Morgunblaðið - 11.12.2007, Side 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 11. DESEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ingibjörg Þor-steinsdóttir
fæddist í Götu í Vet-
leifsholtshverfi í
Ásahreppi 2. októ-
ber 1925. Hún lést á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði 26. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þorsteinn
Tyrfingsson, f. í
Eystri-Tungu, V-
Landeyjahreppi 28.
apríl 1891, d. 22.
október 1973, og
Guðbjörg Bjarnadóttir, f. í Ási í
Ásahreppi 28. september 1886, d.
27. nóvember 1970. Fósturmóðir
Ingibjargar var Guðrún Páls-
dóttir, f. á Reynifelli á Rang-
árvöllum 28. júní 1891, d. 7. maí
1988. Eftirlifandi systkini Ingi-
bjargar eru Þórhildur Svava, Guð-
rún Sigríður, Þórdís Inga, Þóra og
Anna. Látin eru Kristinn, Guð-
björg Bjarney, Þórhildur, Steinn,
Bjarnhéðinn, Tyrfingur Ármann,
Sigurður, Aðalheiður, Guðbjörn
Ingi, andvana fæddur bróðir og
Pálína Salvör. Ingibjörg ólst upp í
Þykkvabæ og í Rifshalakoti í Vet-
leifsholtshverfi. Átján ára gömul
1992. 3) Eygló, f. 1949, var gift
Bjarna Jóhannessyni flugvirkja, f.
1947, d. 1983, börn þeirra eru a)
Guðbjörg, f. 1971, gift Þorvaldi
Daníelssyni, f. 1970, börn þeirra
eru Bjarni Daníel, f. 1997, og Jana
Björg, f. 2002, b) Einar, f. 1974,
kvæntur Kristínu Konráðsdóttur,
f. 1975, börn þeirra eru Áróra
Ósk, f. 1997, Arnar Bjarni, f. 2001,
og Helena Ósk, f. 2003, c) Arnar, f.
1978, sambýliskona Berta Jans-
dóttir, f. 1979, dóttir þeirra er
Guðrún Jana, f. 2004, og d) Ingi-
björg Bjarney, f. 1983, sambýlis-
maður Kristinn Þór Guðmunds-
son, f. 1983, dóttir þeirra er Sara
Sif, f. 2007. Sambýlismaður Eygló-
ar er Haukur Reynisson og dóttir
þeirra er Eva, f. 1989. 4) Bára, f.
1955, gift Gunnari Bjarnasyni, f.
1954, börn þeirra eru: a) Bjarni, f.
1980, sambýliskona Helga R. Þor-
steinsdóttir, f. 1982, b) Andri, f.
1984, sambýliskona Heiðbjört Vig-
fúsdóttir, f. 1984, c) Björk, f. 1986,
og d) Arna, f. 1986. 5) Erlendur
Steinar, f. 1961. 6) Haraldur, f.
1965, sambýliskona Gerður Krist-
jánsdóttir, f. 1962, börn þeirra eru
Steinar, f. 1988, og Thelma, f.
1993. 7) Jóhanna, f. 1967, gift Ár-
sæli Ársælssyni, f. 1965, börn
þeirra eru Ársæll Einar, f. 1989,
Rúna Björg, f. 1995, og Fannar, f.
2001.
Útför Ingibjargar fer fram frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
fór hún í Héraðsskól-
ann á Laugarvatni og
í beinu framhaldi í
Húsmæðraskólann á
Laugarvatni.
Ingibjörg giftist
24. maí 1945 Einari
Sigurði Erlendssyni
bifreiðastjóra, f. á
Giljum í Hvolhreppi
22. október 1915, d.
26. október 1995.
Börn þeirra eru: 1)
Hinrik, f. 1945,
kvæntur Helgu H.
Magnúsdóttur, f.
1948, börn þeirra eru: a) Heiðar, f.
1968, sambýliskona Gréta H. Grét-
arsdóttir, f. 1969, börn þeirra eru
Sæbjörg, f. 1986, Grétar Þór, f.
1993, og Hinrik Hugi, f. 2004, b)
Hjörtur, f. 1977, sambýliskona
Ragnheiður Eggertsdóttir, f.
1976, dóttir þeirra er Petra, f.
2001, og c) Hafdís Inga, f. 1981,
dóttir hennar og Ólafs Thor-
arensen, f. 1976, er Birta Laufey,
f. 2004. 2) Grétar, f. 1947, kvæntur
Guðnýju Stefánsdóttur, f. 1956,
börn þeirra eru a) Edda Sóley, f.
1979, sambýlismaður Heiðar Pét-
ursson, f. 1980, b) Árni, f. 1982, c)
Hildur, f. 1988, og d) Ingi Björn, f.
Elsku mamma, hvað lífið verður
tómlegt án þín. Við söknum þín og
sunnudagana góðu, en vitum að þér
líður vel núna umvafin ástvinum
sem farnir voru á undan þér.
Komið er að kveðjustund og
finnst okkur þetta ljóð segja meira
en mörg orð um ljúfa og góða móð-
ur.
Ó, mamma mín, nú leiðir skilja að sinni,
og sorgartárin falla mér á kinn,
en hlýjan mild af heitri ástúð þinni,
hún mýkir harm og sefar söknuðinn.
Í mínum huga mynd þín skærast ljómar,
og minningin í sálu fegurst ómar.
Þú móðir kær, þér aldrei skal ég gleyma,
þinn andi fylgir mér á lífsins strönd.
Ég vil í hjarta heilræðin þín geyma
og halda fast í drottins styrku hönd.
Með huga klökkum kveð ég góða móður.
Ó, móðir mín, þú lífs míns stærsti sjóður.
(Árni Gunnlaugsson)
Blessuð sé minning þín,
Hinrik, Grétar, Eygló, Bára,
Erlendur, Haraldur og Jó-
hanna.
Það var greinilegt að Inga
tengdamóðir mín vissi hvað var í
vændum þegar ég kvaddi hana á
Hrafnistu laugardaginn 24. nóvem-
ber sl. Þéttingsfast hélt hún bros-
andi um hendur mínar og þakkaði
mér fyrir allt. Það var ekki auðvelt
að fara til útlanda morguninn eftir.
Hún var svo falleg og það hvíldi yf-
ir henni mikill friður og ró. Á milli
orðanna horfði hún á eitthvað sem
ég ekki sá. Þetta var mér dýrmæt
stund, orð hennar, mjúkt en þétt
handtakið og væntumþykjuna
geymi ég í hjarta mínu. Það var
miklu frekar mitt að þakka henni
fyrir allt. Hún var alltaf til staðar
fyrir okkur Hinna, börnin okkar og
barnabörnin.
Ég hitti Ingu fyrst á Háaleit-
isbrautinni. Þar mætti mér hlýtt
viðmót og ég var samstundis boðin
velkomin. Frá fyrstu jólum eftir að
Heiðar fæddist skapaðist sú hefð að
halda aðfangadagskvöld á Háó.
Eftir að Inga veiktist kom hún á
Blómvanginn til okkar. Í ár hefðu
aðfangadagskvöldin orðið fjörutíu
talsins og mikið verður tómlegt án
Ingu. Hennar er sárt saknað en við
vitum að þau verða bæði hjá okkur
Inga og Einar, allavega verða auka-
svínakótelettur „à la Inga“. Eins
gott að steikingin heppnist í ár.
Inga var mikil húsmóðir og kunni
best við sig heima. Hún var ekki
mikið fyrir að fara út en vildi fá
börnin sín í heimsókn með krakk-
ana og alltaf á sunnudögum var far-
ið í kaffi á Háó, eða öllu heldur
hlaðborð því kökurnar flæddu yfir
borðstofuborðið. Þá var horft á
Húsið á sléttunni og oft tekið í spil
meðan krakkarnir horfðu á Stund-
ina okkar.
Inga var mikil hannyrðakona,
prjónaði, heklaði og saumaði út.
Eftir hana liggja mörg meistara-
verkin, sérstaklega þau sem hún
saumaði síðustu árin. Það er ekki
að sjá á handbragðinu að hún hefði
ekki fullt vald á höndunum, enginn
hefði gert þetta betur. Ég held að
allir afkomendur hennar eigi fal-
lega útsaumaðan púða eða mynd
frá henni.
Árið 1988 veiktist Inga og ári síð-
ar kaupa þau Einar hús á Nausta-
hleininni og fá svo inni á Hrafnistu
um ári eftir að Einar veikist. Inga
hefur síðan búið á deild 4 B. Hún
talaði sífellt um hve gott væri að
búa þar og að starfsfólkið væri svo
gott við sig, þökk sé þeim. Eftir að
Einar dó 1995 var sunnudagshefðin
tekin upp aftur, Inga fór í heim-
sókn til barna sinna alla sunnu-
daga. Á meðan mamma var á lífi
sátu þær tvær oftast í eldhúsinu þá
daga sem Inga var hér hjá okkur,
spiluðu, drukku kaffi og reyktu,
eins ólíkar og þær voru. Það var
ekki annað að sjá og heyra en að
þær skemmtu sér vel, hvort eitt-
hvað var svindlað eða hvor veiddi
fleiri slagina skal hér ósagt látið.
Ég sagði oft að ef ég hengdi læri í
ljósið fyrir ofan borðið slyppi ég við
að kaupa hangikjötið fyrir jólin,
þær sæju um reykinguna.
Inga kvartaði aldrei, alltaf leið
henni vel er að var spurt, hún átti
góð börn og var lánsöm að búa á
Hrafnistu. Þrátt fyrir að vera róleg
að eðlisfari hafði hún sitt skap og
vissi hvað hún vildi. Hún vildi hafa
reglu á hlutunum, var mjög vana-
föst og líkaði ekki ef breyta átti
daglegum venjum. Sunnudags-
heimsóknirnar til barnanna voru
henni dýrmætar og það að geta ekki
farið í eina slíka sunnudaginn áður
en hún kvaddi var henni örugglega
erfitt.
Ég vil þakka tengdamóður minni
samfylgdina, nú er hún laus við
sársauka og kvalir. Minningin um
góða móður, tengdamóður, ömmu
og langömmu lifir í hjörtum okkar.
Blessuð sé minning Ingibjargar
Þorsteinsdóttur.
Helga.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku amma. Mikið er tómlegt að
hugsa til þess að við sjáum þig ekki
framar. Þegar við lítum til baka þá
koma ótrúlega margar góðar minn-
ingar upp í hugann.
Við sem eldri erum munum vel
eftir þér bakandi og búandi til mat í
eldhúsinu á Háaleitisbrautinni, enda
alltaf til kökur og ekki var slæmt að
fá væna ömmusneið. Jólin á Háaleit-
isbraut voru einstök þar sem þú
snerist í kringum fólkið þitt og sett-
ist síðust að borðinu ef þú gafst þér
þá tíma til þess. Síðan var alltaf
spilað og drukkið heitt súkkulaði
um kvöldið.
Hjá okkur sem eldri erum eru
ferðirnar í Svignaskarð líka eftir-
minnilegar. Þar var gjarnan tekið í
spil, hlegið og borðað og fannst okk-
ur ómissandi að hafa ykkur afa með
í fríunum okkar. Ef sólin skein á
okkur var ekki útilokað að þú værir
komin með Stefaníubringu í lok
dags.
Sunnudagarnir á Breiðvangnum
voru notalegar samverustundir þar
sem við systkinin komum saman og
nutum dagsins með þér við spila-
mennsku og spjall. Eins var hefð
fyrir að þú værir með okkur á
Breiðvangnum á gamlárskvöld og
fagnaðir nýju ári með okkur. Þú
kipptir þér ekki upp við það þótt
krakkarnir væru með ærslagang og
sagðir alltaf að þér þætti svo gaman
að heyra í börnum.
Amma. Það er leitun að öðrum
eins dugnaði og þrautseigju og þú
bjóst yfir. Hannyrðirnar þínar eru
lifandi dæmi um það. Við munum
alltaf passa vel upp á púðana og
myndirnar sem þú saumaðir og
gafst okkur. Þetta mun alltaf minna
okkur á þig. Hannyrðirnar þínar
eru líka áþreifanleg staðfesting um
þá ást og umhyggju sem þú barst til
þinna nánustu.
Elsku amma okkar. Þú verður
okkur alltaf í huga og hjarta því
hvert sem við lítum eru góðar minn-
ingar. Við minnumst góðmennsku
þinnar, jákvæðni, dugnaðar, æðru-
leysis og þrjósku. Við munum reyna
að taka þig til eftirbreytni því þótt
við hefðum ekki nema lítið brot af
skapferli þínu værum við vel sett.
Elsku amma. Við munum sakna
þín en erum sannfærð um að þér líð-
ur vel núna. Við erum viss um að afi
og pabbi hafa tekið á móti þér og þá
hafa orðið fagnaðarfundir.
Við kveðjum þig með bæn sem
mamma kenndi okkur og hún lærði
af þér:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Guðbjörg, Einar, Arnar,
Ingibjörg Bjarney, Eva
og fjölskyldur.
Elsku yndislega amma er farin
frá okkur og eftir sitjum við sár og
aum en samt sátt.
Hún amma var algjör hetja, ann-
að eins hörkutól höldum við að sé
erfitt að finna. Sama hvað gekk á
eða hvað hún var kvalin, aldrei
heyrðist hún kvarta. Alltaf hafði
hún það mjög fínt og að hún gæti
ekki kvartað er einhver spurði.
Minningarnar eru svo margar og
hlýja okkar hjörtum á dögum sem
þessum. Alltaf þegar við komum til
afa og ömmu á Háó var glatt á
Hjalla. Amma bauð upp á hlaðborð
af hinum ýmsu gerðum af kökum og
góðgæti, svo fengum við kaffi eða
sódastream með. Amma var ótrú-
lega dugleg að baka og elda mat og
maður kom alltaf pakksaddur heim
eftir góðan dag hjá ömmu og afa.
Amma var með fótasár og notaði lít-
inn koll sem hún tyllti hnénu á með-
an hún bakaði, prjónaði eða sinnti
sínum helstu verkum. Iðulega komu
amma og afi í heimsókn til okkar á
Blómvanginn, þá vorum við systk-
inin alltaf ógurlega spennt. Ekki
nóg með það að amma og afi væru
að koma, heldur fengum við alltaf
prinspóló og kók í flösku frá þeim.
Jólunum höfum við alltaf eytt
með ömmu, fyrst var það á Háó með
allri fjölskyldunni. Okkur er enn
minnisstætt hvað þar var yndislegt
að vera, allar kræsingarnar og húll-
umhæið. Svo síðustu árin, eftir að
amma og afi veiktust, hefur amma
verið hjá okkur á jólunum hér á
Blómvanginum. Jólin næstu árin
eiga eftir að vera skrítin, engin
amma til að spila við eða spjalla við.
Fimmta hvern sunnudag kom
amma, borðaði og eyddi deginum
með okkur. Þegar amma Laufey var
á lífi sátu þær tímunum saman inni í
eldhúsi, drukku kaffi, reyktu, spjöll-
uðu og spiluðu. Það var gaman að
fylgjast með þeim spila, amma
Laufey tapaði yfirleitt og var dug-
leg við að kenna ömmu um að hafa
svindlað, amma Inga hló og hló að
hinni ömmunni og allir vissu að
amma Inga myndi nú aldrei nokk-
urn tíman svindla. Í einu skiptin
sem ég held að hún hafi kannski
ekki spilað eftir sinni sannfæringu
var þegar hún spilaði við barna-
börnin, hún leyfði okkur alltaf að
vinna.
Amma sat oft með okkur krökk-
unum og horfði á Tomma og Jenna,
það var eitt af því skemmtilegasta í
sjónvarpinu að hennar mati. Okkur
fannst notalegt að sitja í fanginu á
ömmu og horfa með henni. Hún var
alltaf svo yndisleg við okkur.
Amma var svo falleg bæði að utan
og innan, svo ljúf og góð. Í huga
okkar verður hún alltaf skælbros-
andi og ljómandi af kærleika. Hún
var svo ódauðleg og tilhugsunin um
að sjá ömmu aldrei aftur er okkur
erfið. Okkur langar að þakka þér,
elsku amma, fyrir allt sem þú hefur
gefið okkur. Tilveran á svo sann-
arlega ekki eftir að verða sú sama
þegar þú ert farin. En við vitum þó
að þú ert komin á betri stað, búin að
hitta afa og laus úr viðjum líkam-
ans. Þú vildir fá hvíldina og við
virðum það. Okkur finnst bara gott
að vita að þú fórst út úr þessum
heimi laus við kvalir og fékkst hægt
andlát.
Við kveðjum þig, elsku amma,
þangað til að við sjáumst næst. Við
vitum að þú tekur vel á móti okkur
þegar okkar tími kemur að kveðja
þennan heim.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.
(Úr Spámanninum)
Með ást og söknuði kveðja barna-
börnin
Heiðar, Hjörtur og Hafdís Inga.
Ingibjörg
Þorsteinsdóttir
Í mínu lífi stendur amma mín
fyrir allt það sem er gott. Ég
ætla að halda minningu hennar
á lofti með því að vera ávallt
þakklátur fyrir það sem ég hef
og muna að hlutirnir geta alltaf
verið verri.
Ef fleiri væru eins og amma
væri heimurinn betri staður.
Blessuð sé minning ömmu,
Andri Gunnarsson.
Elsku amma.
Við þökkum fyrir allar góðu
samverustundirnar og minn-
ingarnar sem við eigum um þig.
Við kveðjum ömmu Ingu með
einni af uppáhaldsbænum
hennar og biðjum engla Guðs
að gæta hennar.
Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gjörðu svo vel og geymdu mig,
Guð, í skjóli þínu.
(Höf. ók.)
Ársæll Einar, Rúna Björg
og Fannar.
HINSTA KVEÐJA
✝ Garðar Sigurðs-son fæddist í
Reykjavík 27. júní
1937. Hann lést á
heimili sínu 26. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Svava Klara
Hansdóttir, úr
Reykjavík, f. 6. febr-
úar 1914, d. 14.
mars 1977, og Sig-
urður Ó.K. Þor-
bjarnarson frá
Ólafsvík, f. 29. júlí
1913, d. 23. apríl
1988.
Garðar kvæntist árið 1964
Ninnu Leifsdóttur, f. 15 maí 1940.
Sonur þeirra er Leifur, f. 9. apríl
1963. Þau slitu samvistum árið
1968.
Árið1973 kvæntist hann Geir-
þrúði Pálsdóttur. Sonur hennar
er Jón Páll Haraldsson. Þau
skildu 1993.
Garðar nam vélvirkjun við Iðn-
skólann í Reykjavík og nokkrum
árum seinna hélt
hann utan til náms í
Danmörku þar sem
hann lærði vélaiðn-
fræði. 1969 flutti
hann til Ástralíu og
bjó þar frá árinu
1970 með Geirþrúði
og Jóni Páli og
starfaði þar næstu
árin, m.a. við raf-
orkuver og virkj-
anir en flutti til
Noregs árið 1975 og
starfaði þar við
skipasmíðastöð í
Fredrikstad. Eftir fimm ára dvöl í
Noregi héldu þau heim til Íslands.
Þar vann Garðar við ýmis verk-
efni, m.a. hjá Héðni, Iðn-
tæknistofnun Íslands og sem sölu-
maður hjá Sindra hf. Á tímabili
stundaði Garðar eigin atvinnu-
rekstur en síðustu árin starfaði
hann hjá Hafrannsóknastofnun.
Útför Garðars verður gerð frá
Fossvogskapellu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði –
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgrímur Pétursson.)
Með þessum sálmi eftir Hallgrím
Pétursson langar okkur til að kveðja
Garðar Sigurðsson vinnufélaga okk-
ar. Hann starfaði hjá Hafrannsókna-
stofnuninni síðustu sjö árin, eða allt
þar til hann veiktist fyrir rúmlega
einu ári. Um leið og við þökkum
Garðari samfylgdina viljum við
senda fjölskyldu hans okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Samstarfsfólk á Hafrann-
sóknastofnuninni.
Garðar
Sigurðsson