Morgunblaðið - 01.05.2007, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. MAÍ 2007 35
Elsku besti afi minn
lést hinn 20. apríl, 77
ára að aldri.
Afi gat lagað allt.
Hvort sem það voru
hlutir sem skemmdust
eða sár sem þurfti að búa um þá sá afi
um að laga og lækna. Fólk, skór, kaf-
arabúningar, styttur, stólar – afi lag-
aði það.
Afi var lögga og sagði okkur oft
ótrúlegustu sögur úr starfinu, í raun
var algjört kraftaverk að hann skyldi
lifa svona lengi miðað við allt sem
hann hafði upplifað. Afi var líka lög-
reglukafari. Hann átti það til að heilla
vini mína upp úr skónum þegar ég var
yngri með því að segja þeim söguna af
því þegar hann rakst á hákarlinn.
Þegar ég var yngri átti afi jeppa.
Okkur krökkunum þótti rosalega
gaman að fara með afa og ömmu í jep-
patúra, sérstaklega ef keyrt var um
Vigdísarvelli! Einn jeppatúr er mér
sérstaklega minnisstæður en þá
keyrðum við um Suðurnesin og sömd-
um á leiðinni vísur um alla í bílnum og
sungum þær svo saman. Þessar vísur
kann ég enn í dag. Sú fyrsta var um
mig. Afi tók eftir því að mér var kalt á
höndunum (eins og alltaf) og byrjaði
þá fyrstu: „Salóme með kalda kló,
kroppar í minn lófa …“. Síðan urðu til
vísur um systur mína, bróður minn,
ömmu og loks sú um afa – hún hljóð-
aði svona:
Afi hann er alveg snar,
út um móa ekur.
Alla polla yfir þar
og æðarfugla rekur,
argar kríur vekur.
„Úmbarassa, úmbarrassa“
Afi orti mikið af ljóðum. Afi söng í
kór. Ég man eftir að hafa einhvern
tímann farið í kirkju með afa og
ömmu og þegar byrjað var að syngja
fyrsta sálminn söng afi hærra en allir
aðrir og vakti athygli allra.
Garðurinn hjá ömmu og afa er
rosalega fallegur. Þó að amma sjái
vísast um allar plönturnar er stór
hluti af því afa að þakka. Hann lagði
til dæmis rosalega flottan stíg úr
hraunhellum í gegnum hann (það
þurfti stíg vegna vörðuhólsins – auð-
vitað lagaði hann svo líka vörðuna
þegar hún var skemmd). Hvernig í
ósköpunum honum tókst að lyfta
þessum hellum get ég samt ómögu-
lega skilið.
Afi átti alltaf suðusúkkulaði og
harðfisk. Það kunnu barnabörnin vel
að meta og oft var stór hópur í kring-
um hann á meðan við biðum eftir að
hann brenndi harðfiskroð fyrir okkur
(mmm, mmm! Ekki dæma það fyrr en
þið hafið smakkað!). Reyndar virtust
barasta öll börn elska afa. Krakkar úr
nágrenninu komu oft og bönkuðu upp
á til að sníkja kex og spjalla við afa.
Hann var alltaf að kenna okkur alls
konar fingra- og magaæfingar, en
magaæfingarnar voru þær sömu og
hann lét þá gera sem hann var að
kenna köfun. Afi var með bumbu en
með rosalega magavöðva og oft var
hann að kenna strákunum í ættinni að
kýla og var þá sjálfur boxpúðinn.
Afi kunni rosalega mikið af vísum,
ljóðum og lögum sem hann fór gjarn-
an með upp úr þurru og söng fyrir
okkur. Afi var fullur af fróðleik um
ótrúlegustu hluti og deildi því oft með
okkur. Afi var líka algjör húmoristi og
alltaf að gantast í fólki þannig það var
aldrei leiðinlegt að vera í kringum
hann.
Svona mun ég og eflaust margir
aðrir minnast afa, manns sem við
hefðum svo gjarnan vilja hafa lengur
meðal okkar og munum sakna óend-
anlega mikið.
Salóme Mist Kristjánsdóttir.
Nú þegar vinur minn, hetjan, kenn-
arinn og leiðbeinandinn Elías Jóns-
Elías Jón Jónsson
✝ Elías Jón Jóns-son fæddist í
Bolungarvík 19. des-
ember 1929. Hann
lést í Luxemburg 20.
apríl síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Víðistaðakirkju
30. apríl.
son eða Elli lögga er
látinn, hverfur hugur-
inn aftur og reikar um
þann tíma sem við vor-
um saman. Að hafa
fengið að vera læri-
sveinn og vinur þinn al-
veg frá því að ég var
unglingur og fram á
fullorðinsár voru for-
réttindi sem ég vil
þakka þér.
Leiðbeinandi minn
varstu strax þegar þú
stofnaðir skátahreyf-
inguna á Höfn í Horna-
firði. Leiðbeinandi minn varstu sem
lögreglumaður þegar ég sem ungling-
ur stóð á þeirri hárfínu línu að breyta
rétt eða rangt.
Leiðbeinandi minn varstu þegar
erfið mál steðjuðu að mér óþroskuðu
ungmenni.
Kennari minn varstu þegar þú
kenndir mér að kafa og vinna að
björgunarmálum. Kennari minn
varstu í löggæslumálum og fé-
lagsmálum lögreglunnar.
Hetjan mín varstu þegar þú af
endalausri fórnfýsi vannst að björgun
eða aðstoð við aðra úr vandræðum,
hvort sem það var vegna náttúruafl-
anna eða mannlegs breyskleika.
Þitt markmið var aðeins að breyta
til góðs.
Vinur minn varstu alltaf.
Kveð ég þig nú, kæri vinur minn,
og þakka þér samfylgdina með ljúfar
minningar í huga.
Þessi eru mín fátækleg orð til að
kveðja mann sem alltaf var tilbúinn
að láta aðeins gott af sér leiða sem ég
og aðrir nutum í ríku mæli á samferð
með honum.
Hann var líka lánsamur að eiga
samheldna fjölskyldu sem studdi
hann og dáði. Þeim Oddbjörgu, Jóni,
Rúnu, Lárusi og Inga sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur með
mikilli virðingu fyrir hinum ágæta
manni.
Blessuð sé minning þín, Elías Jóns-
son.
Eiríkur Beck.
Þegar Oddbjörg (Bogga) hringdi í
okkur hjónin frá Lúxemborg laugar-
dagsmorguninn 21. apríl sl. og til-
kynnti okkur að Elías (Elli) hefði dáið
þar daginn áður kom það okkur al-
gjörlega í opna skjöldu og við urðum
strax harmi slegin. Hefði einhver
annar tilkynnt okkur þetta hefðum
við átt erfitt með að trúa því, því síð-
ast er við hittum Ella sem var ekki
fyrir alllöngu bar hann engin þess
merki að eiga svo skammt ólifað.
Við Elli vorum samstarfsmenn í
löggunni á Vellinum í 40 ár (hann öllu
lengur) og á þeim árum urðum við
mestu mátar. Ekki ætlum við að tí-
unda alla okkar samfundi en aldrei
mun ég gleyma því er við mættum á
hjóna- og lögguböllin, hversu yndis-
legt var að dansa við Boggu, það var
eins og að svífa á sumarbjörtu skýi.
Eftir að við Elli fórum á eftirlaun
og hættum að vinna, urðu samfundir
okkar fleiri. Er við áttum leið fram
hjá Smiðjustígnum, var okkur ljúft að
koma þar við, hjá Ella og Boggu, því
auk hjartahlýjunnar og góðra veit-
inga var þar enginn hörgull á vest-
firskum harðfiski og þeim besta há-
karli sem völ var á í landinu! Þau
komu einnig til okkar bæði hér í
Keflavík og líka í sumarparadísina
okkar á Þingvöllum. Það var gaman
að fá þau í heimsókn því þau höfðu
alltaf frá einhverju skemmtilegu að
segja..
Elsku Bogga, við hjónin vottum þér
og þínum nánustu innilega samúð og
það máttu vita að við söknum Ella
mikið ekki síður en þú.
Blessuð sé minning Elíasar J.
Jónssonar.
Sigurgeir Þorvaldsson og
Guðrún Finnsdóttir.
Mér eru minnisstæð þau ár er við
vorum samtíða Elíasi og fjölskyldu
hans á Höfn í Hornafirði en þar hafði
hann verið skipaður löggæslumaður
þegar verið var að reisa þar ratsjár-
stöð á Stokksnesi fyrir varnarliðið.
Starfsreynsla Elíasar við varnarlið á
Keflavíkurflugvelli og víðar kom sér
vel, enda átti hann þátt í að móta
skynsamlega og farsæla stefnu í sam-
skiptum Hafnarbúa og varnarliðsins.
Elías setti svip á bæjarlífið á Höfn.
Hann var drengur góður, hjálpsamur
hver sem í hlut átti, réttsýnn og sátta-
maður enda töldu flestir sig vin hans
vera. Hann átti frumkvæði að stofnun
björgunarsveitar Slysavarnafélagsins
og vann hann ötullega að stofnun
byggðasafns Hornafjarðar og lét sig
varða öll menningar- og framfaramál.
Það yrði of langt mál að telja upp öll
þau félagslegu málefni sem Elías lét
sig varða.
Það er oft hlutskipti lögreglu-
manna að verða vitni að atburðum er
þeir taka sér svo nærri að þeir þurfa
að fá áfallahjálp. Elías lifði slíka at-
burði og það hvarflaði stundum að
mér að hann ætti rólyndi sitt og yf-
irvegaða framkomu sinni góðu og
skynsömu eiginkonu Oddbjörgu Ög-
mundsdóttur að þakka.
Því sendi ég og fjölskylda mín
henni og börnum þeirra hjóna okkar
samúðarkveðjur.
Páll Þórir Beck og fjölskylda.
Skyndilega er vinur minn og fyrr-
um samstarfsmaður hjá Lögreglu-
stjóraembættinu á Keflavíkurflug-
velli, Elías Jónsson, kvaddur af
vettvangi og í þetta skipti yfir móðuna
miklu.
Við störfuðum saman í lögreglunni
í nokkur ár á fyrstu árum embættis-
ins milli 1950 – 1960.
Á þeim árum kom oft til alls konar
átaka við varnarliðsmenn, þeir voru
illa upplýstir um íslenk lög og reglu
og gegndu herlögum. Þá var gott að
hafa Elías sér við hlið þegar farið var
á vettvang, hann talaði ágæta ensku,
var yfirvegaður og gaf sér góðan tíma
að upplýsa hermennina um hvaða lög
giltu í viðkomandi málum. Í stað
átaka við hermennina, afgreiddi Elías
málin með smá fyrirlestri, en ef til
átaka kom stóð hann vel að verki. Elí-
as vann einnig á vegum embættisins í
nokkur ár við eftirlitsstörf á radar-
stöðinni við Stokksnes. Bjó þá á Höfn
í Hornafirði. Hann sagði mér að þau
ár hafi verið yndisleg, gott mannlíf og
umhverfið, fegurð fjalla, jökla,
strandlengjan og hafið. Í þessu fal-
lega umhverfi eignaðist fjölskyldan
fallegt sumarhús, sem hún naut í rík-
um mæli. Hann vann hjá embættinu
til starfsloka, sem varðstjóri og síðar
sem aðallögregluvarðstjóri.
Elías var fjölhæfur og lagði margt
fyrir sig, það verður þó ekki rakið hér,
enda efni í heila bók. Rétt er þó að
nefna að hann var afar fær í köfun, og
ófá eru þau skip, sem hann stundum í
slæmum veðrum á hafi úti, skar tóg
og aðra aðskotahluti úr skrúfum
skipa. Til að geta sinnt svona áhættu-
sömum störfum þurfti kjark, hreysti
og gott skipulag, þetta allt hafi Elías
til að bera.
Öll mín kynni af Elíasi eru einkar
ánægjuleg. Hann var skemmtilegur
félagi, fróður og áhugasamur, síopinn
fyrir nýjum hugmyndum og framför-
um á sviði vísinda og tækni. Elías var
góður vinur, einkar hjálplegur og gott
að leita til hans með úrlausnir.
Þú auðgaðir líf okkar marga með
þekkingu þinni. Fyrir allt þetta og
miklu fleira vil ég þakka þér Elli
minn.
Ég sendi Oddbjörgu, börnum og
barnabörnum og öðrum ástvinum
hugheilar samúðarkveðjur.
Kristján Pétursson.
Kveðja frá
Ekkókórnum
Að öllu eðlilegu hefði ég frekar ver-
ið að hringja til þín og tilkynna breyt-
ingu á dagskrá kórsins en að hripa
þessar línur. Svarið var oftast: „Ég
hripa þetta hjá mér Svavar minn“ og
síðan sögð góð skrýtla eða jafnvel vísa
meðan náð var í blýantinn.
En nú er þögnuð ein rödd í ekkó og
eftirsjá að góðum félaga.
Er mér bæði ljúft og skylt að færa
þér þakkir fyrir sönginn og sam-
veruna og mæli ég þetta örugglega
fyrir munn allra kórfélaga.
Fh. stjórnar Ekkó,
Svavar Björnsson.
Ég kynntist Ella þegar hann og
Bogga fluttu í næsta hús við mig á
Herjólfsgötunni. Bogga hefur sagt
mér að ég hafi bankað upp á og boðist
til að passa börnin þeirra. Þar sem
þau voru öll uppkomin passaði ég
barnabörnin. Fljótt varð ég eins og
heimalningur hjá þeim og tóku þau
mér eins og einni úr fjölskyldunni.
Það var alveg einstakt að fá að vera
hluti af þessari einstöku og sam-
heldnu fjölskyldu. Alltaf var stutt í
góða skapið og minningin um grall-
araskapinn í Ella er ofarlega í hug-
anum.
Þar sem Elli vann vaktavinnu í lög-
reglunni var hann stundum heima á
daginn. Á þessum dögum varði hann
góðum stundum í bílskúrnum og
ósjaldan dreif að krakkaskarann úr
hverfinu því að Elli var sérlega barn-
góður og gaf sér tíma í að spjalla við
krakkana.
Minningarnar um Ella eru margar.
Elli þar sem hann sat í kjallaratröpp-
unum og pússaði alla skóna eins og
þeir lögðu sig þar til að nánast var
hægt að spegla sig í þeim. Elli í bíl-
skúrnum að bæta kafarabúninga eða
steypa blýklumpa. Elli þar sem hann
sat í eldhúsinu og skóflaði sykrinum í
kaffið sitt og maulaði matarkex. Einn
daginn fundum við krakkarnir væng-
brotinn máf og að sjálfsögðu fórum
við til Ella og báðum hann að aðstoða
okkur. Hann var alltaf boðinn og bú-
inn til að aðstoða.
Eftir að Elli og Bogga fluttu á
Smiðjustíginn fækkaði heimsóknun-
um en alltaf hafa móttökurnar verið
jafn hlýlegar. Elsku Bogga og fjöl-
skylda, hugur minn er hjá ykkur.
Ykkar
Ingunn Óladóttir.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGURBJÖRG ÞORVALDSDÓTTIR,
Laugarásvegi 62,
Reykjavík,
sem andaðist á Landspítalanum í Fossvogi þriðju-
daginn 24. apríl, verður jarðsungin frá Lágafells-
kirkju, Mosfellsprestakalli, föstudaginn 4. maí
kl. 15.00.
Róslín Jóhannesdóttir,
Kristín Jóhannesdóttir, Sigurður Pálsson,
Þorvaldur Jóhannesson, Sonja Hilmars,
Anna Sigrún Auðunsdóttir,
Sigurbjörg Þorvaldsdóttir,
Jóhannes Páll Sigurðarson
og barnabarnabörn.
✝
MARÍA TRYGGVADÓTTIR
tannsmiður,
Reynimel 80,
Reykjavík,
andaðist laugardaginn 28. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn
4. maí kl. 11.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hinnar látnu er bent á Krabbameinsfélagið.
Helgi Gunnarsson,
Gunnar K. Gunnarsson, Sigrún Sigurgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
KRISTÍN GUÐJÓNSDÓTTIR
glerlistakona,
andaðist að heimili sínu í Chapel Hill, Norður-
Karólínu, laugardaginn 21. apríl.
Minningarathöfn verður í Kópavogskirkju
fimmtudaginn 3. maí kl. 15.00.
Útförin verður á Þingeyri laugardaginn 5. maí.
Davíð Aðalsteinsson,
Steini, Vala og Atli,
Bergþóra Ragnarsdóttir, Guðjón Jónsson,
Gyða Helgadóttir, Aðalsteinn Davíðsson.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og
langlangamma
SESSELJA SVEINSDÓTTIR,
frá Firði,
Mjóafirði,
er látin.
Anna Benediktsdóttir,
Sveinn Benediktsson, Guðríður Guðbjartsdóttir,
barnabörn, langömmubörn
og langlangömmubörn.