Morgunblaðið - 03.02.2006, Síða 34

Morgunblaðið - 03.02.2006, Síða 34
34 FÖSTUDAGUR 3. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Erna FriðbjörgEinarsdóttir fæddist á Flateyri 8. maí 1945. Hún lést á sjúkradeild Heil- brigðisstofnunar Suðurnesja, 24. jan- úar síðastliðinn. For- eldrar hennar eru Filippía Kristjáns- dóttir, f. á Flateyri 16. október 1921, og Einar Jóhannesson, f. á Hlíð í Álftafirði 23. júní 1919, d. 5. maí 1988. Erna var þriðja í röð sex systkina en elst er hálfsystir sammæðra, Ásbjörg Ív- arsdóttir, f. 1940 og síðan alsystk- inin: Agnes Helga, f. 1943, Kristján Rögnvaldur, f. 1950, Einar Jóhann- es, f. 1953 og Reynir, f. 1956. Erna giftist 28. mars 1964, Hannesi Friðriki Oddssyni frá Siglufirði, f. 26. desember 1939. Foreldrar Hannesar voru Gunn- fríður Friðriksdóttir, f. 24.8. 1929, d. 4.11. 1996 og Oddur Vagn Hjálmarsson, f. 11.7. 1913, d. 10.6. 1979. Dóttir þeirra Ernu og Hannesar er Guðný Rósa, f. 29.12. 1969, og dóttir hennar er Erna Líf Gunnarsdóttir, f. 11.4. 1991. Erna ólst upp á Flateyri og stundaði nám þar í barna- og unglingaskóla. Þau Hannes kynntust á Siglufirði, þangað sem Erna kom ung til að vinna í síld eitt sumar. Þau hófu bú- skap á Flateyri 1963 þar sem hún vann m.a. á gæsluvellinum og hjá Pósti og Síma. Þau fluttu í Kópa- voginn 1976 og bjuggu þar, þar til fyrir ári síðan að þau fluttu til Sandgerðis. Erna vann lengst af sem ritari hjá Leitarstöð Krabba- meinsfélags Íslands í Skógarhlíð en áður hafði hún unnið við bók- band og saumaskap í Kópavogi. Útför Ernu verður gerð frá Kópavogskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13. Elsku mamma mín, nú ert þú komin í fangið á pabba þínum, hon- um elsku blíða afa mínum. Ég á svo margar góðar og sér- stakar minningar um okkur, litlu fjölskylduna. Ef ég hugsa bara um þig þá sé ég fyrir mér svo fallegan engil. Svo falleg í minningunni með tinnusvart hár, brún og grönn og blíð á svip. Svo varstu með lundar- farið hans afa, svo yfirveguð og tilbúin að gera allt fyrir alla, líka óumbeðin, góð í gegn. Þú hefur kennt mér hvað manngæska er mikilvæg, góð og gefandi. Síðan átt- um við skemmtileg ævintýri í lönd- unum sem við komum til og höfum ekki ósjaldan rifjað þau upp og mik- ið hlegið. Svo þegar sólargeislinn fæddist, hún Erna Líf, þá átti hún ömmu sína alla og það var ekkert sem þú, mamma mín, og pabbi gerðuð ekki fyrir hana. Enda eru allar minningarnar sem hún á með ykkur svo góðar og skemmtilegar, hvort sem er úr Holtagerði, sum- arbústað eða húsbílaferðum. Elsku mamma, þú gafst dóttur minni svo rosalega mikið af sjálfri þér. Takk fyrir það, elsku mamma mín. Jólin núna síðustu voru svo skemmtileg og yndisleg, þó við viss- um að þetta yrðu okkar síðustu jól saman; ég, þú, pabbi og Erna Líf. Einnig voru okkar síðustu áramót svo yndisleg og gaman að hafa ykk- ur hjá okkur í Reykjavík. Þá áttum við svo einlægt og gott spjall, elsku mamma mín, það var svo gott að hjúfra sig hjá þér uppi í rúmi þó svo að það eina sem ég gæti gert væri að halda í höndina á þér svo að þú fyndir ekki til. Ég ætla að leyfa mér að gráta, ég sakna þín svo mikið og langaði að gera meira með þér í framtíðinni. Ég veit að þú munt vera með mér í öllu sem ég tek mér fyrir hendur og sjá til þess að ég geri rétt, eins og þú gerðir hér. Og þú munt vernda og fylgja elsku Ernu Líf í gegnum lífið svo ég get verið róleg og pabba ferð þú aldrei frá enda voru þið ekki bara hjón, þið voruð líka bestu vinir. Elsku mamma, ég hugga mig við það að núna eru kvalirnar farnar og þér líður vel hjá góðum Guði og góðu fólki sem farið var áður. Leyfðu þér að hvíla í friði, það verð- ur allt í lagi með okkur. Þín dóttir, sem elskar þig, Guðný Rósa. Elsku Erna systir og mágkona hefur kvatt þennan heim eftir langa og erfiða baráttu við illvígan sjúk- dóm. Hún fæddist á friðardaginn 8. maí 1945 á Flateyri við Önundar- fjörð, í þann mund sem klukkunum var hringt um alla Evrópu. Foreldr- unum fannst því við hæfi að skíra dótturina Ernu Friðbjörgu. Friðbjargarnafnið átti eftir að hæfa henni vel. Í bernsku kom fljótlega í ljós hve glaðleg og ljúf hún var í allri framkomu og gædd mikilli ró- semi. Þessir eiginleikar áttu eftir að reynast henni vel í lífsbaráttunni. Hún ólst upp á Flateyri, þriðja í röð sex systkina, og þar gekk hún í barna- og unglingaskóla. Snemma fór hún að vinna algeng störf sem í boði voru í þorpinu. Um tíma vann hún á símstöðinni á Flateyri. Seinna kom að því að hún tæki þátt í síld- arævintýrinu á Siglufirði og Seyð- isfirði. Dvölin á Siglufirði reyndist henni örlagarík því þar kynntist hún mannsefninu sínu, Hannesi Oddssyni. Fljótlega stofnuðu þau heimili á Flateyri, þar sem Hannes stundaði sjóinn. Árið 1964, hinn 10. október, gerðist það að vélbáturinn Mummi frá Flateyri, sem Hannes var skipstjóri á, fórst í aftakaveðri út af Vestfjörðum. Aðeins tveir af sex manna áhöfn komust af eftir rúmlega sólarhrings hrakninga. Annar þeirra var Hannes. Mikil óvissa var um afdrif áhafnarinnar og það var öllum sem heima biðu átakanleg reynsla. Árið 1969 var tími mikillar gleði þegar Erna og Hannes eignuðust dótturina Guðnýju Rósu. Varð hún sólargeisli sem átti eftir að lýsa upp líf þeirra. Svo kom að því að þau fluttu suður í Kópavoginn, lengst af bjuggu þau í Holtagerði 26. Hannes vann ýmist sem stýrimaður eða skipstjóri á Hvalvík og Eldvík. Erna var oftast með í þessum sigl- ingum sem kokkur og var Guðný Rósa með þeim. Erna hafði gaman af að segja frá þessum árum sem voru ævintýrum líkust á framandi slóðum. Þegar ömmubarnið, Erna Líf, fæddist var mikil gleði í fjöl- skyldunni og var mjög náið sam- band milli Ernanna. Erna hafði mikla ánægju af ferðalögum og einnig áttu þau sum- arbústað í nokkur ár. Seinna eign- uðust þau ferðabíl og flestar helgar yfir sumarið nutu þau þess að dvelja á fallegum stöðum úti í nátt- úrunni. Við hjónin áttum þess kost að vera með þeim á ferðalögum og síðastliðið sumar dvöldum við sam- an á Vestfjörðum í sumarbústað í nágrenni við bernskuslóðir okkar systra. Þetta var yndislegur tími sem mun lifa í minningunni. Fyrir ári síðan fluttu Erna og Hannes í Sandgerði. Þau höfðu bæði hætt störfum og unnu nú að því að fegra og bæta húsið sitt í Sandgerði. Hannes lagði sig allan fram við að láta Ernu líða sem best og áttu þau góða daga þar. Í mörg ár vann Erna í afgreiðslu Leitarstöðvar Krabbameinsfélags- ins þar til að hún hætti fyrir rúmu ári af heilsufarsástæðum. Bar hún mjög hlýjan hug til samstarfsfólks síns sem reyndist henni vel í erf- iðum veikindum síðustu árin. Erna var mikill fagurkeri og bar heimili þeirra vott um fallegan smekk og snyrtimennsku. Hún var mjög listfeng og hafði notið leið- sagnar við listmálun mynda sem prýða heimili þeirra og hún málaði einnig fallegar myndir á steina. Hún Erna var hetja sem gekk í gegnum veikindaferlið sitt með reisn, alltaf vongóð, og hún kvartaði aldrei því hún vildi ekki valda okkur áhyggjum. Systir og mágur þakka fyrir dásamlegar samverustundir í gegn- um árin. Óskum við þess að henni líði vel á öðru tilverustigi hjá guði. Við vottum Hannesi, Guðnýju Rósu og Ernu Líf innilega samúð. Guð blessi minningu Ernu Frið- bjargar Einarsdóttur. Ása og Jón. Manstu systir bernskuna blíðu, bæinn gamla, hlíðina fríðu? Manstu kvöldin kyrrlát og fögur, kvæðin hennar ömmu og sögur? Á þessum hendingum hefst þekktur dægurlagatexti eftir Stein- grím M. Sigfússon og þegar ég heyrði lagið leikið í útvarpinu tveimur dögum eftir að þú, systir góð, kvaddir þennan heim, þá flæddu minningarnar. Minningarn- ar um yndislega systur sem alltaf var svo létt í lund, bóngóð og blíð. Þar sem þú varst 8 árum eldri en ég þá kom það framar öðrum í þinn hlut að passa strákinn mig og ein fyrsta minning mín frá ævintýrum okkar var þegar þú varst að drösla mér með aðstoð vina þinna upp á bárujárnsþak á einhverjum skúr heima á Flateyri. Ég hef sennilega ekki verið mjög meðfærilegur í svo- leiðis ferðalög því það endaði með því að nefið á mér varð fyrir veru- legu hnjaski á hvassri járnplötu- brún. Ég á líka eina sterka minn- ingu þar sem við tvö vorum úti á stétt í sólinni fyrir utan heima á Eyrarveginum og þú varst að kenna mér að binda skóreimarnar, eitt vandasamasta verk fyrir 8 ára stráka sem til er, og þegar þú varst orðin ánægð með árangur minn í reimahnýtingum lofaðirðu mér að labba upp að skóla og til baka aftur með nýja flotta gula ferðaútvarpið þitt, sem í mínum augum var ekkert annað en gersemi og töfratól og ég er ekki viss um að Armstrong í fyrstu göngu sinni á tunglinu hafi fundið meira til sín en ég í þessari stuttu ferð, hlustandi á þetta undra- tæki virka þó maður færi með það burt frá húsinu í hendinni. Svo liðu fá ár og þú varðst fullorðin og allt í einu komin með mann og farin að búa. Frá því dönsuðuð þið Hannes þetta líf saman svo eftir var tekið. Þá er ég ekki bara að nota líkinga- mál heldur sé ég ykkur fyrir mér taka tjúttið á stofugólfinu heima eða hvar þar sem tilefni gafst. Flott par þið Hannes og vissulega átti maður eftir að njóta velvildar þinn- ar og gæsku áfram hvort sem það var á hlýlegum heimilum ykkar, í sumarbústaðnum við Eyrarvatn eða í bláa húsbílnum sem víða fór. Alltaf boðið upp á trakteringar og glað- værð. Það eru líka margar góðar minningar frá siglingaárum á Eld- vík og Hvalvík þegar ég var sam- skipa Hannesi og þið Guðný Rósa oft með um borð og þá var stundum tími til að gleðjast saman með þér. Þú kunnir vel að nýta tímana sem gáfust í höfnum hér og þar í hinum ýmsu löndum til að skoða þig um og kynnast mannlífinu. En lífið kom til að verða ekki bara dans á rósum fyrir þig því varla hálf-fimmtug hófstu glímuna við vá- gestinn voðalega sem svo marga hefur lagt af velli. Á tímabili leit út sem þú ætlaðir að hafa sigur og sá óboðni virtist á bak og burt, en það reyndist svo bara vera stundarfriður eða nokkur ár sem þú varst laus við hann, en sýndir svo þegar hann barði aftur dyra ótrúlegt þrek og þrótt og barðist hetjulegri baráttu fyrir lífinu sem þú virkilega unnir. Það sést vel á öllum fallegu mynd- unum sem þú málaðir og ræktar- seminni við alla þína á allan hátt og vinkonur þínar hjá Samhjálp kvenna sem þú tókst virkan þátt í svo lengi. Með þessum orðum kveð ég þig, kæra systir, og megir þú hvíla í friði. Hannesi, Guðnýju og Ernu Líf bið ég styrks í sárri sorg. Jóhannes Einarsson. Þegar ég hugsa til Ernu koma strax upp í hugann hlýja, glettni, hógværð og umfram allt kærleikur og góðvild og tek ég undir orð Elvu dóttur minnar sem sagði þegar hún frétti lát hennar: ,,Erna var alltaf svo góð“. Við Agnes systir Ernu vorum svo lánsamar að fá að vera við dánarbeð hennar með Hannesi og Guðnýju Rósu þessa síðustu nótt og það var margt talað og margar góðar minningar rifjaðar upp. Þarna upplifði ég hvað þau hjón hafa verið ástrík og góðir félagar, hvað þau eiga nærgætna dóttur í henni Guðnýju og styrka og ástríka systur og mágkonu í Agnesi. Þegar stundin síðasta rann upp og Guðný bað hana að fara til Einars afa, sem við höfðum talað um að biði hennar brosandi, kom upp í hugann að kannski færum við alltaf í hring. Þegar við fæðumst þá er grátið af gleði í þessum heimi, en af söknuði í Paradís, en þegar við deyjum þá er grátið af söknuði hérna megin en af gleði í Paradís. Fyrir nokkrum mánuðum dreymdi mig að Einar pabbi hennar og Ranka móðursystir komu til mín svona líka fín og brosandi og full af tilhlökkun. Ég spurði hvort þau væru að fara í veislu en Einar sagði mér að koma og sjá. Það sem hann vildi sýna mér var Erna eins og ég sá hana fyrst fyrir 26 árum, glæsi- leg kona í fallegum kjól, en umlukin fjólubláu og hvítu ljósi. Fallegri sýn hefur mér aldrei áður birst í draumi og hún styrkir mig í þeirri trú að það séu kunnuglegar og hlýjar hendur sem taka á móti okkur og fylgja inn í ljósið. Í bók Emmanúels má lesa: Ég vil færa ykkur að gjöf minn dýpsta kærleika, fullvissuna um sannleikann, visku alheimsins og veruleika Guðs. Með þetta fernt í veganesti fær ekkert hindrað ykk- ur, hjörtu ykkar munu leiða ykkur á svipstundu heim en þangað er ferð- inni heitið. Með þessari tilvitnun enda ég mín kveðjuorð um þig, elsku mágkona, ég veit að nú ertu umlukin hvíta og fjólubláa ljósinu hjá Guði. Elsku Hannes, Guðný Rósa og Erna Líf, tengdamamma, systkini og við öll sem þekktum Ernu, megi kærleikurinn umvefja okkur í sorg- inni og söknuðinum sem sárt að kveður. Jóhanna Jakobsdóttir. Hin langa þraut er liðin, nú loksins hlauztu friðinn, og allt er orðið rótt, nú sæll er sigur unninn, og sólin björt upp runnin á bak við dimma dauðans nótt. (V. Briem.) Já þrautum þínum er lokið, elsku mágkona. Á kveðjustund langar mig með nokkrum orðum að þakka þér sam- fylgdina sem við höfum átt síðast- liðin 34 ár. Það sem einkenndi þig helst var gott lundarfar. Það var sama hvað bjátaði á hjá þér, ávallt var stutt í gleðina, eins varst þú mikill fagurkeri eins og heimili þitt bar vott um alla tíð. Þú varst mikið fyrir að vera úti í náttúrunni og ófá- ar voru ferðir ykkar Hannesar á húsbílnum um landið og ekki var verra ef stoppað var við lækjar- sprænu til að veiða, það var ekki að- alatriðið að fá fisk, bara standa á árbakkanum og kasta út í og njóta stundarinnar. Skemmst er að minnast sl. sum- ars þegar þið Hannes komuð hingað ásamt Ásu og Jóni, þá áttum við ógleymanlegar stundir saman, bæði hér á Flateyri og eins í Súðavík, þar sem þið dvölduð. Þú komst aðallega til að komast í berjamó og það gerð- irðu, þrátt fyrir veikindi þín. Þessar stundir verða mér ógleymanlegar og mun ég geyma þær í huga mér. Elsku Erna mín, hafðu hjartans þökk fyrir allt og megi góður Guð varðveita þig. Elsku Hannes, Guðný og Erna Líf, Guð styrki ykkur í sorg ykkar. Soffía Ingimarsdóttir. Elsku mágkona, kæra vinkona, nú ertu horfin okkur eftir löng og erfið veikindi, sem þú barðist við með ótrúlegri bjartsýni og dugnaði, sem við í kringum þig lærðum mik- ið af og þú kvartaðir aldrei. Þú varst alltaf svo hlý og góð og lést þér alltaf svo annt um aðra. Ég veit að þú ert komin þangað sem þér líð- ur vel og tekið verður vel á móti þér. Minningarnar eru margar og yndislegar, alltaf var glatt á hjalla og mikið hlegið þegar við hittumst. Þau voru ófá gullkornin sem þú komst með, sem ég geymi í hjarta mínu. Þó við værum svona langt í burtu frá hvor annarri, þá vorum við duglegar að hafa samband. Það var alltaf svo gaman að heyra í þér þú varst alltaf svo glöð og bjartsýn, þó vissi ég að þú værir mikið veik. Það gladdi okkur mikið þegar þið komuð í heimsókn hvað við skemmtum okkur vel og í krabba- veislunni hjá Fanney, þá hlógum við og sungum fram á nótt. Þegar þið fluttuð í nýja húsið þá varst þú svo ánægð og sagðir mér oft hvað þér liði vel þar, enda ynd- islegt hús og fallegt heimili. Það var alltaf svo notalegt að koma til ykkar og varst þú fljót að koma með veit- ingar á borð og þá dettur mér alltaf í hug bláberin, sem þú varst svo dugleg að tína sem við fengum með ísnum. Það er ekki langt síðan við áttum yndislega kvöldstund og er ég svo þakklát fyrir það. Þú sagðir: Við endurtökum þetta fljótlega en ekki varð úr því þar sem þú fórst nokkrum dögum síðar á spítalann. Ég talaði við þig á hverjum degi á spítalanum og þú varst svo dugleg en síðast þegar ég talaði við þig sagðir þú að mikið væri gott að vera komin í góða rúmið mitt heima. Þá heyrði ég að þú varst orðin mikið þreytt. Ég kveð þig, elsku Erna, með þakklæti og ljúfar minningar í hjarta mínu, ég á eftir að sakna þín mikið. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (Vald. Briem.) Elsku Hannes, Guðný Rósa, Erna Líf og aðrir ástvinir ég sendi mínar innilegustu samúðarkveðjur og bið góðan guð að styrkja ykkur í sorginni. Ég veit að minningarnar lifa í hjörtum ykkar. Erna Oddsdóttir. Erna Einarsdóttir, móðursystir okkar, fæddist sama dag og seinni heimstyrjöldinni lauk. Fékk hún millinafnið Friðbjörg. Nafnið féll vel að fæðingardegi hennar en ekki síður að þeirri persónu sem bar það. Erna var blíðlynd, hlý og mikil barnagæla. Í augum okkar var hún falleg og glæsileg frænka. Henni var margt til lista lagt og síðustu árin lét hún drauminn ræt- ast og fór á myndlistanámskeið. Af- raksturinn prýðir nú veggi heimilis hennar í Sandgerði. Ferðalög voru hennar líf og yndi ERNA FRIÐBJÖRG EINARSDÓTTIR Elsku amma mín. Ég mun sakna þín og á fullt af góðum minningum um þig, t.d. í húsbílnum, og svo margt fleira. Er samt fegin að þér líður betur núna uppi á himnum heldur en kvalin á sjúkra- húsinu. Þín Erna Líf. HINSTA KVEÐJA

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.