Morgunblaðið - 09.11.2007, Blaðsíða 36

36 FÖSTUDAGUR 9. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hulda ReynhlíðJörundsdóttir
fæddist í Reykjavík
hinn 1. nóvember
1921. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ að kvöldi
1. nóvember síðast-
liðins. Foreldrar
hennar voru Jónína
Benedikta Eyleifs-
dóttir, f. 23.7. 1897,
d. 24.3. 1993 og Jör-
undur Jóhannesson,
f. 17.10. 1896, d. 1.6.
1952. Uppeldisfaðir
Huldu frá tveggja ára aldri var
Ingimundur Bernharðsson, f. 23.7.
1893, d. 1.12. 1968. Systkini Huldu í
móðurætt eru: Henning Kjart-
ansson, f. 1919, Jórunn, f. 1923, d.
2007, Margrét Laufey, f. 1926,
Sesselja, f. 1932 og Bernharð, f.
1935, öll Ingimundarbörn.
Systkini í föðurætt eru: Margrét,
f. 1929, Jóhannes, f. 1932, d. 1962,
Karl, f. 1934, Páll, f. 1940 og Jór-
1979. Dætur Kristrúnar eru Soffía
Dögg, f. 1969 og Halla Dóra, f.
1973.
Seinni maður Huldu var Leifur
Þorbjörnsson frá Kirkjubæ í Vest-
mannaeyjum, f. 23.3. 1921, d. 12.4.
2000.
Hulda ólst upp í Vestmanna-
eyjum frá tveggja ára aldri. Fór tíu
ára með móður sinni til Siglu-
fjarðar þar sem þær unnu sumar-
langt við síldarsöltun. Einnig vann
hún sautján ára við síldarsöltun á
sama stað. Hulda var heimavinn-
andi húsmóðir þar til sex mánuðum
eftir að Sigurður fyrri maður
hennar lést. Eftir það starfaði hún í
mjólkurbúð Mjólkursamsölunnar í
Vestmannaeyjum til ársins 1970,
að hún fluttist til Reykjavíkur. Þar
starfaði hún áfram hjá Mjólkur-
samsölunni uns hún fór að vinna
við bókbandsfyrirtækið Arnarfell
sem lengi var í eigu seinni manns
hennar, Leifs Þorbjörnssonar.
Hulda starfaði í Kvenfélaginu
Heimaey í Reykjavík meðan kraft-
ar leyfðu og hafði mikla ánægju af.
Hún dvaldi í Foldabæ árin 2001-
2005 og síðan á hjúkrunarheimil-
inu Skógarbæ til æviloka.
Útför Huldu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
unn, f. 1944, öll Jör-
undarbörn.
Árið 1940 giftist
Hulda Sigurði Ingi-
bergi Guðlaugssyni
frá Laugalandi í
Vestmannaeyjum, f.
6.1. 1919, d. 1957, að-
eins 38 ára gamall.
Börn þeirra eru: 1)
Sigurður Birgir, f.
1940, d. 27. mars
2003. 2) Björg, f.
1945, maki Hall-
grímur Valdimars-
son. Dætur þeirra eru
Þóra, f. 1974, og Hulda, f. 1981.
Sonur Hallgríms er Stefán Þór, f.
1967. 3) Inga Jóna, f. 1946, maki
Sævar G. Proppé. Synir þeirra eru
Sigurður Sævar, f. 1971 og Jó-
hannes Haraldur, f. 1984. Dætur
Sævars eru Hrafnhildur, f. 1965 og
Jóhanna, f. 1967. 4) Guðlaugur, f.
1950, maki Kristrún O. Stephen-
sen. Börn Guðlaugs eru Íris Inga, f.
1968, Ólafur, f. 1974, og Hlynur, f.
Blítt og létt. Byrjun þessa þekkta
Eyjatexta kemur mér í hug við lát
tengdamóður minnar, Huldu Reyn-
hlíð Jörundsdóttur. Fas hennar og
viðmót var mjög í anda þessa og þeg-
ar ég hugsa um þau rúmu 30 ár sem
ég tengdist Huldu fjölskylduböndum
koma fyrst og fremst upp í hugann
þakklæti og virðing.
Hulda ólst upp í Vestmannaeyjum
og bjó þar fyrri hluta ævi sinnar.
Glaðværð, kraftur og hressileiki ein-
kenndi hana eins og svo marga frá
þeim stað. Hulda hafði mikla ánægju
af tónlist og í þungbærum veikindum
síðustu ára var tónlist og söngur
henni mjög til ánægju.
Vestmannaeyjar skipuðu stóran
sess í huga hennar og kallaði hún það
að fara heim þegar hún fór þangað
eftir að hún flutti til Reykjavíkur.
Hún fylgdist náið með fjölskyldu
sinni og vinum þar.
Gott var að eiga hana að þegar
upplýsingar vantaði um fjölskyldu-
tengsl og búsetu fólks eða lýsingar á
mannlífi í Vestmannaeyjum á árum
áður.
Hulda varð ekkja aðeins 35 ár
gömul þegar fyrri maður hennar,
Sigurður Guðlaugsson, lést eftir
stutt veikindi og stóð þá uppi með
fjögur ung börn. Þessi reynsla setti
mark sitt á hana, efldi stolt hennar
og sjálfstæði með þeim hætti að oft-
ar var hún gefandi en þiggjandi. Hún
hélt heimilinu saman eftir lát Sigurð-
ar og kappkostaði að vera ekki upp á
aðra komin. Þetta kom meðal annars
fram í því að alltaf var hún birg af
vistum, stundum um of að annarra
dómi, en hún lét sér fátt um finnast
þær athugasemdir og hélt sínu striki
meðan kraftar og heilsa leyfðu.
Henni var einkar lagið að gera hlut-
ina með „stæl“. Smekkvísi í klæða-
burði og að búa heimili sitt og um-
hverfi sem glæsilegast virtist henni
meðfæddur eiginleiki.
Þegar ég kom inn í fjölskyldu
Huldu var hún nýlega gift Leifi Þor-
bjarnarsyni eftir 15 ár í ekkjudómi.
Ekki fór á milli mála hver var höf-
uðið í fjölskyldunni en Hulda fór afar
vel með þau völd sín og umvafði fólk-
ið sitt væntumþykju og hlýju.
Leifur og Hulda áttu góð ár saman
og nutu þess að stjana hvort við ann-
að. Hulda tók þátt í áhugamálum
Leifs, veiðiskap og útivist, og hann
fylgdi Huldu sinni þolinmóður eftir í
hennar áhugamálum. Þau bjuggu
sér glæsilegt heimili sem ávallt stóð
opið gestum og gangandi þar sem
gestrisni og rausnarskapur réði ríkj-
um. Leifur, sem ekki átti börn fyrir,
varð elskaður afi barnabarna Huldu
og félagi og vinur barna hennar og
tengdabarna. Hulda og Leifur ferð-
uðust mikið innanlands og utan og
nutu þess mjög. Heimsóknir þeirra
til okkar á Húsavík voru okkur alltaf
mikið tilhlökkunarefni og árvissar
veiðiferðir í Laxá ásamt vinum
þeirra skilja eftir margar góðar
minningar.
Leifur lést árið 2000 og fljótlega
eftir það greindist Hulda með Alz-
heimer-sjúkdóminn og fór heilsu
hennar hrakandi úr því. Sigurður
Birgir sonur Huldu lést árið 2003 og
hafði hún þá séð á bak elsta barni
sínu og tveimur eiginmönnum. Þrátt
fyrir þung veikindi og ástvinamissi
hélt Hulda reisn sinni og enginn
velktist í vafa um hver var drottn-
ingin. Hulda lést á 86 ára afmælis-
degi sínum 1. nóvember. Blessuð sé
minning hennar.
Hallgrímur Valdimarsson.
Elsku Hulda mín, kynni mín af þér
voru ekki löng og lengst af varstu
haldin erfiðum sjúkdómi sem varð til
þess að þú lokaðist smám saman af
frá umheiminum. Samt sem áður
skynjaði ég þá góðu eiginleika sem
þú hafðir, þína léttu lund, góðviljann
í garð annarra, og að finna það besta
í manninum. Þú varðst ung ekkja
með fjögur börn og get ég ímyndað
mér hversu erfitt það hefur verið að
verða fyrir svo miklu áfalli. Þá hefur
verið gott að búa í litlu samfélagi
sem Vestmannaeyjar eru því það
hefur sýnt sig að þar er fólk sem
stendur saman og hjálpar hvað öðru.
Lífið hélt áfram hjá þér og fljót-
lega varstu farin að vinna fyrir þér
og þínum. Oft hef ég heyrt talað um
Huldu í mjólkurbúðinni og margar
fallegar sögur hef ég heyrt af þér þar
sem þú stjórnaðir starfsstúlkunum
þínum af hlýju en jafnframt ákveðni.
Margir Vestmannaeyingar muna
eftir þér á bak við búðarborðið í þá
daga þegar þurfti að skammta mjólk
vegna erfiðra samgangna. Þá reyndi
á útsjónarsemi þína og þú gættir
þess að eiga til mjólk handa þeim
sem mest þurftu á henni að halda.
Börnunum þínum komst þú til
manns og bera þau þér gott vitni.
Seinna á lífsleiðinni hittir þú gamlan
æskufélaga og sást ljósið eins og þið
mæðgur segið þegar einhver finnur
sér góðan ástvin. Þú og Leifur gift-
ust og ég var svo lánsöm að kynnast
ykkur sem hjónum og finna hlýhug-
inn og virðinguna sem þið báruð
hvort til annars. Þú tókst vel á móti
mér, talaðir fallega til mín og sakn-
aðir mín ef ég kom ekki með Lauga
að heimsækja þig.
Hulda Reynhlíð
Jörundsdóttir
✝ Petrea GuðnýKonráðsdóttir
ljósmóðir fæddist á
Böðvarshólum í
Vestur-Húnavatns-
sýslu 5. janúar 1931.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 29. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Konráð Sig-
urðsson búfræð-
ingur og bóndi á
Böðvarshólum, f.
18.2. 1890, d. 7.12.
1971 og kona hans Ingveldur Pét-
ursdóttir ljósmóðir og húsmóðir
ættuð frá Selskerjum í Breiðafirði,
f. 11.8. 1890, d. 23.4. 1969. Systkini
Petreu eru: Torfi, f. 26.8. 1916, d.
10.12. 1988; Sigríður, f. 12.3. 1920
Rós, f. 1989, Snædís, f. 1991 og Val-
ur, f. 1999; 3) Svandís, f. 10.6. 1965,
maki Sigurjón Már, f. 27.10. 1963,
þeirra börn eru Tryggvi Már, f.
1993, Sigurveig Unnur, f. 1995 og
Guðný Erla, f. 2001; 4) Tryggvi
Pétur, f. 19.12. 1970; 5) Ingveldur,
f. 21.9. 1972, maki Sigmundur, f.
21.6. 1968, þeirra börn eru Petrea
Kaðlín, f. 1994 og Björn, f. 2001.
Fyrir átti Petrea dótturina Berg-
lindi Bendtsen, f. 4.4. 1951, maki
Hörður Héðinsson, f. 16.1. 1951.
Þeirra synir eru Gylfi, f. 1974,
Bendt, f. 1980 og Brynjar, f. 1983.
Petrea ólst upp á Böðvarshólum
í Vestur-Húnavatnssýslu. Hún
stundaði nám við héraðsskólann að
Reykjum á árunum 1947-48 og
nam ljósmóðurfræðin við Ljós-
mæðraskóla Íslands á árunum
1952-1953. Hún flutti til Akureyrar
árið 1955 og starfaði þar sem ljós-
móðir við Fjórðungssjúkrahúsið á
Akureyri á árunum 1955-1961 og
1977-1997.
Útför Petreu fer fram frá Akur-
eyrarkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
og Þorbjörg, f. 7.9.
1924.
Petrea giftist hinn
27.10. 1961 Tryggva
Helgasyni flugmanni,
f. 7.4. 1932. Þau
skildu. Foreldrar
hans voru Helgi
Tryggvason, f. 9.3.
1891, d. 14.11. 1986
og Kristín Jóhanns-
dóttir, f. 1.5. 1894, d.
15.10. 1959. Börn Pet-
reu og Tryggva eru:
1) Helgi, f. 22.2. 1962,
maki Janice, f. 30.11.
1961, þeirra börn eru Justin Mich-
ael, f. 1987, Ryan Mathew, f. 1989,
Logan Mary, f. 1991 og Cameron
Makay, f. 1994; 2) Guðlaug Inga, f.
24.10. 1963, maki Valur Fannar, f.
17.11. 1958, þeirra börn eru Linda
Elsku Peta mín.
Núna ætla ég að kveðja þig með
nokkrum orðum. Þú varst alltaf
stærst þegar á reyndi og áttir við al-
varleg veikindi að stríða langan tíma
en náðir að kveðja okkur systurnar
rétt áður en yfir lauk. Ég segi að-
eins þetta, manst þú þegar við fór-
um í berjamó og þú fórst ekki um
stórt svæði en varst fljót að fylla
ílátið þegar ég fann lítil ber og var
með lítið? Takk fyrir allar góðu
minningarnar með þér.
Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér,
– hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur hár,
minn sáttmáli við Guð um þúsund ár.
Hvað jafnast á við andardráttinn þinn?
Hve öll sú gleði’ er fyrr naut hugur minn
er orðin hljómlaus utangátta’ og tóm
hjá undrinu að heyra þennan róm.
(Halldór Kiljan Laxness)
Hvíl í friði.
Þín systir,
Þorbjörg.
Það er svo erfitt að setjast niður
og skrifa kveðjuorð til nákominna
ættingja. Þá skilur maður fyrir al-
vöru að enginn lifir að eilífu og hve-
nær sem er getur komið að kveðju-
stund. Dauðinn er alltaf högg og það
skynjar maður best þegar einhver
sem er manni nákominn hverfur
sjónum okkar.
Að missa foreldri er eins og að
hluti af manni sjálfum hverfi eða
einhver tenging við upprunann rofni
sem ekki verður sett saman aftur og
ekkert eða enginn kemur í staðinn
fyrir. Þannig veit ég að börnunum
þínum líður núna, mín kæra frænka.
Tómleikinn er svo áþreifanlegur og
endanlegur. Samt vitum við öll að
engu er hægt að breyta þegar bann-
vænir sjúkdómar herja á okkur.
Með þá er, eins og ellina, ekki
spurning um hvort heldur hvenær
kallið kemur.
Þú varst tíður gestur á mínu
bernskuheimili og mér fannst alltaf
ákveðinn töffarabragur yfir þér.
Létt í spori, alltaf grönn og flott
klædd með gyllta armbandið sem
var öðruvísi en öll önnur armbönd.
Já, það var ekki hægt að sjá að þú
værir sveitakona úr Vesturhópinu.
Svo kom að því að ég átti að fara
á sundnámskeið á Akureyri og þá
var ég send til þín í Álfabyggð 4. Ég
man ekki hvað lengi en ég man eftir
sunnudagsbíltúrunum á Bronconum
austur fyrir Vaðlaheiðina. Það voru
skemmtilegar ferðir. Ógleymanleg
líka var ferð okkar með annarri
systurdóttur þinni á skemmtistað í
Reykjavík u.þ.b.15 árum síðar. Þá
varstu svo óheppin að þegar þú
komst í húsið sem þú ætlaðir að
gista í varstu lyklalaus og húsráð-
andinn ókominn heim en þú gerðir
þér lítið fyrir og skreiðst inn um
kjallaraglugga. Geri aðrir betur hátt
á fimmtugsaldri.
Mörgum árum síðar heimsótti ég
þig í Hjallalundinn og við fórum
saman í bíltúr austur á Húsavík og
inn í Fnjóskadal. Þá man ég hvað þú
bjóst til dásamlega fituhreinsaða
kjötsúpu og gekkst úr rúmi fyrir
gestina.
Þó heilsubrestur okkar beggja
hafi valdið því að samverustundun-
um hefur fækkað s.l. ár þá eru
kynnin okkar gömul og traust og
gleymast ekki.Þú varst dugleg að
koma austur þegar þú varst í bæn-
um og vil ég þakka þér það.
Núna þegar haustar meir og meir
og þinni baráttu við vágestinn mikla
er lokið finnst mér ljóðið Haust eftir
Gunnhildi Sigurjónsdóttur eiga vel
við:
Þegar jörðin
andar djúpt
og breiðir mjúklega
yfir sig gullin laufin
þá er svo gott
að finna kyrrð
eftir óróa og skjannabirtu
sumarsins
að anda með jörðinni
og hvílast í rökkrinu gyllta
Hvíl þú í friði, kæra frænka, og
samúðarkveðjur til allra sem nú
eiga um sárt að binda.
Þín systurdóttir,
Birna.
Nú þegar Petra Konráðsdóttir
hefur lokað lífsbók sinni, þá stöldr-
um við hinar við og lítum yfir farinn
veg og hartnær hálfrar aldar vin-
áttu og samstarf. Um 1960 voru
ekki margar ljósmæður að störfum
á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri; Ingibjörg, Margrét, Petra og
Guðríður, og Ása í afleysingum. Ein
starfsstúlka var hálfan sólarhring-
inn. Annríki var oft mikið, konur
fæddu og fengu ekki fótaferð fyrr
en á fjórða degi og heimferð á ní-
unda degi. Alla þjónustu fengu þær
í rúmið og börnin voru pössuð
frammi milli gjafa. Það gefur auga-
leið að oft var mikið álag á ljós-
mæðrum og kannski ekki að undra
að við vorum kallaðar gömlu brýnin
af læknunum. Og þegar kandídatar
komu til sögunnar voru þeir varaðir
við okkur, þeir skyldu taka tillit til
þess sem við segðum, annað kæm-
ust þeir ekki upp með. Ekki vitum
við hvort margir aðstoðarlæknar fá
þessa viðvörun við ljósmæðrum í
dag.
Þetta voru góð ár og skemmtileg.
Þá var FSA minna samfélag, allir
þekktu alla og gátum við leitað ráða
hjá hvaða lækni sem var, ef með
þurfti. Þá voru Guðmundur Karl og
Bjarni Rafnar aðalsprauturnar á
deildinni. Guðmundur Karl átti það
til að grípa utan um okkur og dansa
nokkur spor, eða læðast aftan að
okkur og gera okkur bilt við. Það er
leitt að unga fólkið í dag hafi ekki
kynnst þeim anda sem þá ríkti.
Petra átti sinn þátt í þessu góða
andrúmslofti, hún hafði gott auga
fyrir spaugilegum athugasemdum
og orðavali og átti gjarnan auðvelt
með að hlæja að sjálfri sér. Það er
eiginleiki sem er ekki öllum gefinn.
Petra var eins og við hinar hrifn-
ust af þeim börnum sem hún tók
sjálf á móti. Oft þegar hún sat með
einhverja „grenjuskjóðuna“ í fang-
inu og hún þagnaði, þá datt upp úr
Petru: „Þú ert nú sætur þegar þú
þegir.“
Petra las mikið og var næm á ís-
lenskt mál, einnig hafði hún gaman
af tónlist, einkum þó rokki og þess
háttar.
Árið 1961 giftist Petra Tryggva
Helgasyni flugmanni og eignuðust
þau fimm börn.
Þrjú þeirra eru búsett í Ameríku,
þau Helgi, Guðlaug og Tryggvi,
Svandís býr á Álftanesi og Ingveld-
ur á Akureyri. Öll eru þau búin að
koma sér vel fyrir í lífinu.
Árið 1995 eignaðist Ingveldur
dótturina Petreu Kaðlín sem var
ömmu sinni ómetanlegur gleðigjafi
og náðu þær nöfnur alveg einstöku
sambandi. Barnabörnin eru alls 12.
Ekki voru nema rúmir fjórir mán-
uðir frá því að Petra greindist með
krabbamein þar til yfir lauk. Af ein-
stöku æðruleysi ákvað hún að þiggja
ekki meðferð, taldi heilsu sína að
öðru leyti ekki nógi sterka til að þola
það. Þar sem við vitum að okkar
góða vinkona kærði sig ekkert um
neitt væl látum við hér staðar numið
og segjum aðeins vertu blessuð og
sæl.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
„Gömlu brýnin“ Freydís,
Guðríður, Heba, Inga, Ingi-
björg, Margrét, Nína og Svana.
Ég var ekki gömul er ég kynntist
Petru. Sennilega 2ja-3ja ára eða um
leið og ég gat staulast hjálparlaust í
heimsókn í næsta hús. Í Álfabyggð-
inni bjuggum við hlið við hlið í 13 ár.
Og ég held að í þessi 13 ár hafi ég
komið inn á hennar heimili nánast
hvern dag. Ég var svo heppin að
Svandís dóttir hennar var bara ári
eldri en ég og urðum við strax bestu
vinkonur. Alla tíð tók Petra vel á
móti mér, leyfði mér að borða, gista
og jafnvel fara í bað ef svo bar und-
ir. Það var oft fjör á heimilinu, enda
börnin hennar fimm og fannst henni
greinilega ekkert tiltökumál þó eitt
bættist við.
Petra var lærð ljósmóðir og vann
hún við það alla tíð. Ekki veit ég
Petrea Guðný
Konráðsdóttir