Réttur - 01.07.1977, Blaðsíða 48

græðir á þeirri framleiðslu, heldur er
hún beinlínis tap fyrir þjóðfélagið,
eyðsla, sem því miður er óhjákvæmileg
meðan styrjaldarhættan ríkir, — en hver
byssa minkar raunverulega brauðið, það
er: vopnaframleiðslan þar er beinlínis á
kostnað lífskjara alþýðunnar: ill nauðsyn
en enginn gróðavegur.
í Bandaríkjunum nota „haukarnir“
það beinlínis sem rök fyrir aukningu víg-
búnaðar, að þá neyðist Sovétríkin til að
auka vopnaframleiðslu sína líka — og geti
þá minna gert til að bæta lífskjörin, m.
ö. orðum sanna ágæti sósíalismans.
Samsteypa auðhringa og liervalds í
Bandaríkjunum („The military indus-
trial complex")5 svo notað sé orðatiltæki
Eisenhowers forseta, — er jrví hættuleg-
astur ógnvaldur lífsins á jörðinni, vegna
skefjalausrar gróðafíkni sinnar og ægilegs
áhrifavalds, sem eykur í sífellu vopna-
birgðirnar og færir tortímingu mann-
kyns nær.
Hvað er til ráða?
Þjóðir Evrópu, frá landamærum Sovét-
ríkjanna til Atlantshafs, sósíalistiskar sem
kapitalistískar, — þær, sem fyrst og fremst
yrðu fórnarlömb nýs heimsstríðs og lönd
jteirra vígvöllur, — verða að taka höndum
saman, hvort sem þær eru í Nato eða
Varsjárbandalagi, og knýja lram afvopn-
un og upplausn hernaðarbandalaga. Þær
gætu byrjað smátt: með kröfum um gagn-
kvæman brottflutning erlendra herja —
og endað með uppsögn liernaðarbanda-
laga, myndun beltis hlutlausra ríkja milli
Sovétríkjanna og Bandaríkjanna — og
þvínæst helst skipulijgð samtök þessara
ríkja um að knýja fram afvopnun allra.
Það yrðu að vísu fleiri ljón á veginum
til afvopnunar en auðvald Bandaríkj-
anna, ef flestar þjóðir Evrópu tækju
höndum saman um baráttuna gegn víg-
búnaðinum, sem er að sliga þær flestar:
Vestur-Þýskaland með sinn vaxandi fas-
isma, — blóð-keisari írans með sín brjál-
uðu vopnakaup, einræðisstjórn Suður-
Afríku með sína kynþáttakúgun o. s. frv.
En það koma líka kröfur annarstaðar
frá, sem styðja afvopnunina: Það væri
hægt að útrýma hungrinu úr heiminum,
ef vígbúnaðinum væri hætt.
Eramtíðardraumar — hugarórar —
munu menn vissulega segja — og svo líta
þeir út.
En ef jiieir verða ekki að veruleika, —
og Jrað á þessari öld, þá er líf alls mann-
kyns í veði.
Bylting verkalýðsins í Pétursborg 7.
nóvember 1917 lét það verða sitt fyrsta
verk að senda út boðskap til allra stríð-
andi Jijóða um tafarlausan frið.
Fulltrúi Sovétstjórnarinnar hjá Sam-
einuðu Jrjóðunum hefur lagt fram tillögu
um allsherjar afvopnun.
Krafan um útrýmingu hungursins, —
um brauð handa öllum mannanna börn
um munu fara vaxandi með hverju ári
sem líður — og hún J)ýðir raunverulega:
brauð — ekki byssur. Og skilji saddir
auðmenn ekki Jrá kröfu í tíma, þá mun
hinn hungraði skari heirns afla sér byssna
til Jiess að fá brauð. Og í þeirri blóðugu
frelsisstyrjöld hinni fátækustu og soltnu,
senr þegar er að byrja í Afríku, gæti allt
gerst, líka atburðir, er hleyptu heims-
styrjöld af stað.
Baráttan fyrir friði og afvopnun getur
á næstu áratugum orðið baráttan um líf
mannsins á jörðinni. Og skilyrðið fyrir
sigri í þeirri baráttu, er að hnekkja valdi
og áhrifum |íeirra auðdrottna, er ala á
stríðsundirbúningi, græða á vopnafram-
leiðslu, heyja hryllileg stríð eins og í
192