Morgunblaðið - 04.03.2006, Síða 60

60 LAUGARDAGUR 4. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ
HLJÓMSVEITINNI Baggalút hef-
ur verið boðið að spila í St. Péturs-
borg í Rússlandi í byrjun apríl.
Bragi Valdimar Skúlason, liðs-
maður sveitarinnar, staðfesti þetta í
samtali við Morgunblaðið og sagði
að sveitinni hefði borist tilboð um að
spila í diskóklúbbnum Platforma í
St. Pétursborg.
„Hjálmar spiluðu á þessum stað í
fyrra að mig minnir og voru í sam-
bandi við staðarhaldara í framhald-
inu. Þeir sendu nokkrar plötur út og
þar á meðal okkar og tilboðið kom
svo í kjölfarið. Við erum enn að
velta því fyrir okkur hvort við eig-
um að þekkjast boðið. Einhvern
veginn þurfum við víst að komast
þangað.“
Bragi segir að verði af tónleika-
ferðinni geti hópurinn orðið nokkuð
stór. „Söngvarateymið okkar er al-
gjörlega hæfileikalaust á hljóðfæri
og því gæti hópurinn samanstaðið
að tólf manns, þar á meðal kvik-
myndatökumanni.“
Með honum segir Bragi að sveitin
hyggist nýta sér þessar undarlegu
aðstæður sem þarna muni vænt-
anlega skapast. „Íslensk kántrí-
hljómsveit að leika á diskóklúbbi í
St. Pétursborg er eitthvað sem þarf
að festa á filmu fyrir afkomendur
Baggalúts. Ætli við reynum ekki að
búa til einhverja sögu í leiðinni.
Banjóleikarinn okkar er frá St. Pét-
ursborg og við munum væntanlega
heimsækja æskustöðvar hans –
hann býr núna í Nashville í Banda-
ríkjunum.“
Verði af ferðinni segir Bragi að
sveitin muni að öllum líkindum hita
aðeins upp hér á landi áður. „Þá
tryggjum við að minnsta kosti eina
æfingu áður.“
Þess má síðan geta að hljóm-
sveitin er þegar byrjuð að vinna að
næstu breiðskífu sem Bragi segir að
verði strand-kántríplata þar sem
strápils og blómakransar verði alls-
ráðandi.
Tónlist | Baggalút boðið að spila í St. Pétursborg
Baggalútur horfir þessa dagana til austurs.
Ný plata í bígerð
BRESKI spennusagnahöfundurinn
John le Carré er afkastamikill og
hefur notið mikilla vinsælda á
löngum ferli. Röskur tugur bóka
hans hefur verið kvikmyndaður,
nánast undantekningarlaust með lít-
ilsigldum árangri. Fyrir skömmu
sáum við The Tailor of Panama, sem
flokkaðist með þeim slakari. Nú
gefst kostur á að sjá hvaða árangri
Brasilíumaðurinn Meirelles (City of
God) hefur náð úr The Constant
Gardener, sem mun vera 18. bók höf-
undar.
Aðalsögupersónan er ekki hinn
hefðbundni njósnari hennar hátign-
ar, heldur Justin Quayle (Fiennes),
frekar lágt settur starfsmaður utan-
ríkisþjónustunnar í Kenýa. Hann
unir sér best við að reyta illgresið í
garðinum sínum uns hann kynnist
Tessu (Weizs) á fyrirlestraferð
heima í gamla landinu. Hún er
heillandi og glæsilegur lögfræðingur
og baráttukona sem setur líf hans
snarlega á annan endann. Þau gifta
sig og halda síðan til Afríku.
Tessa verður ófrísk en missir
barnið, hún er endalaust að snúast í
málum innfæddra sem líða skort,
ekki síst á lyfjum og umönnun. Hinn
hægláti Justin á ekki heima í leyni-
veröld Tessu og hefur mjög tak-
markaða vitneskju um að hún er að
fletta ofan af glæpaverkum lyfjafyr-
irtækja á bak við tjöldin.
Þegar Tessa finnst myrt vekur
sorgin og missirinn duginn í Justin
sem ætlar sér að komast til botns í
hvað er að gerast í kringum hann.
Þar er ýmislegt gruggugt, hið op-
inbera lætur að því liggja að Tessa
hafi staðið í framhjáhaldi, en það eru
allt önnur og verri ljón í veginum,
ekki aðeins í Afríku.
Meirelles kemur frábærlega til
skila bæði umhverfisstemningunni í
viðsjárverðu álfunni svörtu, spenn-
unni sem skapast þegar Justin fer á
stúfana og að gefa áhorfandanum
nasasjón af framkomu lyfjarisanna
við þriðja heiminn. Þeir eru hið illa
afl sem Sovétið var löngum í bókum
höfundarins og kæmi fáum á óvart
að Le Carré hefði fundið í þeim verð-
ugan arftaka, nú þegar kalda stríðið
tilheyrir fortíðinni.
Í Kenýa virðist lyfjaframleiðandi
vera að rétta fátækum íbúunum
hjálparhönd með dreifingu verð-
mætra lyfja. Tessa og baráttuhóp-
arnir að baki henni komust að því að
þar með er ekki öll sagan sögð. Íbú-
arnir þurfa að gjalda skammtana
dýru verði: Aleigunni.
The Constant Gardener á að ger-
ast fyrir einhverjum árum en ádeilan
er engu að síður í fullu gildi í dag og
vekur myndin örugglega umræður
um himinhrópandi ljósárafjarlægð-
ina sem skapast hefur á milli heil-
brigðiskerfa fátækra þjóða og ríkra
og þátt lyfjarisanna í þeim skamm-
arlega hráskinnaleik. Meirelles hef-
ur hitt naglann á höfuðið að velja
Fiennes í hlutverk Justins, hann er
trúverðugur sem vonsvikinn hug-
sjónamaður jafnt sem ískaldur hefn-
andi sem leikur tveimur skjöldum á
hættuslóðum við að komast til botns
í svívirðilegu morðmáli og gróusög-
um um konu sína – um leið og hann
flettir ofan af ljótum sannleikanum.
Weizs er sannfærandi sem hin upp-
reisnargjarni baráttuþjarkur, það
sem skortir er neistinn á milli þeirra.
Atriðið þegar Justin grætur utan við
heimili þeirra er ekki áhrifamikið
frekar en hrifning hennar á Justin.
Aukaleikararnir sem fylla í skörð-
in eru flestir vandanum vaxnir. Það
kemur ekki á óvart hvað snertir
karla á borð við Gerald McSorly og
Bill Nighy, en því ánægjulegra að
sjá Danny, son Johns Hustons,
glimrandi fínan sem ástfanginn skít-
hæl í utanríkisþjónustunni. Fleiri
magnaðir skapgerðarleikarar hjálpa
til við að gera The Constant Garde-
ner að áhrifaríkri og umhugs-
unarverðri skemmtun og útlitið, ekki
síst kvikmyndatakan á vettvangi í
Afríku, er augnakonfekt. Myndin er
frábær afþreying, þótt ástamálin séu
linjuleg, og tvímælalaust besta kvik-
myndagerð sögu eftir Le Carré allar
götur aftur til The Spy Who Came
In From the Cold, fyrir heilum fjór-
um áratugum.
Hægláti garð-
yrkjumaðurinn
KVIKMYNDIR
Smárabíó, Borgarbíó Akureyri
Leikstjóri: Fernando Meirelles. Aðalleik-
arar: Ralph Fiennes, Rachel Weisz, Hu-
bert Koundé, Danny Huston, Bill Nighy.
130 mín. Bretland/Þýskaland 2005.
The Constant Gardener
„Weizs er sannfærandi sem hin
uppreisnargjarni baráttuþjarkur,“
segir m.a. í dómi.
Sæbjörn Valdimarsson
B-HROLLURINN er öruggasta
fjárfestingin í kvikmyndaheiminum.
Engu máli virðist skipta hversu út-
þvældur, slitinn og ómerkilegur
hann er; hann skilar arði líkt og
kaupfélög á útnára landsins um
miðja síðustu öld. Ódrepandi van-
skapningur sem stendur opinn þeim
sem hafa ekki rænu á að líta betur í
kringum sig. Ekki þar fyrir, B-
hrollurinn getur verið hin besta
skemmtun ef vel er á haldið, því er
ekki að heilsa í Underworld: Evolut-
ion.
Nú fá bíógestir aðra vítissendingu
af neðanjarðarsápunni um blóðsug-
una Selenu (Beckinsale), sem að
þessu sinni er upptekin upp fyrir
skolt að þagga niður í rökkurbróður
sínum, ógnvænlegum, stökk-
breyttum varúlfi. Einnig er varúlf-
urinn Michael (Speedman) á sínum
stað.
Í rauninni er nákvæmlega ekkert
nýtt á ferðinni í samslætti hryllings-
mýtnanna. Beckinsale virðist heill-
um horfin og hálfdapurlegt til þess
að vita að þeir ágætu leikarar Sir
Derek Jacobi og Bill Nighy skuli
láta sig hafa það að taka þátt í jafn
sáraómerkilegu og hefðbundnu
meira og minna tölvuteiknuðu
blóðslubbi og þessu, en þá komum
við aftur að peningahliðinni. Hún
heillar, kætir og gleður.
Meira af
því sama
„Beckinsale virðist heillum horfin,“
segir m.a. í dómi.
KVIKMYNDIR
Smárabíó, Regnboginn,
Borgarbíó Akureyri
Leikstjóri: Len Wiseman. Aðalleikarar:
Kate Beckinsale (Selene), Scott Speed-
man (Michael), Tony Curran, Sir Derek
Jacobi, Bill Nighy, Steven Mackintosh.
105 mín. Bandaríkin 2006.
Underworld: Evolution
Sæbjörn Valdimarsson