Réttur - 01.07.1977, Blaðsíða 64

kröfur um sjálfstjórn. En jafnframt vofa
yfir Grænlendingum meiri hættur en
nokkru sinni fyrr, vegna þess að við land-
ið og í því hafa fundist mikil verðmæti,
t. d. bæði olía og úran. Hætta sú, sem
vofir yfir Grænlendingum, er að alþjóð-
legir auðhringir fái aðstöðu til að nýta
þessar auðlindir án þess að Grænlending-
ar verði um það spurðir, en með slíkri
innrás væri bundinn endir á grænlenska
menningu og eðlilegar grænlenskar sjálf-
stæðish ugmyndir.
Danskir ráðamenn segja oft að vanda-
mál Grænlendinga séu „danskt innanrík-
ismál“, og er vonandi ógeðfellt fyrir alla
íslendinga að hlusta á slíkan málflutning.
Hitt væri sýnu geðfelldara, að Norður-
landabúar allir litu á það sem hlutverk
sitt að styrkja Grænlendinga til þess að
ná þjóðlegri fótfestu á nýjan leik og á-
kveða sjálfir framtíðarörlög sín. Tillögu
þessari er ætlað að gefa Grænlendingum
kost á að kynna vandamál sín og túlka
viðhorf sín í stofnun þar sem fulltrúar
allra Norðurlandaþinga eiga fulltrúa.“
Ekki náði tillaga þessi samþykki þá, en
áfram verður haldið baráttunni fyrir
þessum rétti Grænlendinga.
Þegar Aljringi kom saman að nýju í
október 1977, flutti Magnús jressa tillögu
aftur. Við umræðu um tillöguna konr
fram að vissir þingmenn, svo sem Ragn-
hildur Helgadóttir og Gylfi Þ. Gíslason
virtust hvumpnir gagnvart Dönum í
jæssu máli, jafnvel telja það „danskt inn-
anríkismál“. Er slíkt í hæsta máta for-
kastanlegt og sárt að heyra að nokkur ís-
lendingur, er man sögn síns eigin lands,
sknli sýna slíkt skilningsleysi á frelsis- og
lífshagsmunamáli nágrannajrjóðar vorr-
ar, þegar hún er meðhöndluð á svipaðan
hátt og vér Islendingar forðum. Vert er
að muna að Alþingi Islendinga viður-
kenndi aldrei „innlimun" Grænlands í
Danmörku, er sú nýlendudrottnunarað-
ferð var viðhöfð 1953 svipað og portú-
galska nýlenduherveldið gerði.
Hinsvegar tók Einar Ágústsson vin-
samlega í mál þetta og var því svo vísað
til utanríkismálanefndar.
(Nánar má lesa um afgreiðslu Aljringis
á „innlimunarmálinu" í ,,Rétti“ 1975,
bls. 97 og áfram. En umræðurnar um
málið er að finna í Alþingistíðindum
1954 D, bls. 6-60).
208