Morgunblaðið - 02.03.2007, Blaðsíða 46

46 FÖSTUDAGUR 2. MARS 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝ Jón Einarssonfæddist í Reykja-
vík 19. desember
1912. Hann lést á
heimili sínu, Hjalla-
seli 55 í Reykjavík,
18. febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru María Kristín
Jónsdóttir húsmóðir,
f. í Reykjavík 11. maí
1888, d. 14. ágúst
1979 og Einar Þórð-
arson skósmíða-
meistari, f. í Reykja-
vík 6. febrúar 1885,
d. 5. júní 1980. Börn þeirra voru: 1)
Jón sem hér er minnst; 2) Ingi-
björg, f. 9. ágúst 1915, d. 23. júní
1999; 3) Rósa, f. 3. maí 1919, d. 15.
júní 2003; 4) Geirlaug, f. 29. mars
1923; 5) Gunnar, f. 5. júní 1926, d.
30. september 1997; 6) Þórunn f. 9.
nóvember 1928.
Jón kvæntist 31. janúar 1942
Ingveldi Jónasdóttir frá Garð-
húsum á Eyrarbakka f. 29. október
1917. Börn þeirra eru: 1) María f.
23. nóvember 1942, maki Axel St.
Axelsson, búsett í Hafnarfirði, þau
eiga þrjá syni, a) Jón f. 22. júlí
1963, maki Kristín Magnúsdóttir,
dóttir þeirra Steinunn Dúa, í sam-
búð með Vigni Guðjónssyni, dóttir
þeirra er, Kristín Sól, búsett í
Kópavogi, b) Stefán f. 19. október
1966, maki Hrefna
Hreinsdóttur, þau
eiga tvö börn, Hörpu
Lind og Axel Gerð-
ar, búsett í Kópavogi
og c) Valdimar f. 10.
september 1972, býr
í Kópavogi. 2) Leifur
f. 8. mars 1947, maki
Bryndís Petersen,
búsett í Vogum, þau
eiga þrjú börn, a)
Björgu f. 26 október
1968, maki Þráinn
Berg Theodórsson,
þau eiga þrjú börn,
Leif Hjaltalín, Davíð Örn og Rakel
Berg, búsett í Vogum. b) Ingvar f.
30. september 1970, býr í Vogum,
c) Jóhann Pétur f. 3. október 1974,
í sambúð með Ingibjörgu O. Karls-
dóttur, þau eiga eitt barn, Tinnu
Guðrúnu, búsett í Hafnarfirði.
Jón útskrifaðist ungur maður
sem búfræðingur frá Bændaskól-
anum á Hvanneyri, vann um tíma
eftir það við garðyrkju hjá Reykja-
víkurborg, starfaði við bifreiða-
akstur um langt árabil, hjá Bif-
reiðastöð Steindórs og Hreyfli,
vann síðustu starfsár sín við af-
greiðslustörf hjá Sölu varnarliðs-
eigna.
Útför Jóns verður gerð frá Foss-
vogskirkju 2. mars og hefst athöfn-
in klukkan 13.
Elskulegur tengdafaðir minn er
dáinn. Ég kynntist honum fyrir 45 ár-
um þegar dóttir hans kynnti mig fyrir
foreldrum sínum, við höfum verið vin-
ir síðan.
Jón Einarsson var fyrir marga
hluti merkilegur maður, þar sem
hann var meðal fólks, var ekki skort-
ur á umræðuefni, hann hafði alltaf
sögur við hæfi, hafði frá mörgu að
segja og hafði lent í ýmsu á langri
starfsævi.
Hann var mikill náttúruunnandi,
hafði ungur stundað nám í Bænda-
skólanum á Hvanneyri þaðan sem
hann útskrifaðist sem búfræðingur,
starfaði lengi fyrir Steindór Einars-
son við bifreiðaakstur, ók norður í
land, rútum og leigubílum. Það var í
gamla daga. Nú fáum við ekki fleiri
sögur um þær svaðilfarir, Bakkasels-
brekkuna, Holtavörðuheiðina, þeir
skilja það sem til þekkja.
Jón starfaði í mörg ár hjá Sölu var-
naliðseigna, hann talaði oft um vini
sína þaðan, sérstaklega Alfreð og
Bjössa. þegar við hjónin komum í
heimsókn og vorum að koma úr bú-
staðnum var oftast spurt: Sástu
nokkrar rjúpur? Þingvellir og rjúpan
Jón Einarsson
✝ María JónínaAdolfsdóttir
fæddist í Að-
alstræti 20 á Ak-
ureyri 14. ágúst
1921. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
23. febrúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Anna
Friðrika Friðriks-
dóttir frá Hánefs-
stöðum í Svarf-
aðadal, f. 4.
október 1882, d. 5
desember 1980, og Adolf Krist-
jánsson skipstjóri frá Akureyri,
f. 25. september 1888, d. 8. mars
1944. Systkini Maríu Jónínu eru:
1) Marselía, f. 19. ágúst 1913, d.
12. október 1999, 2) Guðrún
Friðrika húsmóðir á Akranesi, f.
14. mars 1919 og 3) Friðrik
Adolfsson, f. 23. nóvember 1924,
d. 5. ágúst 2001.
Hinn 31. maí 1958 giftist
María Stefáni Stefánsyni frá
Hrísey, f. 21. desember 1922, d.
1. nóvember 1984. María og
Stefán eiga tvo syni, þeir eru: 1)
Friðrik Adolf, f. 18. febrúar
1959 og 2) Stefán Már, f. 1. maí
1961, kvæntur Ásu
Sverrisdóttur, f.
15. nóvember 1966,
börn þeirra eru
María Dagbjört, f.
5. maí 1999, Sara
Berglind, f. 15.
nóvember 2001 og
Sveinberg Ernir, f.
1. september 2004.
María bjó fyrstu
árin í Aðalstræti
20, en fluttist síðan
í Hafnarstræti 13.
1957 fluttust María
og Stefán til Hrís-
eyjar og bjuggu þar til ársins
1962, en þá fluttu þau til Ak-
ureyrar, í Munkaþverárstræti
29 og bjó hún þar til ársins
2002. En síðustu árin bjó hún á
Dvalarheimilinu Dalbæ á Dal-
vík. María byrjaði að starfa á
prjónastofu Ásgríms Stef-
ánssonar mágs síns frá stofnun
prjónastofunnar 1942, síðan á
Heklu þar til hún fluttist til
Hríseyjar 1957. Síðar vann hún
hjá Úgerðarfélagi Akureyrar í 5
ár.
Útför Maríu Jónínu verður
gerð frá Akureyrarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Þá er elskuleg móðir mín fallin
frá, á áttugasta og sjötta aldursári
og við bræðurnir fengum ekki einu
sinni að kveðja hana.
Margir munu sakna hennar, þar
á meðal fólkið á Dalbæ, og við,
hennar nánustu. Mamma spilaði á
harmonikku og hafði mikið yndi af.
Stundum lék hún á skemmtunum á
Dalbæ.
Hún var mikill sjúklingur og
hinn 23. febrúar var hún flutt al-
varlega veik inná Fjórðungs-
sjúkrahúsið á Akureyri þar sem
hún lést.
Ég higg að andlát móður minnar
hafi snortið margan, því hún var
góð sál, sem vildi öllum vel.
Friðrik Adolf Stefánsson.
Elsku mamma, það er sárt að
þurfa að skrifa minningargrein um
þig, þú varst fljót að fara úr þess-
um heimi, við fengum ekki tíma til
að kveðja. Sárt að þú getur ekki
verið lengur með barnabörnunum
þínum, sem þú elskaðir svo mikið
og hafðir svo gaman af, hreinlega
lifðir fyrir.
En allt gott tekur enda og við
munum alltaf minnast þín fyrir
gleði þína og hlátur, léttleika, góð-
vild og þakklæti sem var þitt að-
alsmerki.
Við fáum ekki að heyra oftar í
nikkunni hjá þér, sem þú hafðir
alltaf við hendina og lékst svo vel
á, allt bara eftir eyranu.
Þér leið vel á Dalbæ, þó Ak-
ureyri væri þinn heimabær, og
þangað liggur nú leiðin langa.
1999 var þitt ár, þá fæddist
fyrsta barnabarnið og nafna María
Dagbjört, það var mikill gleðidag-
ur, svo komu þau hvert af öðru þar
til þau urðu þrjú. Gleði og ham-
ingja sem fyllti þig ætíð þegar þú
sást þau.
Það var líka mikil gleði þegar
börnin rifu fram melodikuna og
gítarinn, þér þótti það ekki glamur
þó að foreldrunum þætti það, en
þú í þínum innileik tókst fram
nikkuna og reyndir að spila með,
það tókst nú ekki alltaf.
Þegar að við komum í heimsókn,
þá var alltaf þessi gleði og hlýja
sem tók á móti okkur, svo var
vinkað úr glugganum þegar við
fórum. Þú sast oft við gluggann og
horfðir yfir til Hríseyjar, sem var
þér kær. Og þú hafðir svo gaman
af að sjá skemmtiferðaskipin, sigla
hjá á sumrin, taldir þau líka.
Tómarúmið og söknuðurinn sem
þú skilur eftir verður okkur þung-
bær, en nú er komið að kveðju-
stund, elsku mamma, þín verður
sárt saknað.
Við viljum færa starfsfólkinu á
Dalbæ bestu þakkir frá fjöldskyld-
unni.
Hvíl í friði.
Stefán Már og Ása.
Elsku amma.
Þú ert amman sem allir þrá, við
munum alltaf elska þig og dá. Við
erum heppin að eiga þig, og kveðj-
um þig með söknuði.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður, kyssa blómið,
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað,
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson.)
Þín barnabörn
María Dagbjört, Sara
Berglind og Sveinberg
Ernir.
Níu ára að aldri fékk ég að
dveljast sumarlangt hjá Stefáni
frænda mínum Stefánssyni í Hrís-
ey. Hann hélt fallegt heimili með
Sigurnönnu, sem var stjúpamma
hans og orðin mjög roskin. Heim-
ilisbragurinn var ekkert sérlega
líflegur, en Stefán frændi minn var
um þetta leyti 35 ára og deild-
arstjóri í kaupfélaginu í Hrísey.
Heldur var ég óvön slíkum róleg-
heitum á heimili og fljótlega rann
upp fyrir mér að Stefán yrði að
eignast konu og börn og það sem
fyrst, enda prýðismaður og með
þetta fína hús. Hvergi kom ég þó
auga á ólofaða konu á hans aldri í
Hrísey og bar ekki til tíðinda þetta
sumarið.
Nokkrum mánuðum síðar bárust
fréttir af því heim til Siglufjarðar
að Stefán væri búinn að finna sér
konu á Akureyri, og skömmu síðar
var hún flutt til Hríseyjar. Þetta
þóttu mér að vonum tíðindi og um
sumarið héldu mér engin bönd að
skreppa inn í ey að hitta þessa
konu. Nú var spilað á harmonikku
í húsinu og Stefán frændi minn
raulaði með og gekk um léttur í
spori. Loks kannaðist ég við lýs-
inguna sem mamma og amma
höfðu gefið mér af honum sem kát-
um og hressum ungum manni.
Þarna var komin í húsið og fjöl-
skylduna hún María Adolfsdóttir.
Dökkhærð kona og lagleg, lágvax-
in með þýða rödd, hljóðlát og bros-
mild. Hjá henni uppgötvaði ég
þann merkilega eiginleika að hægt
er að vera hláturmildur án þess að
hlæja hátt og mikið, því að þannig
var María. Hláturinn spilaði undir
orðin hvort sem hún sagði frá eða
hlustaði en hann var aldrei hávær.
Þannig spilaði hún líka á harm-
onikkuna sína af mikilli leikni bæði
danslög og sönglög, en jafnvel fjör-
ugustu polkar voru alltaf leiknir
mjúklega af fingrum fram.
Nú fóru í hönd annasamir tímar
og hamingjuríkir hjá Maríu og
Stefáni. Eldri sonur þeirra Friðrik
Adolf fæddist 1959 og Stefán Már
1961. Ekki gekk þó lífið lengi
áfallalaust fyrir sig, því að þegar
Friðrik Adolf var á þriðja ári var
hann nær drukknaður í grunnri
tjörn og tókst á síðustu stundu að
bjarga lífi hans. Þessi atburður
mun hafa átt sinn þátt í því að fjöl-
skyldan flutti fljótlega til Akureyr-
ar en þar átti María stóran og ná-
inn frændgarð og sína bestu
vinkonu.
Þegar ég lít yfir öll þau ár sem
ég hef þekkt Maríu er mér æðru-
leysi hennar efst í huga. Veikindi
hafa lengi sett mark sitt á fjöl-
skylduna, en Stefán maður hennar
lést 1984. Sjálf var María ekki
heilsuhraust frá miðjum aldri en
hún naut allra þeirra ánægju-
stunda sem gáfust.
Nokkur undanfarin ár átti María
heimili á Dalbæ, dvalarheimili
aldraðra á Dalvík. Þar undi hún
hag sínum afar vel og eignaðist
góða vini, lék á nikkuna á sam-
komum heimilismanna, vann
handavinnu, tók í spil og lét vel af
sér þegar hún var sæmilega
hraust.
Hinn 14. ágúst í fyrra hélt María
upp á 85 ára afmæli sitt með
glæsibrag. Þá heimsóttum við
hana á Dalbæ hressa og káta,
hlustuðum á hana spila nokkur lög
á sinn þýða og flinka hátt og sát-
um skemmtilega veislu. Myndirnar
okkar sýna hana brosandi með
barnabörnunum, sonunum og
tengdadótturinni og á spjalli við
ættingja og vini. Við vonuðum að
hún ætti eftir að gleðjast nokkur
ár enn, en í staðinn var kveðju-
stundin að nálgast og lífið kvaddi
hún 23. febrúar á þann sama hátt
og hún hafði lifað því og lýst er svo
vel í eftirfarandi ljóði Jóns úr Vör:
Stillt vakir ljósið
í stjakans hvítu hönd,
milt og hljótt fer sól
yfir myrkvuð lönd.
Ei með orðaflaumi
mun eyðast heimsins nauð.
Kyrrt og rótt í jörðu
vex korn í brauð.
Við systkinin og fjölskyldur okk-
ar, svo og móðir okkar Helena Sig-
tryggsdóttir, vottum fjölskyldu
Maríu okkar dýpstu samúð.
Alda Möller.
María Jónína
Adolfsdóttir
✝ Rósbjörg Jón-atansdóttir
fæddist í Ólafsvík
20. maí 1908. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu Skjóli
21. febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Jón-
atan Jónatansson
sjómaður í Ólafsvík,
f. á Hellu í Bervík á
Snæfellsnesi 4.
ágúst 1876, d. 19.
október 1933, og
Sigríður Guðrún
Rósmundsdóttir, f. í Ólafsvík 24.
apríl 1884, d. 7. júlí 1974. Systkini
Rósbjargar eru Elín Sigurborg, f.
10. nóvember 1914, Guðjón Sig-
urður, f. 29. október 1920, d. 10.
september 2000, Jóhann Guð-
mundur, f. 14. október 1923 og
Grímólfur er lést á þriðja ári.
Rósbjörg giftist 23. maí 1936
Friðgeiri Þórarinssyni húsasmíða-
meistara, f. á Kárastöðum í Borg-
arhreppi 1. september 1903, d. 17.
júlí 1992. Börn þeirra eru: 1) Jón-
atan Olgeir Þórarinn, f. 21. sept-
ember 1936, d. 24.
ágúst 1996. Hann
var kvæntur Írisi
Sigvaldadóttur. 2)
Nanna Kristjana, f.
12. nóvember 1938,
gift Hirti Gunn-
arssyni. Dætur
þeirra eru Ragnhild-
ur og Þuríður. 3)
Guðrún Þorbjörg, f.
14. janúar 1940, gift
Barða Guðmunds-
syni. Þau skildu.
Dætur þeirra eru
Björg, Brynhildur
og Guðrún. 4) Birna Ingibjörg, f. 8.
september 1942, gift Bjarka Magn-
ússyni, d. 2006. Dóttir þeirra er
Valgerður Guðrún. Dætur Birnu
eru Nanna Snorradóttir og Rós-
björg Jónsdóttir. 5) Einar Geir, f.
21. apríl 1948, kvæntur Margréti
Eiríksdóttur. Synir þeirra eru Ei-
ríkur Freyr og Friðgeir. Rósbjörg
á ellefu langömmubörn og eitt
langalangömmubarn.
Útför Rósbjargar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Mig langar með nokkrum línum að
minnast ömmu minnar, Rósbjargar
Jónatansdóttur, sem nú er látin.
Amma var um margt merkileg
kona sem hafði á langri ævi reynt
margt. Hún var fædd snemma á síð-
ustu öld inn í verkamannafjölskyldu
þar sem veraldleg gæði voru tak-
mörkuð og kynntist því snemma lífs-
baráttunni. Faðir hennar lést þegar
hún var 16 ára gömul og réðst amma í
kjölfarið í vist þar sem hún þurfti að
vinna fyrir sér, oft við erfiðar aðstæð-
ur. Amma rifjaði oft upp við mig
reynslu sína af vinnuhörku og slæm-
um aðbúnaði sem var við lýði á þess-
um tímum og vinnuhjú þurftu að
sæta. Á háskólaárum mínum, þar sem
ég nam félagsfræði, fannst mér það
jafnast á við margar kennslustundir
að fara í skólahléum til ömmu og afa
og heyra frásagnir þeirra af tíðar-
anda og lifnaðarháttum fólks á þess-
um tíma og drekka í mig fróðleik um
þær gífurlegu þjóðfélagsbreytingar
og umbyltingu lífsgæða sem þeirra
kynslóð hafði lifað. Eftir að amma og
afi stofnuðu heimili helgaði amma
krafta sína að mestu heimilishaldi og
uppeldi fimm barna þeirra.
Amma bjó yfir góðri frásagnargáfu
og sagði oft skemmtilegar sögur af
Rósbjörg
Jónatansdóttir