Morgunblaðið - 26.01.2008, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. JANÚAR 2008 35
✝ Þórey Jóns-dóttir fæddist í
Ytra-Kálfskinni á
Árskógsströnd 30.
ágúst 1927. Hún lést
á dvalarheimilinu
Dalbæ á Dalvík 21.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jón Einarsson
bóndi í Ytra-
Kálfskinni, f. 12.
okt. 1892, d. 21. nóv
1981 og Rósa El-
ísabet Stefánsdóttir,
f. 12. júlí 1888, d. 2.
feb. 1929. Seinni kona Jóns var Jó-
hanna Margrét Sveinbjarn-
ardóttir, f. 4. des. 1893, d. 16. des
1971. Gekk hún börnum Jóns í
móðurstað. Þórey ólst upp í
stórum systkinahópi í Ytra-
Kálfskinni. Alsystkini Þóreyjar
eru Brynhildur, f. 1916, Gunn-
hildur, f. 1916, d. 2001, Helga og
Brynjar Þór, f. 1991. 2) Jón Stefán
f, 11. apríl 1958. 3) Kolbrún, f. 30.
jan. 1963. 4) Dagmar Kristjáns-
dóttir, f. 7. maí 1967, gift Hall-
grími Hreiðarssyni, f. 1969. Börn
þeirra eru Snorri, f. 1997, Egill f.
1999, og Bragi, f. 2002. 5) Þorvald-
ur Eyfjörð, f. 1. sept. 1971, sam-
býliskona Helena Ragna Frí-
mannsdóttir, f. 1971. Börn þeirra
eru Júlía Ýr, f. 1995, og Kristján, f.
1999. Uppeldissonur Þóreyjar og
Kristjáns er Þorvaldur Baldvins-
son, f. 29. júlí 1940, kvæntur Ingi-
gerði Jónsdóttur, þau eiga 6 börn.
Þórey tók landspróf í Hvera-
gerði 1949 og stundaði nám og
kennslu í Húsmæðraskólanum á
Laugum í Reykjadal á árunum
1950-1952.
Þórey var fyrst og fremst hús-
móðir en einnig starfaði hún við
kennslu og fiskvinnslu. Hún var
einnig mjög virk í félagsmálum og
garðrækt var hennar aðaláhuga-
mál.
Útför Þóreyjar fer fram frá
Stærri-Árskógskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Bergrós, f. 1921, og
Einar, f. 1922, d.
2006, og samfeðra er
Sveinn Elías, f. 1932.
Þórey giftist 22.
júlí 1956 Kristjáni
Þorvaldssyni útgerð-
armanni frá Gils-
bakka, f. 11. feb.
1912, d. 17. maí 1991.
Þau bjuggu alla sína
búskapartíð í Gils-
bakka á Hauganesi.
Börn þeirra eru: 1)
Margrét Soffía, f. 20.
des. 1956, gift Gunn-
ari Jakobssyni, f. 1957. Börn
þeirra eru: a) Haukur Bergmann,
f. 1977, maki Berghildur Ösp Jósa-
vinsdóttir, f. 1978, börn þeirra eru
Mikael Bergmann, f. 2002 og
Klara Bergmann, f. 2005, b)
Sandra Mjöll, f. 1983, maki Jóhann
Ívar Óskarsson, f. 1982, dóttir
þeirra er Rebekka Nótt, f. 2007. c)
Með fáum orðum vil ég minnast
Þóreyjar systur minnar, sem við
systkinin kölluðum Tótu og aðrir
gerðu það einnig á hennar bernsku-
heimili. Nú er lokið áralangri áþján
Alzheimers-sjúkdómsins sem hefur
verið henni og aðstandendum erf-
iður tími. Við Tóta systir vorum
yngst af systkinahópnum og því
fengum við gjarnan að leysa ýmiss
konar verkefni í búskapnum sameig-
inlega. Það kom í hennar hlut að
rogast með mig á bakinu, eða snúast
í kring um fé, sækja hesta og reka
kýr, meðan ég var svo lítill að ég gat
ekki fylgt henni eftir. Öllum á heim-
ilinu voru ætluð margs konar verk-
efni eftir getu og þroska. Linkind og
leti voru ekki liðin. Þá kom sér vel
jafnlyndi hennar, ósérhlífni og
atorka að leysa öll verk af vand-
virkni og trúmennsku. Þessa eigin-
leika tamdi hún sér í öllu sínu lífs-
hlaupi. Hún var ekki að trana sér
fram til metorða, en lagði mörgum
málum lið með hógværð og útsjón-
arsemi í félagsmálastörfum eða á
vettvangi atvinnulífsins. Ung tók
hún þátt í störfun stúkunnar Bald-
ursbrár, seinna í ungmennafélaginu
Reyni, var þar í stjórn um árabil.
Hún fór í framhaldsskólanám í
Hveragerði í tvo vetur og lauk þar
landsprófi, dvaldi þar hjá Binnu
systur. Eftir það fór hún í Hús-
mæðraskólann á Laugum og næsta
vetur þar á eftir var henni falin
kennsla í þeim sama skóla og þar
með hófst hennar kennaraferill, sem
síðar var um margra ára skeið henn-
ar starf við Árskógarskóla.
Tóta var mikið náttúrubarn. Hún
átti létt með að læra, hvort sem var í
skólum landsins eða skóla lífsins.
Hún var ljóðelsk og hafði yndi af
lestri góðra bóka. Á fyrri árum var
minna um dægradvöl en nú er og því
bókalestur kærkominn. Hún kunni
utanbókar vísur og þulur, sem kom
sér vel í veikindum hennar síðustu
árin, þá mundi hún gömlu lögin og
texta betur en margt annað. Hún
var ætíð boðin og búin fyrir hin
ýmsu félög sem störfuðu hér í sveit
svo sem kvenfélag, ungmennafélag,
slysavarnafélag, ungmennafélag og
skógræktarfélag. Hún var í sókn-
arnefnd kirkjunnar um skeið. Hún
lærði snemma að fara vel með það
litla sem hún hafði úr að spila, gerði
litlar kröfur til sjálfs sín, kunni betur
að láta aðra njóta þess sem hún gat
látið í té. Kunni vel til hannyrða og
prjónaði og saumaði á sína fjöl-
skyldu. Hún undi sér löngum við
ræktun blóma og gagnjurta fyrir
heimilið. Mættu margir læra af lífs-
hlaupi hennar til að forðast afleið-
ingar eyðslusemi og óvarkárni, sem
viðgengst í dag. Systir mín dáði
skáldskap Davíðs frá Fagraskógi og
lýk ég þessu með eftirfrandi erindi:
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna,
þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa,
og eykur þeirra afl og trú,
en það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum eins og þú.
Að lokum vil ég senda starfsfólki
Dalbæjar bestu þakkir fyrir frábæra
aðhlynningu og nærgætni í garð Þór-
eyjar og við Ása sendum börnum
hennar og fjölskyldum þeirra inni-
legar samúðarkveðjur á þessari
kveðjustundu.
Sveinn Jónsson.
Þórey Jónsdóttir
Það er margs að
minnast og margar
góðar minningar sem
leita upp í hugann
þegar við hugsum um hana ömmu
Lilju. Amma var einstaklega ljúf og
notaleg kona. Hún var alltaf í góðu
skapi og á hlátur hennar eftir að
sitja fast í minningu okkar, enda gat
hún yfirleitt séð spaugilegu hliðarn-
ar á lífinu.
Þegar við lítum til baka þá er
töluboxið hennar ömmu það fyrsta
sem okkur dettur í hug. Við syst-
urnar sátum tímunum saman á
Dalbrautinni og þræddum tölur
upp á band. Að komast í töluboxið
hennar var eins og að komast í
fjársjóð því þvílíkan fjölda af alls-
kyns tölum höfðum við aldrei séð.
Með tölur í annarri hendi og rúg-
brauð með kæfu í hinni vorum við
alsælar.
Þegar við urðum eldri og fórum
sjálfar að búa kom það ósjaldan fyr-
ir að amma og afi kæmu í heimsókn
en þá var sú gamla alltaf með eitt-
hvað handa okkur. Oft var það eitt-
hvað úr frystikistunni, kleinur eða
kæfa. Kæfan og kleinurnar hennar
ömmu hafa alltaf verið borðaðar
með bestu lyst og hefur enginn í
okkar fjölskyldu getað gert eins og
hún amma þó að uppskriftin sé frá
henni. Það vantar einfaldlega öm-
muhendur til að þetta sé eins og það
á að vera.
Amma ólst upp í Ytri-Tungu á
Snæfellsnesi og var sveitin henni
hugleikin. Henni þótti ákaflega gott
að geta rætt við Togga um sveitina
þeirra eins og hún orðaði það og
þegar við fórum vestur þá var það
eitt af skylduverkefnunum að taka
smá ölkelduvatn fyrir hana heim.
Hafði hún þá oft á orði að hún
hresstist til muna þegar hún fengi
vatnið sitt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Lilja Halldórsdóttir
✝ Lilja Halldórs-dóttir fæddist
að Ytri-Tungu í
Staðarsveit 14.
mars 1926. Hún lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness 13. janúar síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram frá
Akraneskirkju 18.
janúar.
Elsku afi, megi Guð
veita þér styrk í sorg-
inni.
Aðalheiður,
Berglind, Harpa
og fjölskyldur.
Elsku amma og
tengdaamma, það er
erfitt að trúa því að
þú sért farin í aðra
heima. En svona er
lífsins gangur og við
huggum okkur við það
að nú líður þér vel. Þú
varst svo einlæg, hlý og gestrisin.
Það var svo gaman að koma til ykk-
ar afa Óla í heimsókn, þá var sko
ýmislegt skemmtilegt spjallað. Og á
kaffiborðinu var dýrindis kaffibrauð
sem við eigum alltaf eftir að sakna,
fjallakökurnar frægu sem allir elsk-
uðu og heimsins bestu kleinur og
heimabakað brauð með kæfu. Fríða
leit alltaf svo mikið upp til þín,
henni fannst þú alltaf vera svo fín,
alltaf með fallegu eyrnalokkana sem
henni fannst svo gaman að skoða.
Og Hafþóri leið svo vel hjá þér þeg-
ar þú sast með hann og ruggaðir
með hann í fanginu. Alltaf fannstu
eitthvað sem vakti kátínu og lukku
meðal barnanna, tölurnar sem svo
mörg börn þræddu á tvinna við eld-
húsborðið upp úr boxinu þínu sem
þú hafðir safnað tölum í og varð-
veittir svo vel. Og lopinn sem maður
hjálpaði þér að vinda í hnykil þegar
þú varst að byrja að prjóna sokka
eða vettlinga sem þú laumaðir með í
jólapakkann handa öllum börnunum
þínum.
Okkar sameiginlega áhugamál
voru kindurnar okkar sem þú hafðir
svo gaman af. Þú hafðir svo mikinn
áhuga á sauðburðinum og lömbun-
um. Og svo þegar farið var fram á
Grafardal á vorin til að athuga gróð-
urinn sagði afi Óli alltaf að þú værir
búin að setja upp grænu gleraugun
því þér fannst svo gaman að koma
fénu fram eftir í frjálsræðið og feg-
urðina upp til fjalla. Og svo á haust-
in, þegar farið var í göngur, var þér
alltaf kappsmál að menn hefðu nóg í
sig og á. Alltaf tókstu til nestið í
smaladunkinn og hugsaði maður sér
gott til glóðarinnar að þegar maður
kæmi niður af fjallinu biði manns
heita súkkulaðið, hangikjötið, smur-
brauðið og terturnar sem þú hafðir
alltaf útbúið. Svo var þinn drauma-
staður sumarbústaðurinn Ytri Tunga
í Ölveri, þar leið þér alltaf vel. Og
bauðst okkur oft upp eftir í sunnu-
dagssteik, lambalæri eða hrygg með
brúnni sósu, sem var alltaf svo sér-
staklega góð með nýjum kartöflum
sem þú og afi höfðuð ræktað.Og svo
var stundum skellt sér í pottinn, það
líkaði þér vel. Varst varla komin upp
úr pottinum þegar þú skelltir í
rjómapönnukökur. Þú vildir alltaf
vera með fullt borð af alls kyns
kræsingum. Elsku amma, það var
gæfa og forréttindi að hafa kynnst
og alast upp í kringum þig. Og fyrir
okkur varst þú ímynd hins göfuga og
góða. Allar góðu minningarnar um
þig munum við varðveita vel í hjört-
um okkar að eilífu.
Við höfði lútum í sorg og harmi
og hrygg við strjúkum burt tárin af
hvarmi.
Nú stórt er skarð í líf okkar sorfið
því fegursta blómið er frá okkur horfið.
Með ástúð og kærleik þú allt að þér vafðir
og ætíð tíma fyrir okkur þú hafðir
þótt móðuna miklu þú farin sért yfir
þá alltaf í huga okkar myndin þín lifir.
Við kveðjum þig, amma, með söknuð í
hjarta,
en minning um faðmlag og brosið þitt
bjarta.
Allar liðnar stundir um þig okkur dreymi
og algóður Guð á himnum þig geymi.
(Sigfríður Sigurjónsdóttir.)
Atli Viðar, María, Fríða Sif
og Hafþór Kári.
Okkur bræðurna langar að minn-
ast ömmu okkar með nokkrum orð-
um.
Þegar við förum að hugsa, þá
koma óteljandi minningar upp í
hugann.
Alltaf gátum við komið til þín
þegar við vorum svangir, alltaf áttir
þú eitthvað gott handa okkur, þótt
við komum pakksaddir til þín og
afa, þá fórum við ennþá saddari út.
Við viljum þakka þér fyrir allar
stundirnar í sumarbústaðnum. Þeg-
ar við vorum yngri, þá var ekki
komið sumar fyrr en við fórum upp í
Ölver til ömmu og afa. Alltaf varstu
svo glöð og okkur leið alltaf svo vel
hjá þér. Sama hvað við gerðum af
okkur, þá skammaðir þú okkur aldr-
ei. Núna þegar þú ert farin, sjáum
við hvað allt er tómlegt án þín, elsku
amma. Við viljum þakka þér fyrir
allt sem þú hefur hjálpað og gefið
okkur. Við minnumst þín sem bestu
ömmu sem við gátum hugsað okkur.
Hvíldu í friði, elsku amma.
Kveðja
Ólafur Helgi og Kristinn
Halldórssynir.
Amma Lilja er látin eftir mjög
stutta sjúkdómslegu. Það kom okk-
ur öllum mjög á óvart og ekki síður
henni sjálfri að hún fengi krabba-
mein, því amma lifði mjög heilsu-
samlegu lífi og var nokkuð heilsu-
hraust kona sem aldrei hafði lifað
óheilbrigðu lífi. Hún tókst á við
þennan sjúkdóm með því rólyndi og
jafnaðargeði sem ávallt einkenndi
hana. Ef hugsað er til baka rekur
okkur ekki minni til að hafa heyrt
hana ömmu okkar skamma ein-
hvern eða hækka róminn þó að
henni mislíkaði eitthvað, enda sagði
hún eitt sinn að það hefði bara slæm
áhrif að vera með læti eða garga á
fólk.
Amma var mjög félagslynd og
hafði gaman af því að mæta í veislur
og annan mannfagnað, því þá gat
hún klætt sig upp á og hitt annað
fólk. Hún var alltaf mjög hugguleg
til fara og hugsað þónokkuð um út-
litið. Einnig var amma með mjög
fallega og slétta húð og höfum við
stundum talað um það systurnar að
þegar við eltumst myndum við vilja
líta eins vel út og hún gerði.
Segja má að amma hafi haldið
fólkinu sínu vel upplýstu um það
hvað var að gerast innan stórfjöl-
skyldunnar því hún var í góðum
samskiptum við allt sitt fólk og lét
alltaf vita af viðburðum t.d. ef ein-
hver átti von á barni o.þ.h. Amma
var mjög mikil húsmóðir og var
heimili hennar og afa alltaf hreint
og fallegt. Hún var bæði góður
kokkur og bakari. Varla var maður
kominn inn úr dyrunum þegar byrj-
að var að raða á borðið ýmsum
kræsingum eins og pönnukökum,
kleinum og fjallatertunni frægu.
Mikið dálæti var á eldamennsku
ömmu en þó stendur upp úr buffið
góða sem sumum finnst leitt að hafa
ekki fengið uppskrift að. Ekki þurfti
að hafa áhyggjur af því að okkur
systkinunum yrði kalt á höndum og
fótum, því amma sá um að prjóna á
okkur ullarsokka og vettlinga.
Á árum áður áttu amma og afi
hjólhýsi sem þau fóru með um land-
ið en svo endaði með því að þau
lögðu því við Seleyrina í Hafnar-
skógi og þangað var alltaf gaman að
koma. Mesta sportið þótti þó að fara
út í skóg með stunguskóflu og kló-
settpappír, enda sést afrakstur þess
á því hve fallegur skógurinn er orð-
inn í dag. Á Seleyrinni var líka hægt
að veiða í sjónum, gera stíflu í lækj-
unum eða bara láta dekra við sig að
hætti ömmu og afa. Amma var fædd
og uppalin í sveit og var ætíð mikið
náttúrubarn enda þótti henni fátt
betra en að vera í sumarbústaðnum
þeirra afa í Ölveri, Ytri-Tungu. Þar
vildi hún helst vera og þar eyddu
þau nánast öllum sumrum sínum
seinni árin. Ekki er hægt að láta
staðar numið án þess að minnast á
þann mikla spenning sem var alltaf
á okkar heimili á gamlársdag, því
amma og afi komu til okkar í mat.
Áður en þau komu þurfti nefnilega
að koma fyrir hurðarsprengju því
alltaf gerði amma okkur þann
greiða að bregðast jafn skemmti-
lega við þegar hún sprakk.
Elsku amma Lilja, við viljum
þakka fyrir allar þær yndislegu
samverustundir sem við höfum átt
með þér og afa Óla. Minningarnar
sem við eigum um þig munu lifa
með okkur um ókomna tíð.
Elsku afi, við vottum þér samúð
okkar og megi allt það góða styðja
þig og styrkja.
Ólöf Lilja, Sigurbjörn, Vilborg,
Heiðar Þór og Gyða.
Kæra mágkona.
Nú er komið að kveðjustund og
mig langar til að skrifa til þín nokk-
ur orð. Leiðir okkar lágu saman er
þú kynntist honum Óla bróður mín-
um, og allt frá því vorum við góðar
vinkonur. Það var mikill samgangur
á milli okkar hjónanna og þín og Óla
þegar við vorum á Skaganum og
vorum við barnshafandi af okkar
fyrstu börnum á sama tíma. Að-
stæður breyttust, og samskipti okk-
ar urðu slitróttari eftir að ég flutti í
annað byggðarlag.
Það var alltaf gaman hjá okkur,
mér og Jóhanni, þegar við vorum
með ykkur hjónunum og minnist ég
helst Ölvers í Hafnarlandi þar sem
oft voru haldnir dansleikir.
Mörgum árum seinna eignuðust
þið Óli bróðir sumarbústað á þess-
um stað og þar áttuð þið yndislegar
stundir saman, ein og sér í róleg-
heitum eða með ykkar fjölskyldum.
Þangað var ætíð gott að koma og
þar, eins og allstaðar þar sem Lilja
mín kom við, voru veitingarnar ætíð
heimagerðar og í hæsta gæðaflokki
og á íslenskan máta.
Þú varst einstök kona, ljúf og góð
við alla, jákvæð, og umfram allt
hafðirðu alveg einstakt jafnaðargeð.
Þitt blíða bros sem allir fengu að
njóta og skorti ekki brosið þó að
veikindin væru farin að segja mikið
til sín.
Þú og Óli bróðir eigið heiður skil-
inn fyrir hversu vel þið hafið haldið
utan um börnin ykkar og hefur sam-
heldni ykkar átt sterkan þátt í að
mynda þennan góða kjarna sem
ykkar stórfjölskylda er í dag.
Það var gott að vita að börnin
ykkar skyldu vaka yfir þér og vera
hjá þér er þú kvaddir þennan heim.
Það er erfitt að missa, og sökn-
uðurinn er mikill, en þegar heilsan
og þrekið brestur og aldurinn færist
yfir, þá er hvíldin tekin fegins hendi
og hinsta ferðalagið verður sú lausn
sem losar okkur undan þjáningum.
Elsku Lilja, minningin um þig lif-
ir, gæðakona hefur kvatt en hún
hefur gert okkur að betri mann-
eskjum.
Elsku Óli minn, þér, börnunum
og fjölskyldum þeirra sendi ég mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur og
megi góður guð styrkja ykkur.
Margrét Ólafsdóttir.