Réttur - 01.01.1986, Side 42

PÉTUR HRAUNFJÖRÐ:
Stéttir
Pessi smásaga er rituð upp úr árunum 1968—9,
árum stúdentauppreisnarinnar.
Eins og þetta sé nokkru lagi líkt, álpast
um á götuhornum og selja biöð. Eins og
blaðasala sé nokkuð nema fyrir krakka-
greyin. Þau fá máski rétt fyrir gospillu og
sleikibrjóstsykri. Ætli nokkur kaupi svo
af ykkur? Og þó svo væri að einhverjir
vilji kaupa þetta af ykkur þá les þetta
varla nokkur maður. Að minnsta kosti
höfum við verkamenn annað með tímann
að gera en grína í þetta smásaxaða hug-
sjónarugl ykkar. Ofan í kaupin sýnist mér
þetta vera eins konar aðferð hjá ykkur til
að losna við vinnu. Komast hjá því að erf-
iða fyrir lífsviðurværi sínu, en er svo sem
ekki neitt neitt. Sýnast þó vera að vinna
eitthvað og bjóða mönnum plaggöt og
pappíra. Pað er þá líka fögnuðurinn því
hvað er svo sem í þessum bréfsnifsum
nema tóm munnræpa úr einhverjum kján-
um sem glápa langt út í heim — Portúgal
og Spán. Ekkert nálægt þeim málum hér
sem okkur varðar eða viljum vita um.
Það eru ekki einu sinni almennilegar
klámsögur í þessum afstyrmis-miðum
ykkar. Haldið þið kannski að það renni út
úr okkur munnvatnsslepjan þó að þið
hristið þessa prentpésa framan í okkur, o
— sei sei nei, það er ekki mikil hætta á
því. En verkaliðið það verður að hugsa
um vinnu sína. Það fæst ekki svo mikið út
úr þessu bölvaða puði, alltaf verstu og
erfiðustu verkin en minnsta kaupið. Og
svona hefur það alltaf verið, er það ekki?
Er það eitthvað að skýrast fyrir fólki seg-
irðu. Eins og hvurnin, er það ekki víðtek-
in regla um allan heim að þræla út vinnu-
fólki og borga því skít úr hnefa. Þetta er
máski eitthvað öðruvísi í dýrðarríkjum
kommúnistanna eða hvað? Jæja, held-
urðu að það sé svipað. Fáið premíu seg-
irðu fyrir sérleg afköst, mikla útjöskun.
Já grunaði ekki Gvend, eins og við fáum
ekki ábót hérna þegar allt er að fara til
fjandans og sérstaklega þarf að reka á
eftir. Við bara köllum það bónus og hann
er aldrei nógu hár.
Þið ættuð að skrifa um hann, breyta
honum; væri gagnlegt verkefni hér á
heimavígstöðvum. Mundi koma okkur að
gagni og jafnvel ykkur —. Nema það sé
eitthvað öðruvísi með ykkur þessa rót-
tæklinga en annað fólk, máski þurfið þið
ekki vinnulaun en þvælið í kjaftæði og
áróðri. Eruð víst allir eins, alltaf í ein-
hverju fjarlægu og langt í burtu en ekki
þar sem verið er að vinna — enda eigið
þið varla fyrir tóbaki. Maöur hefur nú svo
sem heyrt að þið dragið fram lífið á náms-
launum og skipið ykkur í kommúnur svo
þið getið notað fötin hvort af öðru. En
ætli það sé nú ekki aðallega gert til þess
að brýna hnífana hvort fyrir annað og
möndla byssurnar eins og blaðið segir um
stúdenta 1. des. Hvern fjandann ætti ég
svo sem að gera við þennan snepil? Ekki
ligg ég í lesningum eða finnst þér ég
42