Morgunblaðið - 26.01.2008, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. JANÚAR 2008 37
✝ Kristín Þór-lindsdóttir
fæddist í Hvammi í
Fáskrúðsfirði 16.
febrúar 1923. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað 15. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Guðlaug Sig-
ríður Magnúsdóttir,
f. 31. mars 1897, d.
2. júlí 1974, og Þór-
lindur Jóhannsson,
f. 10. júní 1896, d.
27. september 1958. Systkini
Kristínar eru: 1) Jóhann, f. 5. apríl
1920, d. 13. október 1983, 2) Stef-
án Júlíus, f. 12. júlí 1922, d. 29.
desember 1978, 3) Lára, f. 1. maí
1924, d. 22. apríl 1991, 4) Dagrún
Fjóla, f. 18. júlí 1925, d. 13. janúar
2000, 5) Hildur, f. 25. febrúar
1927, 6) Sigurbjörg Svava, f. 14.
desember 1928, d. 2. apríl 1985, 7)
Petra Fanney, f. 2. nóvember
1930, d. 3. júní 2004, og 8) Hjörleif-
ur, f. 17. janúar 1937. Tvö systkini
Kristínar létust kornung.
Kristín giftist 25. desember
1945 Skafta Þóroddssyni, f. 6. jan-
úar 1923. Foreldrar hans voru
hjónin Anna Hildur Runólfsdóttir,
f. 12. júlí 1900, d. 12. október 1985,
og Þóroddur Magnússon, f. 6. nóv-
ember 1895, d. 17. ágúst 1956.
Börn Kristínar og Skafta eru: 1)
Högni, f. 30. mars 1946, kvæntur
Ingeborg Eide Hansdóttur, f. 14.
júní 1947, börn þeirra eru: a)
Kristín, f. 20. júní 1971, börn henn-
ar og Garðars Grétarssonar eru
Ingeborg, f. 1996, og Arnar, f.
úar 1954, gift Sveini Sigurjóns-
syni, f. 6. febrúar 1952, börn
þeirra eru: a) Þorvarður, f. 28.
nóvember 1977, sambýliskona
Margrét Helga Ögmundsdóttir, f.
1981. b) Klara, f. 25. október 1982,
sambýlismaður Hákon Steinsson,
f. 1982. c) Skafti, f. 30. desember
1984. 5) Magnús Hafsteinn, f. 14.
mars 1958, sambýliskona Sigríður
Jónína Garðarsdóttir, f. 9. mars
1948. Börn Hafsteins og Aðal-
bjargar Friðbjarnardóttur eru: a)
Henrý Örn, f. 11. ágúst 1981, sam-
býliskona Helga Bryndís Björns-
dóttir, f. 1986, dóttir Henrýs og
Erlu Torfadóttur er Sylvía Lind, f.
2003, b) Guðlaug Sigríður, f. 1.
maí 1989, unnusti Rafnar Orri
Gunnarsson. 6) Kristján Birgir, f.
14. febrúar 1965, kvæntur Haf-
rúnu Traustadóttur, f. 20. október
1965, börn þeirra eru Andrea Sól,
f. 23. júní 1990, Hildur Kristín, f.
28. ágúst 1996, og Hafþór Óskar, f.
21. febrúar 2004.
Kristín ólst upp í Hvammi þar til
árið 1942 er hún fluttist með for-
eldrum sínum inn að Búðum. Árin
1941-43 stundaði hún nám í Eiða-
skóla. Kristín og Skafti stofnuðu
heimili á Bergþórshvoli í Fá-
skrúðsfirði árið 1946 en árið 1956
fluttust þau í Sigtún þar sem þau
hafa búið alla tíð síðan. Kristín tók
virkan þátt í starfi kvennadeildar
slysavarnafélagsins á Fáskrúðs-
firði á sínum yngri árum, einnig
söng hún með kirkjukór Fáskrúðs-
fjarðarkirkju í 40 ár. Kristín vann
ýmis störf á Fáskrúðsfirði, eins og
í fiskvinnslu og við síldarsöltun, á
meðan heilsan leyfði.
Útför Kristínar fer fram frá Fá-
skrúðsfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Jarðsett verður í Kolfreyju-
staðarkirkjugarði.
2001. b) Elín, f. 30.
júní 1973, gift Val-
geiri Hilmarssyni, f.
1967, börn þeirra eru
Natalía, f. 2001, og
Kristey, f. 2003. c)
Hjörvar Sæberg, f.
12. desember 1974,
kvæntur Svövu Þór-
isdóttur, f. 1974,
börn þeirra eru
Högni Sæberg, f.
2003, og Sandra Rós,
f. 2005. d) Katrín, f.
2. apríl 1982, gift
Björgvini Steinari
Friðrikssyni, f. 1979, sonur þeirra
er Daníel Friðrik, f. 2005. 2) Arn-
þór Atli, f. 30. júlí 1947, kvæntur
Jónu Báru Jakobsdóttur, f. 9.
ágúst 1947, Synir þeirra eru: a)
Jakob Rúnar, f. 14. ágúst 1968,
kvæntur Höllu Davíðsdóttur, f.
1979, dætur þeirra eru Særún
Elma, f. 2000, Elsa Dögg og Krist-
ín Erna, f. 2005. Dætur Jakobs
Rúnars og Dýrunnar Pálu Skafta-
dóttur eru Jóna Bára, f. 1990, og
Aníta Eir, f. 1993. b) Skafti Krist-
ján, f. 8. nóvember 1971, d. 14.
ágúst 2006, börn hans og Þóreyjar
Eiríksdóttur eru Arna, f. 2001, og
Atli, f. 2003. c) Heiðar Ásberg, f.
26. apríl 1975, kvæntur Alek-
söndru Hamely Ósk Kojic, f. 1974,
synir þeirra eru Arnar Mílutin, f.
2003, og Kristján Atli, f. 2007. 3)
Gunnþóra Arndís, f. 15. janúar
1950, gift Sveinbirni Sveinbjörns-
syni, f. 13. ágúst 1950, dætur
þeirra eru Bjarnfríður, f. 23. júlí
1977, og Jóna Dögg, f. 22. júní
1980, sambýlismaður Valur Sverr-
isson, f. 1983. 4) Erla, f. 12. febr-
Með trega í hjarta langar mig að
minnast móður minnar. Móður sem
sannarlega var ein af þessum dug-
legu hversdagshetjum. Hún var
alltaf til staðar fyrir okkur systkinin
þegar við vorum að alast upp, hún
var heima í Sigtúni þegar við kom-
um úr skóla og beið þá gjarnan með
volgar kleinur eða annað bakkelsi.
Hún var fórnfús og óeigingjörn
kona sem bar hag fjölskyldunnar
fyrir brjósti alla tíð, trúuð kona og
bænheit.
Það verður tómlegt að koma á
Fáskrúðsfjörð nú þegar mamma er
farin. Hún og pabbi bjuggu í Sigtúni
í meira en hálfa öld og var yndislegt
að koma þangað. Mikill gestagang-
ur var ætíð hjá þeim, enda voru þau
höfðingjar heim að sækja.
Móðir mín var sérstaklega dugleg
kona og féll henni sjaldan verk úr
hendi. Handavinna var hennar yndi
alla tíð og nú síðustu árin var aðdá-
unarvert að sjá hversu miklu hún
gat komið í verk þrátt fyrir skerta
krafta. Hún var örlát á verkin sín og
tel ég að allir í fjölskyldunni eigi
verk eftir hana, hvort sem það eru
sokkar, hekluð teppi, útsaumaðir
dúkar, púðar eða annað. Hún átti
alltaf eitthvað að gefa og hafði yndi
af því að gleðja aðra. Móðir mín bar
sig jafnan vel, kvartaði aldrei þann-
ig að þegar ég var hjá henni og
pabba í heimsókn fyrir nokkrum
dögum datt mér ekki í hug að þetta
væri okkar síðasti fundur. Við viss-
um öll að hún var orðin léleg en ekki
að komið væri að leiðarlokum. Ég er
þakklát fyrir að hafa átt með henni
góðar stundir og glaðst með henni
og pabba á 85 ára afmælinu hans.
Við kvöddumst með þeim orðum að
við sæjumst fljótlega aftur.
Mamma og pabbi voru lánsöm
hjón sem nutu þess að geta verið
saman og haldið heimili í rúmlega
62 ár. Núna þegar hún er farin er
söknuður pabba mikill, en ég veit að
hann er þakklátur fyrir að hafa átt
hana að svo lengi. Kallið kom óvænt
þrátt fyrir allt.
Ég trúi að mömmu líði vel með
þeim sem hún hefur þurft að sjá á
eftir. Elsku pabbi, megi Guð styrkja
þig og blessa. Ég kveð móður mína
með söknuði, þakklæti og virðingu.
Erla.
Kæra móðir. Nú þegar komið er
að kveðjustund er margt sem renn-
ur í gegnum hugann, minningarnar
frá hinum ýmsu tímum hrannast
upp og það er af mörgu að taka, en
hvar á maður að byrja þegar móðir
eins og þú átt í hlut? Eitt var það
sem þú hafðir umfram marga aðra,
þú máttir ekkert aumt sjá, besta
dæmið um það er þegar ég var að
koma heim úr skólanum einn vetr-
ardag og snjóþungt var eins og oft
var á árum áður austur á fjörðum,
þá mætti mér angandi bökunarlykt í
dyrunum á Sigtúni eins og svo oft,
en það var verið að baka tvær gerðir
af brauðum, aðra handa mér og hina
handa smáfuglunum. Þeir höfðu
nefnilega ekkert að borða greyin.
Síðast þegar við töluðum saman,
eftir að þú varst flutt á sjúkrahús í
Neskaupstað, baðstu mig um að
hafa ekki áhyggjur af þér, þú hafðir
meiri áhyggjur af pabba því hann
var einn í Sigtúni, þetta segir allt
sem segja þarf um þig. Þú settir alla
aðra í fyrsta sæti og það var allt að
lagast hjá þér.
Þó að árin hafi næstum verið orð-
in 85 þá var virkilega sárt að fá
fréttina um að þú værir farin til for-
feðranna, því mér finnst ég hafi ekki
fengið að kveðja þig, þú varst að
lagast þegar ég talaði við þig síðast.
Það verður skrítið að koma aust-
ur og þú ekki lengur í Sigtúni, engin
mamma, engin amma Didda en
svona er víst gangur lífsins.
Kæri faðir, ég veit að það er stórt
skarð skilið eftir í þínu lífi, en þú
berð höfuðið hátt eins og alltaf.
Með þessum fáu orðum vil ég
kveðja þig, mín kæra móðir.
Þinn sonur,
Kristján B. Skaftason,
og fjölskylda.
Elsku Didda amma.
Allt tekur enda og meðal annars
hvert og eitt mannslíf. Þínu lífi lauk
eftir að þú lagðir þig að kvöldlagi og
vaknaðir ekki upp til þessa lífs aft-
ur. Það er erfitt að sætta sig við það
að þú sért farin frá okkur og að það
sé engin amma í Sigtúni til að taka á
móti manni í dyragættinni þegar ég
kem heim á Fáskrúðsfjörð.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
fengið þig sem ömmu og fyrir að
hafa kynnst þér svona vel því þú
varst einstök kona. Ég á óteljandi
fallegar minningar um þig sem ég
geymi í hjarta mínu og mun aldrei
gleyma. Eins og t.d. þegar mamma
var í Fósturskólanum og ég var á
meðan í pössun hjá ykkur afa í Sig-
túni. Við spiluðum daginn út og dag-
inn inn. Þú kenndir mér ótal kúnstir
með spilin, saumaðir handa mér
dúkkur, dúkkuföt og hvaðeina sem
mér fannst svo gaman að leika mér
með. Á kvöldin sagðir þú mér ótal
sögur og kenndir mér allar þær
bænir sem ég kann í dag.
Uppáhaldsbænin okkar var:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Ég man þegar þú komst upp á
Hlíðargötuna til okkar í heimsóknir,
þá dró ég þig alltaf inn í stofu til að
leyfa þér að heyra hvað ég væri
dugleg að spila lög á orgelið þitt
sem við Henrý bróðir fengum alltaf
að hafa heima. Þér fannst það svo
gaman. Þér fannst líka alltaf svo
gaman að greiða á mér hárið með
„tröllagreiðunni“ okkar, setja í mig
fléttur og binda fyrir endana á
hárinu mínu með allskyns sætum
böndum sem þú útbjóst handa mér.
Þú gerðir besta laufabrauðið,
bestu flatkökurnar að ógleymdri
kjötsúpunni sem þið afi elduðuð
alltaf saman. Ég fæ vatn í munninn
við tilhugsunina.
Þú varst alltaf svo dugleg í
handavinnunni. Þótt þú hafir elst í
gegnum árin varstu samt alltaf jafn
dugleg við að sauma dúka, púða,
hekla vögguteppi og dúlla þér við
allskyns falleg verk sem þú gafst
svo okkur fólkinu þínu. Gullituðu
gifsenglarnir sem þú bjóst til handa
mér og sagðir mér að þetta værum
við tvær, ég og þú, þeir hanga fyrir
ofan rúmið mitt og munu alltaf vera
þar til minningar um þig.
Það var alltaf svo gaman að tala
við þig, þú hafðir alltaf svo mikið að
segja og sagðir mér svo margt sem
við tvær eigum bara saman, sem ég
mun aldrei gleyma einu orði af.
Mér fannst alltaf svo gott að taka
utan um þig, knúsa þig og segja þér
hvað þú værir góð amma og hvað
mér þætti vænt um þig. Þér fannst
það svo notalegt. Já, amma, ég gæti
þulið upp endalaust af frábærum
minningum um þig. Þegar ég hugsa
um þig, amma mín, kemur gleði,
bros, dugnaður og umhyggja mér í
hug.
Nú er komið að kveðjustund,
elsku amma mín. Ég vona að þér líði
vel á þeim stað sem þú ert nú komin
á. Ég hef alltaf hugsað mikið til þín
og mun alltaf gera.
Elsku Skafti afi í Sigtúni, pabbi,
Atli, Högni, Erla, Gunnþóra og
Kristján, ættingjar og vinir ömmu,
Guð veri með ykkur á þessum erfiðu
tímum. Amma, ég sakna þín meira
en orð fá lýst.
Þín
Guðlaug Sigríður Magnúsdóttir.
Þær eru sólskinsbjartar minning-
arnar sem ég á um hana ömmu mína
sem nú hefur kvatt okkur eftir langt
og farsælt æviskeið. Amma átti því
láni að fagna að búa við góða and-
lega heilsu allt fram á síðasta dag.
Naut hún lífsins með afa, sem stóð
ávallt við bak hennar með ást sinni
og umhyggju.
Heimili ömmu og afa í Sigtúni var
alltaf hlýtt og notalegt. Þar tóku
amma og afi ávallt á móti mér opn-
um örmum. Allt frá minni fyrstu tíð
var ég tíður gestur á heimili þeirra
og þótti mér hvergi betra að vera.
Amma var alltaf tilbúin með fullt
borð af nýbökuðum kleinum og eftir
að hafa borðað sig saddan var ekki
langt í næstu sögu, klór á bakið eða
einn spilaslag. Amma reyndist mér
alltaf vel og á ég henni svo margt að
þakka. Ég mun búa að því alla ævi
að hafa fengið að njóta nærveru
hennar í öll þessi ár. Hún kenndi
mér svo margt og miðlaði til mín
reynslu sinni.
Amma hafði alltaf svör á reiðum
höndum við hinum ýmsu spurning-
um sem vöknuðu hjá mér á uppvaxt-
arárunum. Spurningum um lífið og
tilveruna sem hún hafði svo gaman
af að svara. Hluti sem ég sjálfur
hafði ekki upplifað og átti jafnvel
erfitt með að skilja í fyrstu, en
amma hafði alltaf lag á því að út-
skýra þá fyrir mér.
Ég kveð ömmu með þakklæti en
söknuð í hjarta. Minningu hennar
mun ég geyma um ókomna tíð.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Henrý Örn.
Hugumkær mágkona og svilkona
er af heimi gengin og þrátt fyrir há-
an aldur kom kallið snöggt og
óvænt. Minningamergð sækir huga
okkar heim við harmafregn, sam-
ofin um svo margt saga þeirra heið-
urshjóna Kristínar og Skafta, bróð-
ur og mágs, allt frá björtum
bernskudögum minnst góðrar og
svipfríðrar frænku og síðar vin-
hlýrrar mágkonu, sólskinssaga allt
til leiðarenda. Það sópaði að henni
Diddu eins og hún var alltaf kölluð,
röskleg var hún með sitt frjálslega
fas, bar sig vel í hvívetna, harð-
greind og naut þess vel í skólaver-
unni á Eiðaskóla. Hún var kona sem
hefði vissulega átt farsæla lang-
skólagöngu, hefði hennar verið
kostur.
Hún Didda var glöð í bragði og
spaugsöm, ákveðin og fylgin sér,
orðið dugnaðarforkur átti sannar-
lega við hana, hannnyrðasnillingur
hinn mesti og fagurkeri á því sviði.
Heimili þeirra hjóna í Sigtúni ein-
stakur griðastaður öllum sem á
þurftu að halda, þar beið manns
ætíð opinn, hlýr faðmur húsmóður-
innar sem eins og töfraði fram í
skjótri svipan ilmandi kaffi og veg-
leg veizluföng. En öllu framar var
þó gott að mega eiga við hana orð-
ræðu um hvaðeina, hún fylgdist
með öllu hvort sem var í hinni al-
mennu umræðu samfélagsins eða
þá um málefni líðandi stundar. Kát-
brosleg atvik hversdagsins léku
henni létt á tungu, hún sagði ein-
staklega skemmtilega frá, enda fróð
hið bezta.
Didda lagði gott til allra, greiddi
glöð götu þeirra er til hennar leit-
uðu. Hún lét árin í engu buga sig,
heldur naut tómstundastarfs, ferða-
laga og skemmtana með eldri borg-
urum. Þau hjón fóru á efri árum oft
til sólarlanda og undu hag sínum
þar vel, enda einstaklega samstiga
um allt. Barnalán þeirra var mikið
og gjöfult og jafnt hjá börnum sem
barnabörnum var Sigtún miðdepill-
inn, þar sem öllum var hinn bezti
beini búinn, yljaður gefandi kær-
leika. Heimilið og fólkið hennar var
líka sú auðlegð sem hún hlúði að af
kostgæfni og ástúð.
Það ljóma í hug okkar geislabrot
frá lífsgöngunni hennar Diddu. Það
verður ekki eins að sækja Fá-
skrúðsfjörð heim að henni genginni.
Mikil og hjartahlý þökk er henni
færð nú við endadægur, allar hug-
ljúfu og góðu stundirnar sem við
áttum með henni alla tíð, tryggð
hennar og elskusemi ómetanleg.
Við sendum hugheilar saknaðar-
kveðjur til hjartkærs bróður og
mágs, barna þeirra hjóna og alls
þeirra fólks, börnin okkar senda
einlægar samúðarkveðjur og þakka
liðnar stundir. Megi minningarnar
mörgu og góðu milda og blessa í
sárri sorg. Hún Didda var trúuð
kona og nú óskum við þess að á
ljóssins leiðum megi hún verðskuld-
aða blessun hljóta.
Blessuð sé björt og hjartkær
minning Kristínar Þórlindsdóttur.
Hanna og Helgi Seljan.
Okkur langar til að minnast vin-
konu okkar Kristínar Þórlindsdótt-
ur, eða Diddu eins og hún var oftast
kölluð. Við kynntumst henni og
Skafta manni hennar þegar við fór-
um í sömu ferð til Kanaríeyja. Eftir
þá ferð hittum við þau oft þar suður
frá. Oft var tekið í spil, engum duld-
ist samhugur þeirra, þau unnu oftar
en ekki í spilunum. Umhyggja
Skafta fyrir henni Diddu sinni var
einstök og aðdáunarverð. Alltaf var
hún með hannyrðir með í för, dúka
sem hún saumaði af vandvirkni, þar
var listakona á ferð. Eftir að við
kynntumst Diddu og Skafta mættu
þau hjón ávallt fyrir jólin með sína
fínu ullarsokka handa okkur og
sýndu þannig hlýhug sinn. Þau voru
orðin 65 ára þegar þau fóru í sína
fyrstu ferð til Kanaríeyja, alls 11
ferðir, sú síðasta var farin árið 2006.
Við dáumst enn að dugnaði þeirra
til að ferðast til framandi lands og
spjara sig vel þar. Með þökk fyrir
ánægjulega samveru.
Við sendum Skafta og fjölskyld-
unni innilegar samúðarkveðjur.
Guðríður og Jón, Hveragerði.
Kristín Þórlindsdóttir
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Hjúkrunarheimilinu Eir,
áður til heimilis að Drafnarstíg 2,
lést mánudaginn 21. janúar.
Útför fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn
28. janúar kl. 13.00.
Magnús Ingi Ingvarsson, Aðalheiður Alexandersdóttir,
Guðjón Magnússon, Anna Björk Eðvarðsdóttir,
Ingvar Magnússon, Bryndís Björk Karlsdóttir,
Rut Magnúsdóttir, Ingólfur Garðarsson,
Anna Ingvarsdóttir,
Sigríður María Torfadóttir, Arinbjörn V. Clausen,
Tómas Torfason, Karen Bjarnhéðinsdóttir
og barnabarnabörn.