Morgunblaðið - 24.09.2006, Side 25

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24. SEPTEMBER 2006 25
5.000 kr.
afsláttur
ef bókað og staðfest
er fyrir 1. október.
Bókanir og nánari upplýsingar hjá
Ferðaskrifstofu Vesturlands í síma 437 2323.
Sjá einnig heimasíðu: www.fv.is
Golfferðir okkar til Túnis njóta sífellt meiri vinsælda, því auk góðra golfvalla
býður Túnis upp á margbrotna sögu og menningu og gott loftslag við
Miðjarðarhafsströndina.
G LF
í Túnis 2007
Hvernig væri að framlengja golftímabilið við kjöraðstæður? Búa á fyrsta flokks strandhótelum í
þægilegum hita, borða góðan mat, leika golf á góðum golfvöllum. Næsta vetur og vor býður
Ferðaskrifstofa Vesturlands upp á tvær 11 daga golfferðir til Túnis, þar sem ekkert er til sparað
til að gera ánægjulega og eftirminnilega ferð.
Dagsetningar eru: 23. febrúar–5. mars og 23. mars–2. apríl
Verð í brottför 23. febrúar er 167.000 kr. á mann í tvíbýli.
Verð í brottför 23. mars er 171.000 kr. á mann í tvíbýli.
Aukagjald fyrir eins manns herbergi er 19.000 kr.
Fararstjóri er Sigurður Pétursson golfkennari.
Innifalið í verði er flug, flugvallarskattar, fararstjórn, akstur,
gisting á fyrsta flokks hótelum í 10 nætur með morgunverði og
kvöldverði, 9 vallargjöld.
Dagskrá:
1. „Íslands konur hefjist handa“ – Ávarp formanns KRFÍ,
Þorbjörg Inga Jónsdóttir.
2. „ Bríet - ævi og áhrif“ – Kristín Ástgeirsdóttir, sagnfræðingur.
3. „Nokkur orð um menntun og réttindi kvenna“ – Ræða Bríetar
Bjarnhéðinsdóttur sem birtist í Fjallkonunni 22. júní 1885,
Esther Talía Casey, afkomandi Bríetar.
4. Ávarp frá Bríetunum – Hópur ungra femínista.
5. Kvennasöngvar – Sigrún Hjámtýsdóttir, Diddú,
undirleikari er Anna Guðný Guðmundsdóttir.
6. Móttaka
veitingar í boði Reykjavíkurborgar.
150 ára afmælishátíð Bríetar Bjarnhéðinsdóttur
í Tjarnarsal Ráðhússins 27. september 2006
kl. 14:00-16:00. Móttaka frá kl. 16:00 til 17:00.
Fundarstjóri er Margrét Sverrisdóttir
aðila með mér í tökurnar, Börk
Sigþórsson sem tökumann og vin-
konu mína, Hörpu Þórsdóttur, sem
hljóðmann. Við renndum blint í sjó-
inn en þetta heppnaðist vonum
framar og samstarfið við Kristínu
var einstaklega ánægjulegt. Það
var því bara eðlilegt í framhaldinu
að hún kæmi að næsta verkefni.
Kristín er stór hluti af þessu teymi,
hún er mjög listhneigð og mikil
hugsjónamanneskja og hefur áhuga
á að gera hluti sem skipta máli.“
Kvikmyndin endalausa
Upphaflega stóð til að gera eina
kvikmynd, Börn, en verkefnið varð
stærra í sniðum en svo. „Ég var
með sex leikara úr Vesturporti sem
vildu taka þátt í þessu og ég hóf
starfið á því að vinna með hverjum
fyrir sig við það að skapa persónur.
Að lokum áttum við svo mikið af
góðu efni að ég áttaði mig á því að
þetta yrði meira en ein kvikmynd.
Ég ákvað því að skipta persónun-
um upp í tvo hópa, annars vegar
börn og hins vegar foreldra, og
vinna myndirnar samhliða. Í raun-
inni lít ég ekki á þetta sem tvær
myndir, ég lít á þær sem eitt verk
og kalla þetta tvíburamyndir, því
þær eru tengdar í þemanu og fjalla
um sömu hlutina. Þær hafa sömu
uppbyggingu og stíl en eru alveg
sjálfstæðar í söguþræði og per-
sónum.“
Nú tala margir um að Börn sé
mjög sorgleg og átakanleg kvik-
mynd og Ragnar segir að vissulega
sé hún það þótt hún sé engin hörm-
ungamynd. „Myndin er vissulega
átakamikil enda var kveikjan að
henni sú að mig langaði að búa til
mynd sem hefði sterk tilfinn-
ingatengsl við áhorfandann, mynd
sem skildi eftir sterkar tilfinningar
og fengi fólk til að hugsa að sýn-
ingu lokinni. Að mínu mati hefur
það tekist því viðbrögð fólks við
myndinni eru sterk. Oft fá myndir
kurteislegar viðtökur eftir frum-
sýningu, fólk óskar manni til ham-
ingju og labbar síðan í burtu, en
hverri hamingjuósk eftir frumsýn-
ingu Barna fylgdu alls kyns já-
kvæðar yfirlýsingar. Ég hugsaði
myndina fyrst og fremst fyrir ís-
lenskan markað því mér finnst
mikilvægt að á Íslandi séu gerðar
myndir fyrir Íslendinga sem fjalla
um samtíð okkar og sem fólk getur
speglað sig í. Það er sorglega lítið
gert af því í sjónvarpi og það er lít-
ill skilningur á því að í dag mótast
sjálfsvitund þjóðar að miklu leyti í
gegnum fjölmiðla. Þegar ungt fólk
hefur ekki annað en erlenda grín-
þætti til að spegla sig í þá getum
við lent í slæmum málum. Skandin-
avísku þjóðirnar, sérstaklega Dan-
ir, hafa sterka menningarlega
stefnu enda er sjálfsmynd Dana
mjög sterk. Við hengjum okkur oft
á eina eða tvær poppstjörnur eða
eitthvað slíkt, sem er auðvitað gott
og blessað. En poppstjörnur eru
auðvitað ekki hversdagsleg viðmið.“
Nú eru Börnin hans Ragnars
farin í langt og gott ferðalag og
hann segir að það hafi komið sér á
óvart að eftir fyrstu opinberu sýn-
inguna á myndinni á kvik-
myndahátíð í Haugasundi í Noregi,
þar sem aðilar frá dreifingarfyr-
irtækjum og söluaðilar kynna sér
hvað er að gerast í kvikmynda-
heiminum, hafi kviknað mikill áhugi
á henni.
Mynd sem þyrfti að fara víða
„Hátíðin stóð yfir eina helgi,
myndin var sýnd tvisvar og sex
stærstu kvikmyndasölufyrirtæki
Evrópu sóttust eftir að fá hana. Við
gerðum samning við stórt fyrirtæki
í Bretlandi, The Works, sem er
mjög sterkt á alþjóðamarkaði. Sú
staðreynd að það skuli hafa tekið
að sér svarthvíta mynd frá Íslandi
var eitthvað sem hvorki ég né þeir
áttu von á en þeim fannst þetta
vera mynd sem þyrfti að komast
sem víðast. Ótal kvikmyndahátíðir
eru haldnar um allan heim en lík-
lega eru þær aðeins tíu sem teljast
til svokallaðra A-hátíða. Það skiptir
miklu máli að koma myndum þar
inn og kvikmyndin Börn komst
strax á tvær slíkar hátíðir, annars
vegar í San Sebastian á Spáni, sem
er ein elsta kvikmyndahátíð í
heimi, og einnig í Pusan í Kóreu,
sem er stærsta asíska hátíðin og
opnar glugga inn á asískan markað.
Þessi viðbrögð frá sölu- og dreif-
ingaraðilum hafa komið okkur
geysilega á óvart miðað við hversu
ódýr myndin er og það sannar
kannski að kostnaður og gæði hald-
ast ekki endilega í hendur.“
Ísland vænlegra en Hollywood
Ragnar viðurkennir að hann
gangi með alltof margar myndir í
maganum og honum gefist ekki
tími til að vinna úr öllum hug-
myndunum. „Ég er frekar afkasta-
mikill í handritaskrifum og fram
að þessu hafa hugmyndirnar verið
ótakmarkaðar. Ég á tvö eða þrjú
handrit í fórum mínum sem öll eru
tilbúin fyrir tökur. Ég er ekki al-
veg búinn að gera upp við mig
hvað ég geri næst.“
Það stendur ekki á svari þegar
ég spyr Ragnar hvað hann myndi
gera ef hann fengi tilboð frá Holly-
wood. „Að svolítið ígrunduðu máli
myndi ég bara segja nei takk.
Hollywood er heimur sem lýtur
allt öðrum lögmálum og ef ég
tengi þau við ástæður þess að ég
er að standa í þessu, að segja sög-
ur og allt það, þá væri í sjálfu sér
ekkert því til fyrirstöðu að gera
mynd í Hollywood ef handritið og
sagan kæmu frá mér. Þannig að
maður á aldrei að segja aldrei. En
það er nóg af leikstjórum í Holly-
wood, en alls ekki í Evrópu og á
Íslandi, sem eru tilbúnir að reyna
nýja hluti.
Í augnablikinu finnst mér mik-
ilvægara að skapa íslenskri kvik-
myndagerð styrkari grundvöll og
gera myndir fyrir íslenska áhorf-
endur.“
Framtíðarsýn
„Ég sé ekki fyrir mér stórar
breytingar í framtíðinni. Eins og
staðan er í dag er ég mjög sáttur
við að búa á Íslandi, hér á ég góða
fjölskyldu og vini, hér líður mér
best og ég finn enga sérstaka hvöt
til þess að starfa erlendis. Þegar
maður gerir kvikmynd fylgja henni
fleiri mánuðir af ferðalögum út fyr-
ir landsteinana til þess að svara
spurningum fjölmiðla, fara á frum-
sýningar og annað slíkt. Kvik-
myndagerð fylgir mikið af ferðalög-
um og ég svara útþrá minni með
því. En ég er og verð alltaf fyrst og
fremst Íslendingur.“
Unglingurinn Ragnar fimmtán ára.
Foreldrarnir Bryndís Jóhanns-
dóttir og Bragi Ragnarsson á
brúðkaupsdaginn 1971.
»Ég tók ákveðið
gjald fyrir að
sýna myndina og
síðan hálfvirði fyrir
að sýna hana aftur
á bak. Leikurinn
endaði þannig að
það fóru að berast
kvartanir frá
foreldrunum í
þorpinu sem voru
ekki ánægðir með
að ég væri búinn að
hirða alla vasapen-
ingana af
börnunum þeirra.
Fáðu fréttirnar
sendar í símann þinn