Morgunblaðið - 07.11.2006, Side 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 7. NÓVEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ása HjördísÞórðardóttir
fæddist á Landspít-
alanum í Reykjavík
hinn 6. júní 1933.
Hún lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
hinn 28. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Ragnhildur Ein-
arsdóttir húsmóðir í
Reykjavík, f. 12.
júní 1909, d. 20. maí
1994, og Þórður
Sigurbjörnsson yfir-
tollstjóri í Reykjavík, f. 27. nóv-
ember 1907, d. 23. október 1985.
Foreldrar Ragnhildar voru Einar
Gunnarsson, ritstjóri og stofnandi
dagblaðsins Vísis, og seinni kona
hans, Margrét Líndal. Foreldrar
Þórðar voru Sigurbjörn Sigurðs-
son, verslunarmaður í Reykjavík,
og Margrét Þórðardóttir, bók-
haldari og verslunarstjóri í Borg-
arnesi. Systkini Ásu Hjördísar
eru: Kristján Reynir, verkamaður
f. 13.3. 1930, d. 8.6. 1976; Margrét
Anna, bankastarfsmaður, f. 22.3.
1932; Ragnhildur Jórunn, hjúkr-
unarfræðingur, f.
5.6. 1935, d. 21.1.
1992; Guðrún Berg-
ljót, tannsmiður, f.
7.9. 1936, d. 3.2.
1985; Einhildur
Anna, f. 26.11. 1937,
d. 14.6. 1938; og
Anna Jóna, hjúkr-
unarfræðingur, f.
14.5. 1939, d. 3.5.
1999.
Ása Hjördís var í
sambúð með Gísla
Jóni Ólafssyni, f.
9.6. 1931, frá árinu
1987 þar til hann lést hinn 29.1.
2000. Ása lætur eftir sig 18
systrabörn og 17 ömmusystra-
börn.
Ása Hjördís útskrifaðist frá
Menntaskólanum í Reykjavík árið
1953. Hún starfaði sem banka-
starfsmaður við Búnaðarbanka
Íslands frá 1955 til 1998 en þá lét
hún af störfum. Eftir að hún lét af
störfum einbeitti hún sér að aðal-
áhugamáli sínu, ferðalögum.
Útför Ásu Hjördísar verður
gerð frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Ása mín, nú ertu farin í þína hinstu
för og ég sit hér eftir ein og virði fyr-
ir mér ævi okkar í 73 ár. Alltaf vor-
um við saman eins og tvíburar. Við
vorum eins klæddar og ég man eftir
grænu flauelskjólunum með útsaum-
uðum blómum á krögunum sem Jór-
unn frænka saumaði á okkur. Við
vorum svo fínar þá. Seinna fórum við
að syngja saman og má segja að
söngur og gleði hafi ríkt í ævi okkar
allt frá barnæsku fram á fullorðins-
ár. Við fórum í Laugarnesskólann
þegar ég var sjö ára og þú varst sex
ára og vorum saman í bekk. Margrét
Hjartardóttir amma okkar innritaði
okkur í skólann og sneri nöfnunum
okkar við. Ég var skráð Anna Mar-
grét og þú varst skráð Ása Hjördís.
En á skírnarvottorði okkar var ég
skírð Margrét Anna og þú varst
skírð Hjördís Ása. Þetta gerði amma
til að við yrðum alltaf samferða heim
úr skólanum og að við þyrftum ekki
að bíða hvor eftir annarri í munn-
legum prófum. Ég var kölluð Anna í
barnaskóla og ég skrifaði rétta nafn-
ið mitt þegar ég fór í framhaldsskóla
en þú hélst Ásu Hjördísar nafninu.
Ungar að aldri fórum við að syngja
saman. Amma okkar Margrét Hjart-
ardóttir átti orgel og þegar við heim-
sóttum hana spilaði hún á orgelið og
söng með okkur. Hún spilaði og söng
upp úr Fjárlögunum lög eins og: Ég
berst á fáki fráum, Þú komst í hlaðið
á hvítum hesti. Við sungum líka þeg-
ar Svana leiksystir kom til okkar á
gamla heimilið á Sogabletti 2. Þá fór-
um við systur og Svana niður í kjall-
ara og sungum upp úr rauðu vasa-
söngbókinni sem amma gaf okkur.
Við sungum fullum hálsi af lífs og
sálar kröftum Nú blikar við sólarlag,
Sestu hérna hjá mér og Suður um
höfin. Og hvílík innlifun! Þá lá leiðin í
barnakór Ingólfs Guðbrandssonar.
Hann var einnig kennari okkar í
Laugarnesskóla. Saman fórum við í
Menntaskólann í Reykjavík og vor-
um saman í bekk. Á hverjum morgni
komu nemendur skólans upp á Sal
og sungu saman, en Hjörtur Hall-
dórsson spilaði undir á píanó. Við
vorum teknar í Menntaskólakórinn
sem Hjörtur stjórnaði og við urðum
svo frægar að syngja með kórnum
opinberlega í Gamla bíói. Við urðum
stúdentar 1953 og þar lauk okkar
samsöng. Eftir þetta sungum við
Hann/Hún á afmæli í dag í afmæl-
isveislum. Þú mundir eftir öllum af-
mælisdögum og komst alltaf í öll af-
mæli. Við völdum okkur ævistarf,
bankastarf, og saman hófum við
störf í Búnaðarbanka Íslands árið
1955 þar sem þú starfaðir í 43 ár. Í
sumarfríum okkar ferðuðumst við
stundum saman. Ég man að við fór-
um með Ferðafélagi Íslands til
Hveravalla og vorum þar í eina viku.
Þá gengum við í góðu veðri upp á
Rjúpufell. Við fórum einnig með
Ferðafélaginu upp í Þórsmörk og
vorum þar í viku. Við tókum með
okkur Þórð og Júlíus frændur okkar.
Þú hittir Gísla Jón Ólafsson og þegar
hann dó árið 2000 tókum við aftur
upp þráðinn. Þá ferðuðumst við oft
ásamt Árna eiginmanni mínum um
landið og fórum tvisvar til Banda-
ríkjana. Við Árni eigum sumarbú-
stað og þangað komstu oft og áttir
víst herbergi sem og í borginni enda
kölluðum við heimilisfólkið herberg-
in Ásu herbergi. Ása mín, þú varst
mikill ættfræðingur og þú eignaðist
fjölda nýrra ættingja eftir að Íslend-
ingabók Kára kom fram. Þú varst
alltaf góð í sögu og á ferðalögum þín-
um erlendis lærðir þú ennþá meira í
sögu sem þú oft á tíðum tengdir við
Ísland. Þú varst barnlaus en öll
systrabörn þín urðu þín börn. Þú
bjóst hjá dætrum okkar ef við Árni
skruppum til útlanda. Gaman var að
rifja upp gamla daga með þér og
þakka þér fyrir samveruna í 73 ár.
Ég vona að þú fáir að syngja og
gleðjast í þínum nýju heimkynnum.
Í Guðs friði.
Margrét Anna Þórðardóttir.
Það eru margar minningar sem
streyma fram í hugann þegar nafn
móðursystur okkar Ásu Hjördísar
Þórðardóttur kemur upp. Allt eru
þetta skemmtilegar og lifandi minn-
ingar sem hjálpa okkur að sætta
okkur við að þann sjúkdóm sem bar
Ásu ofurliði tók fljótt af enda átti
hann illa við þá konu sem við þekkt-
um og var okkur svo kær. Viku fyrir
andlát hennar mætti hún hress og
kát í skírn hjá Kristjáni Reyni, syni
Þórðar og Elísu. Hún var ákveðin að
mæta í skírnina þrátt fyrir að þrekið
væri lítið enda þótti henni vænt um
að bróðir hennar hefði nú eignast al-
nafna. Sjúkdómurinn rændi Ásu því
sem var hennar aðalsmerki, tjáning-
unni. Fyrir Ásu skipti tjáningin
miklu máli enda var hún fædd í tví-
buramerkinu sem að hennar sögn
bar höfuð og herðar yfir önnur
stjörnumerki. Í þessari staðhæfingu
hennar lá einnig léttur húmor sem
var einkennandi fyrir hana. Sögurn-
ar sem hún sagði af ferðalögum sín-
um, ættfræðispekúleringar og al-
mennar skoðanir voru nokkuð sem
hún vildi leyfa öðrum að eiga hlut-
deild í. Já, og ekki má gleyma sög-
unum af Fönikíumönnunum sem eru
Jensa bróður minnisstæðar enda var
Ása sagnameistari af Guðs náð og
kennari í eðli sínu. Ása var drottn-
ing. Hún þorði að nota liti þegar kom
að klæðaburði og fólk tók eftir henni
hvar sem hún fór. Hún var tignarleg
og bar sig eftir því. Hún hafði meira
að segja skoðun á því hvernig við
systradætur hennar bárum okkur
við göngulag. Beinar í baki með rass-
inn inn sagði hún alla jafna. Ekki
ganga svona hokin.
Ása var dugleg að sinna okkur
sem börnum. Hún tók hlutverk sitt
sem móðursystir alvarlega og öll eig-
um við fallegar minningar um hana
úr æsku. Oftar en ekki var hún köll-
uð til að gæta bús og barna þegar
foreldrar okkar fóru utan í ferðalög.
Okkur líða seint úr minni framúr-
stefnuleg loftböð sem á sínum tíma
fengu okkur til að roðna. Mullers-
æfingar á Evuklæðunum á svölunum
á Hjarðarhaganum urðu til þess að
ég og Gunna systir, þótt ungar vær-
um að árum, urðum hreinlega kjaft-
stopp.
Í matargerð var Ása langt á undan
sinni samtíð. Á ferðalögum sínum
um allan heim kynntist hún fram-
andi matargerð sem hún flutti með
sér heim. Eflaust kunnum við ekki
alltaf að meta þegar hún bar fram-
úrstefnulegan mat á borðið en eftir
því sem við urðum eldri hitti mat-
urinn hennar alltaf í mark. Jóhönnu
systur, Gutta bróður og Júlla frænda
er sérstaklega minnisstætt þegar
leið að jólum heima hjá ömmu heit-
inni að Ása bar fram heilan fisk með
uggum og augum og sítrónu ofan á.
Litlu ömmusysturbörnunum bauð
hún reglulega í kjötsúpu og þegar
hún var hvað veikust fóru þau til
hennar og báðu hana vinsamlegast
að láta sér batna svo hún gæti nú eld-
að kjötsúpuna góðu fyrir þau og látið
kisuna mjálma. Ef kisan mjálmaði
fengu þau nefnilega eitthvað sætt
upp úr krukku sem var í líki kisu.
Ása passaði einnig upp á að Gunna
systir og Fylkir maðurinn hennar
kenndu börnum sínum íslenska siði
en þau hafa um árabil búið í Dan-
mörku. Hún lagði mikla áherslu á að
börn þeirra töluðu íslensku og væru
með það á hreinu að Ísland væri
besta land í heimi! Þegar hún fór til
útlanda, sem var ein af ástríðum
hennar, kom hún iðulega heim fær-
andi hendi. Mörg okkar fengu að
fara með henni í utanlandsferðir og
var Estella frænka einna duglegust.
Ása naut þess líka að fara upp í sum-
arbústað til Möggu systur sinnar og
Árna mannsins hennar. Hún fór
einnig í margar sumarbústaðarferð-
ir með okkur systrabörnunum og
ömmubörnum. Henni var mikið í
mun að rækta tengslin við okkur og
sýna okkur í verki að við værum
hennar. Hún gerði sér gjarnan ferð
upp á Grettisgötu til Rönku systur
enda hafði hún eins og við hin mat-
arást á henni! Ranka þekkir ótrúleg-
asta fólk og hafði Ása afar gaman af
því að hitta það og skiptast á skoð-
unum við það.
Ættfræðiáhuginn var Ásu í blóð
borinn. Hún skrásetti m.a. ævi Ara
Johnson sem var fyrsti íslenski óp-
erusöngvarinn, en þau voru tengd í
2. og 4. að frændsemi.
Ása mundi eftir öllum afmælis-
dögum og það er ekkert smáræði
enda átti hún 18 systrabörn og 17
ömmusystrabörn og kom mörgum
okkar í móður- og ömmustað. Hún
ásamt Margréti eldri systur sinni
horfði á eftir yngri systrum sínum
kveðja þennan heim langt fyrir aldur
fram. Það má segja að hún hafi á sinn
hátt tekið við hlutverki ættmóður
okkar og leysti hún það hlutverk af
hendi með miklum sóma.
Þegar við vorum yngri hélt Ása oft
dýrindis garðveislur í Sogamýrinni
hjá ömmu. Hún dvaldi lengst af þeim
systrum í foreldrahúsum og þegar
hún flutti á Miklubraut upphófst
nýtt ævintýri. Að koma í heimsókn
til Ásu var alltaf svolítið sérstakt og
framandi. Heimili hennar, hvort
heldur var á Miklubraut eða á
Klapparstíg, bar vott um mikla fág-
un og hlýleika.
Ása naut mikillar hylli meðal karl-
peningsins. Hvort heldur það voru
prinsar í Egyptalandi sem gáfu
henni kjóla og báðu hana að verða
eiginkona númer fjögur eða blikk frá
virðulegum mönnum í Nettó þá
kunni hún vel að meta athyglina.
Eina ástin sem hún opinberaði fyrir
fjölskyldunni var Gísli heitinn, sam-
býlismaður hennar til þrettán ára.
Það tímabil var Ásu mikilvægt þótt
við sæjum minna af henni. Það sem
mestu máli skipti var að hún var
hamingjusöm.
Þótt Ása eins og systur hennar
hefði sterkar skoðanir á hlutunum
var alla jafna stutt í húmorinn. Hlát-
ur hennar var alla jafna hár og inni-
legur og þegar Magga systir hennar
lagði henni lið í hlátrinum var ekki
annað hægt en að skella upp úr. Fyr-
ir þá sem ekki þekktu til hefði mátt
halda að þegar systurnar voru að
rökræða væri styrjöld í aðsigi. Svo
var ekki. Öllum lá þeim hátt rómur
og mikilvægt að láta í sér heyra til að
komast að þegar um stóran systra-
hóp er að ræða. Það þekkjum við
systkinin af eigin raun enda sjö tals-
ins.
Stjarna Ásu mun halda áfram að
skína. Okkur systkinunum var
snemma innrætt að látnir lifi og er-
um þess fullviss að hinn stóri skari
ættingja sem hefur kvatt þessa jarð-
vist hefur tekið vel á móti Ásu og
umvafið hana friði og kærleika.
Minningin um stórkostlega konu
mun lifa áfram í hug okkar og hjarta
og kalla fram bros á vörum okkar
þegar fram líða stundir.
Hver gengur þarna eftir Austurstræti
og ilmar eins og vorsins blóm,
með djarfan svip og ögn af yfirlæti,
á ótrúlega rauðum skóm?
Ó, það er stúlka engum öðrum lík,
það er hún Fröken Reykjavík,
sem gengur þarna eftir Austurstræti
á ótrúlega rauðum skóm
og því er eins og hafi vaxið vorsins blóm
á stræti.
(Jónas Árnason)
Vottum Möggu og öðrum systra-
börnum og ömmusystrabörnum
hluttekningu okkar. Starfsfólki á B2
færum við innilegar þakkir og þá
sérstaklega Svönu, Theu og Judith.
Þær hafa svo sannarlega gefið af sér
og við sem nutum þess munum alltaf
búa að því. Þóra iðjuþjálfi var Ásu
einnig hugleikin og fær hún bestu
kveðjur.
F.h. barna og barnabarna Önnu
Jónu og Finnboga og fjölskyldna
þeirra,
Þóra Elísabet Kjeld.
Elsku Ása, það er með söknuði og
trega sem við kveðjum þig nú. En
minningarnar lifa í hjarta okkar. Ása
frænka var mögnuð kona, ævintýra-
kona, sælkeri, sögukona, skemmti-
leg kona, ættfróð með eindæmum og
var mjög stolt af ætt sinni og studdi
alltaf ættmenni sín. Ása var alltaf já-
kvæð og glöð og aldrei fór hún í fýlu
eða var í vondu skapi.
Elsku Ása, þau voru ófá skiptin
sem þú passaðir okkur í Vesturberg-
inu, þá var alltaf líf og fjör. Við fórum
líka oft í ferðalög saman. Það var
alltaf svo gaman hvernig þú gast
gert ævintýri úr öllu. Þú upplifðir
allt sem ævintýri. Okkur eru líka
minnisstæðar allar skemmtilegu
grillveislurnar sem þú hélst fyrir
okkur systkinabörnin í Sogamýrinni
hjá ömmu og afa. Núna hin síðari ár
áttum við margar góðar stundir sam-
an uppi í sumarbústað hjá pabba og
mömmu, þá var oft spilað og borð-
aður góður matur. Kolla, hundurinn
okkar, dýrkaði þig líka, það var alltaf
jafn gaman að sjá þegar þið hittust,
Kolla trylltist alltaf af gleði og þú
varst líka alltaf jafn ánægð að sjá
hana. Þú kunnir að njóta lífsins, ferð-
aðist út um allan heim og hérna
heima líka.
Þú varst einstök kona. Þín verður
sárt saknað.
Elsku Ása, minningar um frábæra
frænku og manneskju munu lifa. Þú
munt alltaf skipa sérstakan sess í
hjarta okkar. Hvíl í friði, elsku
frænka.
Við biðjum guð að styrkja okkur
öll í þessari miklu sorg.
Þínar frænkur
Margrét og Anna Kristín.
Elsku Ása mín.
Nú ertu leidd mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga’ og raunafrí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir í góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgr. Pét.)
Fyrir hönd barna Gunnu Beggu,
Ingibjörg Þórhallsdóttir.
Elsku Ása frænka.
Ég leitaði blárra blóma
að binda þér dálítinn sveig,
en fölleit kom nóttin og frostið kalt
á fegurstu blöðin hneig.
Og ég gat ei handsamað heldur
þá hljóma, sem flögruðu um mig,
því það voru allt saman orðlausir draumar
um ástina, vorið og þig.
En bráðum fer sumar að sunnan
og syngur þér öll þau ljóð,
sem ég hefði kosið að kveða þér einn
um kvöldin sólbjört og hljóð.
Það varpar á veg þinn rósum
og vakir við rúm þitt
og leggur hóglátt að hjarta þínu
hvítasta blómið sitt.
Ég veit ég öfunda vorið,
sem vekur þig sérhvern dag,
sem syngur þér kvæði og kveður þig
með kossi hvert sólarlag.
Þó get ég ei annað en glaðst við
hvern geisla, er á veg þinn skín,
og óskað, að söngur, ástir og rósir
sé alla tíð saga þín.
(Tómas Guðm.)
Dóttir Systu,
Estella Dagmar.
Ása Hjördís
Þórðardóttir
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
LEGSTEINAR
SteinsmiðjanMOSAIK
Hamarshöfða 4 – sími 587 1960
www.mosaik.is
✝
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar og
tengdafaðir,
BRYNLEIFUR SIGMAR TOBÍASSON,
Úthlíð,
Varmahlíð,
Skagafirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Skagafjarðar fimmtu-
daginn 2. nóvember.
Jarðarförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugar-
daginn 11. nóvember kl. 13:30.
Jóna Guðrún Gísladóttir,
Edda Brynleifsdóttir, Þorsteinn Hafþórsson,
Tobías Þórður Brynleifsson.