Morgunblaðið - 22.05.2006, Side 29

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. MAÍ 2006 29
MINNINGAR
✝ Hrefna MargrétGuðmundsdóttir
fæddist á Landspít-
alanum 13. júlí 1962.
Hún lést á Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húsi aðfaranótt 14.
maí síðastliðins.
Foreldrar hennar
eru Guðmundur
Karlsson kerfis-
fræðingur, f. 2.10.
1927, d. 15.6. 1999,
og Hrefna Árna-
dóttir fulltrúi, f.
21.10. 1933. Systkini
Hrefnu eru: a) Karl stýrimaður, f.
24.12. 1954, d. 17.4. 1988. Kvænt-
ur Hólmfríði B. Sigurðardóttur
sjúkraliða, fóstursonur þeirra er
Sigurður Karl. b) Ásdís Elín
sjúkraliði, f. 14.1. 1961, gift Claus
Hermanni Magnússyni vélstjóra,
börn þeirra eru Árni, f. 1989, og
Dóra, f. 1993. c) Anna bókari, f.
25.1. 1968, gift Árna Sæmundi
Unnsteinssyni sölustjóra, sonur
þeirra er Karl, f. 1993.
Hrefna hóf búskap árið 1986
með Friðgeiri Guðjónssyni, f.
11.10. 1961, í Kópa-
vogi, bjuggu síðan í
Reykjavík, Stöðvar-
firði, Neskaupstað
og Hafnarfirði. Þau
slitu samvistum
1996. Dætur þeirra
eru Hrefna Freyja,
f. 19.6. 1988, Ást-
hildur, f. 1.5. 1990,
og Oddrún Lára, f.
30.11. 1991.
Hrefna ólst upp í
Garðabæ frá
tveggja ára aldri.
Gekk í Barnaskóla
Garðahrepps (Flataskóla), síðan í
Garðaskóla. Hún lauk námi í
tækniteiknun frá Iðnskólanum í
Reykjavík 1987 og húsgagnasmíði
frá Iðnskólanum í Hafnarfirði
1998 og lauk sveinsprófi þaðan ár-
ið 2000.
Hrefna vann ýmis störf en hún
starfaði hjá Axis um nokkurra ára
skeið eða þar til hún þurfti að
hætta vegna veikinda.
Hrefna verður jarðsungin frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Ástin mín.
Það er svo erfitt að sætta sig við að
þú sért farin frá mér, erfitt að horfa
fram á við án þín. Í rúm 30 ár höfum
við verið bestu vinkonur, við fylgd-
umst að í gegnum lífið, við hlógum
saman, grétum saman, deildum sorg-
um okkar, vorum stundum kallaðar
gömlu hjónin af vinum. Í kringum tví-
tugsaldurinn fylltumst við af ævin-
týraþrá, þú hélst til Lúxemborgar í ár
og ég til Danmerkur, þegar heim var
komið fórum við að leigja saman, sem
við gerðum í sex ár. Við vorum ungar,
sjálfstæðar óhræddar konur sem
fannst allir vegir færir. Við ferðuð-
umst um heiminn jafnt sem landið.
Þeyst var á Trabbanum í Kerlingar-
fjöll og víðar.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa átt
svona góða vinkonu og hafa getað
notið svona margs með þér. Þú varst
svo rík elsku vinkona. Eignaðist þrjá
gullmola, dætur þínar eru yndislegar
stúlkur. Við töluðum alltaf um að við
ættum fjögur börn. Þú elskaðir börn
og betri móður var ekki hægt að eiga.
Þú varst trúnaðarvinur sonar míns og
voru hans síðustu orð við þig að þú
værir besta Hrefna sem fæðst hefði í
þennan heim. Þú varst sterk, ákveðin
og fylgin sjálfri þér. Við gátum þras-
að mikið en rifumst aldrei.
Fyrir nokkrum árum veiktist þú
ástin mín og höfðu veikindin betur.
Við þroskuðumst svo mikið þessi ár,
sátum heilu næturnar og töluðum en
gátum alltaf hlegið líka. Þetta barstu
af æðruleysi eins og allt annað. Við
vissum án þess að segja nokkuð að við
ættum kannski ekki langan tíma eftir
saman, þannig að við reyndum að
nýta hann sem best. Við vorum búnar
að plana útilegur og annað með börn-
unum okkar sem við verðum því mið-
ur að gera án þín. Foreldrar mínir
voru þínir og þínir foreldrar mínir. Þú
áttir yndislega foreldra og þegar við
vorum ungar var pabbi þinn líka vin-
ur okkar, ekki bara pabbi. Ástin mín,
ég reyndi alltaf að trúa að þér myndi
batna, ég er svo þakklát fyrir að hafa
átt þig, ég elska þig ekki aðeins vegna
þess hvernig þú varst heldur einnig
vegna þess hvernig ég var með þér.
Elsku Hrefna mín, nú verður til-
gangur okkar allra að hlúa að þessum
yndislegu stúlkum sem við eigum eft-
ir. Þú lifir í þeim. Elsku stelpur mín-
ar, þið vitið að þig eigið mig alltaf að
eins og svo marga aðra sem elska
ykkur. Elsku Adda mamma, Ásdís,
Anna og fjölskyldur, ykkur votta ég
mína dýpstu samúð og við höldum
heiðri þessarar yndislegu baráttu-
stúlku okkar á lofti. Ástin mín sofðu
rótt.
Þín vinkona að eilífu,
Margrét Sverris.
Mig langar með nokkrum orðum
að kveðja Hrefnu Margréti, gamla
vinkonu mína, samstarfskonu og
fyrrverandi mágkonu.
Mér verður eins og öðrum orða
vant þegar svo ung manneskja hverf-
ur skyndilega af lífsins braut. Ég
kynntist Hrefnu fyrir ríflega tuttugu
árum þegar ég hóf störf á Kópavogs-
hæli þar sem hún var starfsmaður til
margra ára. Með okkur tókust góð
kynni og hún var mín, og margra ann-
arra, helsta fyrirmynd á þessum fjöl-
menna vinnustað. Hrefna var mikill
vinnuþjarkur og hugsjónamanneskja
sem kom vel í ljós í framúrstefnuleg-
um viðhorfum hennar til skjólstæð-
inga sinna. Hún sinnti þeim af alúð og
barðist fyrir auknum lífsgæðum þeim
til handa. Hrefna var skemmtileg og
sá skoplegar hliðar á flestu og flest-
um sem aðrir komu ekki auga á. Hún
fékk margar hugdettur sem fáir
nema hún hefði framkvæmt eins og
t.d. að fara á Trabant inn í Land-
mannalaugar.
Nokkru síðar tengdumst við fjöl-
skylduböndum þegar Hrefna og
bróðir minn Friðgeir kynntust og
hófu sambúð. Þau eignuðust saman
þrjár yndislegar dætur, þær Hrefnu
Freyju, Ásthildi og Oddrúnu Láru.
Þau slitu samvistum og hafa þær
mæðgur búið saman síðan. Frænkur
mínar bera það með sér hve góð og
umhyggjusöm móðir Hrefna var.
Þær stóðu ávallt þétt saman og
studdu hver aðra í orðum og gjörð-
um. Ég veit að svo mun verða áfram
hjá þeim systrum sem með hjálp fjöl-
skyldu og vina þurfa að takast á við
söknuðinn og sorgina við fráfall móð-
ur sinnar. Tíminn mun milda þessar
sáru tilfinningar og góðu minning-
arnar lifa með ykkur.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Elsku Hrefna Freyja, Ásthildur,
Oddrún Lára, Hrefna, Ásdís, Anna
og fjölskyldur megi góður Guð
styrkja ykkur og leiða á þessum erf-
iðu tímum.
Katrín Guðjónsdóttir.
Það var bara fyrir örfáum dögum
síðan að við hittumst síðast. Hæglát,
brosmild og elskuleg stóðstu fyrir
innan borðið á básnum sem foreldrar
vinkonu þinnar reka í Kolaportinu;
við ræddumst við um leið og þú sinnt-
ir viðskiptavinum; líflegt spjall um
ýmsar krossgötur lífsins og hvernig
gengi, um dæturnar þrjár, já um lífið
og tilveruna almennt. Allt á hlýlegan,
einlægan og jákvæðan hátt. Í augum
þínum var einhver innri kyrrð og ró.
Félaginn sem var með mér sagði þeg-
ar við gengum frá básnum; ósköp er
þetta falleg og viðkunnanleg mann-
eskja, jákvæð og þægileg. Já sam-
sinnti ég um leið og við röltum áfram
lífsins veg. Það er einmitt þannig sem
ég og eflaust allir sem til þín þekktu
munu minnast þín; sem einlægrar,
þægilegrar og ljúfrar manneskju.
Hrefna bar ekki veikindi sín utan á
sér. Sjúkdómurinn ósýnilegi og ill-
vígi, sem í eina tíð var mikið feimn-
ismál og þjóðin er smám saman að
átta sig á sem alvarlegri meinsemd
meðal okkar, hefur enn einu sinni
reitt til höggs. Í þetta sinn kveðjum
við yndislega manneskju; móður,
dóttur, systur og vinkonu sem í blóma
lífsins er burtu kvödd inn á braut ei-
lífðarinnar. Við sem eftir sitjum
drúpum höfði í þakklætis- og virðing-
arskyni og kveðjum með söknuði.
Svartir eyðisandar
svo langt sem augað eygir
ég get ekki varist þeim grun stúlka
að gengnir séu á enda allir vegir
en það er einfaldast bara áfram að halda
þegar svo sem engu er að tjalda
en hvað svo sem gerist það gleymist ekki neitt
og það var gott á meðan það var
og áfram til eilífðar
nei það er ekkert til sem fær því nokkurntíma
breytt
(Magnús Þór Jónsson (Megas).)
Ég sendi ykkur systrum mínar
innilegustu samúðarkveðjur; Hrefnu
Freyju, Ásthildi og Oddrúnu Láru,
öðrum ættingjum og vinum um leið
og ég bið algóðan guð að veita ykkur
styrk í sorginni. Guð blessi minningu
Hrefnu.
Rúnar Sig. Birgisson.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Elsku Hrefna Freyja, Ásthildur,
Oddrún Lára og aðrir aðstandendur,
megi góður Guð veita ykkur styrk og
kraft á sorgarstundu.
Blessuð sé minning Hrefnu Mar-
grétar Guðmundsdóttur.
Ásdís Magnúsdóttir, Elsa,
Magnús, Guðdís og fjölskyldur.
Elsku besta vinkona mín.
Mér finnst svo leiðinlegt að þú sért
farin til guðs.
Þú varst svo góð og varst alltaf til
staðar fyrir mig. Þú varst eins og hin
mamma mín. Alltaf til staðar fyrir
mig. Nú ætla ég að setja allt sem þú
hefur gefið mér inn í gler. Nú verður
þú alltaf engillinn minn og ég ætla að
skíra fallegustu stjörnuna á himnin-
um Hrefnu og horfa alltaf á hana.
Elsku stelpur, ég er svo sorg-
mæddur að Hrefna sé dáin. Mig lang-
ar að kaupa stórt hús og við búum öll
saman. Hrefna mín ég elska þig, þinn
vinur
Fannar.
Það var rösk, myndarleg og ákveð-
in ung kona sem kom og sótti um að
komast á samning í húsgagnasmíði
hjá Axis húsgögnum árið 1999. Geng-
ið var frá samningi og hóf hún störf
hjá fyrirtækinu. Fljótlega kom í ljós
að hún var mjög dugleg til vinnu,
hnyttin í orðum og svörum og gaf
strákunum ekkert eftir í afköstum.
Þetta var Hrefna og svona er henni
réttilega lýst. Hún útskrifaðist sem
húsgagnasmiður hjá fyrirtækinu og
vann eftir það þar sem smiður eða
þangað til hún fór í veikindafrí.
Elsku Hrefna, við erum öll harmi
slegin yfir því að þú skulir hafa yf-
irgefið okkur svona allt of fljótt. Það
eina sem við getum gert á þessari
stundu er að halda í minninguna um
þig og vona að þú hafir fundið friðinn.
Það er ekki spurning um að vel verð-
ur tekið á móti þér því að þú hefur svo
mikið gott að gefa og ert skemmtileg í
viðkynningu. Við viljum fá að kveðja
þig með eftirfarandi orðum og þakka
þér fyrir góða viðkynningu:
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Dætrum Hrefnu og öðrum að-
standendum sendum við okkar
dýpstu samúðarkveðjur og biðjum
góðan Guð að styrkja ykkur á þessari
erfiðu stundu.
F.h. starfsmanna Axis húsgagna,
Eyjólfur Axelsson.
Fuglarnir sungu og voru í óða önn
að boða vorið þegar sú sorgarfregn
barst að hún Hrefna Margrét væri
dáin. Sjúkdómurinn sem búið hafði
um sig, varð lífskraftinum yfirsterk-
ari. Það krefst mikils hugrekkis að
takast á við storm lífsins sem skellur
stundum á með miklum þunga og sú
manneskja er alltaf ein eins og trén í
skóginum og þarf þá að treysta á eig-
in kraft.
Hrefna Margrét ólst upp við ást-
ríki í foreldrahúsum ásamt systkin-
um sínum. Þar var lagður hornsteinn
að þeirri virðingu og varfærni sem
hún sýndi öðrum. Þegar ég kynntist
Hrefnu Margréti kom fljótlega í ljós
að hún með þetta glaðbeitta viðhorft
var engum lík. Hún horfði á lífið með
öðrum augum en flestir aðrir og sam-
úð hennar og virðing fyrir öllu lifandi
var aðdáunarverð eins og kom vel
fram í störfum hennar með fötluðum.
Hún var skarpgreind og gat geislað
af lífsorku og allur hátíðleiki í dag-
legri umgengni var henni fjarri skapi.
Hrefna Margrét valdi að vera hún
sjálf en ekki brot af sjálfri sér.
Náttúran var hennar staður og þar
naut hún sín vel. Í útilegum á árum
áður með fjölskyldunni kunni hún að
gleðjast með öðrum og var dugleg að
töfra fram góða stemmningu í hópn-
um.
Hún hljóp maraþon og þar fann
hún fyrir frelsinu og því að geta
stjórnað sér sjálf.
Það mikilvægasta sem Hrefna skil-
ur eftir sig eru dæturnar þrjár,
Hrefna Freyja, Ásthildur og Oddrún
Lára. Ef til vill er líf hvers og eins það
listaverk sem mestu um munar.
Tókst hún á við uppeldið af stakri
natni og sýndi þar þá víðsýni og lífs-
speki sem hún hafði tamið sér.
Við áttum í seinni tíð góðar viðræð-
ur á „áhorfendapöllum íþróttahúsa“,
horfandi á dætur okkar sýna listir
sínar í handboltaleik.
Nú er Hrefna Margrét lögð af stað
í sína hinstu för án okkar hinna og því
kemur í okkar hlut að geyma sporin
sem Hrefna skilur eftir sig og varð-
veita slíkar minningar sem gim-
steina. Æfa okkur í að missa ekki
sjónar á andartakinu, gleðjast og
hugsa til hennar, þegar við heyrum
fuglana syngja og dansa í litum vors-
ins.
Hryggðar hrærist strengur,
hörð er liðin vaka,
ekki lifir lengur ljós á þínum stjaka.
Skarð er fyrir skildi,
skyggir veröldina,
eftir harða hildi horfin ertu vina.
Klukkur tímans tifa,
telja ævistundir,
ætíð lengi lifa ljúfir endurfundir.
Drottinn veg þér vísi,
vel þig ætíð geymi,
ljósið bjart þér lýsi leið í nýjum heimi.
(H.A.)
Svanhvít Guðjónsdóttir.
Ef við lítum yfir farinn veg og
finnum gamla slóð,
færast löngu liðnar stundir okkur nær.
Um leið og Hrefna er kvödd hinstu
kveðju lítum við sem eftir stöndum
yfir farinn veg og minnumst ánægju-
legra samverustunda. Ég kynntist
Hrefnu þegar ég flutti á Lindarflöt-
ina 1972. Þær systur Ásdís og
Hrefna, sem voru mjög samrýndar
enda nánast jafnöldrur, urðu strax
miklar vinkonur mínar og tóku þær
eiginlega að sér að fræða mig lands-
byggðarkrakkann um líf og leik á höf-
uðborgarsvæðinu. Strætóferðir í
sund, leiðangrar um hraunið. Ýmis-
legt brallað, alltaf líf og fjör. Útileikir,
skautaferðir, barnapössun, samferða
í skólann, vinátta.
Í gegnum þær systur kynntist ég
skátastarfi og vorum við Hrefna sam-
an ljósálfar í Vífli og síðar skátar og
svo dróttskátar. Minningarnar úr því
starfi eru ótalmargar enda mikil
gróska í Vífli á þessum árum. Vífils-
búð tekin í notkun, sífelld endurnýjun
í skátaheimilinu, kaffisala á sumar-
daginn fyrsta, útilegur, kassabíl-
arallý, skátamót og skálaferðir, alls
staðar vorum við. Ekki má gleyma
gula Fiatinum sem við fórum víða á.
Hrefna lærði þroskaþjálfun og var
svo flutt út á land og m.a. orðin kaup-
félagsstjórafrú fyrir austan. Kom
stundum í bæinn og þá rákumst við
hvor á aðra í foreldrahúsum á Lind-
arflötinni. Hún kom suður til að eiga
yngstu dótturina á alvöru sjúkrahúsi
en fæddi svo barnið í forstofunni hjá
tengdamóður sinni og kippti sér svo
sem ekki mikið upp við það. Svo var
Hrefna alkomin suður og farin að
læra húsgagnasmíði og um tíma urð-
um við aftur nágrannar, hittumst þá
af og til í búðinni og ræktinni. Þá
sögðum við fréttir hvor af annarri og
börnunum okkar. Hún var svo stolt af
stelpunum sínum, sjálfstæði þeirra
og dugnaði.
Þegar ég hugsa um Hrefnu minn-
ist ég helst brossins hennar, það náði
alveg til augnanna og var alltaf pínu-
lítið glettnislegt og þannig man ég
hana.
Kæra fjölskylda, dætur, systur,
móðir. Sorg ykkar er mikil og orð lít-
ils megnug að sefa hana. Megi allar
góðar vættir vernda ykkur og styrkja
á erfiðum tíma.
Hafdís Bára Kristmundsdóttir.
HREFNA
MARGRÉT
GUÐMUNDSDÓTTIR
Blessuð sé minning Hrefnu
Margrétar.
Sofnar drótt, nálgast nótt,
sveipast kvöldroða himinn og sær,
allt er hljótt, hvíldu rótt,
Guð er nær.
(Kvöldsöngur kvenskáta.)
Skátasystkin úr Vífli,
Bryndís, Októ, Erna, Hafdís,
Björn og Páll.
HINSTA KVEÐJA
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is