Réttur - 01.07.1977, Blaðsíða 24

mennar tryggingar eða eitthvað slíkt fé-
lag, það skuli fara að byggja höll og aug-
lýsa hana svo alla til leigu á eftir.
RA: Það var spurt að því hér áðan,
hver væri munurinn á atvinnustefnu Al-
þýðubandalagsins og þeim sjónarmiðum
sem fram hafa komið hjá íslenskum iðn
rekendum.
Það er rétt að ákveðin sjónarmið sem
við höfum sett fram, falla saman við óskir
íslenskra iðnrekenda, en í grundvallar-
atriðum er um skoðanamun að ræða. Ef
við lítum á það sem saman fer, er það í
fyrsta lagi það atriði, að erlendir atvinnu-
rekendur njóti ekki forréttinda hér á
landi umfram íslenska atvinnurekendur.
Það er fyrst nú á seinni árum að iðnrek-
endur hafa fengist til að viðurkenna þessa
mismunun en þetta er óhæfa, sem við
höfum lengi barist gegn, eins og allir
vita. í öðru lagi höfum við talið óeðli-
legt að innfluttar vörur nytu forréttinda
umfram innlenda framleiðslu hvað tolla-
meðferð snertir, en þetta er orðin ein að-
alkrafa íslenskra iðnrekenda nú í seinni
tíð. Við höfum varað við því að íslenskur
iðnaður væri ekki búinn undir skefja-
lausa samkeppni frá erlendum stórfyrir-
tækjum sem flytja vörur hingað til lands
og höfum bent á að tollalækkanir sem
fram eiga að fara samkvæmt samningum
okkar við EFTA og EBE ganga of hratt
yfir miðað við ástand mála hér á landi.
Og núna á seinasta ári kom einmitt fram
ósk frá íslenskum iðnrekendum um að
aðlögunartíminn yrði framlengdur.
Varðandi þann mikla mun, sem er á
sjónarmiðum okkar og þeirra, kemur
hann fyrst og fremst fram í því hverjir
eiga að hafa frumkvæði og forystu um at-
vinnuuppbyggingu í landinu. Við höfum
bent á að þess sé ekki að vænta að hér
eigi sér stað ör iðnþróun nema ríkisvald-
ið þekki forystuskyldur sínar og hafi þá
stjórnun og forystu sem óhjákvæmileg er.
Þar eigum við fyrst og fremst við áætlun-
arbúskap. Jafnframt leggjum við að sjálf-
sögðu álierslu á að þau fyrirtæki sem upp
eru byggð séu félagsleg eign með einum
eða öðrum hætti og um sé að ræða for-
ræði starfsmanna yfir rekstrinum í svo
ríkum mæli sem unnt er.
AÐ VISSU
MARKI . . .
LJ: I sambandi við þessa spurningu er
mjög þýðingarmikið, að við áttum okkur
á því hvert er raunverulegt inntak at-
vinnumálastefnu Alþýðubandalagsins og
livort við séum einfaldlega að taka undir
kröfur iðnrekenda. Vafalaust er nokkur
grundvöllur fyrir samstöðu Alþýðu-
bandalagsins og þessara aðila, að vissu
marki. Alþýðubandalagið vill efla iðnað-
inn í landinu og reyna að treysta grund-
völl hans eins og mögulegt er. Að sjálf-
sögðu sjá iðnrekendur, að þarna er staðið
með þeim að vissu leyti. Svipað er hægt
að segja um útgerðarmenn, þeir fagna því
að bornar séu fram kröfur um að veita
útgerðinni í landinu aukna fyrirgreiðslu.
Þetta er alveg ljóst. Við eigum samstöðu
með þessum aðilum að vissu marki, ekki
síst í baráttunni gegn þeirri uppgjöf, sem
felst í að menn trúa ekki á íslenska at-
vinnuvegi og vilja beina athygli að öðru.
Hitt er aftur alveg augljóst, að það er
mikill skoðanaágreiningur uppi á milli
Alþýðubandalagsins annars vegar og iðn-
rekenda og ýmissa útgerðarmanna hins
vegar varðandi grundvallarsjónarmið.
Samstöðunnar vegna eru menn kannski
168