Réttur - 01.04.1975, Qupperneq 13

KJARAÞRÓUN SÍÐUSTU ÞRIGGJA MlSSERA
Þetta var greitt:
1. Kaup í nóvember 1973 .........
2. Með vísitölu 1. des. 1973 ........
3. Febrúarsamningar 1974
a) Hækkun í % ..................
b) Nýja kaupið ................
4. Með vísitölu 1. mars 1974 ........
5. Launajöfnunarbætur 1. okt. 1974
6. 3% frá 1. desember 1974 ..........
7. Láglaunabætur ASI mars—maí 1975
Samanburður:
8. Júníkaup 1975 ef samningar giltu
9. Hækkun nóv. 1973—maí 1974
a) kr. (7—1) .................
b) % (7 : 1) .................
10. Hækkun nóv. 1973—júní 1974
a) kr. (8-—1) .................
b) % (8:1) .................
11. Hækkun ætti að vera maí—júní
a) kr. (lOa—9a, eða 8—7) .......
b) % (lla : 7) ..............
ER KRÓNAN ALLTAF KRÓNA?
Nei, auðvitað hættir krónan að vera króna
þegar sífellt þarf fleiri krónur til að mæla
sama verðmætið! Peningarnir eru fyrir launa-
manninn ekkert annað en ávisun á verðmæti,
ávísun á visst magn matvæla, klæða og ann-
ars þess sem hann þarf til að framfleyta sér
og sínum. Aron og félagar hans eiga heimt-
ingu á því að launin séu alltaf jafngild til
innkaupa, krónurnar í launaumslaginu alltaf
ávísun á jafnstóran hlut af framleiddum lífs-
gæðum á meðan samningsákvæði um kjara-
málin standa óbreytt. Að óbreyttri krónutölu
breytir verðbólgan þessu, en ráð eru við öllu!
Þess vegna er samið um vísitöluuppbót. Vísi-
Mánaðarkaup í dagvinnu.
Aron Bóas Daníel
í ASÍ í ASÍ utan ASI
24.543 29-858 46.107
26.364 32.073 49.528
20 30 20
31.637 41.695 59.434
33.592 44.272 63.107
37.092 47.772 63.107
38.100 49.100 65.000
43.000 54.000 65.000
60.089 79.193 112.885
18.457 24.142 18.893
75,2 80,9 41,0
35.546 49.335 66.778
144,8 165,2 144,8
17.089 25.193 47.885
39,7 46,7 73,7
talan er trygging fyrir óbreyttu verðmæti
launa, — fyrir því að samningar haldi.
ÞJÓFARNIR X, Y OG Z
Verðbólgan er blekking að því leyti að
verðmætin gufa ekki upp þótt krónurnar
verði fleiri sem á þarf að halda til að mæla
sama magn verðmæta og til að ávísa á það.
Ef nú Aron, Bóas og Daníel fá ekki fleiri
krónur í hendur í hlutfalli við verðmætarýrn-
un hverrar krónu, þá er ósköp einfaldlega
einhver að stela af þeim mismuninum. Og
það er áreiðanlega ekki Ebeneser sem leikur
þann ljóta leik. Ætli það geti ekki frekar
verið kaupgreiðandinn eða einhver sem stend-
93