Morgunblaðið - 22.03.2007, Blaðsíða 33

Morgunblaðið - 22.03.2007, Blaðsíða 33
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. MARS 2007 33 UNDANFARIN misseri hefur orð- ið umhverfisvakning með þjóðinni sem ber að fagna. Hart hefur verið deilt um stóriðju, ekki síst Kárahnjúkavirkj- un. Fyrir dyrum standa kosningar um stækkun álversins í Straumsvík. Það er eðlilegt að skiptar skoðanir séu um svo stór mál. Hafnfirð- ingar standa frammi fyrir vali og eiga að fá að greiða atkvæði í friði. Fram- tíðarlandið hefur hafið auglýsinga- herferð gegn stóriðju og ekkert er út á það að setja. En hér skal gagnrýnt að samtökin beita börnum í áróðri sín- um. Það er siðferðilega rangt. Hvaða skoðun sem menn hafa á stóriðju hljóta allir sanngjarnir menn að vera sammála um að halda börnum utan þeirra deilna. Börnum hefur aldrei verið beitt fyrir pólitískan vagn og fráleitt að byrja á því nú. Því er skorað á hið ágæta fólk í Framtíð- arlandinu að láta af því að láta börn koma fram í auglýsingum. Það brýtur í bága við siðareglur Samtaka ís- lenskra auglýsingastofa, SÍA. „Í aug- lýsingum skal ekki misnota hina eðli- legu trúgirni barna né reynsluskort yngri kynslóðarinnar.“ Umboðs- maður barna hlýtur að taka málið upp. Það er nóg að hinir fullorðnu deili þótt börnum sé ekki att á for- aðið. Meirihluti þjóðarinnar styður stækkun í Straumsvík samkvæmt nýjustu skoðanakönnun Gallup. Það er enginn handhafi sannleikans, hvorki stuðningsmenn stóriðju né andstæðingar. Verka- og iðnaðarfólk í Straumsvík eru foreldrar rétt eins og félagar í Framtíðarlandinu. Fær- um ekki deilur um þjóðmál inn á leik- völl barna. Deilur um stóriðju ekki á leikvöll barna Eftir Hall Hallsson: Höfundur er fréttamaður. Á MEÐAN fatlaðir þurfa að kom- ast að heiman og í endurhæfingu á Grensásdeild Landspítalans og heim aftur, deila ríki og Reykjavíkurborg um það hver eigi að sjá um aksturinn og hver eigi að borga brúsann. Á meðan þurfa sjúklingar að reiða sig á ættingja og vini eða bera sjálfir stóran kostnað af leigu- bílum. Samkvæmt upplýs- ingum frá Þjónustu- miðstöðvum í Reykja- vík er unnið eftir eftirfarandi reglum varðandi ferðaþjónustu fatlaðra: Ferðaþjónusta fatl- aðra er ætluð til afnota fyrir þá íbúa Reykja- víkur sem eru: a. Hjólastólanotendur. b. Blindir og geta eigi notað önnur farartæki. c. Ófærir um að nota almennings- vagnaþjónustu vegna annarrar, lang- varandi fötlunar og hafa ekki aðgang að eigin farartæki. Ferðir til vinnu, skóla, lækninga og hæfingar ganga fyrir öðrum ferðum. Því miður eru margir fatlaðir í end- urhæfingu á göngudeild, algjörlega háðir því að einhverjir keyri þá á staðinn á morgnana og aftur heim á miðjum degi, auk allra annarra er- inda sem þeir þurfa að sinna. Fyrir fatlaðan borgarbúa, sem þarf í end- urhæfingu á Grensásdeild Landspít- alans, getur staðan orðið sú að við- komandi komist alls ekki einhverja daga. Ef viðkomandi byggi hins veg- ar fyrir utan borg- armörkin þyrfti hann ekki að hafa áhyggjur af þessu þar sem á flestum stöðum ríkir sam- komulag um að sveitar- félagið greiði þjón- ustuna. Hversu lengi þessi deila hefur staðið veit ég ekki en hins vegar veit ég að hún bitnar á fólki í erfiðum að- stæðum. Þeir sem eiga rétt á þjónustunni eru með staðfestingu á því frá félagsráðgjafa og vottorð frá lækni. Þetta snýst því ekki um það hvort fólk eigi rétt á þjónustunni heldur hver eigi að borga! Persónuleg reynsla mín segir mér að það séu mörg fórnarlömb í deilu ríkis og Reykjavíkurborgar sem hafa þurft að bíða eftir að þessir aðilar axli ábyrgð í málinu. Þetta ætti að vera einfalt mál þar sem samkomulag er um að fólk í ákveðnum aðstæðum eigi rétt á og þurfi þjónustu sem þessa. Það er skömm að því að þetta mál skuli vera í þessum farvegi. Sjálfsvirðing fólks sem missir allt í einu getuna til að bjarga sér sjálft er mjög mikilvægur þáttur í endurhæf- ingu þess. Hluti af því að verða aftur sjálfstæður eftir alvarleg veikindi eða slys er að þurfa ekki að vera upp á aðra kominn með alla hluti. Að þurfa að reiða sig á tíma annarra og greið- vikni til að komast á milli staða hefur auðvitað áhrif á sjálfstæði fólks og er yfirleitt nóg fyrir það að takast á við breyttar aðstæður og vinnu við að ná árangri í bata. Oft á tíðum er um erf- iða þrautagöngu að ræða sem tekur langan tíma og krefst ómældrar þrautseigju. Með þessum skrifum vil ég skora á þá aðila sem hlut eiga að máli að koma þessu í heila höfn! Er akstursþjónusta fyrir fatlaða borgarbúa bara orðin tóm? Helga Þórðardóttir skrifar um ferðaþjónustu fatlaðra » Fatlaðir í endurhæf-ingu á Grensásdeild fá ekki akstursþjónustu. Ríki og Reykjavík- urborg koma sér ekki saman um hver á að borga brúsann! Helga Þórðardóttir Höfundur er félagsráðgjafi. VARLA líður sá dagur að ekki sé fullyrt í viðtölum og blaðagreinum að íslensk orkufyr- irtæki sjái stóriðjufyr- irtækjum fyrir raforku á útsöluverði, gjafverði eða einhverju álíka. Iðulega er fullyrt að verðið hér sé með allra lægsta móti í alþjóð- legum samanburði og loks er því gjarnan haldið fram að íslensk- ur almenningur, fyr- irtæki og stofnanir, niðurgreiði þetta meinta ódýra rafmagn til stóriðju með hærra raforkuverði en ella. Áhugi á taprekstri trúlegur? Miðað við þann fjölda fólks sem þátt tekur í þessum málflutningi mætti kannski draga þá ályktun að fólk trúi því í alvöru að íslensk orku- fyrirtæki hafi áhuga á að leggja út í miklar fjárfestingar og stofna til umfangsmikils rekstrar til þess að selja raforku með tapi. En auðvitað stenst slík ályktun ekki skoðun. Eða hvers vegna ættu íslensk orkufyr- irtæki að hafa áhuga á því? Hver ætti ávinningurinn að vera og fyrir hvern? Hver sem ástæðan er fyrir slíkum málflutningi er ljóst að honum er haldið uppi með vísan til þess trún- aðar sem ríkir í samningum um raf- orkuverð til stóriðju. Um þá stöðu er margt að segja og vissulega kem- ur þar við sögu að orkufyrirtækin eru í eigu opinberra aðila og því af margra hálfu ríkari áhersla á gegnsæi í öllum rekstri en ella. Engu að síður eru þessi fyrirtæki rekin í samkeppni, innbyrðis jafnt sem við erlenda aðila, í tilfelli raf- orkusölu til stóriðju. Í kjölfar ný- legra breytinga á raforkulögum er staðan jafnframt þannig að mörg ís- lensk fyrirtæki hafa gert samninga um raforkuverð og um þá ríkir trún- aður, líkt og gildir auðvitað um fjöldann allan af samningum fyr- irtækja í milli. Varðandi stóriðjuna þá hefur komið fram að hinir er- lendu raforkukaupendur leggja áherslu á trúnað um umsamið raf- orkuverð. Einnig hefur komið fram að af hálfu til dæmis Landsvirkj- unar var þessi stefna um trúnað mótuð með einróma samþykki á vettvangi stjórnar fyrirtækisins um miðjan síðasta áratug, þar sem slík stefna var best talin þjóna hagsmunum fyr- irtækisins í samninga- viðræðum við erlenda raforkukaupendur. Sama fyrirtæki hefur hins vegar birt nið- urstöður arðsemisút- reikninga vegna Kára- hnjúkavirkjunar sem sameiginleg nefnd eig- enda vann með sjálf- stæðum hætti, en arð- semin er auðvitað það sem mestu máli skipt- ir. Varla þarf þó að taka fram að trúnaðurinn nær ekki til fulltrúa eigenda orkufyrirtækj- anna. Orkuverð til stóriðju í með- allagi hérlendis Þrátt fyrir trúnaðinn hafa þó ýmsar upplýsingar komið fram um þá samninga sem gerðir hafa verið milli íslenskra orkufyrirtækja og er- lendra stóriðjufyrirtækja. Meðal annars hefur komið fram að verðið á raforku til stóriðju er í meðallagi hátt hérlendis í alþjóðlegum sam- anburði. Er þá byggt á niðurstöðum óháðra alþjóðlegra ráðgjafarfyr- irtækja. Ennfremur hefur komið fram að samningar við álfyrirtæki eru með ýmsum hætti tengdir þróun heimsmarkaðsverðs á áli og raforku. Einhverjir kunna að gagnrýna þessa niðurstöðu um raforkuverð sem er í meðallagi hátt á heimsvísu. Þarna er hins vegar einfaldlega um að ræða samninga í viðskiptum. Hér á landi er launakostnaður til dæmis hár og flutningsleiðir langar með hvoru tveggja hráefni og afurðir. Aðalatriðið er að samningarnir sem um ræðir eru eðli málsins sam- kvæmt sameiginleg niðurstaða raf- orkusala og raforkukaupenda um arðbær viðskipti og verðmæta- sköpun. Lægra almennt raforkuverð vegna stóriðju Loks ber að geta þess að þótt raf- orkuverð til almennra notenda sé ekki hátt hér á landi, þá er að sjálf- sögðu eðlilegt að langstærstu við- skiptavinir orkufyrirtækjanna, sem gert hafa langtímasamninga um föst kaup á tilteknu magni raforku, greiði lægra verð en langtum smærri og breytilegri viðskiptavin- ir. Ef ég opna litla matvöruverslun þá geng ég varla inn í sama verð hjá birgjum og stærstu verslanakeðj- urnar njóta. Þetta á þó ennþá frekar við um raforku en flesta aðra vöru, þar sem raforka hefur þá sérstöðu að hún er ekki geymd á lager. Framleiða þarf raforkuna samtímis nýtingu hennar, umframframleiðsla fer einfaldlega til spillis og jað- arkostnaður við mögulega viðbót- areftirspurn á álagstímum er þess vegna hlutfallslega mjög hár. Stórir samningar um sölu á raforku til stóriðju hafa hins vegar í gegnum tíðina meðal annars gert íslenskum orkufyrirtækjum kleift að reisa virkjanir og flutningsvirki með hag- kvæmari hætti en ella og þannig má færa rök fyrir því að raforkusala til stóriðju hafi beinlínis haft áhrif til lækkunar á raforkuverði til al- mennra notenda. Arðbær viðskipti og verðmætasköpun Fyrir sumt fólk er eflaust mikil stemning fólgin í því að fjalla um meint útsölurafmagn til „erlendra auðhringa“, um meintar nið- urgreiðslur almennings á öllu sam- an, um „virkjanafíkn“ og um „ál- brjálæði“. En slíkur málflutningur stenst auðvitað enga skoðun. Þegar samningar nást um sölu á raforku til stóriðju, þá gerist það á grundvelli þess að um sé að ræða arðbær við- skipti fyrir báða aðila (og raunar í leiðinni verðmætasköpun til hags- bóta fyrir landsmenn alla) en jafn- framt í trausti þess að áhrif á nátt- úrufar viðkomandi virkjanasvæða verði metin ásættanleg af þar til bærum aðilum. Um raforkuverð til stóriðju Gústaf Adolf Skúlason skrifar um raforkuverð »Mörg íslensk fyr-irtæki hafa gert samninga um raf- orkuverð og um þá ríkir trúnaður… Gústaf Adolf Skúlason Höfundur er aðstoðarfram- kvæmdastjóri Samorku, samtaka orku- og veitufyrirtækja. Í FRÉTTUM í gær sagði talsmaður Alcan að fyrirtækið væri í kosningabaráttu og beitti sömu aðferðum og stjórn- málaflokkar. Tilefnið er upplýsingasöfnun og skráning starfsmanna fyrirtækisins á afstöðu Hafnfirðinga til stækk- unar álversins. Fram kom að starfsmenn Alcan hringja í Hafnfirðinga, fá fram afstöðu þeirra til stækkunar og skrá hana niður. Hvað á þetta að þýða? Eitt er að þetta milljarða- fyrirtæki ausi fé í gjafir til Hafnfirðinga og í auglýsinga- herferð, en eigum við að láta það óátalið að erlendir auðhringir safni upp- lýsingum um skoðanir landsmanna. Þetta minnir mig helst á persónunjósnir bandaríska sendiráðsins og íslenskra stjórnvalda fyrr á ár- um á óæskilegum skoðunum Íslendinga. Í hvaða stöðu eru starfsmenn settir gagnvart vinnuveitanda sínum? Vita vinir, ættingjar og nágrannar starfsmanna að skoðanaskipti þeirra við starfsmanninn eru færð í gagnagrunn fyrirtækisins? Hvernig ætlar fyr- irtækið að nota þessar viðkvæmu persónuupplýsingar? Verða þær notaðar þegar menn sækja um störf hjá Alcan, eða þegar Alcan sækir næst um meiri stækkun? Það verður fróðlegt að heyra niðurstöðu Persónuverndar, sem hefur málið til skoðunar? Er Alcan stjórnmálaflokkur? Eftir Ástu R. Jóhannesdóttur: Höfundur er þingmaður Samfylkingarinnar í Reykjavík. Á DÖGUNUM lauk starfshópur Hafnarfjarðarbæjar og Alcan við tillögur að deiliskipulagi sem lagðar verða til grundvallar í kosningum um stækkun álversins í Straumsvík 31. mars nk. Á blaðamannafundi sem bæjarstjóri hélt í kjölfarið og í fjölmiðlum þann dag sem vitnað var í, sendi bæjarstjóri Hafn- arfjarðar út villandi skilaboð sem ekki hafa enn verið leið- rétt. Fullyrðingin um að nær engin mengunaraukning verði við stækkun álbræðslunnar í Straumsvík er einfaldlega ekki rétt og það er ábyrgðarlaust að halda slíku fram. Ef við Hafn- firðingar veljum stærstu álbræðslu í Evrópu í garðinn okkar næstu 50–60 árin þá mun mengunin aukast töluvert miðað við þá mengun sem við búum við í dag. Rétt er að öll meng- unargildi nema brennisteinsmengun munu tvö– til þrefaldast við stækkun. Línumannvirkin sem flokkast líka sem mengun (sjónmengun) verða þau umfangsmestu sem við höfum séð á Íslandi, enda mun álbræðslan ein og sér þurfa meira rafmagn en Reykjavík öll með öllum sínum íbúðum, fyrirtækjum og stofnunum. Samtök atvinnulífsins héldu fund um stækkunina og var öllu tjaldað til um hversu arðbær og frábær stækkunin væri í alla staði fyrir Hafnfirðinga og ís- lenskt atvinnulíf. Þennan sama dag og fundurinn var haldinn birtu Samein- uðu þjóðirnar (UN) skýrslu sína um loftslagsbreytingar á jörðinni okkar og kemur þar skýrt fram að losun gróðurhúsalofttegunda hefur ótvírætt áhrif á veðurfarsbreytingar í heiminum. Bæjarstjórinn gerði í fjölmiðlum lítið úr þessu alvarlega alheimsvandamáli og veifaði gömlum og gauðslitnum rökum álbræðslusinna um að á Íslandi verði að framleiða ál af því að hér sé orkan svo hrein. Þessi rök er margbúið að hrekja enda hrein vatnsorka í boði í tug- um annarra landa í heiminum, m.a. í Brasilíu og Venesúela. Sól í Straumi, þverpólitísk samtök gegn stækkun álbræðslunnar hafa verið starfandi síðan í október 2006. Hópurinn hefur unnið að því að upplýsa íbúa Hafnarfjarðar um hina hlið málsins, en það gerir það enginn annar í Hafn- arfirði. Sól í Straumi heldur út öflugri heimasíðu www.solistraumi.org þar sem við söfnum efni sem er fræðandi og upplýsandi fyrir fólk sem vill kynna sér málið. Framundan er mjög ójöfn kosningabarátta: lítill hópur fólks með bjarta framtíðarsýn og hugsjón að leiðarljósi í sjálfboðavinnu annars vegar og hins vegar Alcan, kanadískt fyrirtæki og gaf Straumsvík af sér um 4 milljarða í hagnað á síðasta ári og vill hefta eðlilega framtíðarþróun Hafnarfjarðar um ókomna framtíð. Næst álverksmiðjunni í Straumsvík er að byggjast upp líflegt hverfi í hrauninu, nálægðin við hraunið, hafið og náttúruperlur er ómetanleg. Mér finnst harla ólíklegt að hérna geti þrifist blómleg íbúðabyggð í nokkurra metra fjarlægð frá stærstu álbræðslu Evrópu ef af stækkun verður, þar verð- ur t.d. losun á brennisteinsdíoxíð 9,3 tonn á sólarhring! Ég vona að allir Hafn- firðingar kynni sér málið og láti ekki slá ryki í augun á sér vegna loforða um peninga. Það er ekki allt falt í þessum heimi. Eðlileg framtíðarþróun í Hafn- arfirði sem og börnin okkar sem erfa landið eiga betra skilið en að við látum stjórnast af peningagræðgi. Hafnarfjörður og framtíðin Eftir Svölu Heiðberg: Höfundur er mannfræðingur og meðlimur í Sól í Straumi.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.