Réttur - 01.01.1989, Síða 22

SIGÞRÚÐUR GUNNARSDÓTTIR:
Hver og einn skal vera
stoltur af því sem hann er
en ekki reyna að vera
eitthvað annað!
í ræðu sem Thomas Sankara heldur
fyrir yfir 500 manns í Harlem í Banda-
ríkjunum þann 3. október 1984 leggur
hann áherslu á að svertingjar víðs vegar
um heiminn skuli ekki gleyma uppruna
sínum, því síður skammast sín fyrir hann.
Hann segir að Afríkumenn í Bandaríkj-
unum skuli klæðast afrískum fötum án
þess að skammast sín fyrir það.
„Klæðist þessum fötum alls staðar — í
vinnunni, á götunum, við innkaupin,
alls staðar. Verið stolt af þeim. Sýnið
öllum að þið séuð frá Afríku. Skamm-
ist ykkar aldrei nokkurn tímann fyrir
að vera frá Afríku!“
Og fólkið tók undir orð hans með því
að hrópa: „Niður með heimsvaldastefnu,
niður með kynþáttahatur, valdið til fólks-
ins,“ og á þeirri stundu var það stolt af
því að vera frá Afríku og geta hrópað
hluti sem hrærðust innra með því daginn
út og inn.
Það sorglega er að ekki nærri því nógu
margir halda áfram að vera stoltir þegar
heim kemur eða á vinnustaðinn og allt of
margir eru það aldrei. Þeim finnst of gott
að eiga hús og bíl og vera í góðri vinnu til
að skemma það. Því síður vilja þeir láta
þá, sem vilja ekkert með veraldleg gæði
hafa nema vera fyrst viðurkenndir í sam-
félaginu, skemma það fyrir sér.
Þegar maður lítur á hluti eins og stolt
virðist nokkur munur á svertingjum í
Bretlandi og Bandaríkjunum þegar á
heildina er litið. í grundvallaratriðum er
munurinn sá að breskir svertingjar eru
fyrst svartir og svo Bretar, en bandarískir
svertingjar fyrst bandarískir og svo
svartir. Þar af leiðandi leggja breskir
svertingjar meiri áherslu á að halda í sín
upprunalegu einkenni og öðlast sérstöðu
í samfélaginu en þeir bandarísku vilja
frekar laga sig að landinu sem þeir búa í
og láta viðurkenna sig sem fullgilda með-
limi bandarísku þjóðarinnar án nokkurr-
ar sérstöðu.
Þannig er staðan í dag. Spurningin sem
við stöndum frammi fyrir er sú hvort það
er meira virði að halda lífi í þjóðfélagi þar
sem maður er álitinn skítseiði eða berjast
fyrir lífi þar sem allir eru metnir jafnt og
þar sem enginn er skítseiði nema sá sem
vill kúga annan.
22