Réttur - 01.07.1977, Blaðsíða 33

við þær forsendur sem ég nefndi hér
áðan.
Þá eru Grænlendingar. Þegar norski
presturinn Hans Egede fann Grænland,
var danska konungsvaldið ekki lengi að
góma þetta land, gera það að nýlendn
sinni, og blessaði það síðan með menn-
ingu sinni: trúboði, einokun, brennivíni
og kynsjúkdómum.
Svo átti að lieita, að Grænlendingar
fengu frelsi sitt með því að land þeirra
var gert að dönsku amti — það þætti nú
frekar bágborið frelsi hér á íslandi, að
vera gert að dönsku amti, og í raun réttri
er Grænland áfram dönsk nýlenda, og
tortímingarpólitíkin gagnvart Grænlend-
ingum er enn í fullum gangi.
Hvorki Samar né Grænlendingar eiga
nokkra aðild að Norðurlandaráði.
Komið var á fremsta hlunn með að það
sama tækist í Færeyjum, sem tókst í
Grænlandi, en viðnámið þar var sterk-
ara. Færeyingar björguðu þjóðerni sínn
og eiga sér þess vegna viðreisnarvon.
Fn í stað Jress að íá það frelsi sem þeir
áttu heimtingu á og sem þeir óskuðu,
fengu þeir einhverja heimastjórn. Og í
stað fullrar og sjálfstæðrar aðildar að
Norðurlandaráði, fengu þeir danska að-
ild þar.
Þá eru það Álandseyjar og Álendingar.
Hvers vegna eru Finnar að ríghalda í
Alandseyjar og gefa Álendingum ein-
liverja heimastjórn í stað þess að skila
þeim til SvíjDjóðar eins og Álendingar
óska eftir og er eina sómasamlega lausnin
á J)essu margjjvælda máli?
Eins og aðild Færeyinga í Norður-
landaráði er dönsk, þá er aðild Álendinga
finnsk.
Grundvöllur gagnkvæms skilnings er
hreinskilni, og þegar við ræðum um nor-
Ekki jafn réttháar.
ræna samvinnu, verðum við að nefna
hlutina réttum nöfnum.
Aðalforsenda norrænnar samvinnu —
jafnrétti og sjálfstæði allra Norðurlanda-
þjóða er ekki til.
Tvær, jafnvel þrjár, eru ekki sjálfstæð-
ar og jafnréttháar hinum. Eitt þjóðar-
brotið er innlimað í ríki Joar sem Jiað á
ekki heima.
177