Morgunblaðið - 01.07.2007, Side 41

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. JÚLÍ 2007 41
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Símar: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is • runar@utfarir.is
Alhliða útfararþjónusta
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Þorbergur
Þórðarson
✝
Systir okkar,
JÓHANNA G. E. STEFÁNSDÓTTIR,
Borgarhöfn,
Suðursveit,
lést á hjúkrunarheimilinu Höfn, Hornafirði,
aðfaranótt þriðjudagsins 26. júní.
Útför hennar verður gerð frá Kálfafellsstaðarkirkju,
Suðursveit, laugardaginn 7. júlí, kl. 14.00.
Þóra Guðríður Stefánsdóttir, Gunnar Stefánsson.
tímum. Sérstakar samúðarkveðju
sendum við Regínu, Einari, Diljá
Mist, Páli Fannari og Sindra Snæ.
Fyrir hönd okkar í Álftamýrar-
skóla
Steinunn Ármannsdóttir, Erna
Jessen, Fanný Gunnarsdóttir og
Linda Rós Michaelsdóttir.
Kveðja frá fiðluhópnum
Mor Violin
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Í dag kveðjum við ástkæra vinkonu
okkar, Susie Rut.
Susie Rut kynntumst við korn-
ungri í Suzukitónlistarskólanum í
Reykjavík. Við minnumst hennar
sem kraftmikillar stelpu úr fjögurra
systkina hópi sem öll stunduðu fiðlu-
nám.
Fiðluhópurinn ferðaðist víða, bæði
innanlands sem utan. Þar var Susie
Rut hrókur alls fagnaðar og stjórnaði
yngri grislingunum með sínu blíða
brosi og snilld. Fjölskyldutengsl urðu
æ nánari með árunum. Í einni slíkri
ferð var hópurinn, Mor Violin (fiðl-
umömmur), stofnaður.
Við höfum tekið þátt í gleði og sorg-
um barna okkar. Eftir erfiðleika kom
Susie Rut sterk og öflug til baka að
fræða ungmenni landsins. Í fyrir-
lestrum hennar kom svo skýrt fram
hversu sterka og samrýnda fjöl-
skyldu hún átti sem studdi svo ríku-
lega við bakið á henni. Einnig kom
fram hversu trúin á Guð var henni
dýrmæt.
Fyrir ári fögnuðum við stúdentsá-
fanga Susie Rutar og fjölskyldu
hennar í Hverafoldinni á björtum og
sólríkum degi. Lífið blasti við þessari
glöðu og yndislegu stúlku sem gaf svo
mikið af sjálfri sér og hafði stóran
faðm.
Elsku vinir; Regína, Einar, Diljá
Mist, Páll Fannar og Sindri Snær, við
biðjum algóðan Guð að varðveita ykk-
ur öll og gefa ykkur styrk.
Guð blessi minningu Susie Rutar.
Við kynntumst henni fyrir fjórum
árum og sáum hana vaxa og verða að
ungri konu.
Hún starfaði með okkur öll þessi
ár, brá sér að vísu í menntaskóla, lauk
stúdentsprófi í fyrravor og í haust
stóð hugurinn til háskólanáms.
Við minnumst Susie sem góðs sam-
starfsmanns, sem gekk að öllum
störfum með jákvæði og starfsgleði.
Susie var mjög fljót að læra, hún var
áreiðanleg og eignaðist fljótt vini
meðal samstarfsmanna, vináttu sem
hún ræktaði vel. Að upplagi hafði hún
góða framkomu og sýndi sjúklingum
natni og umhyggju. Hún var hlý
manneskja, jafnan kát og blátt áfram.
Við hlökkuðum til að fá hana aftur til
starfa nú í sumar.
En handan við fjöllin
og handan við áttirnar og nóttina
rís turn ljóssins
þar sem tíminn sefur
Inn í frið hans og draum
er förinni heitið
(Snorri Hjartarson.)
Við þökkum Susie samfylgdina og
góðar stundir.
Foreldrum hennar, systkinum,
ömmu, afa og öðrum vandamönnum
vottum við samúð okkar.
Starfsfólk á röntgendeild
LSH Hringbraut.
Minning okkar um Susie er um lífs-
glaða, hressa og orkumikla stelpu
sem lífgaði upp á hverjar þær aðstæð-
ur sem hún kom inn í með hlátri og
spjalli. Hún var opin og átti auðvelt
með að kynnast fólki og lét öllum líða
svo ótrúlega vel í kringum sig. Frá
fyrstu kynnum var ljóst að þarna var
á ferð fluggáfuð, hress og einstaklega
heillandi stelpa. Samstarfið við hana
var ómetanlegt, hún sagði frá og
hjálpaði af ótrúlegri hreinskilni, hún
mótaði fræðsluna okkar umtalsvert
og hafði áhrif á okkur öll til frambúð-
ar. Samúð okkar er með fjölskyldu
hennar og vinum.
Elsku Susie, við munum ávallt
minnast þín í starfi okkar. Minning
þín mun lifa og halda áfram að hjálpa.
Jafningjafræðsluhópur
Hins hússins árið 2006.
Það var eitt sumarkvöld er ég sá
stelpu ganga framhjá mér í ljósum
jogginggalla. Hún var lítil, með ljóst,
liðað hár. Mér fannst ég kannast við
hana og kallaði á eftir henni án þess
að þekkja hana nokkuð. Ég sá hana
staðnæmast fyrir aftan runna og virð-
ast vera velta því fyrir sér hvort ég
hefði verið að kalla á hana. Þá kallaði
ég aftur.
Hún gekk hægt til baka og hausinn
skaust frá runnanum. Ég játaði því að
ég hefði verið að kalla á hana: sagðist
kannast svo við hana. Ég hef eigin-
lega aldrei vitað hvaðan. Hún var á
kvöldgöngu að fara að hugleiða. Hún
var feimin. Þetta var í eina skiptið
sem ég sá Susie Rut feimna.
Þau sitja alltaf fastast í mér þessi
kynni af henni og er kærasta minning
mín um hana: Fyrstu kynnin.
Ég sakna þín. Ég mun alltaf muna
eftir sjarmerandi brosinu þínu og há-
væra hlátrinum. Alltaf muna eftir
heiðarleikanum og kolsvarta húm-
ornum. Ég mun alltaf muna eftir þér.
En jafn mikið og við vitum að við
vorum gamlar sálir að kynnast uppá
nýtt í þessu lífi veit ég að ég hitti þig
aftur í því næsta.
Kærleikskveðjur,
Garpur.
Ekkert í lífinu er sárara en að vita
dauðann hrifsa til sín ungar mann-
eskjur – manneskjur sem maður
heldur að eigi allt lífið framundan
með öllum sínum markmiðum og fyr-
irheitum – manneskjur sem gefa
manni trú á framtíðina því maður
heldur að framtíðin verði þeirra.
Ég var minnt óþyrmilega á þessa
staðreynd þegar ég frétti að Susie
Rut Einarsdóttir væri látin.
Ég kynntist Susie ekki fyrr en
haustið 2005 þegar hún bauð mér
starfskrafta sína í prófkjöri vegna
borgarstjórnarkosninganna á síðasta
ári. En þá komst ég heldur ekki hjá
því að að veita henni athygli og kynn-
ast kostum hennar, dugnaði, skap-
festu og hugsjónum. Hún bókstaflega
geislaði af lífsgleði, bjartsýni og
bjargfastri trú á frelsi og framtak
hins almenna borgara. Í mínum huga
verður minningin um þessa glæsilegu
stúlku ætíð til marks um það besta
sem ungir sjálfstæðismenn og -konur
hafa fram að færa í sinni hugsjóna-
baráttu. Hún var lífið og sálin í öllu
því pólitíska starfi sem hún tók þátt í,
einbeitt og ákveðin – rökföst og bjart-
sýn.
Dugnaður hennar og ósérplægni í
kosningabaráttu Sjálfstæðisflokksins
í síðustu borgarstjórnarkosningum
varð hvort tveggja aðdáunarverð og
umtalsverð meðal þeirra sem þar áttu
mest undir. Ég sá því fyrir mér að
þarna færi framtíðarmálsvari frelsis
og jafnréttis.
En enginn veit sína ævina eða ann-
arra. Susie Rut er ekki lengur á með-
al okkar – en hugsjónir hennar lifa og
sanna sífellt betur gildi sitt í íslensku
samfélagi. Það er huggun gegn
harmi. Hún vann virkilega og af mikl-
um eldmóði að bættu íslensku sam-
félagi. Er hægt að fara fram á meira?
Ungir sjálfstæðismenn og allir aðrir
sannir sjálfstæðismenn sem kynntust
þessari efnilegu og yndislegu stúlku
munu tengja persónu hennar og hið
pólitíska starf hennar við sínar eigin
hugsjónir og framtíðarsýn. Þannig
lifir hún í stefnu flokksins og hugsjón-
um okkar sjálfstæðismanna sem
minnumst hennar með þakklæti.
Fyrir hönd Varðar, fulltrúaráðs
sjálfstæðisfélaganna í Reykjavík,
þakka ég Susie Rut fyrir allt hennar
óeigingjarna og framúrskarandi
hugsjónastarf fyrir Sjálfstæðisflokk-
inn. Við hjónin og börn okkar send-
um foreldrum hennar, fjölskyldu og
vinum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Marta Guðjónsdóttir,
formaður Varðar.
Okkur langar að þakka þér fyrir
allar þær stundir sem við áttum sam-
an. Þótt kynni okkar hafi ekki verið
löng finnst okkur eins og við höfum
alltaf þekkt þig. Bros þitt og gleði
gladdi okkur í hvert sinn sem við
sáum þig, ákveðni þín og áhugasemi
gat komið hinum skemmtilegustu
umræðum af stað og hjálpsemi þín
var engri lík. Við fórum í gegnum
nokkrar kosningabaráttur saman og
það var alveg sama hversu mikið var
að gera hjá þér á öðrum vígstöðum
þá gafstu þér alltaf tíma til þess að
sinna flokksstarfinu. Það er erfitt að
finna orð sem geta lýst þér eða þeim
áhrifum sem þú hafðir á líf okkar
allra.
Hver getur báti byrlaust siglt
báti róið án ára.
Góðum vini til grafar fylgt
gengið á braut án tára.
Ég get báti byrlaust siglt
báti róið án ára.
En góðum vini til grafar fylgt,
get ég ei án tára.
(Þýð.: Ríkharður Kristjánsson)
Við munum aldrei gleyma þér Su-
sie Rut. Kæra fjölskylda, megi Guð
gefa ykkur styrk í sorginni.
Vinir í SUS um land allt.
Vinátta okkar var einstök. Hún
var ólýsanleg og ómetanleg. Við fjög-
urra ára aldur hófust kynni okkar.
Það var fiðlunámið sem leiddi okkur
saman. Ég vildi mun frekar spjalla
við þig, heldur en að fara inn í tíma að
spila. Það var einfaldlega svo gaman
að tala við þig. Þú hafðir frá svo
mörgu að segja og svo skemmtilegan
frásagnarstíl. Þú hafðir einstaklega
góða nærveru, enda safnaðist fólk
ávallt í kringum þig.
Hvort sem það leið dagur eða vik-
ur milli þess sem við heyrðum í hvor
annarri, þá skipti það engu máli. Allt-
af var sambandið milli okkar jafnt
sterkt. Það þurfti lítið að hafa fyrir
vináttunni. Hún var svo eðlileg og
sjálfsögð enda slettist aldrei upp á
vinskapinn. Samband okkar var ein-
faldlega of dýrmætt til þess.
Þú gekkst í gegnum meira en
margur maðurinn en komst í gegn-
um allt með viljann að vopni.
Alltaf varstu með fullt á þinni
könnu, hvort sem það var skólinn,
vinnan, samtökin, Heimdallur eða
annað. Þú skaraðir fram úr í öllu.
Námið var alltaf leikur einn hjá þér,
enda mikill námshestur og man ég
eftir okkur kornungum; mér með
Andrésblöðin en þér með Laxness og
aðra höfunda sem ég gat ekki með
nokkru móti borið fram.
Það brást aldrei að ég gat fengið
ráð hjá þér við öllu. Þú hafðir ávallt
svör á reiðum höndum, enda kallaði
ég þig viskubrunninn minn.
Þú hafðir skoðanir á öllu. Ekki ein-
ungis til þess eins að hafa skoðanir,
heldur voru þær þaulhugsaðar, mál-
efnalegar og skynsamlegar. Þannig
varstu bara. Með bein í nefinu.
Mér eru ofarlega í huga sumar-
göngutúrarnir okkar í íbúðarhverf-
um miðbæjarins. Voru þeir orðnir
hefð þegar vel viðraði. Með sumar-
ilminn í loftinu þræddum við göturn-
ar, staðnæmdumst fyrir framan þau
hús sem hrifu okkur og létum okkur
dreyma um framtíðina. Þetta var
okkar stund og afar dýrmæt. Ég hélt
mikið upp á þessi kvöld okkar. Það
var á dagskránni að fara í fyrsta
göngutúr sumarsins. Við förum hann
bara síðar, þú og ég.
Ég er fegin að hafa sagt þér um
daginn hversu mikils ég mæti vináttu
okkar og hversu óskaplega mikið
mér þætti vænt um þig. Ég veit þó að
þú hefur alltaf vitað það. Á því hefur
aldrei verið nokkur vafi.
Vinamörg varstu enda með hjarta
úr gulli. Það sást vel á spítalanum
þegar fólk var farið að setjast á gólfið
þegar allir stólar voru orðnir upp-
teknir. Þetta voru allt vinir þínir, fjöl-
skylda og kunningar. Fólk sem þú
hefur snert á einhvern hátt og sakn-
ar þín meira en orð fá lýst.
Ég sé þig ekki öðruvísi fyrir mér
en skælbrosandi. Þannig varstu allt-
af. Stutt var í hláturinn og ef þú
hlóst, þá hlógu allir í kringum þig.
Þín er sárt saknað og er sorgin og
tómatilfinningin sem ég finn fyrir
ólýsanleg.
Hversu mikið mér þótti vænt um
þig get ég ekki lýst með orðum. Það
eru einfaldlega ekki til svo sterk orð.
Það mun ekki líða sá dagur að ég
hugsi ekki til þín. Þú munt alltaf eiga
stórt pláss í mínu hjarta. Við eigum
ótal minningar saman og hefur þú
skipað stóran sess í mínu lífi og munt
ávallt gera.
Og eins og ég kvaddi þig alltaf í
kortum:
Þín ævaforna vinkona,
Svanhvít Yrsa.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
(Jóhann Jónsson)
Hún Susie mín er sofnuð.
Ég er ein af heppnustu manneskj-
um í öllum heiminum. Því ég fékk
þann heiður að kynnast þér, Susie.
Þú varst og ert besta vinkona mín,
sálufélagi. Manstu þegar ég flutti í
Hverafoldina, fyrst náðum við ekki
saman, vorum miklar óvinkonur. En
svo komstu heim til mín og við urðum
bestu vinkonur. Þú vildir aldrei eiga
óvini, þú fyrirgafst allt og baðst alla
um að fyrirgefa þér.
Þú kynntir mig fyrir öllum vinum
þínum í Álftó og ég þakka þér fyrir
það. Svo kynntir þú mig líka fyrir
Diljá systur þinni og við vorum svo
oft saman þrjár. Það var alltaf svo
gaman hjá okkur, manstu þegar þið
klædduð mig eins og svín fyrir furðu-
fataballið og ég vann verðlaun fyrir
besta búninginn. Eftir það gáfuð þið
mér alltaf eitthvað tengt svínum í
jólagjöf, núna geng ég alltaf með silf-
ursvínið um hálsinn svo þú sért hjá
mér. Alltaf þegar mér leið illa þá
komst þú og dróst mig út og sýndir
mér hvað lífið getur verið yndislegt.
Þú kenndir mér svo ótrúlega margt,
ástin mín. Ég man þegar við vorum í
London og versluðum á daginn og
dönsuðum allar nætur. Þú reifst mig
upp þegar ég var ein og hrædd og
huggaðir mig þegar ég felldi tár. Við
töluðum oft um framtíðina, lofuðum
hvor annari að eignast ekki barn fyrr
en 25 ára og þú ætlaðir að steggja
mig rosalega. Þú vildir samt ekki
segja mér það, það átti að koma á
óvart. Susie, þú lofar að segja mér
það þegar við hittumst aftur.
Ég labbaði inn í herbergið á spít-
alanum og þú lást þarna eins og
Þyrnirós, alltaf jafn falleg. Það var
alltaf jafn erfitt að sjá alla vini þína
labba út með tárin í augunum en ég
reyndi eins og ég gat að vera sterk,
þú hefðir viljað það. Afi þinn sagði
svo falleg orð og talaði svo vel um
þig, enda ekki annað hægt. Ég vildi
ekki fara frá þér, það er svo erfitt að
sleppa þér. Ég og Edda fórum sam-
an inn seint um kvöldið og kysstum
þig bless, þá vissi ég að þú værir að
fara í Paradís. Loksins þá gat ég
grátið smá. Ég fór heim og hlustaði á
fuglana syngja fyrir þig. Svo hættu
þeir að syngja og ég fékk sms frá
Diljá, þú varst farin. Ég gleymi aldr-
ei þegar ég sagði þér fyrir nokkrum
vikum að við ætluðum bráðlega að
fara að selja, þá sagðir þú: En hver á
þá að hlaupa yfir á náttfötunum til
mín og vekja mig? En það varst þú
sem fórst á undan úr Hverafoldinni,
það átti ekki að verða þannig. Þetta
er allt svo ósanngjarnt og ég er svo
reið inni í mér. Þú ert búin að hjálpa
svo mörgum og ég vildi að ég hefði
getað hjálpað þér.
Minning þín mun alltaf verða í
hjörtum okkar allra. Hvert sem ég lít
eru hlutir sem þú hefur gefið mér og
herbergið þitt hinum megin við göt-
una. Ég veit þú ert hjá mér... Einsog
Þyrnirós sefur þú núna og bíður eftir
prinsinum þínum, vonandi kemur
hann og kyssir þig fljótt og þú verður
hamingjusöm í ævintýralandinu. Við
sjáumst síðar, bless á meðan.
Þín vinkona að eilífu,
Sigríður.
 Fleiri minningargreinar um Susie
Rut Einarsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Gengin er góð stúlka.
Skarðið sem eftir stendur er
stórt og verður ekki fyllt. Su-
siear er sárt saknað, en
minning um kæran vin mun
lifa með okkur um ókomin
ár.
Aðstandendum öllum
votta ég mína dýpstu samúð.
Ólafur Haukur Johnson
skólastjóri Mennta-
skólans Hraðbrautar.
HINSTA KVEÐJA