Morgunblaðið - 09.11.2007, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 9. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
Atvinnuauglýsingar 569 1100
✝ Erlingur Bert-elsson fæddist í
Reykjavík 27. maí
1937. Hann varð
bráðkvaddur á
heimili sínu 29. októ-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Bertel Erl-
ingsson, f. 10. febr-
úar 1911, d. 17. maí
1997, og Sólborg
Ingibjörg Þorláks-
dóttir, f. 7. október
1912, d. 7. apríl
1990. Systir Erlings
er Sigríður, gift Jóni Friðþjófssyni
og eru þau búsett í Kanada.
Erlingur kvæntist 16. sept-
ember 1974 Mörgu Thome, f. í
Wadern í Þýskalandi 17. júlí 1942.
Foreldrar hennar voru Alois og
Katharina Thome. Dóttir Erlings
og Mörgu er Katrín, f. 24. sept-
ember 1978, sambýlismaður Krist-
ján Freyr Einarsson, f. 3. sept-
ember 1979. Sonur þeirra er
Erlingur Snær, f. 26. október síð-
astliðinn.
Erlingur ólst upp í foreldra-
húsum í Reykjavík. Eftir stúdents-
próf frá Menntaskólanum í
Reykjavík 1958 nam
hann lögfræði við
Háskóla Íslands og
lauk þar prófi 1967.
Sama ár varð hann
héraðsdóms-
lögmaður og starf-
aði á lögfræðiskrif-
stofu Baldvins
Jónssonar og á eigin
stofu til 1974. Hann
vann síðan sem lög-
fræðingur í Mennta-
málaráðuneytinu til
ársins 2000. Á þess-
um árum stundaði
hann nokkrum sinnum nám við er-
lenda háskóla, einkum í alþjóða-
rétti og þýsku. Að lokinni starfs-
ævi stundaði hann nám í þýsku til
Diploma- og BA-prófs við Háskóla
Íslands. Hann var alla tíð mjög
áhugasamur um þýska menningu
og sögu og stundaði um tíma nám í
þeim fræðum við háskólann í Tüb-
ingen. Hann studdi með ýmsum
hætti framgang háskólanáms í
hjúkrunarfræði, sem var stofnsett
á árinu 1973 við Háskóla Íslands.
Erlingi verður sungin sálumessa
í Kristskirkju í Landakoti í dag og
hefst hún klukkan 13.
Elsku besti pabbi. Það er fátt sem
er jafn óréttlátt og að vera neyddur til
að kveðja einhvern sem hefur viljað
manni vel alla daga frá því að maður
man eftir sér. Þú varst orðinn 41 árs
þegar ég fæddist og ég er eina barnið
þitt. Í grunninn skiptir það ekki meg-
inmáli, heldur það hvernig manneskja
þú varst sem gast gefið mér svona
mikið. Það er ekki svo langt síðan ég
hringdi í þig og bað þig að koma með
okkur Kristjáni á Vegamót að borða
humarpizzu og við sögðum þér að þú
værir að verða afi. Síðan hefur fjöl-
skyldan hlakkað til fyrsta barnsins og
barnabarnsins. En einhverra hluta
vegna máttir þú ekki vera afi Erlings
Snæs nema rúmlega tvo sólarhringa.
Ég sætti mig aldrei við það en er samt
ánægð með það að þú hittir hann
tvisvar og komst við kollinn á honum.
Þú sem hafðir svo gaman af börnum
og sérstaklega honum Darra í seinni
tíð. Þér var ekki sama um neitt né
neinn sem tengdist mér, spurðir mjög
oft frétta af hinum og þessum vinum
mínum, skutlaðir mér alltaf ef mig
vantaði far eitthvert, gafst mér aur ef
ég var blönk, þú keyptir alltaf litlar
sætar gjafir og jólagjafir handa öllum
þegar þú fórst til útlanda, að
ógleymdu Lindt konfekti. Þú fórst
með bílinn okkar á verkstæði, lánaðir
mér ritföng fyrir skólann, hjálpaðir
mér við tvenn íbúðakaup og flutninga,
skattframtöl og fórst meira að segja
með dósir fyrir mig næstum þrítuga
manneskjuna. „Þú veist ég geri allt
fyrir þig sem ég get,“ sagðirðu og það
var algjörlega skrifað í stein. Ég á
fullt af góðum minningum um þig
gegnum árin, t.d. þegar þú heimsóttir
mig í Barcelona og við fórum oftast á
sama staðinn út að borða önd og lax-
apaté sem þér fannst svívirðilega
gott. Þú kunnir að meta ýmis lífsins
gæði, og á ferðalagi ykkar mömmu í
haust í Oxford fékkstu þér oft önd og í
Litháen sagðist þú oft hafa setið í sól-
inni með gott rauðvín sem var svo
ódýrt þar og naust þess í botn. Gott
súkkulaði kunnirðu vel að meta og
borðaðir það frekar hratt til að fá
minna samviskubit yfir því að hafa
borðað það, því hjartasjúklingar eiga
ekki að borða súkkulaði. Þú varst með
þeim allra fyndnustu mönnum sem ég
hef hitt, mjög orðheppinn oft á tíðum
og ég hef oft bloggað um einhverja
snilld sem þú sagðir. Þú hlóst hátt og
mjög smitandi og við höfum oft sung-
ið saman hástöfum alls konar lög við
matarborðið. Það voru góðir tímar
þegar þú varst í þýskunáminu, þá vor-
um við oft á Bókhlöðunni á sama tíma
og gátum fengið okkur kaffi þar. Þú
naust þín best í góðum hópi fólks, í
veiði eða í útlöndum, hvort sem það
var í Þýskalandi eða annars staðar.
Þér fannst ekki leiðinlegt að kaupa
þér fín föt, bækur og gjafir, ræða við
alls konar fólk, líka á þýsku, og kynna
þér sögu þeirra staða sem þú heim-
sóttir, enda mikill áhugamaður um
sögu. Það er frábært að þú hélst
veislu á sjötugsafmælinu þínu í maí.
Ég veit að þið, amma og afi, fylgist
með Erlingi litla og ég segi honum frá
þér.
Já, þannig endar lífsins sólskinssaga.
Vort sumar stendur aðeins fáa daga.
En kannske á upprisunnar mikla morgni
við mætumst öll á nýju götuhorni.
(Tómas Guðmundsson)
Takk fyrir allt pabbi, þín
Katrín.
Undanfarin tæp tvö ár hef ég verið
þeirrar lukku aðnjótandi að vera boð-
ið reglulega í sunnudagsmat í hádeg-
inu á Unnarbrautina til elskulegra
tengdaforeldra minna, Mörgu og Er-
lings. Sú var tíðin sem ég kveið fyrir
sunnudögum, þá var helgin uppurin
og allt gamanið kárnað. En því fór
fjarri hjá tengdaforeldrum mínum á
Unnarbrautinni, þá var á borðum
þriggja rétta veisla og heimilislegt
andrúmsloft eins og það gerist best
réði ríkjum. Þá var hann Erlingur
tengdafaðir minn í essinu sínu, sem
endranær. Hann bauð mér ætíð hjart-
anlega velkominn, stundum með hvít-
vínsglasi, þýsku hvítvíni þá að sjálf-
sögðu, eða ef til vill með hollenskum
bjór sem hann af alúð veitti eins og
honum var von og vísa. Sérstaklega
gladdist hann þegar
sonur minn hann Darri var með í
för en hans biðu jafnvel enn hlýrri
móttökur.
Í samskiptum þeirra á milli kom
svo glögglega í ljós hversu gott hjarta
hann Erlingur hafði að geyma. Frá
fyrsta degi sem sonur minn tók að
venja komur sínar á Unnarbrautina
tók hann Erlingur honum með opnum
örmum og hlýjum huga. Þá blómstr-
aði afinn í honum sem sagði sögur,
keypti pakka í útlöndum, og talaði
tungum í sólstofunni í draumaleikn-
um góða. Þá var lófa brugðið fyrir
augu og upp spunnar heilmiklar frá-
sagnir úr draumaheimum af einskær-
um frumleika við uppsperrt eyru við-
staddra. Þetta voru dýrmætar
stundir á Unnarbrautinni og er ég
fullur af þakklæti þegar ég hugsa til
allrar
þeirrar hlýju sem hann sýndi mér
og syni mínum á þessu góðu sunnu-
dögum sem og öðrum dögum vikunn-
ar.
Það var mér og Katrínu því mikið
gleðiefni að tilkynna honum Erlingi
nú í byrjun ársins að hann ætti von á
barnabarni í byrjun vetrar. Gleðin og
eftirvæntingin leyndu sér ekki og
voru það góðir tímar sem fylgdu í kjöl-
farið. Mér finnst gott að hugsa til þess
á þessari stundu hversu viðburðarík-
ur og ánægjulegur þessi tími var fyrir
Erling. Sjötugsafmælisveislan, Nor-
egsferðin, heimsóknir ættingja til
landsins með tilheyrandi ferðalögum
um landið og nú síðast ferðin til Lithá-
en með tilheyrandi ferðasögum og
pökkum. Sérstaklega þykja mér
ánægjulegar og dýrmætar minningar
frá dvöl okkar fjölskyldunnar í
Brekkuskógi í sumar í blíðskapar-
veðri. Föstudaginn 26. október síðast-
liðinn varð Erlingur svo afi þegar son-
ur okkar Katrínar fæddist í þennan
heim, afa sínum til mikillar gleði.
Tveimur dögum síðar áttum við fjöl-
skyldan svo saman síðasta sunnudag-
inn með Erlingi, það var að vonum
kátt á hjalla og lífsgleðin geislaði af
honum Erlingi sem endranær.
Morguninn eftir, eins og þruma úr
heiðskíru lofti, var hann tekinn frá
okkur. Eftir sat sorgin og kaldur en
jafnframt friðsæll snjórinn sem
kyngdi niður fyrir utan gluggann á
Unnarbrautinni. Sama dag gáfum við
Katrín stráknum okkar nafnið Erling-
ur Snær. Gleði, sorg og þakklæti er
það sem hefur fléttað saman tilveruna
síðan þá. Ég vil að lokum senda mínar
einlægustu samúðarkveðjur til allra
vina og ættingja tengdaföður míns,
blessuð sé minning hans.
Kristján Freyr Einarsson.
Erlingur Bertelsson
 Fleiri minningargreinar um Er-
ling Bertelsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
MINNINGAR