Morgunblaðið - 14.08.2007, Qupperneq 29

maður. Við sóttum guðsþjónustu í
gömlu Þingvallakirkjunni, sem rúm-
ar fáa í sæti. Í fáum guðshúsum hef
ég fundið fyrir jafn mikilli helgi og
þar. Foreldrar Gunnars voru Svan-
hildur Guðmundsdóttir, frá Litlu
Sandvík, d. 1995, og Sæmundur Sím-
onarson frá Selfossi d. 1980, símrit-
ari, og formaður Sambands ís-
lenskra símamanna um skeið.
Bræður tveir lifa Gunnar, þeir Guð-
mundur, tryggingamaður, og Þor-
varður, héraðsdómslögmaður.
Gunnar kvæntist ekki, en dóttir lifir
hann, Helga að nafni, fædd 1. júlí
1975. Er hún dýralæknir á Akureyri.
Barnsmóðir: Dóra Halldórsdóttir.
Gunnar fylgdist með ferli dóttur
sinnar og einkaerfingja. Barst hún
iðulega í tal, er við hittumst.
Þótt Gunnar næði ekki hærri aldri
en raun varð á, skilaði hann góðu
ævistarfi: Það er göfugt að liðsinna
þeim, sem fallið hafa fyrir áfengi og
vímuefnum og leiða þá á rétta braut.
Mér fannst Gunnar vera á réttri
hillu, er ég ræddi við hann um starf-
ið, sem hann gegndi lengi á Vogi og
um skeið á Staðarfelli, þar sem
framhaldsmeðferð fer fram.
Þegar Gunnar varð stúdent, sótti
ég veislu á heimili hans, í tilefni
merks áfanga á lærdómsbrautinni.
Og lítið erindi lét ég fylgja sem
heillaósk:
Að ég sýni einhvern lit,
– óskir geri kunnar:
Saman fléttist sókn og vit,
Sæmundsniðji, Gunnar.
Nú bið ég vini mínum blessunar á
leiðum eilífðarinnar. Honum þakka
ég allt gott á liðnum árum. Fari
hann í friði, friður guðs hann blessi.
Auðunn Bragi Sveinsson.
Kveðja frá SÁÁ
Með láti Gunnars Sæmundssonar
er fallinn frá einn af virtustu áfeng-
is- og vímuefnaráðgjöfum SÁÁ.
Starf ráðgjafans er hryggjarstykkið
í allri meðferðinni og á honum
brenna samskipti við sjúklingana.
Bestu ráðgjafarnir vinna störf sín
hljóðir, fara sér að engu óðslega og
eru öllum mönnum góðir. Slíkur
maður var Gunnar Sæmundsson.
Hans minnast bæði sjúklingar og
samstarfsmenn fyrir nærgætnina í
öllum samskiptum og hversu mikla
alúð og umhyggju hann lagði í starf
sitt sem var honum sannarlega
hjartans mál. Þannig flutti hann fyr-
irlestra og tók ráðgjafaviðtöl fram á
síðasta dag og þreytti ráðgjafapróf,
sem hann stóðst með sóma, til lög-
gildingar í vor þótt hann væri hel-
sjúkur. Okkur er ljúft að votta
Gunnari virðingu og færa honum
þakkir fyrir meðferðarstörf sín hjá
SÁÁ. Fyrir framgöngu og störf
manna á borð við hann njóta SÁÁ
virðingar og óskorðaðs trausts
þeirra sem veikjast af sjúkdómi
áfengis- og vímuefnafíknar og að-
standenda þeirra. Þau störf hafa
bætt líf fjölda Íslendinga sem nú búa
við aukin lífsgæði og hamingju.
Þó að leiðin virðist vönd
vertu þá aldrei hryggur.
Það er eins og hulin hönd
hjálpi er mest á liggur.
(Jón Sigfússon Bergmann)
Helgu Gunnarsdóttur og ástvin-
um öllum færum við innilegar sam-
úðarkveðjur.
Fyrir hönd SÁÁ,
Þórarinn Tyrfingsson.
Hvað á ég að segja í svona stuttri
kveðju? Kannski bara það litla sem
ég kynntist þér þegar þú varst ráð-
gjafi minn í Krísuvík. Hversu heilluð
ég var af hátterni þínu, svo fagur
jafnt að utan sem innan, með svo
einstakri ró og yfirvegun, fágaður í
framkomu, fullur af sönnum kær-
leika að lengi mætti leita að annarri
eins manneskju. Ég viðurkenni
hversu mjög ég heillaðist af þér og
dáðist, og fann oft hversu mikið mig
langaði til að kynnast þér nánar, en
það átti aldrei við. Lífið er einkenni-
legt, Gunnar. Vegirnir liggja í allar
áttir og nú ert þú farinn þessa leið.
Ég elskaði þig í litla hjartanu mínu
en enginn hefur vitað til þess og eins
og Baha’U’llah segir varðandi ást og
kærleika manna á milli hittast þeir
og verða samferða í öllum veröldum
Guðs. Ég trúi því að við hittumst og
kynnumst betur og í lokin á tilskrift
þessari að finna eitt orð sem hæfir
þér best, það er að þú varst og verð-
ur ávallt perla.
Með þakklátri kveðju,
Bylgja.
Gunnar Sæmundsson var vinur
minn og nágranni. Ég man fyrst eft-
ir honum í MR en þar var hann
tveimur árum á undan mér og við
þekktumst lítillega. Þegar ég fluttist
á Dunhaga 11 fyrir rúmum fjórum
árum tók hann innilega á móti mér
og bauð mig velkomna í húsið.
Gunnar var góður nágranni; hann
hafði þægilega nærveru og við
spjölluðum oft saman ef við hittumst
í stigaganginum eða fyrir utan
blokkina. Eftir að hann veiktist
höfðum við meiri samskipti. Ég hafði
orð á því við hann að hann væri orð-
inn of magur og hvort ég ætti ekki
að bjóða honum í mat. Hann þáði
það með þökkum og við borðuðum
nokkrum sinnum saman en allt of
sjaldan. Og þá kynntist ég honum
svolítið betur.
Við rifjuðum upp minningar frá
MR og slúðruðum svolítið um gamla
skólafélaga. Og sama hvað ég
reyndi, hann fékkst ekki til að tala
illa um neinn. En við minntum hvort
annað á margt fyndið frá mennta-
skólaárunum og hlógum eins og þeir
unglingar sem við vorum þá.
Hann sagði mér frá starfi sínu
sem ráðgjafi á Vogi og víðar. Ég
spurði eins og fávís kona um ástæð-
ur þess að fólk yrði háð áfengi, hvort
viðkvæmt fólk yrði frekar háð áfengi
eða hvort fólk yrði viðkvæmt af því
að drekka of mikið og svo framvegis.
Hann var fljótur að svara því til að
hann væri ekkert að eyða tíma í að
spá í orsakir drykkjunnar; aðalmálið
væri að styðja fólk til að vera edrú.
Það væri ekkert flóknara en það. Og
það var hans starf sem gaf honum
mikla lífsfyllingu.
Hann sagði mér frá dóttur sinni
sem hann var svo stoltur af. Þegar
hann sýndi mér mynd af henni ljóm-
aði hann allur. Og hann gladdist
þegar henni fæddist sonur sem hann
hefði svo gjarnan viljað fylgjast
lengur með.
Gunnar var æðrulaus í veikindum
sínum. Við töluðum aldrei um dauð-
ann, bara um lífið. Og hann talaði um
hvað hann ætlaði að gera ef hann
næði bata. Gunnar kom til mín í síð-
asta sinn tveimur vikum áður en
hann dó. Þá var hann orðinn mjög
veikburða og augnaráðið var fjar-
rænt, eins og hann væri farinn að
hugsa til heimferðar. En röddin var
enn sterk og hressileg og hún hljóm-
ar enn í eyrum mínum. Ég mun
sakna góðs nágranna og vinar. Guð
blessi minningu Gunnars Sæmunds-
sonar.
Ragnheiður Margrét
Guðmundsdóttir.
Við Gunnar fórum flest sumur í
ferðalög um landið. Fyrsta ferðin
var hið alræmda rigninga- og kul-
dasumar 1983. En eftir það vorum
við dæmalaust heppnir með veður.
Við fórum um allt land, hverja sveit,
hvern fjörð og hvern dal. Oft fengum
við besta veður ársins í viðkomandi
héraði. Ég held að máttarvöldin hafi
verið að sýna velþóknun sína á okk-
ur og landinu okkar. Síðustu ferðina
fórum við í fyrra að Þórisvatni. Þá
var Gunnar orðinn veikur af krabba-
meini.
Lengsta, besta og viðburðaríkasta
ferðin með Gunnari var þó sú að
verða honum samferða sem nánasta
vini mínum í aldarfjórðung. Ég hef
aldrei farið aðra eins ferð með
nokkrum manni í lífinu. Og býst ekki
við því að fara aðra slíka.
Þegar við stóðum á grýttum mel
við Þórisvatn og horfðum yfir vatnið
og til Kerlingarfjalla blakti ekki hár
á höfði í bókstaflegri merkingu.
Fjöllin spegluðust í vatninu og það
var blámi, kyrrð og heiðríkja hvert
sem litið var.
Ég trúi því að máttarvöldin hafi
verið að sýna velþóknun sína á okk-
ur og landinu okkar.
Minningin um Gunnar verður í
huga mér ætíð sveipuð þeirri birtu
og heiðríkju sem umlukti okkur
þennan fagra sumardag.
Sigurður Þór Guðjónsson.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. ÁGÚST 2007 29


  


 



 
    
       
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR ÁSGEIRSDÓTTIR
héraðsdómslögmaður,
Fjölnisvegi 16,
Reykjavík,
sem lést á gjörgæsludeild Landspítalans, fimmtu-
daginn 2. ágúst, verður jarðsungin frá Hallgríms-
kirkju, miðvikudaginn 15. ágúst kl. 15.00.
Ásgeir Hannes Eiríksson, Valgerður Hjartardóttir,
Baldvin Hafsteinsson, Björg Viggósdóttir,
Elín J. G. Hafsteinsdóttir, Haukur G. Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGURBJÖRG SVEINSDÓTTIR,
áður til heimilis í
Gullsmára 9, Kópavogi,
verður jarðsungin frá Víðistaðakirkju, miðviku-
daginn 15. ágúst kl. 13:00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Minningarkort
Blindrafélagsins.
Sveinn K. Baldursson, Auður Vésteinsdóttir,
Rannveig K. Baldursdóttir,
Baldur Georg Baldursson, Khwanchira Khotsakha
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir mín, amma okkar og langamma,
INGA S. JÓNSDÓTTIR,
áður til heimilis
á Miklubraut 84,
sem lést miðvikudaginn 8. ágúst á elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund, verður jarðsungin frá
Fossvogskapellu, föstudaginn 17. ágúst kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
líknarstofnanir.
Sjöfn Jóhannesdóttir,
Inga og Íris Reynisdætur,
Jóhannes Reynisson
Maryna Lytvyn,
Malena og Elísa Þórisdætur.
✝
Ástkær dóttir mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og systir,
SIGRÚN INGA SIGURGEIRSDÓTTIR,
Grænumörk 3,
Selfossi,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands að morgni
sunnudagsins 12. ágúst.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju, laugardaginn
18. ágúst kl. 10:30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurgeir Ingvarsson,
Sigurgeir Reynisson, Sigrún Magnúsdóttir,
Gunnar Valgeir Reynisson, Kristina Tyscenko,
Pétur Kúld, Margrét Auður Óskarsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GRÓA HELGA KRISTJÁNSDÓTTIR
fyrrverandi bóndi Hólmi,
Austur-Landeyjum,
er lést þriðjudaginn 7. ágúst, verður jarðsungin frá
Krosskirkju, Austur-Landeyjum, miðvikudaginn
15. ágúst kl. 14.00.
Eygló Þóra Guðmundsdóttir, Guðmann Ingjaldsson,
Erla Ragnhildur Guðmundsdóttir,
Jóna Krístín Guðmundsdóttir, Eggert Pálsson,
Garðar Guðmundsson, Guðrún Jónsdóttir,
Ásta Guðmundsdóttir, Erlendur Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.