Morgunblaðið - 28.01.2006, Qupperneq 48

48 LAUGARDAGUR 28. JANÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ HjálmfríðurSigurást Guð-
mundsdóttir fædd-
ist í Vatnadal í Súg-
andafirði 19. ágúst
1914. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Ísafjarðarbæjar 19.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar Hjálm-
fríðar voru Guð-
mundur Jónsson,
landpóstur, f. 13.7.
1872, d. 8.10. 1960,
og Anna Jónsdóttir,
húsfreyja, f. 20.7.
1869, d. 12.12. 1944. Systkini
Hjálmfríðar voru: Haraldur, f.
23.9. 1897, d. 11.4. 1964; Herborg
Ágústa, f. 4.8. 1899, d. 22.2. 1927;
Guðríður, f. 3.9. 1901, d. 16.4.
1996; Jón Ingigeir, f. 13.7. 1903,
d. 25.2. 1958; Ástráður Þorgils, f.
27.3. 1907, d. 29.12. 1965; Guðrún
María, f. 8.9. 1909, d. 5.10. 1944;
Salóme Kristín Jóhanna, f. 4.1.
1912, d. 1990. Áður átti Anna Jón
Ingigeir Ívarsson, f. 2.6. 1894, d.
1.12. 1895.
Hjálmfríður giftist 1. desember
Stefánsdóttir, f. 20.1. 1948. Þau
eiga fjögur börn. 7) Hólmfríður,
f. 26.10. 1947, maki Árni Gunnar
Sigurjónsson, f. 21.4. 1945, d.
27.2. 2000. Þau áttu fjögur börn.
8) Árni, f. 9.12. 1949, maki Guð-
björg Skúladóttir, f. 17.7. 1956.
Þau eiga tvö börn. Fyrir átti Árni
einn son. 9) Óskírður drengur,
andvana, f. 1951. 10) Jón Björn, f.
15.11. 1954, maki Magdalena
Sirrý Hafnfjörð Þórisdóttir, f.
14.4. 1955. Þau eiga tvö börn. 11)
Hreiðar, f. 6.7. 1956, sambýlis-
kona Salóme Anna Þórisdóttir, f.
1.9. 1956. Hreiðar á þrjú börn
með Sigurrós Erlingsdóttur, f.
19.6. 1956. 12) Katrín, f. 11.8.
1959, maki Steingrímur Jónsson,
f. 14.11. 1960. Þau eiga þrjú börn.
Afkomendur Hjálmfríðar og Sig-
tryggs eru nú 112 talsins.
Hjálmfríður ólst upp í Vatnadal
til fimm ára aldurs en flutti þá
með foreldrum sínum til Ísafjarð-
ar. Eftir að hefðbundinni skóla-
göngu lauk um fermingu vann
Hjálmfríður ýmis störf sem til
féllu. Hjálmfríður og Sigtryggur
bjuggu á Ísafirði allan sinn bú-
skap og héldu upp á 70 ára brúð-
kaupsafmæli sitt nokkrum dögum
fyrir andlát Sigtryggs.
Útför Hjálmfríðar verður gerð
frá Ísafjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
1934 Sigtryggi
Kristmundi Jörunds-
syni, f. 5.8. 1909, d.
10.12. 2004. Foreldr-
ar hans voru Jörund-
ur K. Ebenezersson,
f. 1.12. 1862, d. 13.8.
1936, og Sigríður
Árnadóttir, f. 13.8.
1874, d. 18.2. 1963.
Börn Hjálmfríðar og
Sigtryggs eru: 1)
Guðjón Gísli Ebbi, f.
22.9. 1935, maki
Halldóra Þorláks-
dóttir, f. 12.9. 1936.
Þau eiga fimm börn. 2) Guðmund-
ur Annas, f. 24.12. 1937, d. 10.3.
1961. 3) Alda Erla, f. 24.6. 1939,
maki Birgir Hermannsson, f.
22.9. 1939. Þau eiga fjögur börn.
4) Jörundur Sigurgeir, f. 29.6.
1942, d. 11.6. 2005, maki Helga
Sigurgeirsdóttir, f. 18.2. 1940.
Þau eiga fjögur börn. 5) Anna
Guðrún, f. 5.9. 1944. Anna á fjög-
ur börn með fyrrverandi maka
sínum Árna Sigurbjörnssyni, f.
9.4. 1941. 6) Tryggvi Marías, f.
9.3. 1946, maki Guðrún Ásbjörg
Fríða, tengdamóðir mín, er látin.
Vel að því komin að fá að kveðja eftir
langa, farsæla og vinnusama ævi.
Margs er að minnast eftir hátt í
hálfrar aldar kynni. Efst í huganum
eru síðustu mánuðir. Tengdamóðir
mín hress og kát, minnið gott og hún
fylgdist vel með þó líkaminn væri
farinn að lýjast. Gaman var að heim-
sækja Fríðu og skiptast á fréttum af
börnum og barnabörnum, skoða
myndir og rifja upp gamla tíma.
Tengdaforeldrar mínir Fríða og
Tryggvi áttu saman langa og farsæla
ævi. Þau áttu miklu barnaláni að
fagna og eignuðust tólf börn. Níu
þeirra eru á lífi. Oft hafði Fríða á
orði að foreldrar ættu ekki að lifa
börnin sín.
Kynni okkar Fríðu hófust þegar
ég, ung að árum, kom inn á heimili
Fríðu og Tryggva sem væntanleg
tengdadóttir. Mér var óskaplega vel
tekið. Við hjónin byrjuðum seinna
búskap á loftinu í Silfurgötunni og
sýndi Fríða mér mikið langlundar-
geð, ungum stelpugopanum. Seinna
urðum við góðar vinkonur.
Metnaður þessarar stoltu konu
fólst í því að sinna heimili og börnum
enda gerði hún það einstaklega vel.
Hún gerði það sem skyldan bauð
hverju sinni. Á heimilinu í Silfurgötu
var verkaskiptingin alveg skýr og
uppáhaldsstaður Fríðu var í eldhús-
inu. Að bjóða kaffi og veitingar á
skínandi hreinu heimilinu er samofið
persónu hennar. Henni lét vel að láta
verkin tala.
Eftir að börnin fóru að heiman fór
Fríða að sækja vinnu utan heimilis
og fann ánægju í því að vinna launa-
vinnu. Yfirleitt gaf hún börnum og
barnabörnum launin sín með ein-
hverjum hætti.
Hún Fríða var stolt kona og vildi
bjarga sér sjálf alveg fram í andlátið.
Hún var líka einstaklega þrá og gat
gert ýmislegt á þráanum einum sam-
an. Hún hló oft við og kallaði sig
gjarnan frekju. Hún átti það til að
koma fjölskyldunni verulega á óvart.
Kvenfrelsiskonan Fríða birtist dag-
inn sem Vigdís Finnbogadóttir bauð
sig fram til forseta. Þá tilkynnti hún
að Vigdísi myndi hún kjósa sem for-
seta og enginn gæti fengið sig til að
skipta um skoðun. Ekki það að ein-
hver væri að mótmæla þó tengda-
pabbi væri nú svolítið hissa. Fögn-
uður hennar með Vigdísi forseta var
alla tíð ósvikinn.
Þegar ég löngu seinna bauð mig
fram í bæjarstjórn fyrir Kvennalist-
ann studdi hún mig af einlægni og
fylgdist vel með framvindu mála. Á
kosningadaginn fór hún snemma að
kjósa og dró svo tengdapabba með
sér í kosningakaffi til Kvennalista-
kvenna og var hann hálfhissa þegar
hann sá hvert hann var kominn.
Börnin okkar Tryggva áttu góð og
náin samskipti við ömmu sína alla tíð
og miklir kærleikar voru á milli
þeirra. Enda ekki nema von, því
börnin okkar fjögur voru daglegir
gestir á heimili ömmu sinnar og afa
öll uppvaxtarárin. Yfir öllum smá-
sigrum var fagnað og þau fengu góð
heilræði og skilyrðislausa ást á skín-
andi hreinu heimilinu. Fyrir allt
þetta vil ég þakka, Fríða mín.
Hún Fríða var ekki kvartsár kona
og tók öllu sem gerðist með jafnað-
argeði. Henni var þó reglulega
brugðið þegar hún gat ekki lengur
hjúkrað tengdapabba heima. Hún
átti oft erfiðar stundir eftir heim-
sóknir á sjúkrahúsið. Heima vildi
hún sjálf vera fram í andlátið. Erfitt
var því fyrir okkur að fara með Fríðu
á sjúkrahúsið.
Undir það síðasta fannst henni að-
látinn eiginmaður og synir væru hjá
sér. Hún kvaddi þennan heim umvaf-
in ást og væntumþykju barna,
tengdabarna og barnabarna sem
vöktu yfir henni.
Elsku Fríða, þú varst alla tíð
hvunndagshetja eins og þær gerast
mestar. Þú lifir áfram í afkomend-
unum. Þakkir fyrir allt og sérstak-
lega fyrir börnin okkar Tryggva og
fjölskyldur þeirra. Farðu í Guðs
friði.
Þín tengdadóttir,
Guðrún Á. Stefánsdóttir.
Á síðasta fjórðungi liðinnar aldar
átti ég því láni að fagna að tengjast
fjölskyldu- og vináttuböndum
Hjálmfríði Sigurást Guðmundsdótt-
ur, Fríðu, sem í dag er til moldar
borin á Ísafirði. Þegar kynni okkar
hófust var ég ung og hafði fátt reynt
en Fríða eldri en tvævetur og lífs-
reynd kona. Mér féll strax vel við
Fríðu og aldrei bar nokkurn skugga
á samskipti okkar og vináttu. Frá
fyrsta fundi okkar minnist ég dökka
hársins, kvikra hreyfinganna og at-
huguls augnaráðsins. Fríða var hóg-
vær kona, hlédræg, tók gestum af
kurteisi og alúð en hélt þeim þó í
vissri fjarlægð uns hún kynntist
þeim nánar. Fyrsti fundur okkar
Fríðu var stuttur en þó virtist mér
hún sjá að innstu hjartarótum mín-
um og ég fann að fyrir þessari konu
gæti ég engu leynt.
Sem unga konu hefur Fríðu tæp-
ast órað fyrir ævi sinni. Hún átti sín-
ar langanir þótt hún gerði ekki mikið
úr þeim síðar á ævinni, t.d. hafði hún
á fyrstu búskaparárum sínum tekið
þátt í félagsskap kvenna utan heim-
ilis en þegar fjölskyldan stækkaði
gafst ekki tóm til þess. Verkahringur
Fríðu lengstan part starfsævinnar
bauð hvorki upp á að fara mikið út af
heimilinu né byggja skýjaborgir.
Fríðu beið að ganga með, fæða og ala
upp stóran barnahóp við erfið kjör.
Vinnudagur hennar var langur, allt
stóð og féll með starfsorku og út-
sjónarsemi húsmóðurinnar og móð-
urinnar. Jafnframt umönnun eigin
barna sinnti hún öðrum ættingjum.
Örlögin sem lífið færði henni voru
kannski ekki nákvæmlega þau sem
hún hafði óskað sér en hún stóð sína
vakt möglunarlaust og var trú hlut-
verki sínu. Trúmennska og staðfesta
eru eiginleikar sem Fríða hafði til að
bera í ríkum mæli. Hún kunni aftur á
móti ekki að barma sér og undan-
brögð voru ekki að hennar skapi.
Fríða hafði ríka frásagnargáfu.
Þegar stund gafst frá erli dagsins og
ró var í eldhúsinu hennar naut ég
þess að hlusta á frásagnir hennar frá
liðnum tíma þegar hún var enn í for-
eldrahúsum, frá sveitastörfum, frá
atvikum úr uppvexti barnanna og frá
draumum sem við spreyttum okkur
á að ráða. Þessar stundir voru alltaf
styttri en ég óskaði mér því Fríða sat
ekki lengi aðgerðarlaus.
Þegar ég var enn óreynd og Fríða
enn önnum kafin að gæta bús og
barna vildi ég endilega að Fríða læsi
sögu um konu sem fórnaði sér fyrir
eiginmann og börn. Í þessari sögu er
sýnt hvernig hefðbundið kvenhlut-
verk, sem konum er þröngvað inn í,
eyðileggur líf þeirra. Ég taldi þá að
þessi saga gæti kennt Fríðu eitthvað
sem gerði það að verkum að líf henn-
ar breyttist. Núna veit ég að það var
kjánalegt af mér. Enda þótt örlögin
hafi hugsanlega þröngvað ævistarfi
Fríðu upp á hana þá ákvað hún að
hlíta þeim og sinna sínu verki af
natni og samviskusemi.
Fríða var ávallt til staðar. Á tím-
um persónulegs metnaðar og asa nú-
tímasamfélags er það fágætt. Það er
ómetanlegt fyrir hvern og einn að
eiga slíka mannveru að. Manneskju
sem tekur öllum er til hennar koma
fagnandi, sem hlustar þegar barn
hefur þörf fyrir að tala, sinnir þeim
sem þarfnast aðhlynningar, finnur
til með sorgmæddum, gleðst með
glöðum. Við sem áttum Fríðu að nut-
um einmitt alls þessa og það er dýr-
mætara en nokkur fjársjóður. Fríða
var til staðar í Silfurgötunni fyrir
okkur öll.
Ég þakka fyrir umhyggju og ást
sem ég var aðnjótandi hjá Fríðu og
kveð hana með söknuði. Aðstand-
endum öllum sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur.
Rósa.
Gott var að eiga Hjálmfríði Guð-
mundsdóttur að tengdamóður og
vini. Það fann ég vel.
Hún var fágætlega greind kona,
rómuð fyrir vinnusemi og skörungs-
skap, reglusemi og réttsýni.
Hún var einnig hlý og viðkvæm
kona.
Ég held að hún hafi verið þess vit-
andi, að ekki er hægt að lýsa rósar-
ilmi með orðum.
Fríða og Sigtryggur eignuðust tólf
börn, sem nutu ástar og alúðar
þeirra. Þau endurguldu foreldrum
sínum það ríkulega og til varð mjög
sterk og samheldin fjölskylda. Gagn-
kvæm vinátta, virðing og þakklæti
HJÁLMFRÍÐUR S.
GUÐMUNDSDÓTTIR
ELÍNBORG PÉTURSDÓTTIR CASSELS
frá Sauðárkróki,
búsett í Alvin, Texas,
lést á Clear Lake Memorial sjúkrahúsinu í
Webster, Texas, föstudaginn 20. janúar.
Vandamenn.
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
UNNAR GUÐJÓNSDÓTTUR
frá Kleifum,
verður gerð frá Garpsdalskirkju laugardaginn
28. janúar kl. 14.00.
Ferð verður frá Umferðarmiðstöðinni í Reykjavík
kl. 10.30.
Stefán Jóhannesson,
Hermann Jóhannesson, Kolbrún Ingólfsdóttir
og aðrir vandamenn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
LILJA ÓLAFSDÓTTIR
frá Vík í Mýrdal,
Vogatungu 99,
áður Skjólbraut 11,
Kópavogi,
lést fimmtudaginn 26. janúar á Landspítalanum
Fossvogi.
Jarðarförin fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn 3. febrúar kl. 15.00.
Ragnhildur Kjartansdóttir, Hilmir Þorvarðarson,
Guðmundur Ingi Ingason, Fanndís Halla Steinsdóttir,
María Kjartansdóttir, Þór Hauksson,
Lilja Gunnarsdóttir, Birgir Bjarnason,
Rósa Gunnarsdóttir, Erling Hafþórsson,
Högni Gunnarsson,
Kjartan Hilmisson, Hrönn Kristbjörnsdóttir,
Jón Bergur Hilmisson, Sigríður Árný Júlíusdóttir,
barnabarnabörn og
barnabarnabarnabarn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
LOVÍSA INGVARSDÓTTIR
frá Hellishólum í Fljótshlíð,
andaðist á dvalarheimilinu Lundi, Hellu, fimmtu-
daginn 26. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ólafur Óskarsson,
Elínborg Óskarsdóttir,
Ingunn Óskarsdóttir,
Sigurður Óskarsson,
Jón Þórir Óskarsson,
Magnús Óskarsson,
Anton Óskarsson,
Eyþór Óskarsson,
Guðmundur Óskarsson,
Stefán Óskarsson
og fjölskyldur.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
FRIÐRIK LAUGDAL GUÐBJARTSSON,
lést föstudaginn 27. janúar á Kristnesspítala.
Útförin auglýst síðar.
Eygló Friðriksdóttir, Magnús Sigfússon,
Alda Friðriksdóttir, Kristján Pálmar Arnarsson,
Ester Friðriksdóttir, Hjörtur Ársælsson,
Hrönn Friðriksdóttir, Benedikt Arthursson,
barnabörn og barnabarnabörn.