Morgunblaðið - 11.02.2006, Blaðsíða 44

Morgunblaðið - 11.02.2006, Blaðsíða 44
44 LAUGARDAGUR 11. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ UMRÆÐAN OPIÐ prófkjör Samfylkingarinnar og óháðra er haldið nú um helgina. Öllum borgarbúum, 18 ára og eldri, gefst tækifæri til að velja þá ein- staklinga sem halda munu fé- lagshyggjunni á lofti og verða þjónar borg- arbúa næstu fjögur ár- in. Frambjóðendur hafa allir heilmikið fram að færa og því er valið erf- itt. Sjálf legg ég áherslu á velferðarmálin í víð- um skilningi þess hug- taks. Það er velferð að hlúa að börnum og for- eldrum þeirra frá því að fæðingarorlofi lýkur og veita öllum félagslega þjónustu, stuðning og aðhlynningu sem þess þurfa. Ég tel það líka vera velferðarmál að þétta byggðina, þannig að hún kalli á meiri hreyfingu og samskipti fólks. Ég vil virkja vel- ferðina til að auka jöfnuð. Það er ávinningur samfélagins alls þegar vel er hlúð að þeim sem borgina byggja. Ég er eini óflokksbundni fram- bjóðandinn í þessu prófkjöri. Það hef- ur vakið athygli sumra að ég hafi ekki gengið í Samfylkinguna. Ég hef gengið til liðs við samfylkingarfólk sem eins og ég á sér hugsjón um rétt- læti, frið og jöfnuð. Mér hefur verið tekið afskaplega vel af félögum mín- um í Samfylkingunni og ekki hefur verið málefnalegur ágreiningur um sveitarstjórnarmál. Það á raunar líka við um Reykjavíkurlistann sem enn er við stjórn- völinn. Þar er góð sam- staða um málefni þótt flokkunum hafi ekki tekist að stilla strengi saman til áframhald- andi uppbyggingar í borginni okkar undir fána R-listans. Með því að opna próf- kjörið fyrir þátttöku óflokksbundinna, sem er langstærsti hluti kjósenda, er Samfylkingin að gera sitt til að varðveita sem breiðasta samstöðu félagshyggjufólks um framtíð borgarinnar. Það er áskorun sem ég hef ákveðið að taka. Ég vil leggja mitt af mörkum til þess að jöfnuður og velferð í allra þágu verði áfram í fyrirrúmi. Ég er þess fullviss að Samfylkingin og óháðir verða öflugur valkostur við pólitík Sjálfstæðisflokksins. Þörf er á öflugri breiðfylkingu, eins og Reykja- víkurlistinn hefur verið, til að hindra að sérhagsmunahyggjan komist aft- ur til valda í borginni. Ég treysti borgarbúum til að velja þá forystu sem til þarf og ég skora á þá að taka þátt í prófkjörinu sem er öllum opið og koma þannig að uppröðun á lista Samfylkingarinnar og óháðra. Sá listi verður meginstoð nýs Reykjavík- urmeirihluta sem gerir borgina okk- ar enn betri í anda jafnaðar og fé- lagshyggju. Nánar um áherslumál mín er að finna á heimasíðunni www.bjorkv.is sem er á íslensku, ensku og spænsku. Breiðfylking borgarbúa – nýr Reykjavíkurmeirihluti Eftir Björk Vilhelmsdóttur ’Sá listi verður meg-instoð nýs Reykjavík- urmeirihluta sem gerir borgina okkar enn betri í anda jafnaðar og fé- lagshyggju. ‘ Björk Vilhelmsdóttir Höfundur er félagsráðgjafi og borgarfulltrúi. Björk sækist eftir 3. sæti í prófkjöri Samfylkingarinnar og óháðra. Prófkjör Reykjavík ÁN GRUNNHUGSJÓNA lýð- ræðisins fyrirfinnst ekki lýðræði, þó að hugtakið hafi verið sett í lög. Við slíkar aðstæður er einungis um við- leitni til lýðræðis að ræða, eða “sýndarlýðræði (pseudodemocracy). Lýðræði byggir á þeirri hugsun að allar manneskjur hvers sam- félags séu jafnréttháar, þó þær séu ekki endilega jafnar að öllu öðru leyti. Þannig er réttur hins heimska jafn rétti hins gáfaða, hins fátæka jafn hin- um ríka, hins mislukk- aða jafn hinum vel- lukkaða osfrv. Lýðræðið byggir á þeim mannskilningi að við eigum þrátt fyrir allt meira sameig- inlegt, en það sem er ólíkt með okkur. Lýð- ræðið byggir á þeirri sýn, að þegar kemur að samfélaginu erum við öll á sama báti (“we are all in this together) og það er á ábyrgð okkar allra hvernig samfélag við sköpum á hverjum tíma. Það er sá skilningur, að án velferðar allra, er ekki hægt að tala um raunverulega velferð samfélags- ins. Að þjóðarlíkaminn þjáist meðan einstaklingar þjást, svipað og líkami okkar þjáist ef einstök líffæri þjást. Í lýðræði kúgar meirihlutinn aldrei minnihlutann. Samstaða (consen- sus) er markmiðið og atkvæða- greiðslur eru eingöngu neyð- arúrræði þegar samstaða hefur ekki náðst. Grunnmarkmið lýðræðissam- félagsins er vöxtur og þroski allra þannig að meðfæddur sköp- unarkraftur manneskjunnar njóti sín að fullu, samfélaginu öllu til heilla. Það næst ekki nema frelsi einstaklingsins sé sem víðast. Þar skiptir tjáningarfrelsið sköpum, en skerðing á tjáningarfrelsinu er öruggasta ávísun á stöðnun sem til er, eins og mannkynssagan ber glöggt vitni um. Hinn íslenski lýðræðisveruleiki Íslenskir lýðræðistilburðir eru (eins og annarra vestrænna ríkja) sprottnir upp úr andstæðu lýðræð- isins eins og t.d, persónudýrkun, einræði, hugmynda um yfirstétt (elítu) með sérþarfir og sérréttindi, og almúga, sem nánast hafði stöðu þróaðra húsdýra, aðlinum til þjón- ustu. Það væri kraftaverk ef Íslend- ingum hefði á örfáum áratugum tekist að losna undan klafa þessa mörg þúsund ára gamla hugs- unarháttar. Því miður ber hans all- víða merki enn í dag í íslensku sam- félagi, s.s. hjá hinu opinbera, í einkageiranum og jafnvel almenn- um félagasamtökum. Sumir stjórn- málamenn hegða sér t.d. eins og þeir séu kosnir sem einræðisherrar í 4 ár í senn. Persónu- dýrkun er almenn á landinu og virðist fremur á uppleið, en hún endurspeglar vantrú á lýðræðið. Sú skoðun, að lýðræðið megi ekki þvælast fyr- ir ákvörðunum mik- ilmenna, er furðu al- geng, eða eins og einn orðaði það; „þurfum við lýðræði meðan við höfum Halldór og Dav- íð? Dýpri rætur per- sónudýrkunar liggja í þeirri barnslegu þörf að eiga for- eldri sem getur leitt okkur áfram svo við getum farið áhyggjulaus út að leika, meðan foreldrið sér um (stjórnar-)heimilið. Síðan er reynt að verða uppáhalds hirðmaður stjórnandans eins og barnið vill vera í uppáhaldi hjá foreldrinu. Þessa (oftast ómeðvituðu) þörf hafa stjórnmálamenn og einræðisherrar gert út á í aldanna rás, með góðum árangri. Gjarnan er þeim lýst sem „landsföðurlegum þegar þeim tekst vel upp. Lýðræði verður hins vegar ekki nema lýðurinn sé með í ráðum Íslenska lýðræðisvorið Lýðræðisvor íslendinga hefur lík- lega náð sínu hámarki á árunum 1965-1995, en síðan hefur haustað og sagan endurtekur sig. Höfð- ingjaveldið er á innleið á ný og Sturlungaöld ríkir á götum borg- arinnar (alla vega um helgar) og í þjóðmálumræðunni. Reynt er að skipta í öllum í lið, og látið eins og pólitíkin sé boltaleikur, sigurinn mikilvægari en að spila vel. Ungir höfðingjasynir eru aftur farnir í vík- ing og eins og áður gleðst þjóðin innilega ef tekst að græða vel á út- lendingum. Konungsmenn eigum við aftur marga, en nú heitir kóng- urinn Bush, og skiptir mönnum í „með eða móti að Noregskon- ungasið. Sagt hefur verið, í alvöru, að við gætum þurft eins og áður (árið 1262) að leita erlendis (Evr- ópusambandið) til að óöldinni ljúki og friður ríki á Íslandi. Lýðræðistilraunastöðin Ísland? Framlag Íslands til velferðar heimsins hefur verið átakanlega magurt, þrátt fyrir rúmlega þúsund ára byggð. Þessu væri hægt að breyta ef Ís- lendingar legðu metnað sinn í að þróa lýðræðið. Ísland gæti orðið “lýðræðistilraunastöð fyrir heiminn, en þróunarlöndin og önnur ríki heimsins sárvantar trúverðuga lýð- ræðisfyrirmynd. Jafnvel vanþróuð ríki sjá í gegnum fagurgalann, sjálf- hælni og tölfræðilegar kúnstir hins vestræna heims. Til þess að Ísland geti orðið lýðræðisfyrirmynd þyrfti þjóðin m.a. að tileinka sér þann hugsunarhátt lýðræðisins, sem að ofan er nefndur. Strax í grunnskóla lærðu börnin þennan hugsunarhátt, auk kennslu í grunnatriðum eins og t.d. hvenær er umræða málefnaleg og hvenær ekki, nokkuð sem þjóð- ina sárvantar skilning á. Vegna fá- mennis, sögu og menntunarstigs eru möguleikar okkar miklir. Fyrst þurfum við að breytast úr samfélagi sjálfsblindu, sjálfhælni, og einmana- leika, í samfélag sem skilur að manneskjur eru háðar hvor annarri (interdependent), í samfélag sem veit að við erum náskyld erfða- fræðilega, eigum flest sameiginlegt og erum öll með sömu þörfina fyrir kærleika, náin tengsl, velgengni, viðurkenningu, friðsæld og kvíða- lausa tilveru. Þetta vitum við öll innst inni, en það er dýpra á því hjá sumum okkar en öðrum. Þetta er mikilvægt að hafa í huga við þá endurskoðun stjórnarskrárinnar, sem framundan er. Gæti lýðræði þróast á Íslandi? Einar Guðmundsson fjallar um lýðræði ’ Grunnmarkmiðlýðræðissamfélagsins er vöxtur og þroski allra þannig að meðfæddur sköpunarkraftur mann- eskjunnar njóti sín að fullu, samfélaginu öllu til heilla. ‘ Einar Guðmundsson Höfundur er geðlæknir með Group Analysis (Sálgreiningu hópa) og stjórnunarráðgjöf sem sérsvið. Á UNDANFÖRNUM árum hef- ur vaknað mikill áhugi á skipulags- málum á höfuðborgarsvæðinu. Fólk hefur látið skipulagsmál sig miklu varða enda mikið í húfi þar sem mikilvæg svæði eins og Vatnsmýrin, Hringbraut, Hafn- arsvæðið í Reykjavík hafa verið efst á baugi. Öll þessi um- ræða, skoðanaskipti og ágreiningur er af hinu góða þar sem hinn almenni borgari lætur heyra í sér með meiri krafti en oft áð- ur. Í þessum pistli ætla ég að bera á borð nokkur dæmi sem hafa verið mikið í umræðunni und- anfarið og gera grein fyrir þeim mistökum sem hafa átt sér stað í skipulagi í borginni. Fyrst ætla ég að fjalla lítillega um færslu Hring- brautar og Landsspítalann há- skólasjúkrahús (LSH) og á næstu vikum mun ég taka fyrir önnur svæði í miðborg Reykjavíkur. Fyrst skal nefna umferðar- og skipulagsslysið við Hringbraut og færslu hennar til suðurs. Skipu- lagsyfirvöld hafa sagt lengi að þess sé þörf, sérstaklega til að skapa byggingarland fyrir stækkun LSH. Fólk hefur svo sem skilið þessi rök enda mikilvægt fyrir alla að hafa góða heilsugæslu og spítala mið- svæðis í höfuðborginni. Enginn átti von á þessari hrikalegu hraðbraut sem var byggð, hvað þá þessari stóru og útbreiddu spítalaborg sem er nú á teikniborðinu. Hraðbrautin Hringbraut er algerlega misheppn- uð. Nokkrir punktar fylgja hér máli mínu til stuðnings:  Ein af frumreglum umferð- artækni til að hámarka umferð- argetu gatnakerfisins er að ekki sé gefinn kostur á auknum hraða á stuttum köflum eins og gert er á nýju Hringbrautinni. Hægari um- ferð á stöðugri hreyfingu getur af- kastað töluvert fleiri bílum. Þessi frumregla er algerlega hundsuð í hönnun og skipulagningu nýju Hringbrautarinnar. Afleiðingin er einfaldlega óstöðugt umferðarflæði og minni afköst bílaumferðar.  Þar sem flöskuhálsar eru í báðum endum brautarinnar, við Lönguhlíð og við Hagatorg, getur Hringbrautin aldrei virkað sem skyldi, ekki einu sinni sem hrað- braut. Við búum í vaxandi borg með aukinni umferð. Að setja hrað- brautarstubba í borgina gerir um- ferðina miklu verri. Spennandi verður að sjá hvaða „snjallræði“ skipulagsyfirvöld og umferðarsér- fræðingar þeirra koma með til að leysa þessa flöskuhálsa, ef þeir verða nokkurn tímann leystir.  Umhverfis- og sjónspilling er mikil vegna ofurvaxinna göngu- brúa yfir hraðbrautina Hringbraut sem fara frá engu í ekki neitt. Úr tómri mýrinni yfir á tómt eyði- svæði sem myndast hefur við þessa framkvæmd. Hvað með að ganga yfir á ljósum þar sem þarna eru ljósastýrð gatnamót fyrir? Maður áttar sig ekki á því hvaða fjöldi fólks á að nota þessar risastóru, dýrkeyptu göngubrýr sem komið er upp með nokkur hundruð metra millibili. Til að fullkomna vitleys- una hefur verið ákveðið að færa stóru bensínstöðina við Geirsgötu í miðbænum niður í Vatnsmýrina við hraðbrautina Hringbraut sem er verðmætasta landssvæði okkar Reykvíkinga. Þetta er dropinn sem fyllir mælinn og sýnir einstaka skammtímastefnu og hugs- unarleysi R-listans.  Þessi færsla á Hringbrautinni skapar nýtt byggingarsvæði fyrir LSH, en hvað með stækk- unarmöguleika til framtíðar? Margar raddir hafa heyrst um stærð þessa spítala, en víst er að stór spítali á fáum hæðum er ekki ákjósanlegt innra skipulag fyrir spítala af þessari stærð vegna langra ganga og ferða milli deilda innan spít- alans. Á meðan flugvöll- urinn er í Vatnsmýr- inni er ekki leyfilegt að byggja hærra á þessu svæði sökum öryggis- ástæðna. Eins og skipulagshugmyndin sem vann samkeppni um stækkun spítalans sýnir, þá er ekki auð- velt að stækka spít- alann í framtíðinni, ekki nema að færa Hringbrautina aftur! Að vísu má gera ráð fyrir að þá verði Vatnsmýrin að mestu leyti byggð og hefur spítalinn þá enga stækkunarmöguleika. Gaman hefði verið að sjá stækkun LSH í Foss- voginum þar sem er ennþá nægt byggingarland og möguleiki á að byggja hærri byggingar sem leiðir til betra innra skipulags spítalans. Sú staðsetning er nær miðju höf- uðborgarsvæðisins og í betri tengslum við allar helstu umferð- aræðar borgarinnar. Tel ég Foss- voginn skynsamlegri kost en að troða LSH í miðbæinn, við Hring- braut, með skóhorni. Nú spyr maður sig hvers vegna eru svona margar og miklar rangar ákvarðanir teknar vegna þessa máls? Svarið er pólitísk skamm- tímastefna R-listans sem ræður ríkjum: Gera sem mest og hugsa sem minnst. Önnur ástæða er að þetta mál var búið að vera svo lengi á framkvæmdaáætlun að ekki var hægt að bíða lengur eins og skipu- lagsyfirvöld Reykjavíkurborgar vildu meina fyrir rúmlega ári síðan. Þetta er sambland af lélegri ákvarðanatöku hjá Reykjavík- urborg, ásamt því að vera ýtt hugs- analaust áfram af meirihluta borg- arstjórnar til að sýnast fyrir borgarbúum sem framkvæmdarafl. Skipulagsmál eiga að vera minna pólitísk og gefa sérfræðingum á sviðinu meiri ráð og rúm til lang- tíma skipulags á höfuðborgarsvæð- inu í stað þessarar lönguvitleysu sem skammtímastefna stjórnmála- manna er í dag, sem keppast um að klára sem flest mál á sem skemmstum tíma. Endurskoða mætti innri uppbyggingu og stjórnun skipulagsyfirvalda. Að hugsa sér að pólitískt kjörinn ein- staklingur, með enga menntun né reynslu á sviði skipulags, eigi að vera yfirstjórnandi skipulags Reykjavíkur! Dæmin sanna sig sjálf, borgarstjóri og formaður skipulagsráðs rembast við sýna sig með lélegri ákvarðanatöku og enn lélegri framkvæmdum eins og Hringbrautarmálið er í heild sinni. Dæmi um vanhugsun sem þessa er að núverandi borgarstjóri sagði í Kastljósi á dögunum að skipulag í Reykjavík væri ekki ofarlega á for- gangslista flokks síns, heldur fé- lagsmálin. Þetta er rangt! Skipulag og félagsmál eiga að vera samsíða enda nátengdir þættir í samfélagi okkar. Þetta eru ekki mál til að for- gangsraða og flokka, heldur vinna saman að bættri borg. Skipulags- og umhverfisslys í mið- borg Reykjavíkur Freyr Frostason fjallar um skipulagsmál Freyr Frostason ’Skipulag og fé-lagsmál eiga að vera samsíða enda nátengdir þættir í sam- félagi okkar. ‘ Höfundur er arkitekt (B-arch, M-arch).
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.