Morgunblaðið - 26.02.2007, Blaðsíða 27
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 26. FEBRÚAR 2007 27
ALDARMINNING
Leifur Auðunsson
fæddist í Dalsseli undir
Vestur-Eyjafjöllum 26.
febrúar 1907. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Auðunn Ingvarsson og
Guðlaug Hafliðadóttir
sem þá höfðu búið í
Dalseli í nokkur ár og
gerðu í langri búskap-
arsögu þann garð
frægan fyrir margra
hluta sakir. Auðunn
rak verslun samhliða
búskap og var fjárafla-
maður talsverður. Því
fór þó fjarri að í Dalsseli snerist hugs-
un og athöfn eingöngu um þau verð-
mæti sem ryð og mölur fá grandað;
tónlist, ljóðlist og allt það sem mátti
verða til aukins þroska, var í háveg-
um haft á heimilinu og Leifur og fleiri
úr hópi systkinanna á bænum lögðu
kapp á að rækta hæfileikana sem
þeim höfðu verið gefnir á þessum
sviðum.
Ekkert formlegt tónlistarnám
höfðu þeir Leifur og bræður hans
tveir stundað þegar þeir hófu á fjórða
áratug aldarinnar að leika fyrir dansi
á samkomum víðsvegar á Suðurlandi.
Þann stein klöppuðu þeir lengi og
voru þekktir undir nafninu Dalssels-
bræður.
Af sjálfu leiddi að hugsjónir ung-
mennafélaganna um heilbrigða sál í
hraustum líkama áttu greiðan aðgang
að hrifnæmum manni eins og Leifi í
Dalsseli og aflaði hann sér undir-
stöðukunnáttu í ýmsum íþróttum. Af
þessu nutu margir Eyfellingar góðs,
því að honum þótti sjálfsagt að stuðla
að meiri líkamsmennt þeirra og
kenndi leikfimi og glímu lengi í sveit-
inni, bæði í barnaskólanum og á nám-
skeiðum á vegum Umf. Trausta. Sund
kenndi hann í mörg ár í Seljavallalaug
og er líklegt að kunnátta í þeirri grein
hafi um skeið verið útbreiddari undir
Fjöllunum en víðast annars staðar.
Snemma á stríðsárunum settist
Leifur að í Reykjavík og réðst til
starfa hjá Bókaútgáfu Menningar-
sjóðs. Akstur leigubíla stundaði hann
um tíma og jafnframt var merki Dals-
selsbræðra haldið á loft, nú í öldur-
húsum höfuðstaðarins. Þar kom að
hann ákvað að afla sér formlegrar
menntunar á tónlistarsviðinu og árið
1948 hélt hann til Kaupmannahafnar
þar sem hann stundaði söngnám í ríf-
lega eitt ár og þar mun hann fyrst
hafa þjálfað sig að ráði í nótnalestri.
Fáum árum síðar dvaldi hann nokkra
mánuði við söngnám í Lundúnum.
En um þetta leyti urðu breytingar
á högum Leifs. Hinn 1. júní 1952
kvæntist hann Guðrúnu Ágústu
Geirsdóttur frá Gerðum í Vestur-
Landeyjum og áttu þau hjónin í
fyrstu heimili í Dalsseli, en árið 1954
hófu þau ásamt föður Leifs búskap á
nýbýli sem reist var á spildu úr landi
Voðmúlastaða sem Leifur hafði keypt
og bætti hann síðar allvíðum lendum
við jörðina. Leifur fylgdi þjóðlegum
venjum er hann gaf bæ sínum nafn og
kenndi hann við sjálfan sig. Var hann
og heima fyrir jafnan nefndur Leifur
á Leifsstöðum en þeir sem löngu fyrr
höfðu kynnst honum kenndu hann
tíðum við Dalssel.
Leifur hafði brennandi áhuga á
stjórnmálum frá unga aldri og starf-
aði allmikið innan Sjálfstæðisflokks-
ins. Árið 1946 bauð flokkurinn hann
fram til þings í Suður-Þingeyjarsýslu.
Þar áttust þá við tveir frambjóðendur
framsóknarmanna, þeirra gamli for-
ingi, Jónas Jónsson frá Hriflu og
Björn Sigtryggsson sem boðinn var
fram af forystu flokksins. Barátta
þeirra var persónuleg, hörð og illvíg,
Þingeyingar margir pólitískir vel eins
og löngum fyrr og síðar og ýmsum
var þungt í skapi í lok framboðs-
fundanna. Þá greip Leifur gjarnan til
kynna sinna við tónlistargyðjuna,
settist við orgel sem voru í flestum
eða öllum samkomuhúsum og stjórn-
aði almennum söng. Eftir sönginn var
lundin léttari en áður, ættjarðarljóð
og ljúf lög hafa löngum þjappað
mönnum saman hvað sem allskonar
ágreiningi líður.
Síðar nutu sveitungar Leifs í Land-
eyjum margoft góðs af tónlistarkunn-
áttu hans, þó að enga atvinnu gerði
Leifur Auðunsson
hann sér af henni.
Hann tók virkan þátt í
félagslífi af ýmsu tagi
og á samkomum í
sveitinni var hann oft
kallaður til að stjórna
söng og stundum sett-
ist hann af sjálfsdáðum
við hljóðfærið. Hann
átti auðvelt með að fá
fólk til að syngja með
sér og raunar mun
lagni hans við að hvetja
menn til átaks af ein-
hverju tagi hafa komið
fram á fleiri sviðum,
t.d. í íþróttakennslunni sem hann
stundaði fyrrum.
Á Leifsstöðum var hlýlegt heimili
og vinsamlegt gestum. Húsmóðirin
var góð kona, hljóðlát og iðjusöm.
Börn þeirra hjóna voru fjögur, en eitt
þeirra lést nýfætt. Húsbóndinn á
bænum var fullur áhuga á fjölmörg-
um sviðum mannlegs lífs. Honum
þótti sjálfsagt að huga að hverju því
sem til framfara mátti horfa í sam-
félaginu og varð fyrstur manna til
þess að vekja opinberlega máls á því
að leggja vatnsveitu um Austur-
Landeyjar. Sumir töldu í fyrstu á því
ýmis tormerki, en menn sáu fram á
nauðsyn betra og öruggara vatns á
tímum sívaxandi mjólkurframleiðslu.
Leið því ekki á löngu áður en sam-
mælst var um framkvæmdina og síð-
ar samdi hreppsnefndin að frum-
kvæði Leifs við Vestmannaeyinga um
aðgang að vatnsveitu þeirra, en hún
liggur í sjó fram gegnum Austur-
Landeyjar.
Leifur á Leifsstöðum fór ekki alltaf
alfaraleiðir í hugsun og fyrir kom að
viðmælendum hans þætti nóg um
hugmyndaflugið og fyndist hann
nokkuð óraunsær. Hann átti það til að
gera lúmskt grín að klaufaskap sínum
og vanþekkingu á tækninýjungum, en
fylgdist í raun betur með þeim en
hann sjálfur vildi stundum vera láta.
En áhugamál hans einskorðuðust
ekki við hin daglegu störf. Hann hafði
dálæti á góðum hestum eins og öðru
sem gat lyft huganum út fyrir hinn
skammsýna, markaða baug og þar
varð honum margt til yndisauka. Tón-
listin átti vitaskuld alltaf tryggasta
sessinn, en hann kunni líka að meta
aðrar listir, ekki síst skáldskap, og
var vel kunnugur ýmsum góðum
skáldverkum, bæði ljóðum og lausu
máli. Sjálfur orti hann talsvert, bæði
stökur um hitt og annað sem við bar í
daglegu lífi og lengri ljóð alvarlegri
gerðar. Birtust ljóð hans m.a. í Ljóð-
um Rangæinga sem út voru gefin
1968.
Leifur stundaði bú sitt á Leifsstöð-
um með aðstoð konu og barna þar til
hann varð fyrir slysi í ársbyrjun 1977.
Eftir það lá hann rúmfastur á sjúkra-
stofnunum. Hann andaðist á Grens-
ásdeild Borgarspítalans 9. nóvember
1978.
Á manndómsárum sínum setti
Leifur Auðunsson jafnan svip á sam-
félagið sem hann tilheyrði hverju
sinni. Hann vildi öllum vel og var ætíð
reiðubúinn til þess að leggja sitt af
mörkum til þess að bæta mannlífið og
auðga það með stuðningi við allskon-
ar störf sem bera með sér annað end-
urgjald en það sem alheimt verður að
kveldi.
Slíkra manna er gott að minnast.
Ragnar Böðvarsson.
✝ Signý Stef-ánsdóttir fædd-
ist á Fallandastöðum
í Hrútafirði 25. júní
1905. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð 19. febrúar
2007, á 102. aldurs-
ári. Foreldrar henn-
ar voru Þórdís Jóns-
dóttir og Stefán
Böðvarsson. Al-
systkini Signýjar
voru Guðrún, Stefán
og Elínborg, öll lát-
in. Sammæðra voru
Þorbergur, Ragnhildur og Hall-
dóra Jóhannesarbörn.
Eiginmaður Signýjar var Þórður
A. Jóhannsson, f. 11. október 1902,
d. 18. september 1973. Foreldrar
hans voru Jóhann Þórðarson og
Anna Þorsteinsdóttir. Signý og
Þórður eignuðust tvö börn, Jóhann
Heiðar, f. 2. janúar 1934, d. 27.maí
1935, og Heiðu, f. 3. september
1935, gifta Jóni Geir Ágústssyni;
börn þeirra eru: 1) Signý, börn
hennar frá fyrra
hjónabandi eru Vikt-
or og Júlía Heiða Oc-
ares sem er í sambúð
með Kristjáni Gúst-
afssyni, dóttir þeirra
er Emilíana. Sam-
býlismaður Signýjar
er Helgi Indriðason,
þau eiga tvö fóst-
urbörn, Björn Þór og
Birtu Líf. 2) Þórður,
kvæntur Árdísi Jóns-
dóttur, sonur þeirra
er Máni. 3) Margrét,
sambýlismaður Guð-
mundur Árnason, dóttir þeirra er
Móheiður. 4) Þórdís, gift Sigurði U.
Sigurðssyni, börn þeirra eru Geir,
María og Jón Heiðar. 5) María Sig-
ríður, sambýlismaður Lorenzo
Alpi, sonur þeirra er Daníel. 6) Jó-
hann Heiðar, kvæntur Valdísi Jósa-
vinsdóttur, börn þeirra eru Fannar
Már, Emilía Björk og Sara Mjöll.
Útför Signýjar verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Nú þegar við kveðjum ömmu Sig-
nýju hinstu kveðju, á 102. aldursári
hennar, þá koma upp í hugann marg-
ar og dýrmætar minningar. Við urð-
um þeirra gæfu aðnjótandi að öll
okkar uppvaxtarár bjuggu hún og afi
í nálægð við okkur. Fyrst um sinn í
sama húsi, en þegar fjölskyldan
stækkaði byggðu foreldrar okkar og
amma og afi sér hús, hlið við hlið, í
Hamragerðinu og voru amma og afi
því órjúfanlegur hluti af lífi okkar.
Afi lést árið 1973 og eftir lát hans
helgaði amma líf sitt ennfrekar okk-
ur barnabörnunum. Hún studdi okk-
ur ætíð með opnum huga í því sem
við tókum okkur fyrir hendur. Amma
var sterkur persónuleiki, hjartahlý
og með eindæmum handlagin og
vinnusöm. Við kveðjum ömmu með
bæninni sem hún kenndi okkur, með
þökk fyrir alla þá ást og umhyggju
sem hún veitti okkur og biðjum Guð
að blessa hana. Minning hennar mun
ætíð lifa í hjörtum okkar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Kveðja.
Signý, Þórður, Margrét,
Þórdís, María Sigríður, Jóhann
Heiðar og fjölskyldur þeirra.
Í dag kveðjum við með söknuði
elskulega langömmu okkar Signýju
Stefánsdóttur. Við andlát hennar
koma upp margar góðar minningar
og munum við geyma þær vel og
vandlega. Við vitum að hún er komin
á stað þar sem henni líður vel og vel
hefur verið tekið á móti henni af
hennar ástvinum. Við viljum kveðja
ömmu Signýju með erindi úr ljóðinu
Móðurminning:
Farðu sæl til friðarheima,
fjarri þraut, með hreinan skjöld.
Bjartan, nýjan bústað áttu
bak við hulin dauðans tjöld.
Sælir eru hjartahreinir,
herrann Jesús mælir slíkt.
Dyggum eftir dagsverk unnið
drottinn fagnar kærleiksríkt.
(Daníel Kristinsson)
Blessuð sé minning Signýjar lang-
ömmu.
Geir, María og Jón Heiðar.
Signý Stefánsdóttir
✝ Atli Halldórssonvélstjóri fæddist
í Bolungarvík 3. júlí
1924. Hann lést á
Landakotsspítala 16.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
María Jenný Jón-
asdóttir húsfreyja, f.
í Reykjavík 26. sept-
ember 1895, d. 24.
febrúar 1979, og
Halldór Kristinsson
læknir, f. á Söndum í
Dýrafirði 20. ágúst
1889, d. í Reykjavík
1. júní 1968. Foreldrar Maríu Jenn-
ýjar voru Þuríður Markúsdóttir frá
Flögu í Flóa, f. 27.6.1868, d.
16.10.1939, og Jónas Jónasson frá
Rútsstöðum í Flóa, f. 31.8.1866, d.
28.1.1915. Foreldrar Halldórs voru
Ída Halldóra Júlía Halldórsdóttir, f.
2.6.1859, d. 12.9.1909, og Kristinn
Daníelsson prestur, f. 18.2.1861 á
Hrafnagili í Eyjafirði, d. 10.3.1953.
Systkini Atla eru: Kristín Eyfells
listmálari, f. 17. september 1917, d.
20. júlí 2002, Þórir, f. 27. apríl 1920,
d. 12. nóvember 1990, Jónas skipa-
smiður, f. 30. júní 1921, d. 16. októ-
ber 2001, Kári bryti, f. 3. júní 1923,
Magnús útvarpsvirkjameistari, f.
þeirra eru: a) Eva, f. 15. september
1977, maki Kári Þór Kárason, f. 17.
október 1977, börn þeirra eru Júlía,
f. 28. ágúst 1997, Ársæll, f. 21. des-
ember 2001, og Clara, f. 26. desem-
ber 2005. b) Nanna, f. 3. september
1982, sambýlismaður Hannes Finn-
bogason, f. 24. maí 1980, sonur
þeirra er Finnbogi Ýmir, f. 20. mars
2004. 3) Auður, f. 10. maí 1957,
maki Vernharður Stefánsson, f. 31.
mars 1956, börn þeirra eru Harpa
Lilja og Markús Árni, f. 22. febrúar
1994. Synir Auðar eru: a) Atli Hilm-
ar Hrafnsson, f. 29. júlí 1973, faðir
Hrafn Hauksson, f. 14. júlí 1956,
sambýliskona Lára Kristín Björg-
úlfsdóttir, f. 23. nóvember 1979,
börn þeirra eru Úlfur, f. 9. nóv-
ember 2000, og Auður Lilja, f. 17.
maí 2006, og b) Einar Jónsson, f. 3.
desember 1976, faðir Jón Hjörtur
Einarsson, dætur hans eru Ísis
Diljá, f. 7. nóvember 2003, og Aris
Björk, f. 27. nóvember 2005. 4)
Anna, f. 11. febrúar 1959, maki
Sveinn Sigurmundsson, f. 23. nóv-
ember 1957, börn þeirra eru:
Soffía, f. 17. apríl 1977, Knútur, f. 5.
ágúst 1987, Bjarni, f. 29. nóvember
1990, og Sölvi, f. 26. október 1995.
Sambýliskona Atla var Þórey
Pálsdóttir, f. 13. maí 1926, d. 28.
febrúar 2002.
Útför Atla verður gerð frá
Garðakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
12. desember 1925, og
Markús, f. 22. febrúar
1935, d. 1. júlí 1936.
Atli kvæntist Aðal-
björgu Ágústsdóttur,
f. 3. september 1920,
d. 7. febrúar 2003, þau
skildu. Atli og Aðal-
björg eignuðust fjögur
börn, þau eru: 1)
Kristinn, f. 17. júlí
1948, maki Guðný Sig-
urvinsdóttir, f. 28.
nóvember 1947. Þau
eiga þrjú börn, þau
eru: a) Svanhildur, f.
4. febrúar 1970, sambýlismaður
Gunnar Stefán Ingason, f. 6. júlí
1969, synir þeirra eru Kristinn Ingi,
f. 16. júní 1998, og Stefán Atli, f. 1.
júlí 2002. b) Aðalbjörg Sif, f. 22.
október 1975, sambýlismaður Stein-
þór Jónsson, f. 26. júlí 1971, þeirra
börn eru Jón Kristinn, f. 30. júní
2005, og Guðný Lilja, f. 29. nóv-
ember 2006. c) Kjartan Geir, f. 27.
maí 1978, eiginkona Sólveig María
Kjartansdóttir, f. 19. ágúst 1978,
þeirra börn eru Konráð Elí, f. 13.
júní 2003, og Kristbjörg María, f. 4.
júní 2006. 2) Ída, f. 7. október 1951,
maki Jón Hjörtur Magnússon, f. 25.
september 1948, þau skildu. Dætur
Atli er alinn upp í stórum barna-
hóp og fyrstu 10 ár ævinnar bjó hann
í Bolungarvík. Þá flutti fjölskyldan
til Siglufjarðar þar sem faðir hans
sinnti störfum héraðslæknis næstu
árin. Mikið var að gerast á Siglufirði
á þessum tíma, mikið fjör í síldar-
vinnslu og allir sem vettlingi gátu
valdið tóku þátt í því. Systkinin ólust
upp við leik og störf og fór frekar
mikið fyrir bræðrunum. Þegar mest
gekk á sagði fólk: „Þarna fara orm-
arnir læknisins.“ Einn bræðra Atla
lýsir honum svo: „Hann var athafna-
samur, áræðinn og harðduglegur.
Frekar varð að halda aftur af hon-
um.“ Einhverju sinni voru dóttur-
synir hans að ólátast. Atli fylgdist
kíminn með, hafði gaman af og rifjaði
upp minningar úr æsku sinni þegar
hann og bræður hans tókust á. Þá
var kátt í kotinu.
Hann átti ágætt með að læra en
hafði frekar lítinn tíma fyrir bóklest-
ur. Hann lauk vélstjóraprófi 1950,
starfaði sem vélstjóri hjá Áburðar-
verksmiðjunni í 42 ár. Hann var trúr
og góður starfsmaður og þegar sam-
keppni í sölu áburðar hófst hélt hann
merki síns gamla fyrirtækis óspart á
lofti.
Árið 1947 kynntist Atli fyrri eig-
inkonu sinni, Aðalbjörgu Ágústs-
dóttur. Fyrstu búskaparár Atla og
Öllu voru á Langholtsvegi 178, í einu
af „sænsku húsunum“ er reist voru í
Vogahverfi. Atli og Alla bjuggu í
Vogunum í 12 ár, en 1962 fluttu þau í
Laufás 7 í Garðahrepp. Þau skildu.
Snemma fékk hann brennandi
áhuga á veiðiskap og naut þeirrar
útiveru sem honum fylgir. Á jólum
voru alltaf hafðar rjúpur sem hús-
bóndinn hafði aflað. Í seinni tíð hafði
hann gaman af silungsveiði og fór
gjarnan til veiði beggja megin Ölfus-
ár, í landi Hrauns og Kaldaðarness.
Atli átti lengi Willysjeppa af ár-
gerð 1946. Á veiðiferðum sínum um
landið voru yngri dætur hans oft með
í för. Ferðirnar tóku langan tíma,
sjaldan var farið yfir 60 km á klukku-
stund og hægar upp brekkurnar, en
Atli hafði þann sið að hjálpa bílnum
upp í mót með því að róa fram í gráð-
ið. Ég hefði viljað gefa mikið fyrir að
sjá svipinn á dætrum hans þegar bíl-
arnir, einn af öðrum, tóku fram úr.
Willysinn silast hægt og bítandi, Atli
einbeittur, hallar höfði, heldur fast
um stýrið og ruggar sér taktfast.
Atli hafði hlýja og góða nærveru,
var yfirleitt brosandi og stutt í hlát-
urrokur. Hann hafði léttan en sér-
stakan húmor. Hafði gaman af því að
gefa hlutunum ný nöfn sem áttu vel
við. Hraðahindrun var „úlfaldi“ og
fjarstýring var „langaskaft“.
Atli og Þórey Pálsdóttir frá Ós-
gerði voru í sambúð í um aldarfjórð-
ung. Þau áttu notalegt heimili í Sæ-
viðarsundi, voru góð heim að sækja
og höfðu yndi af því að ferðast.
Þegar aldurinn færist yfir og lífs-
orkan fer þverrandi er mikils virði að
eiga góða að. Atli hafði alla tíð mikið
og gott samband við börn sín og af-
komendur og veittu þau honum mik-
inn stuðning og lífsfyllingu síðustu
árin. Hann hefur nú yfirgefið þessa
jarðvist, en gengur nú um léttur í
spori með bros á vör, laus við þján-
ingar þessa lífs.
Um leið og ég kveð Atla Halldórs-
son þakka ég honum góð kynni.
Blessuð sé minning hans.
Sveinn Sigurmundsson.
Atli Halldórsson
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning