaríkjunum sjálfum, sem býr að
58